Aankomst in Isfjorden

Woensdag 20 maart gaat de wekker vroeg. Esther staat om 7.00 voor de deur, dus daarvoor moeten we met onze kinderen en koffers op de stoep staan. Esther is goed op tijd en ze rijdt ons naar Schiphol. Hans en Bram komen ook nog even uitzwaaien. Aandoenlijk om Freeke en Bram te zien knuffelen! Verder geen familie, zowel wij als familie zagen dit niet zitten. Voor je het weet heb je de microfoon van ‘Hello Goodbye’ in je giegel.

De vlucht Schiphol – Oslo gaat prima op tijd. We hebben erg kort tijd om de transfer te maken voor de vlucht naar Molde. Die missen we dus……mooi K…
We krijgen wel netjes eten aangeboden door SAS en zitten dus mooi 4 uurtjes op Oslo Gardamoen, het vliegveld van Oslo. Het is geen ramp, alleen wat vermoeiend voor Freeke en Sjoerdje. Dit betekend dat we i.p.v. ’s middags pas ’s avonds aan gaan komen. Sjoerdje pakt i.i.g. gewoon de slaapjes mee!

Vanaf Molde pakken we de bus naar Isfjorden. In het donker en in een flinke sneeuwbui worden we afgezet in centrum van Isfjorden, waarna we verder lopen met de koffers naar ons huis. Ik kan je vertellen, dat voelt gek!
Heel het huis is koud, de bedden van Sanne en mij lagen er nog van onze klusweek in januari en die van Freeke en Sjoerdje hebben we snel geregeld. Daarna met z’n allen gelijk plat!


Volgende ochtend worden we (met name Freeke en Sjoerdje) om 6.00 uur wakker. Het wordt al snel licht buiten en nieuwgierig schuiven we het gordijn opzij om naar onze witte huisbergen te kijken. We zien geen pest! Helemaal beslagen. Even wat condens weg, en we zien tegen een strakblauwe lucht de prachtig witte scherpe punt van de Store Vengetind. Dit voelt voor ons als een prima welkom!

We sukkelen wat aan en om 8.00 zegt Sanne dat we misschien wat op moeten schieten, want misschien staat de verhuiswagen wel om 8.00 uur op de stoep. Ik lach haar uit, en zeg dat ze niet zo moet stressen.
8.07 rijdt de verhuiswagen ons huis voorbij. Ik bel gelijk de chauffeur en hij vraagt of hij ergens kan keren. Ik weet alleen dat de weg door het Grøvdal doodloopt, maar de zal toch wel een ruime plek zijn om te keren? Niet dus.
Na veel pijn en moeite met sneeuwschuivers, sneeuwkettingen en een behulpzame boer stonden ze rond 11.00 dan opnieuw voor ons huis. Even een bakkie en dan sjouwen. Na 7 uur lossen was de vrachtwagen leeg. Pittig daggie, zeker als er nog twee van die monstertjes tussendoor schuivelen en huppelen.


Dezelfde avond en volgende twee dagen staan in het teken van kasten in elkaar schroeven en inruimen. Op het moment dat ik dit schrijf is zondag 25 maart en zit ik een geheel ingerichte woonkamer. Wie Sanne kent, weet dat we niet langer dan een week uit verhuisdozen leven. De orde regeert! Na twee dagen zitten wij er ingericht en bijna opgeruimd bij!

We hebben internet aangevraagd, dit duurt ongeveer 3 a 4 weken. Da’s ff balen, want dat is wel de makkelijkste en goedkoopste manier van communicatie met het thuisfront. Dus ook het updaten van deze weblog zal in deze weken wellicht wat onregelmatig zijn.

De komende week zal in het teken staan van een plek regelen voor de kinderen (iig Freeke). Er zou een plek beschikbaar zijn voor haar, maar dat blijkt nu niet zo te zijn. Daarnaast zullen we een verblijfsvergunning aan gaan vragen een een auto kopen.

Totdat we een auto hebben, hoop ik dat het dit fantastische weer blijft. Ik ga nu op de fiets naar Åndalsnes, en dat is lekker. We hadden hier vandaag een super zonnetje en het was 16 graden in de schaduw. In de zon oversteeg het de 20 graden denk ik.



Remko

Verhuizen

Een paar heftige dagen te gaan.....

Woensdag (14/3) zijn Sanne, Freeke en Sjoerdje naar Sanne haar moeder gegaan. Donderdag zijn de verhuizers langs geweest. Ze waren goed op tijd. Het viel ze alleen tegen dat er nog ingepakt moest worden, op zich gek als je dat wel afspreekt. In no-time 2 extra mannen geregeld en de boel werd ingepakt en ingeladen. In een korte dag is heel je hebben en houwen in 292 dozen verpakt. En ik dacht echt dat we weinig spullen hadden.



Vrijdag de overdracht van het huis.....huis kwijt. En daarna de auto, telefoon, computer van de zaak inleveren.......baan kwijt. Terwijl ik dit typ zit ik bij mijn ouders (internet ook kwijt natuurlijk), mijn moeder viert haar verjaardag, en natuurlijk het afscheid.
We nemen dus nu heel concreet afstand van heel veel zaken die normaal erg veel betekenend zijn in het leven.


Dinsdag worden we door Esther naar Schiphol gebracht en vliegen we met een tussenlanding in Oslo naar Molde. Vandaar met de bus naar Isfjorden. Dan pas is de emigratie een feit!

Remko

Afscheid Freeke en Sjoerdje van school en kdv

Freeke heeft afgelopen vrijdag (9 maart) haar afscheidsfeest van school gehad. Ze keek al twee maanden uit naar de dag dat ze haar "traktatie mag vieren". Sanne heeft voor haar een kalender gemaakt met daarop de dagen die we nog te gaan hebben tot aan het vertrek naar Noorwegen. Iedere dag mag ze een dag wegkruisen. Voor Freeke is de dag dat ze op school mag trakteren eigenlijk de belangrijkste op de kalender. Dat we naar Noorwegen verhuizen is eigenlijk heel gewoon. We hopen dat ze deze houding vast blijft houden.......


Om half 12 zijn Sanne, Sjoerdje en ik ook uitgenodigd in de klas van Freeke. Ze heeft een prachtige Noorwegenmuts op de Noorse vlag, tulpen, hartjes, klompen en een molen. Ze mag dirigent spelen voor de klas die met instrumenten erbij een mooi lied hebben gemaakt voor het vertrek van Freeke. Daarna krijgt ze een mooi boek dat door de kinderen gemaakt is met een foto, tekst en tekeningen. Dan nog een dans met z'n allen en daarna de traktatie. En als laatste een hoop knuffels.

Als we 's middags Freeke naar school brengen krijgt ze van een aantal kinderen nog apart een cadeautje, tekening of foto's. Erg leuk!! Aan het eind van de dag nog afscheid nemen van juf Heda (van juf Carla hebben we dinsdag al afscheid genomen) en nog een paar knuffels van kinderen op het schoolplein en dan is het echt de laatste dag geweest........



Dit weekend heeft Freeke al meer malen het boek bekeken en zegt dan dat ze maandag wel weer naar school wil........

Sjoerdje is 27 februari voor het laatst naar het kinderdagverblijf geweest. Zij maak het niet bewust mee, dus voor haar was het een dag als alle andere. Ze heeft het gewoon prima gehad.

Sanne en ik hebben ook ons afscheid van het werk gevierd. Eigenlijk zijn we niet helemaal blij met het woord 'afscheid'. Afscheid neem je naar ons idee van mensen die zijn overleden. Wij geven er de voorkeur aan om met mensen apart nog wat af te spreken. Dan spreek je elkaar echt nog en heb je de tijd voor elkaar. Dit kost natuurlijk wat meer tijd en je ziet niet echt iedereen. Maar Noorwegen is niet aan het andere eind van de wereld.

Remko