29.4.07

Hier volgt een waarschuwing!


Zojuist hebben we een bezoek achter de rug van Patrick. Patrick is een ex-conculega. Hij werkt voor het Noorse outdoormerk Helly Hansen en moest voor zijn werk in Oslo zijn. Van daaruit heeft hij de trein naar ons gepakt en is het weekend overgebleven. De foto’s en de tekst zullen je een indruk geven hoe wij met bezoekers om gaan.
Bij aankomst vergaapte Patrick zich aan het mooie uitzicht. Gelukkig was het weer net helemaal opgeklaard, want toen hij mij ’s middags belde, zat ik diep in mijn regenpak op de fiets vanuit Åndalsnes. We zijn naar ons huis gereden en tijdens de pizza het programma voor de volgende twee dagen besproken. Vrijdag komt er een aanhanger met 2,5 cub hout. We slopen dan wat tulpen (ze staan nu mooi op de tafel, kachel, box, logeerkamer, enz) en rozenstruiken uit de tuin en stapelen het hout , voor de volgende winter, onder het terras op. (even voor de lezers thuis, in Noorwegen werken ze niet met een CV maar wordt er op olie en hout gestookt!) Ik heb mij de Noorse methode uit laten leggen van stapelen, en zo gaan wij het proberen. Hiervoor hebben we een aantal lange palen nodig waartussen het hout gestut wordt. Ook moet het hout op wat dwarsbalkjes gestapeld worden, zodat komende zomer de wind en zon het drogende werk kunnen doen.
Verder op in het dal woont een Nederlands boerenstel. Ik heb mijn hout bij hun besteld, en de palen (bomen) zouden we bij hem kunnen zagen. Vrijdag zijn Patrick, Freeke en ik naar de boerderij gegaan en kregen eerst een uitgebreide rondleiding door het boerenbedrijf! Echt heel leuk, en voor Freeke was het hoogtepunt natuurlijk het aaien van de kalfjes! Daarna zijn we wat bomen gaan zagen. ’s Middags aan de bak en aan het eind van de regenachtige dag lag er 2,5 cub nat hout onder het terras. Direct voor de volgende dag nog een cub besteld.
Ja, Ja, ik hoor jullie al denken. En ja, wij voelen ons ook wel een beetje de Turk die zijn vlees bij de Islamitische slager haalt en zijn brood bij de moskee. Maarja, je moet elkaar toch een beetje helpen hier.

Kortom, eerst werken dan genieten………..

De volgende dag, zaterdag, zou het mooi weer worden. Patrick wilde graag de sneeuw in, maar met de hoge temperatuur en de papsneeuw is het niet superbest in de bergen. Daarom leek het tochtje Vengedalen, wat ik laatst alleen gedaan heb, perfect. Niet te veel stijgen en dalen maar toch in de dikke sneeuw!
Sanne heeft van de week een nieuwe mountainbike gekocht. Zij heeft ‘m direct uitgeprobeert en is toen ’s avonds met Sandra de tolweg naar Vengedalen omhoog gefietst. Dat is niet niks! Sanne bekende later het laatste stukje gelopen te hebben en Sandra kwam ik de volgende dag tegen klagend over verschrikkelijke zadelpijn!
Aangezien ik Patrick niet het idee wilde geven dat werkelijk al het moois hier zo maar voor het oprapen ligt, leek het een leuk plan om Vengedalen met de skies op de rug omhoog te fietsen en dan het dal uit te skieen.
En inderdaad Vengedalen is pittig omhoog fietsen. Zeiknat kwamen we boven aan. We zetten de fietsen precies bij de overgang naar sneeuw op de standaard en klikte de ski’s onder.
De sneeuw was nog redelijk hard, en er was prima door heen te komen. Na een mooie tocht naar eind van het dal hebben we ff op een steen zitten lunchen en daarna weer terug. Patrick klikt z’n ski’s weer onder en glijdt weg. Op dat moment blijkt dat hij een ski niet goed vast gemaakt heeft. De ski gaat er nu vanzelf vandoor. We staan eerst nog even te lachen omdat de ski recht op een stukje gras met een boom af gaat. Daar stopt ‘ie wel weer. Dan maakt plotseling de ski een keurig bochtje (zoals wij dat nog niet kunnen) en gaat met steeds meer vaart richting de snelstromende rivier die daar gaat. Shit! Patrick klikt zijn andere ski uit en rent er achter aan. Ik ski er achter aan maar wil niet met zo’n telemarksmak in de rivier komen, dus doe het zachies an. Tja, we hebben de ski weer gevonden……hij stond keurig tussen een stuk afgebroken sneeuw en een steile sneeuwwal in de rivier. Met gevaar voor eigen leven (-; klautert Patrick op de sneeuw en redt de ski.
Achteraf verklaarde Patrick dat’ie graag een verhaal voor de Weblog wilde verzorgen…….bij deze dus.
Thuisgekomen, dachten we stoer te zijn om met ski’s op de rug gefietst te hebben en daarna nog doorgeskied enzo. Blijkt dat Sanne het hele gras gemaaid heeft, de nieuwe cub hout gestapeld te hebben en nog een rondje Isfjorden gefietst te hebben met de kinderen……..tja. Dat maakt het schuldgevoel alleen maar groter, want zoals je kunt lezen heb ik de laatste paar keren wel het geluk gehad met de tochtjes.








’s Avonds heeft Patrick de kinderen nog buiten in het zonnetje eten gegeven.


Daarna met z’n allen een avondwandeling door Isfjorden gemaakt. Freeke was helemaal gek van Patrick en vindt het echt super jammer dat ‘ie weer weg is.





Eerder deze week zijn we nog rond een meertje gaan wandelen met het gezinnetje. We zijn richting Rødven gereden en daar gewandeld. Rødven ligt op een soort schiereiland in de Fjord. Ik zou er niet willen wonen maar het is daar werkelijk paradijselijk! En het stikt er van het wild. Zoals je kunt zien proeft Sjoerdje de omgeving vanuit de rugdrager!
In Rødven ligt trouwens ook de Obesitaskliniek waar ik gesolliciteerd heb. Helaas ook weer een afwijzing van ontvangen……

Over wild gesproken. De boer vertelde ons dat er een Zeearend paar in het dal huist. En bij toeval vlogen ze de ochtend daarna, tijdens ons ontbijt, bij ons voorbij . Jammer genoeg zagen we ze wat laat en waren ze vrij ver weg. Maar we houden de verrekijker de komende tijd gereed!!

De volgende post zullen we proberen wat meer te vertellen over de tijd tussen de tochtjes door. Al die toertjes zijn natuurlijk de krenten in de pap. De meeste tijd brengen we toch echt anders door……..

Remko

3 reacties:

Anoniem zei

...haha...ik had het kunnen weten! Bij deze een berichtje aan alle familie en vrienden van Remko en Sanne: ze wonen in een prachtig huis, stijlvol en gezellig ingericht, op een werkelijk unieke plek. Je krijgt bijna geen hap door je keel als je met je gezicht naar het raam zit in de eetkamer, je wil alleen maar "Pa Tur". En mocht je toch aan werk gezet worden; vraag dan naar een vergoeding in de vorm van de "pannekoekentaart", echt een aanrader!!! Ik heb genoten van mijn korte trip naar Isfjorden!!

Anoniem zei

Hoi Sanne en Remco,

wat superleuk om over jullie te lezen!(dankzij heleen aan jullie gegevens gekomen....) Wens jullie alle geluk en verschrikkelijk veel plezier!!!!!
Dikke kus, saskia holtslag

Anoniem zei

hallo familie,
wat een avontuur om dit met het gezin te ondernemen!
ik kwam op jullie blog terecht doordat ik van alles over isfjorden aan het lezen ben ivm onze dochter.
zij is 1/5 aangekomen in isfjorden en loopt stage voor 3 maanden bij de familie beukema op een boerderij.
ook nl dus, misschien dat jullie hen wel kennen.
ik wens jullie heel veel geluk met jullie avontuur,
veel liefs
carla slootweg