13.5.07

DET ER FIN KLØTE.............


Er is veel over geschreven in de bergsport. Bergsport is niet gevaarlijk. Als je namelijk bergsport beoefent, ben je je bewust van de gevaren en heb je een verhoogd concentratieniveau. Uit de cijfers van Pit Schubert, de bergsportveiligheidsgoeroe, blijkt dat de meeste ongelukken gebeuren op de terugweg en op de wandelpaden………..

Al sinds we hier wonen vraag ik mij af wat het uitzicht zou zijn vanaf die hobbel in onze ‘voortuin’. Het is een nogal flauwe hobbel van zo’n 800 meter en het heet Lille Hesten. Volgens mij moet je daar een fantastisch uitzicht vanaf hebben over Isfjorden en het bergmassief wat in onze ‘achtertuin’ ligt. Aangezien het een te lange wandeling is voor met de kinderen dacht ik ‘m slim te bewaren als een kveldtur. Aangezien het hier tot erg laat licht is (check de tijden van de webcamlink hiernaast maar eens), is dit gemakkelijk na het naar bed brengen van de kinderen te doen. Dus rond 20.00 ging ik op pad. Met de fiets naar het begin van het pad en te voet verder. Het pad is op z’n Noors gemarkeerd. Dit houdt in dat waar je keuzes hebt, laten ze je aan je lot (of de kaart) over. En daar waar het superduidelijk gaat, staan overal felrode markeringen. Ik loop de route tot vlak boven de bomengrens en stuit dan op nog erg veel sneeuw (wat ik wel verwachtte). Even een bakkie thee en een appeltje en weer terug. Sanne smst of het uitzicht mooi is en wanneer ik ongeveer denk terug te zijn. Ik antwoord dat het een mooi uitzicht is, maar dat ik niet naar het topje geweest ben. Over een uurtje verwacht ik weer terug te zijn. 10 Sec. nadat ik m’n telefoon opberg ligt er een boom over de weg. Ik sta erop en spring er soepel weer af. Op het moment van de landing voel/hoor ik krak en lig ik op de grond. K*T dat was m’n enkel!! En nu? Ik dacht echt dat alles in m’n enkel aan puin lag en was bang om erop te gaan staan. Het schoot door me heen dat ik me van deze flauwe hobbel af zou moeten laten halen als een super FlachlandTiroler! Op zich kon ik nog lopen, dus m’n schoenen wat strakker gedaan tegen het zwellen en de steile stukken op m’n kont naar beneden geschuiveld. Gek genoeg stond ik inderdaad wel een uur later weer 600 meter lager in het dal. Naar huis gefietst, ijs erop, geslapen (nou ja, pogingen) en maar hopen dat het de volgende dag meevalt.
Niet dus. De kinderen mochten gelukkig even naar Sandra zondagochtend en Sanne en ik zijn naar de EHBO-post in Åndalsnes gegaan. 70% kans dat het geen breuk is, maar slechts banden. Nu pootje omhoog en moeilijk lopen. We wachten het af………(zoals in de reactie van mijn zus op de vorige post te lezen is, staan wij Hofma’s niet zo stevig op onze be(e)n(tj)e(s)n )


Gelukkig hebben we gisteren (zaterdag) nog wel heerlijk met z’n allen in onze ‘achtertuin’ gewandeld. .We zijn een stuk omhoog gelopen over Kavliheian tot aan het punt waar het pad overging in smalle weggetjes richting ‘de echte bergen’. De wandeling was al best steil en soms wat balanseren over keien in beekjes en plassen Echt super van Freeke dat ze dit helemaal zelf gelopen heeft. Dit is ookwel aan Sanne te danken. Zij staat met Freeke stil bij ieder miertje, kevertje, vlindertje, bloempje, beekje, steentje, stokje, boompje, ..,….,….. waardoor ze absoluut de zin erin houdt. Want laten we eerlijk zijn, welk kind vindt (lang) wandelen nou leuk
Ze werd op het hoogste punt beloond met een boek dat daar in een brievenbus zat waar je je naam in mag schrijven als je het gehaald hebt. Trots en eeuwige roem dus! Vanaf hier een waanzinnig uitzicht over de Fjord en Åndalsnes op de achtergrond.

Wekelijks je blog bijhouden is wel aardig als je iedere keer weer wat beleefd. Ik moet zeggen dat de afgelopen week redelijk saai in de zin van ‘leuke gebeurtenissen’ was. We hebben wat geklust in en om het huis. Daarnaast heb ik nog een sollicitatie de deur uit gedaan naar een bedrijf die mensen zoekt die touw-/klimtechnieken beheersen maar die daarnaast ook technisch onderlegt zijn. Je begrijpt, als ze Nederlands lezen en deze site onder ogen krijgen dan zullen ze na het zeil en val incident hun conclusie wel trekken. Nou ja, we zien wel weer………

Remko

5 reacties:

Unknown zei

Nou moe, ik plaats een reactie en weg is tie! Nog een keer dan: we zijn een lekker stel met die pootjes! Ik heb vanmorgen al auto gereden en dat "ging". Hopelijk kun jij ook weer zo snel wat rommelen, maar ik ben bang dat het bij jou wat langer zal duren.

Hier hoost het op het ogenblik. Daphne speelt bij het buurmeisje in een plastic speelhuisje. Ze hebben een kwartier zitten gillen daar, maar worden nu door de buurman naar binnen gehaald...
Die komt zo verzopen thuis, denk ik zo.

Sterkte met je voet/enkel!

Liefs uit Krimpen.

Henk zei

Lieve foto's van de kids!
Gauw weer geen lopen hoor. (niet TE gauw)

Henk

Anoniem zei

Gaaaaast! Hoe krijg je het voor elkaar. Ik zal Shit Pubert er van op de hoogte brengen, leuk voor de statestieken. Succes met het pootje! Groeten aan de rest, Frido

Anoniem zei

Hey Sanne,

Wat een geweldig avontuur waar jullie samen in zijn gestapt. Wij denken er soms ook stiekem aan maar vooralsnog blijft het bij mijmeren. Leuk dus te zien dat jullie het gewoon gedaan hebben en de "onzekerheden" gewoon op je pad laten komen. School voor kinderen, werk etc. Top! Natuurlijk jammer dat je er in september niet bij bent maar de volgende reunie dan maar gewoon bij jullie thuis dacht ik zo?! Geniet van alles en wie weet tot ziens.

Hartelijke groet,
Patty Duijn

Anoniem zei

Beter laat dan nooit beterschap met je enkel, volgens mij ben je op dit moment alweer aan het hardlopen. Het is bij jullie leven als god in frankrijk,dit straalt van de foto's en de manier van berichtgeving af. Iedereen heeft het volgens mij goed naar zijn zin.
Dan zijn de dagen hier in good old Holland Twello, tamelijk eenzijdig.
Ga door met het bijhouden van jullie log.
Het is echt leuk om regelmatig het wel en wee van de fam. Hofma te volgen.

Tot een volgend bericht

Hemker en Bekking Twello
Peter Bruil