Het ging bijna volgens plan. Ik had een woensdag vrij genomen, zodat we de kinderen met ontbijt al naar de barnehage zouden brengen (klinkt zielig, maar ze willen zelf niets liever!) zodat we direct op weg kunnen naar de Middagsfjellet. Een top die we vanuit huis kunnen zien die je via een mooie steile rondtur kan beklimmen. En daar gaat de telefoon……voor de zoveelste keer de afgelopen dagen. Sinds dat Sanne als vaste invalster op de lijst van twee barnehagens staat wordt ze dagelijks gek gebeld. Met gemak zou ze er een fulltime baan aan overhouden als ze zou willen. De woensdag die ik vrij heb genomen gaat er gewerkt worden, dus flexibel als we zijn, neem ik de donderdag vrij.
Prachtig weer, blauwe maar erg frisse lucht luidt de donderdag in. Kinderen naar de barnehage en wij op pad…uh….på tur natuurlijk. De fiets gaat mee en zetten we 3 km vooraf aan de parkeerplaats, want ik weet nu al dat we waanzinnig gaan balen als we die laatste 3 km over een breed verhard pad naar de auto moeten lopen. Je begrijpt, dat lopen is puur functioneel en niet voor de lol. De auto geparkeerd en in de schaduw vertrekken we bepakt en gezakt. In het begin ff wat moeite met het juiste pad te vinden, maar dat duurde niet lang.
Snel stijgend richting de rechter waterval van de Tverrberge. Het is de bedoeling dat we langs de waterval omhoog klauteren (afgezekerd met wat kettingen) en dan verder langs prachige meertjes door een puinbak de top van de Middagsfjellet bereiken. De tocht is steil maar prachtig! De uitzichten zijn uniek. De landschappen met de continu combinatie van bos, mos, rots, water, sneeuw en ijs die is volgens mij zo noors. Nu ben ik geen wereldreiziger, maar in de alpen ben ik het op deze manier nog nooit tegen gekomen. We zijn blij als we uit de schaduw in de zon terecht komen, maar hier staat dan wel weer gelijk behoorlijk wat wind. Maarja, daar zijn we dan wel weer prima op gekleed. Het uitzicht vanaf de top valt een beetje in het niet door alle prachtige ‘doorkijkjes’ waar we al op getracteerd zijn.
Langs de andere kant van de berg langs een belachelijk steil pad naar beneden. Na al het moois wat we al gezien hebben komen we hier in paradijsje terecht. Kvanndalen is een lang gerekt dal en eindigt bij de ruige Kvanndalstind met een hangende gletsjer boven het dal. Iets rechts ervan ligt de Store Vengetind (onze huisberg) eveneens met een mega spletenrijke gletsjer boven het dal. Door het dal loopt een bruisende rivier van smeltwater en het dal is verder bezaaid met rotsblokken van zo’n 3, 4 a 5 meter hoog. In deze setting zo’n waanzinnig boulder gebied. Het duurt lang voordat je het dal uit bent en dat geeft me de tijd om redenen te verzinnen waarom hier nooit over geschreven is in een bouldergidsje. Ik kom niet verder dan dat het te ver lopen is vanaf bewoond gebied (ca. 1,5 uur) en dat het her en der vrij nat is. Maar ze kunnen me wat, ik ga hier zeker een keer naar terug met m’n klimschoentjes en crashpad.
Om vier uur staan we bij de fiets en om half vijf sluit de barnehagen. Het is maar goed dat we bijna de volledige 7 uur lopend hebben doorgebracht, anders waren we dus mooi te laat geweest. Haastig spring ik op de fiets op weg naar de auto. Dat die kl(/&%(&te 3 km ook nog eens omhoog loopt was ik even vergeten, dus ging ik binnen 5 min. ff stuk (‘ja, maar jij wilde toch zo graag tussen de bergen wonen’ hoor ik je denken). Vijf voor half vijf haalden we onze dochters weer op.
Het werken van Sanne brengt als bijkomend voordeel met zich mee dat we redelijk wat uitgenodigd worden door Noren.
Dat kan geen kwaad voor de intergratie natuurlijk. Naast alle sportactiviteiten die Sanne met haar ‘collegae’ doet, kregen we vrijdag ook een smsje of we ook ’s middags naar Hellerøra kwamen. Dit is een plek boven het dal van Isfjorden met een gapahuke (grillplek, gedeeltelijk overdekt door takken). Hier treffen wat ouders met kinderen zich. Ieder heeft z’n broodjes en pølser bij zich en de rest kun je bedenken. Kinderen zijn de hele tijd heerlijk aan het spelen in het bos en de ouders zitten ook gezellig bij elkaar. 
Zodra het donker wordt, en daarmee ook een stuk kouder verzamelt iedereen zich meer rond het vuur. Dit soort dingen beleef je wel eens op een schoolkamp of een vakantie maar toch niet gewoon in de dagelijkse ‘sleur’. Een heerlijke manier om het weekend in te luiden. Wat ons betreft een mooie belevenis! (beetje slechte kwaliteit foto’s maar die zijn met m’n telefoon genomen, vandaar)Zondag brachten we Freeke naar een verjaardags partijtje van een vriendinnetje. Rijden we het terrein bij het huis op, staat er gewoon een groep van 7 a 8 rendieren in de tuin. Het woord ‘gewoon’ is echt letterlijk, want deze groep loopt hier dagelijks langs. Tja, ik wilde het alleen maar ff melden, verder niets……
Regelmatig doe ik een belrondje naar loodgieters hier in Rauma. Als je ze al te pakken kunt krijgen, is er geen afspraak mee te maken. Die gasten hebben allemaal veel te veel werk! Eindelijk een afspraak met één kunnen maken, komt ‘ie niet.
We willen namelijk een badkamer beneden hebben. Ookal kunnen we het meeste zelf wel doen, het leidingwerk wil ik toch wel goed laten doen. Het moet een douche met wastafel en een sauna gaan worden, dus enige haast is wel geboden. Oh, daar kijk ik zo naar uit!
Ook speelt het eigen boulderwandje nog. Langzaam beginnen we hiervoor ook onze ideetjes te maken. Nee, eerst de badkamer….maarja als je ideetjes hebt, kun je net zo goed alvast wat materiaal kopen. Kortom, we wachten nu alleen nog op de grepen en wat laatste slagmoeren en het wandje is ‘ferdig’. Ook daar heb ik heeeeel veel zin in. En wat dachtje van de combi boulderen, douchen, sauna, douchen. Mwoahhh, prima dacht ik zo…..
De schaduwzijde van deze week zat in m’n kaak. Of beter gezegd, m’n kaak zat er niet meer in…. Dinsdag tijdens het eten opeens een pijnscheut door m’n kaak. Dat was niet fijn. Daarna bij iedere hap pijn. Volgende dag naar de dokter en die gaf aan dat m’n kaak zo nu en dan ‘ns uit z’n gewrichtje gaat. Nu dus 10 dagen pijnstillers en als het aanhoudt een scan. Tja, in Nederland nooit naar de dokter en hier al twee keer serieus een beroep op de ‘lege’ moeten doen. Of zou het onbewust het ‘sjekken’ zijn van het altijd zo geroemde gezondheidsstelsel van de scandinaviërs.
Vrijdag weer ‘ns geprobeerd of het plaatselijke klimhalletje open was en verrek! Er waren wat mensen. Een leuk wandje met veel relief (zoals in Rocca in Gulpen) en weer ‘ns wat hoger dan 3 meter. Volgens mij werken de pijnstillers ook spierverslappend want over prestaties schrijf ik hier voorlopig maar even niets…..
Zaterdag winter inkopen gedaan in Molde. Als je wilt dat je kinderen wat andere kleding dragen dan de rest in het dorp, zul je het wat verder weg moeten halen. Dat hebben we dus gedaan. De kinderen weer helemaal in het nieuw met voornamelijk winteratributen. En of het nu werkelijk allemaal zo elegant is? Ordeel zelf en sjekk Sjoerdje!
Vandaag, zondag, een druilerig maar overwegend droge dag. Sanne is met Sandra lekker på tur geweest naar Kollen. Een top boven Gjerdsetbygda waar je in twee uur door zeer afwisselend terrein naar boven loopt en langs de ander kant weer naar beneden. Fantastisch uitzicht over de bergen die afgewisseld worden door meertjes en de fjord. Daarna hebben we met Sandra en Harald nog wat gegeten. De sollicitatie waar ik het vorige keer over had, is helaas op niets uitgelopen. Ik was wel tot de laatste ronde door gedrongen maar m’n taalachterstand heeft er voor gezorgd dat ik niet de beste voor de baan was. Helaas, we zien wel weer verder……
Remko