6.11.07

R IN DE MAAND

Tja, zoals je merkt duurt het even voor dat er weer een nieuw verhaaltje op de log verschijnt. Hoofdreden hiervan is dat er eigenlijk niet zo veel te melden valt. Zo langzamerhand begint hier alles in het teken van de winteR te raken en daarmee tegelijk zijn de Noren ook niet meer te houden om alvast in de kerstsfeer te komen. We kennen zelfs mensen die aanstaande weekend hun eerste pré-kerstfeestje al hebben. Als je door de winkels loopt zie je overal julbrus, julkakke, julservies, julgordijnen, jultafelkleden. Kortom overal begint jul te borrelen. En jul (spreek uit als juul) is niet de hoogblonde buurvrouw om de hoek maar het Noorse woord voor kerst.



Ondertussen hebben de sneeuwvlokken al twee keer ons dal weten te bereiken en op het moment dat ik dit schrijf zie ik in het lantaarnpaallicht de vlokken dwarrelen. Ook is het alweer moeilijk te herinneren hoe de bergen er zonder sneeuw ook al weer uitzagen. De dagen worden rap korter en als het hier donker is, moet je je er toch wat anders van voorstellen dan in Nederland. Daar heb je eigenlijk altijd wel straatverlichting of restlicht, maar hier is het buiten het dorp echt pikkedonker!! Daardoor word je af en toe wel weer getrakteerd op een gigantische sterrenhemel. Ook is het uitkijken naar het Noorderlicht, dat zou je hier moeten kunnen zien…..soms.
Vorige week is er onder ons oude hondaatje een set nieuwe spijkerbanden gegaan en vrijdag is onze lelijke berlingo aan de beurt. Als ik ’s ochtends naar mijn werk ga, stap ik uit de deur, trek m’n muts over mijn oren (oortjes, kop’m zelf wel in) en open de garage deur. Ga in de auto zitten, pak het koude stuur vast en zoek met het sleutelje in het donker het contact. Hebbes…..in Noorse auto’s gaat bij het starten direct je verlichting aan, dus ik schijn op de garagemuur. En ja hoor, daar staan ze. Ze houden het haast niet meer. Waarschijnlijk zal ik ze eerdaags vast moeten binden anders gaan ze vanzelf. De skies schreeuwen om weer gebruikt te gaan worden! Jaaaaa, daar hebben we echt zin in!
Hiernaast zie je een foto van de afdaling onder de afdalingen. Niet dat ‘ie super moeilijk is (alhoewel het bovenste stuk best flink steil schijnt te zijn) maar omdat het 1000 meter nonstop skiplezier is! Vaak goede condities. Dat moet je trouwens zelf ook hebben, want je moet wel eerst de dikke duizend meter door de sneeuw omhoog lopen. Maar als je mazzel hebt zweef je door de poeder weer terug naar het dal. Kirketaket (spreek uit als: sjirketake) ofterwijl Kerkdak wacht op ons deze winter……(zie foto van afgelopen zondag)

Heel fantastisch en leuk allemaal, maar als ik terug kijk naar oktober moet ik toch echt bekennen dat ik me haast geen droge dag kan herinneren. Het blijft maar troosteloos met bakken uit de lucht komen. In de zomer worden de toeristen watervalmoe doordat van iedere berg die je ziet er 20 watervallen naar beneden komen. Nu begrijp ik waarom. Wat een water! En dat terwijl het na de, volgens de Noren, matige zomer ons een bijzonder prachtige herfst was beloofd, hebben we niet veel meer dan regen gezien. Achteraf gelukkig hebben we de droge momenten toch mooi mee gepikt om tochtjes te maken, zoals je hebt kunnen zien in de vorige logs.

De activiteiten passen zich dus ook wat aan het weer aan en vinden ietsje meer binnen plaats. Sanne en ik zijn ondertussen aan de DVD’s begonnen die we gekregen hebben en ook Sjoerdje en Freeke hebben al wat meer voor de flikkerende buis gezeten dan eerst. We hebben ook boeken voor ze uit de Noorse bibliotheek. Die wij dan weer op ons beste Noors voorlezen. Erg leerzaam voor ons allemaal! Ook weer zo typisch, Sanne vroeg hoeveel boeken ze mocht lenen. Verschenen er twee grote vraagtekens op de bril van die mevrouw. ‘zoveel als je wilt natuurlijk’. Ze gaan er hier echt nog van uit dat er geen misbruik van gemaakt wordt, en weet je wat: dat is ook zo!

Ook mijn boulderwandje is af! Daar ben ik echt heel blij mee. Muziek aan en gaan. Echt een waanzinnig speelhok hebben we er van gemaakt. Stereo, bank, TV en boulderwand. Beetje voorbereiden op het het volgende voorjaar! Ook Freeke en Sjoerdje vinden het erg leuk. Freeke verdwijnt af en toe ff naar beneden om te klimmen. Superrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

Wij houden ons een beetje zoet met hazelnoten zoeken, bolletjes hangen voor de vogels, bier leggen, idrettslag (Freeke sporten), Aerobic en Volleybal (Sanne), Klimhal(letje) (Remko), kindertheater en de bioscoop.


Aan de serieuze kant van het leven gaat het ook wel voor de wind. Sanne wordt veel gevraagd om in te vallen bij de verschillende barnehagens en ik verruil morgen mijn magazijnbaan voor een heuze kantoorbaan (bij hetzelfde bedrijf). Wat het precies voor functie wordt, weten we allemaal nog niet, maar sinds dat ik ze verteld heb dat ik gesolliciteerd had, zijn ze een functie aan het creëren voor me. Voel me gevlijd! Zoals het er nu uit ziet, wordt het een deel inkoop en een deel marketing. Maar vandaag hadden ze het ook over klanten bezoeken. Ik laat het allemaal wel op me afkomen, en we zien het wel.
Sanne heeft een oudergesprek gehad voor Freeke waarbij Freeke gecomplimenteerd werd voor haar Noorse taalbeheersing. Met Freeke gaat het ook goed. Ze heeft vriendinnetjes en speelt heel veel buiten. De dagen op de barnehagen zijn echt feest voor haar! Wat minder goed, zeg maar gerust slecht gaat met Freeke is haar eczeem. De tranen schieten in je ogen als je het ziet. We zullen ook hier weer snel naar een arts mee moeten om de creme te krijgen die we in Nederland hadden, want dat is echt het enige wat hielp. Ook dat hoort voor een deel bij de winter met zijn koude droge lucht.
Volgende week is het een oudergesprek over Sjoerdje. Ben benieuwd hoe dat kleine monster het er van af brengt. Met taal is nog niet echt verder. Wel bijzonder om te zien dat ze zowel het Noors op de barnehagen als het Nederlands thuis begrijpt. Als ze opdrachten krijgt, voert ze ze zonder aarzelen uit. Het enige wat ze tot nog toe uitkraamt is hjelp (noorse help), borte (noorse weg), heia (noorse hallo) en ha det (noorse tot ziens). Het zou toch een keer moeten komen, hoewel ze nu wellicht wat geremd wordt door het aanbod van twee talen. We wachten het geduldig af.




Wel gek, maar in de tijd dat we hier nu wonen hebben nog geen enkele behoefte gehad om ff naar Nederland te gaan. Nu een week geleden hebben we voor het eerst eens zitten te kijken wat het kost en of een het beetje relaxt te doen is. Toch kiezen we er voor om het dit jaar nog even niet te doen. Het zullen wel de blaadjes van de bomen, de regen, en de wat kortere dagen zijn. En de winter moet nog beginnen, haha!

Remko

3 reacties:

Anoniem zei

Dag Femmelie!! Zoals te verwachtten na ons gesprek...haha.., een reactie op jullie blog. Het blijft steeds leuk om te lezen, en dat doen ook velen met ons volgens mij,maar slechts weinigen reageren ook ( inclusief moi ).......

Maar bij deze. Hier nog geen spijkerbanden nodig, en de bergen hier zien er net zo uit als in de zomer....haha...wat wel veranderd: Sinterklaas komt er weer aan. Juul en pleun zijn nu al niet te houden en zijn heel scherp om alles wat beweegt in Zwart of Rood. Mooi om te zien.

Vorige week hebben we besloten naar jullie toe te komen met Kerstmis en daar hebben we zin in!! Dat wordt een God Jul!! Toch?

Wendy is al meteen bezig met voedsel(hulp)pakketten maken..haha..en de kinderen zijn helemaal enthousiast. Pleun vraagt elke dag wanneer we nou gaan vliegen, en als we vragen waar naartoe volgt er een duidelijk en ook resoluut "Noorwegen " ..mooi he!!

We hebben er erg veel zin in, hoop dat we Kirketaget nog kunnen doen....of anders wat andere mooie dingen.....als ik maar buiten kan zijn....

We kijken ook erg uit naar de onvermijdelijke en niet te overtreffen pannekoekentaart van Sanne. Wat een feest wordt dat ..toch?

We bellen binnekort om wat meer af te spreken, vast staat in ieder geval dat we komen!! God Jul!!

Patrick, Wendy, Juul en Pleun.

Henk zei

Mooi verhaal. In hoeveel tijd "loop" je naar het Kerkdak?? Eén afdaling per (korte) winterdag, denk ik? Blij te horen dat het nu met Freeke toch weer goed gaat, dankzij gebruik van de juiste zalf.
De groeten aan Juul!
Groet van El en Henk

Anoniem zei

Zdravo!
Ook bij ons is de winter begonnen en zijn de bergen om Skopje weer aardig wit aan het worden. De winterbanden zitten al op auto nr.1aangezien Arthur weer dwars door de bergen naar Albanie moest deze week.
We zijn net terug uit Nederland, heerlijk om de familie weer te zien, uitgebreid te kunnen winkelen en lekker Indisch te kunnen eten, maar dan toch weer gauw terug naar Macedonie. Ondanks dat het voor ons tijdelijk is, voelt dit toch al echt als 'thuiskomen'. Jammer dat ik dit keer de collega's van Lafuma niet heb gezien, mijn programma zat iets te vol om even langs te gaan.

Groetjes vanuit Skopje,
Marion