19.12.07

DET ER KJEMPE KØT!

Een soortgelijke titel vind je als je een behoorlijk stuk naar beneden scrollt. Ik kan me er gemakkelijk vanaf maken en gewoon copy/paste doen en “enkel” vervangen voor “knie”. Je voelt natuurlijk al aan waar het naar toe gaat…….
Gisteren een bijzonder gezellige dag gehad. ’s Middags kwamen Hilde en Jone, Lisbeth en Bjarne langs met hun kinderen. Even een frisse neus halen door met z’n allen te sleeën voor ons huis. Geen van de kinderen durfde als eerste van de helling, die toch wel steil en verijsd was. Nah, laat mij het dan maar ff voordoen. Toch maar mijn voeten naast de slee houden zodat ik kan remmen als dat nodig mocht zijn. Afzetten….en gaan. Precies op het moment dat de slee van steil op wat vlakker terrein komt, steekt per ongeluk mijn voet in de sneeuw. Alles gaat met een bloedvaart door, behalve mijn voet waar ik nog aan vast zit. “Knip” voel je dan. Alle kinderen liggen dubbel van het lachen en ik lach weer ‘ns schaapachtig terug. Beetje hinkeldepinkel de middag doorgesleed, maar het bleek vanochtend toch wel wat serieuzer te zijn met mijn knie. Gelukkig niet zo fout als mijn enkel, dus ik hoop dat ik weer snel op de latten kan……

Om maar bij de ziekenboeg te blijven. Zoals na de vorige blog al verwacht, zijn de kinderen na ons aan de beurt geraakt met het buikloopje. Gelukkig had het bij de kinderen wat minder impact en duurde het niet zo heel lang. Wel klaagt iedereen nog over een rommelende buik.

Kerst is wat de klok slaat! In Nederland hadden we er al een hekel aan en ontvluchtte we de histerie het liefst, hier laten we ons slijmerig in het keurslijf glijden…… Sanne heeft versiersels en kerststerren gekocht, we hebben 6 adventskalenders in huis die iedere dag ritueel een dag verder geopend worden en er wordt toch wel iedere dag overlegd waar we de kerstboom toch vandaan halen. De opties zijn kopen of hakken. Wat het uiteindelijk gaat worden, maakt niet zoveel uit. Maar het is vooral van belang dat je er met je collega’s over kunt praten. Het zijn toch wel de standaard vragen nadat je over het weer klaar bent, ga je over naar de kerstboom en daarna het kerstdiner en natuurlijk of je alle julegaver (kado’s) al in huis hebt.
Zit er toch wel sterk aan te denken om bij de boeren verderop te vragen of we een boom mogen komen hakken. Lijkt me wel zo romantisch………

Zo vol van kerst, zou ik toch zo over Sinterklaas heen skieeën. Wij hebben stug volgehouden dat Sinterklaas niet tot in Noorwegen komt. Da’s te ver en te koud voor de zwarte pieten. Maar ik hoop dat ‘ie de weblog leest, want hij heeft een godsvermogen betaald om ons toch te overladen met kado’s en snoepgoed. Sinterklaas (-azen), super bedankt!!

In Nederland kan ik me herinneren dat er een reklame was van kinderen die het zo druk haden dat ze met hun vijf jaar al een agenda nodig hadden. Een spottend filmpje, dat je na een emigratie naar het altijd rustige en relaxte Noorwegen alleen maar tot onbegrip kan brengen. Niets is minder waar! Van hot naar her. In de, relatief, korte tijd tussen deze en de één na laatste blog zijn de kinderen naar het helsestasjon (consultatiebureau) geweest, de wekelijkse allidrett (soort sportvereniging) wordt gevolgd, adventsontbijt bij de barnehagen, inschrijfmiddag op school voor Freeke, verjaardag van Ingvild (vriendinnetje), koekjes bakken bij de buren, en als ik ff nadenk kan ik nog wel doorgaan. Echt, van al die rust is praktisch niets meer over. Tja het leventje jaagt net zo door hier, als dat in Nederland ook het geval was. Dus wat dat betreft, geen illusies!

Maarja, als we dan even niet hoeven te racen. Hebben we wel een heerlijke tuin om in te spelen……..Zo kunnen we hier vlak boven op een mooi bos- en weidevlakte (stor myra) heerlijke tochtjes maken op de fjellski’s of wandelend met de slee. Ook zijn we nog op een zondag naar Eidsbygda gereden (20 min. rijden) omdat daar geen sneeuw ligt, zodat Sjoerdje ook zelf lekker rond kan lopen (die sneeuw wandelt nog niet echt leuk voor haar). En heb ik eergisteren met Svein Rikard (onze buurman) en zijn hond Konan een prachtige toerskitocht gemaakt naar Skarven, een berg in onze achtertuin!



Afgezien dat de winter je nieuwe mogelijkheden biedt om lekker buiten te zijn, beperkt het je ook wel behoorlijk. Zeker met een kleine als Sjoerdje. Het is nu vrijwel continu tussen de -5 en -10. En alhoewel ze goede kleding heeft moet je toch wat oppassen. Plus dat het (doordat er al een tijdje geen nieuwe sneeuw gevallen is) overal spekglad is. Echt, we zijn allemaal al vaak spontaan gevallen! Gelukkig vallen de noren zelf ook lekker mee, dus dat valt niet zo op.

De koek is op letterlijk en figuurlijk (Sanne had afgelopen weekend heerlijke kaker gebakken voor de visite). Dus we breien er een eind aan! (Sanne is vollop aan het breien na wat bijles van Lisbeth)


Remko

3 reacties:

Anoniem zei

Hoi Noren.

Mooi verhaal en God Jul

Anoniem zei

Mooie plaatjes weer! Succes met de knie.

Nog plaatjes van de afdaling van de tourskitocht?

God Jul!

Sven

Anoniem zei

hallo trouwe schrijvers, zijn net terug van een lekker weekje sneeuw in Trysil en willen jullie een kjempe godt nyttar wensen en heel veel succes en natuurlijk gezondheid.
Hilsen Jeroen en Myriam Oud Zevenaar