19.12.07

DET ER KJEMPE KØT!

Een soortgelijke titel vind je als je een behoorlijk stuk naar beneden scrollt. Ik kan me er gemakkelijk vanaf maken en gewoon copy/paste doen en “enkel” vervangen voor “knie”. Je voelt natuurlijk al aan waar het naar toe gaat…….
Gisteren een bijzonder gezellige dag gehad. ’s Middags kwamen Hilde en Jone, Lisbeth en Bjarne langs met hun kinderen. Even een frisse neus halen door met z’n allen te sleeën voor ons huis. Geen van de kinderen durfde als eerste van de helling, die toch wel steil en verijsd was. Nah, laat mij het dan maar ff voordoen. Toch maar mijn voeten naast de slee houden zodat ik kan remmen als dat nodig mocht zijn. Afzetten….en gaan. Precies op het moment dat de slee van steil op wat vlakker terrein komt, steekt per ongeluk mijn voet in de sneeuw. Alles gaat met een bloedvaart door, behalve mijn voet waar ik nog aan vast zit. “Knip” voel je dan. Alle kinderen liggen dubbel van het lachen en ik lach weer ‘ns schaapachtig terug. Beetje hinkeldepinkel de middag doorgesleed, maar het bleek vanochtend toch wel wat serieuzer te zijn met mijn knie. Gelukkig niet zo fout als mijn enkel, dus ik hoop dat ik weer snel op de latten kan……

Om maar bij de ziekenboeg te blijven. Zoals na de vorige blog al verwacht, zijn de kinderen na ons aan de beurt geraakt met het buikloopje. Gelukkig had het bij de kinderen wat minder impact en duurde het niet zo heel lang. Wel klaagt iedereen nog over een rommelende buik.

Kerst is wat de klok slaat! In Nederland hadden we er al een hekel aan en ontvluchtte we de histerie het liefst, hier laten we ons slijmerig in het keurslijf glijden…… Sanne heeft versiersels en kerststerren gekocht, we hebben 6 adventskalenders in huis die iedere dag ritueel een dag verder geopend worden en er wordt toch wel iedere dag overlegd waar we de kerstboom toch vandaan halen. De opties zijn kopen of hakken. Wat het uiteindelijk gaat worden, maakt niet zoveel uit. Maar het is vooral van belang dat je er met je collega’s over kunt praten. Het zijn toch wel de standaard vragen nadat je over het weer klaar bent, ga je over naar de kerstboom en daarna het kerstdiner en natuurlijk of je alle julegaver (kado’s) al in huis hebt.
Zit er toch wel sterk aan te denken om bij de boeren verderop te vragen of we een boom mogen komen hakken. Lijkt me wel zo romantisch………

Zo vol van kerst, zou ik toch zo over Sinterklaas heen skieeën. Wij hebben stug volgehouden dat Sinterklaas niet tot in Noorwegen komt. Da’s te ver en te koud voor de zwarte pieten. Maar ik hoop dat ‘ie de weblog leest, want hij heeft een godsvermogen betaald om ons toch te overladen met kado’s en snoepgoed. Sinterklaas (-azen), super bedankt!!

In Nederland kan ik me herinneren dat er een reklame was van kinderen die het zo druk haden dat ze met hun vijf jaar al een agenda nodig hadden. Een spottend filmpje, dat je na een emigratie naar het altijd rustige en relaxte Noorwegen alleen maar tot onbegrip kan brengen. Niets is minder waar! Van hot naar her. In de, relatief, korte tijd tussen deze en de één na laatste blog zijn de kinderen naar het helsestasjon (consultatiebureau) geweest, de wekelijkse allidrett (soort sportvereniging) wordt gevolgd, adventsontbijt bij de barnehagen, inschrijfmiddag op school voor Freeke, verjaardag van Ingvild (vriendinnetje), koekjes bakken bij de buren, en als ik ff nadenk kan ik nog wel doorgaan. Echt, van al die rust is praktisch niets meer over. Tja het leventje jaagt net zo door hier, als dat in Nederland ook het geval was. Dus wat dat betreft, geen illusies!

Maarja, als we dan even niet hoeven te racen. Hebben we wel een heerlijke tuin om in te spelen……..Zo kunnen we hier vlak boven op een mooi bos- en weidevlakte (stor myra) heerlijke tochtjes maken op de fjellski’s of wandelend met de slee. Ook zijn we nog op een zondag naar Eidsbygda gereden (20 min. rijden) omdat daar geen sneeuw ligt, zodat Sjoerdje ook zelf lekker rond kan lopen (die sneeuw wandelt nog niet echt leuk voor haar). En heb ik eergisteren met Svein Rikard (onze buurman) en zijn hond Konan een prachtige toerskitocht gemaakt naar Skarven, een berg in onze achtertuin!



Afgezien dat de winter je nieuwe mogelijkheden biedt om lekker buiten te zijn, beperkt het je ook wel behoorlijk. Zeker met een kleine als Sjoerdje. Het is nu vrijwel continu tussen de -5 en -10. En alhoewel ze goede kleding heeft moet je toch wat oppassen. Plus dat het (doordat er al een tijdje geen nieuwe sneeuw gevallen is) overal spekglad is. Echt, we zijn allemaal al vaak spontaan gevallen! Gelukkig vallen de noren zelf ook lekker mee, dus dat valt niet zo op.

De koek is op letterlijk en figuurlijk (Sanne had afgelopen weekend heerlijke kaker gebakken voor de visite). Dus we breien er een eind aan! (Sanne is vollop aan het breien na wat bijles van Lisbeth)


Remko

27.11.07

HET WERK

Soms zon, soms regen, soms sneeuw, soms hagel, soms vriest het, soms dooit het. Maar meestal gebeurt het allemaal op één dag. En zonder over te drijven, zeker binnen één week! Op dit moment zitten we in een heerlijk dik pak sneeuw. Niet praktisch, maar zóóooo mooooooi! Er is de laatste anderhalve week ongewoon veel sneeuw gevallen voor de tijd van het jaar en de winter is hier volop begonnen. Het wordt steeds vroeger donker en later licht. De zon komt niet meer in het dal en ik heb al een paar keer geconstateerd dat wanneer je even kort en krachtig door je neus een teug lucht neemt, alles in je neus ff vastvriest.

Ons gezin, en de rest van Rauma, mag figureren in een schilderij. Dit gevoel bekruipt me iedere keer. Ook al sla je de autodeur hard dicht of je schreeuwt een keer, dat kan ‘het werk’ gewoon niet verstoren. Het is er en het blijft er. Meermalen per dag zeggen we tegen elkaar zzzzzzzzzjezus wat is het hier mooi zeg! Waarschijnlijk zal menigeen denken, tja, het eerste jaar is alles mooi, wacht maar. Maar, mijn troost daarin woont naast ons. Onze buurman woont z’n leven al in Isfjorden en spreekt met dezelfde bewondering over ‘het werk’. En we noemen het werk: ‘onze voortuin’.



Zeg je sneeuw, denk je skieën! Hebben we dus de afgelopen 3 weekenden lekker gedaan. Onvoorstelbaar gewoon, maar wat moet je anders hier? Ook een set fjellski’s voor Freeke op de kop getikt. Zaterdag voor het eerst een minitochtje met Freeke op de ski’s gemaakt. Ging erg goed. We hadden er een beetje hard hoofd in, na onze ervaringen van begin dit jaar, maar dit was echt top!
Jammer dat Sjoerdje nog niet op de ski’s mee kon. Die moest dus maar ff op de parkeerplaats wachten……….het sneeuwde toch niet meer……;-)




Freeke presteert op veel vlakken op dit moment. Zo stond ik vandaag samen met Freeke met de buurman te praten over sneeuwruimen en sleeën. (zomaar twee willekeurige onderwerpen). Op een gegeven moment schiet ‘ie in de lach na een lang verhaal van Freeke, en zegt dat het toch ongelooflijk is hoe ze ineens zo goed Noors praat. Ik lach schaapachtig, en bevestig het. Echt heel gek om je dochter zo tekeer te horen gaan! In het verlengde hiervan schuilt natuurlijk het gevaar dat de Nederlandse taal naar de achtergrond verschuift. En dat willen we ook weer niet. Juist in deze fase waarin ze wil leren lezen en schrijven. Daar is ze heel actief in en daarom zijn we met Koeienletters begonnen. Een leermodule Nederlands voor kinderen in het buitenland. De eerste ervaring ermee is top. Freeke vindt het leuk en er zit volgens ons een erg goede opbouw in. Aanradertje voor anderen met kinderen in het buitenland misschien?


Vorig weekend zijn we gezellig ‘kaffe og kaker’ gaan doen bij een kollega/bazin van Sanne. Ze had heerlijke skuleboller gebakken. En dat gaat niet afgepast op de persoon hier in Noorwegen. Wij zaten de hele tijd naar de deur te staren waar de rest van de visite bleef want door de stapel bollen zag ik de Store Vengetind niet meer…. Wel super lekker, dus toch maar 5 geproefd. Dat hun dochter, Oline, tijdens het spelen 2 x naar het toilet moest om te spugen speelde geen rol.
De volgende dagen lekker naar het werk. Tegenwoordig hoor ik bij de witte boorden, dus lekker ‘å sitte på rompe’ en naar mijn beeldschermpje turen. Tegen 3 uur krijg ik een belangrijk telefoontje….mijn vrouw…..is zo ziek dat ze vraagt of ik de kinderen wil halen en snel naar huis kan komen. Sanne ziek? Dat gebeurt niet snel. En dan zo’n alarmerend telefoontje? Da’s gek. Dus, als de brandweer de kinderen van de barnehage geplukt en naar huis. Sanne zag groen en geel van het spugen e.d. Typisch gevalletje buikloop lijkt me. Mijn taak als huisman lag klaar op dat moment, en die heb ik genomen. ’s Avonds, ver na Sanne, lekker naar bed. Rond 4.00 uur een beetje gerommel in de buik…….the rest is history! Ongelooflijk wat een ellende zeg, niet normaal. Dit heb we lang niet meegemaakt zo. Nu is het wachten tot de tijdbom bij de kinderen afgaat……..Al snel hoor je dan dat iid de ene helft van Isfjorden ook voor de pot ligt, terwijl de andere helft net weer herstellende is. Niet echt een smakelijk verhaal maar het heeft wel de nodige indruk op ons gemaakt. Het ene moment ben je helemaal het ventje (dametje) en vlak erop tot niets meer in staat. Zelfs nu nog. Terwijl ik dit typ, klim ik af en toe een bouldertje (kijk maar….) en overal springt de spierpijn in………

We hebben naast onze ziektes ook ‘brytte’ problemen. Oftewel sneeuwruim problemen. Vorig jaar hadden we een man die met zijn traktor en freesmachine onze oprit sneeuwvrij maakte, zodat die lelijke berlingo ook gewoon in de garage kan staan. Vol verwachting klopte ons hart dit keer, maar geen bryttebil te bekennen. Blijkt dat de beste man wijs is geworden en een andere baan aangenomen heeft. Onze buurman had al wat andere ‘mannetjes’ gevraagd en ik had ons beperkte netwerkje ook geraadpleegd, allebei zonder succes. Dus denken we er aan om samen een handsneeuwfrees te kopen. Krijgt ‘met de handkar’ toch een diepere betekenis. Namelijk dat je en uur vóór dat je naar je werk gaat je oprit moet vrijfrezen. Gelukkig op de valreep toch nog iemand gevonden maar die was, nu de eerste mogelijkheden zich aanbieden, een lekker weekje naar Trondheim. Dan misschien toch maar ‘met de handkar’ maarja, da’s wel ruk!

Als ik zo terugkijk naar de logs, is het al een hele lijst geworden. In het begin had ik vrijwel dagelijks de behoefte om te beschrijven hoe mooi we het vinden. En zeker niet op de laatste plaats om onze eigen onzekerheid over het hele gebeuren te overschreeuwen. De eerste log heet ook ‘wat gaat er nu eigenlijk gebeuren….’ Alsof ik toen wist wat er ging gebeuren? En we weten het nog helemaal niet. We zijn net 8 maanden onderweg en het geheel begint wel concrete vormen aan te nemen. Dit zowel sociaal, economisch als gevoelsmatig. Hoe verder we komen, des te minder ik de drang nog heb om de log nog bij te houden. Om eerlijk te zijn heeft Sanne me de laatste paar keer aangespoord om een stukje te schrijven. Als ik dan weer wat schrijf, vind ik het wel leuk. Maar als je er niet aan begint, gebeurt er niets.
Gelukkig hoor en lees ik om me heen dat er veel mensen zijn die het bijhouden (echt veel meer dan ik verwacht had!) Er is zelfs een aantal dat opperde dat ik het als boekje moet uitbrengen. Op zich grappig voor iemand die op het punt heeft gestaan voor het Dyslexie-examen op te gaan i.p.v. het normale Landelijke examen. En daarom ook dank aan Spellingscontrole (koosnaampje voor Sanne). Klinkt als een afsluitend woord na alle blogs, dat is het niet. Ik blijf heus wel posten, maar ik hoop dat het me lukt om het eens paar maand up te daten……….

Parallel aan minder blogs staat het krijgen van meer mails. We krijgen steeds meer mail van vrienden, familie, bekenden, vage bekenden en onbekenden. Leuk! Ook Freeke heeft laatst behoorlijk wat mail en post gekregen. Het was duidelijk vakantie in Nederland en veel knutselwerkjes, tekeningen en teksten van oude klasgenootjes zijn deze kant op gekomen. Erg leuk om te merken dat er nog aan Freeke gedacht wordt. Heel gek, maar dat waardeer ik nu pas. ‘Uit het oog, uit het hart’ ging in redelijk veel gevallen bij mij wel op. Zo zit ik wel in elkaar. Vaak gewoon te lui of te druk met andere dingen om contact met mensen te zoeken of te onderhouden. Ik kan je verklappen dat dat heel anders is als je zelf weggaat. Omdat je in het begin nog bijna niemand hebt, gaan de mensen die je nastaan toch redelijk vaak je hoofd door! Echter bovenstaande beschrijft geen heimwee of spijt, maar gewoon een stukje besef……
Dus houd je geen contact? Prima. Ik weet hoe dat gaat, ben er zelf meester in! Doe je het wel? Super leuk!


Ondertussen blijven wij de sneeuwverwachting van Bjorli (ons skigebiedje) in de gaten houden en turen we smalend naar de toppen om ons heen. Eerst ff in vorm komen en dan een mooie dag uitpikken om lekker te gaan toeren!! Sanne is al best met de kerst bezig. Dat moet hier, want anders kan je op je werk niet meepraten. Jul is gespreksonderwerp nr1. Mijn Julebord (kersdiner) van mijn werk is 15 december. Ik hoor overal dat Julebord een synoniem is voor legitiem lam gaan. Wellicht dat ik me uit zelfbescherming maar als Chauffeur opwerp, want de pot heb ik voorlopig echt genoeg gezien………
En we moeten ons voorbereiden op hoog bezoek met kerst. Patrick, onze eerste bezoeker hier in Noorwegen (ff scrollen, fiets/ski/ski weg/pannekoekentaart), komt met het hele gezin bij ons kerst vieren. We hebben er zin an!

Remko

6.11.07

R IN DE MAAND

Tja, zoals je merkt duurt het even voor dat er weer een nieuw verhaaltje op de log verschijnt. Hoofdreden hiervan is dat er eigenlijk niet zo veel te melden valt. Zo langzamerhand begint hier alles in het teken van de winteR te raken en daarmee tegelijk zijn de Noren ook niet meer te houden om alvast in de kerstsfeer te komen. We kennen zelfs mensen die aanstaande weekend hun eerste pré-kerstfeestje al hebben. Als je door de winkels loopt zie je overal julbrus, julkakke, julservies, julgordijnen, jultafelkleden. Kortom overal begint jul te borrelen. En jul (spreek uit als juul) is niet de hoogblonde buurvrouw om de hoek maar het Noorse woord voor kerst.



Ondertussen hebben de sneeuwvlokken al twee keer ons dal weten te bereiken en op het moment dat ik dit schrijf zie ik in het lantaarnpaallicht de vlokken dwarrelen. Ook is het alweer moeilijk te herinneren hoe de bergen er zonder sneeuw ook al weer uitzagen. De dagen worden rap korter en als het hier donker is, moet je je er toch wat anders van voorstellen dan in Nederland. Daar heb je eigenlijk altijd wel straatverlichting of restlicht, maar hier is het buiten het dorp echt pikkedonker!! Daardoor word je af en toe wel weer getrakteerd op een gigantische sterrenhemel. Ook is het uitkijken naar het Noorderlicht, dat zou je hier moeten kunnen zien…..soms.
Vorige week is er onder ons oude hondaatje een set nieuwe spijkerbanden gegaan en vrijdag is onze lelijke berlingo aan de beurt. Als ik ’s ochtends naar mijn werk ga, stap ik uit de deur, trek m’n muts over mijn oren (oortjes, kop’m zelf wel in) en open de garage deur. Ga in de auto zitten, pak het koude stuur vast en zoek met het sleutelje in het donker het contact. Hebbes…..in Noorse auto’s gaat bij het starten direct je verlichting aan, dus ik schijn op de garagemuur. En ja hoor, daar staan ze. Ze houden het haast niet meer. Waarschijnlijk zal ik ze eerdaags vast moeten binden anders gaan ze vanzelf. De skies schreeuwen om weer gebruikt te gaan worden! Jaaaaa, daar hebben we echt zin in!
Hiernaast zie je een foto van de afdaling onder de afdalingen. Niet dat ‘ie super moeilijk is (alhoewel het bovenste stuk best flink steil schijnt te zijn) maar omdat het 1000 meter nonstop skiplezier is! Vaak goede condities. Dat moet je trouwens zelf ook hebben, want je moet wel eerst de dikke duizend meter door de sneeuw omhoog lopen. Maar als je mazzel hebt zweef je door de poeder weer terug naar het dal. Kirketaket (spreek uit als: sjirketake) ofterwijl Kerkdak wacht op ons deze winter……(zie foto van afgelopen zondag)

Heel fantastisch en leuk allemaal, maar als ik terug kijk naar oktober moet ik toch echt bekennen dat ik me haast geen droge dag kan herinneren. Het blijft maar troosteloos met bakken uit de lucht komen. In de zomer worden de toeristen watervalmoe doordat van iedere berg die je ziet er 20 watervallen naar beneden komen. Nu begrijp ik waarom. Wat een water! En dat terwijl het na de, volgens de Noren, matige zomer ons een bijzonder prachtige herfst was beloofd, hebben we niet veel meer dan regen gezien. Achteraf gelukkig hebben we de droge momenten toch mooi mee gepikt om tochtjes te maken, zoals je hebt kunnen zien in de vorige logs.

De activiteiten passen zich dus ook wat aan het weer aan en vinden ietsje meer binnen plaats. Sanne en ik zijn ondertussen aan de DVD’s begonnen die we gekregen hebben en ook Sjoerdje en Freeke hebben al wat meer voor de flikkerende buis gezeten dan eerst. We hebben ook boeken voor ze uit de Noorse bibliotheek. Die wij dan weer op ons beste Noors voorlezen. Erg leerzaam voor ons allemaal! Ook weer zo typisch, Sanne vroeg hoeveel boeken ze mocht lenen. Verschenen er twee grote vraagtekens op de bril van die mevrouw. ‘zoveel als je wilt natuurlijk’. Ze gaan er hier echt nog van uit dat er geen misbruik van gemaakt wordt, en weet je wat: dat is ook zo!

Ook mijn boulderwandje is af! Daar ben ik echt heel blij mee. Muziek aan en gaan. Echt een waanzinnig speelhok hebben we er van gemaakt. Stereo, bank, TV en boulderwand. Beetje voorbereiden op het het volgende voorjaar! Ook Freeke en Sjoerdje vinden het erg leuk. Freeke verdwijnt af en toe ff naar beneden om te klimmen. Superrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

Wij houden ons een beetje zoet met hazelnoten zoeken, bolletjes hangen voor de vogels, bier leggen, idrettslag (Freeke sporten), Aerobic en Volleybal (Sanne), Klimhal(letje) (Remko), kindertheater en de bioscoop.


Aan de serieuze kant van het leven gaat het ook wel voor de wind. Sanne wordt veel gevraagd om in te vallen bij de verschillende barnehagens en ik verruil morgen mijn magazijnbaan voor een heuze kantoorbaan (bij hetzelfde bedrijf). Wat het precies voor functie wordt, weten we allemaal nog niet, maar sinds dat ik ze verteld heb dat ik gesolliciteerd had, zijn ze een functie aan het creëren voor me. Voel me gevlijd! Zoals het er nu uit ziet, wordt het een deel inkoop en een deel marketing. Maar vandaag hadden ze het ook over klanten bezoeken. Ik laat het allemaal wel op me afkomen, en we zien het wel.
Sanne heeft een oudergesprek gehad voor Freeke waarbij Freeke gecomplimenteerd werd voor haar Noorse taalbeheersing. Met Freeke gaat het ook goed. Ze heeft vriendinnetjes en speelt heel veel buiten. De dagen op de barnehagen zijn echt feest voor haar! Wat minder goed, zeg maar gerust slecht gaat met Freeke is haar eczeem. De tranen schieten in je ogen als je het ziet. We zullen ook hier weer snel naar een arts mee moeten om de creme te krijgen die we in Nederland hadden, want dat is echt het enige wat hielp. Ook dat hoort voor een deel bij de winter met zijn koude droge lucht.
Volgende week is het een oudergesprek over Sjoerdje. Ben benieuwd hoe dat kleine monster het er van af brengt. Met taal is nog niet echt verder. Wel bijzonder om te zien dat ze zowel het Noors op de barnehagen als het Nederlands thuis begrijpt. Als ze opdrachten krijgt, voert ze ze zonder aarzelen uit. Het enige wat ze tot nog toe uitkraamt is hjelp (noorse help), borte (noorse weg), heia (noorse hallo) en ha det (noorse tot ziens). Het zou toch een keer moeten komen, hoewel ze nu wellicht wat geremd wordt door het aanbod van twee talen. We wachten het geduldig af.




Wel gek, maar in de tijd dat we hier nu wonen hebben nog geen enkele behoefte gehad om ff naar Nederland te gaan. Nu een week geleden hebben we voor het eerst eens zitten te kijken wat het kost en of een het beetje relaxt te doen is. Toch kiezen we er voor om het dit jaar nog even niet te doen. Het zullen wel de blaadjes van de bomen, de regen, en de wat kortere dagen zijn. En de winter moet nog beginnen, haha!

Remko

15.10.07

TWEE MAANDEN IN EEN DAG.....

Aanvankelijk was ons plan dat we aan zouden komen in Noorwegen, de kinderen naar de barnehage brachten en zelf even twee maanden relaxed zouden acclimatiseren. Dit zou betekenen dat we lekker de omgeving zouden opsnuiven zowel landschappelijk, sociaal als qua werkgelegenheid. Het liep ietsje anders doordat de verwachtte barnehage plaatsen er op het moment van aankomst niet waren. Dit betekende dat het opsnuiven zich beperkte tot de poepluiers van Sjoerdje en we sociaal waren met de kinderen en werkte aan ons gezinsleven. Natuurlijk is dat niet helemaal waar want als je ff naar beneden scrolt zie je ook uit de begintijd de nodige foto’s van gemaakte tochtjes. Maar wat we toch meer voor ogen hadden, was een tochtje zoals we die twee weken geleden gemaakt hebben.
Het ging bijna volgens plan. Ik had een woensdag vrij genomen, zodat we de kinderen met ontbijt al naar de barnehage zouden brengen (klinkt zielig, maar ze willen zelf niets liever!) zodat we direct op weg kunnen naar de Middagsfjellet. Een top die we vanuit huis kunnen zien die je via een mooie steile rondtur kan beklimmen. En daar gaat de telefoon……voor de zoveelste keer de afgelopen dagen. Sinds dat Sanne als vaste invalster op de lijst van twee barnehagens staat wordt ze dagelijks gek gebeld. Met gemak zou ze er een fulltime baan aan overhouden als ze zou willen. De woensdag die ik vrij heb genomen gaat er gewerkt worden, dus flexibel als we zijn, neem ik de donderdag vrij.
Prachtig weer, blauwe maar erg frisse lucht luidt de donderdag in. Kinderen naar de barnehage en wij op pad…uh….på tur natuurlijk. De fiets gaat mee en zetten we 3 km vooraf aan de parkeerplaats, want ik weet nu al dat we waanzinnig gaan balen als we die laatste 3 km over een breed verhard pad naar de auto moeten lopen. Je begrijpt, dat lopen is puur functioneel en niet voor de lol. De auto geparkeerd en in de schaduw vertrekken we bepakt en gezakt. In het begin ff wat moeite met het juiste pad te vinden, maar dat duurde niet lang. Snel stijgend richting de rechter waterval van de Tverrberge. Het is de bedoeling dat we langs de waterval omhoog klauteren (afgezekerd met wat kettingen) en dan verder langs prachige meertjes door een puinbak de top van de Middagsfjellet bereiken. De tocht is steil maar prachtig! De uitzichten zijn uniek. De landschappen met de continu combinatie van bos, mos, rots, water, sneeuw en ijs die is volgens mij zo noors. Nu ben ik geen wereldreiziger, maar in de alpen ben ik het op deze manier nog nooit tegen gekomen. We zijn blij als we uit de schaduw in de zon terecht komen, maar hier staat dan wel weer gelijk behoorlijk wat wind. Maarja, daar zijn we dan wel weer prima op gekleed.
Het uitzicht vanaf de top valt een beetje in het niet door alle prachtige ‘doorkijkjes’ waar we al op getracteerd zijn. Langs de andere kant van de berg langs een belachelijk steil pad naar beneden. Na al het moois wat we al gezien hebben komen we hier in paradijsje terecht. Kvanndalen is een lang gerekt dal en eindigt bij de ruige Kvanndalstind met een hangende gletsjer boven het dal. Iets rechts ervan ligt de Store Vengetind (onze huisberg) eveneens met een mega spletenrijke gletsjer boven het dal. Door het dal loopt een bruisende rivier van smeltwater en het dal is verder bezaaid met rotsblokken van zo’n 3, 4 a 5 meter hoog. In deze setting zo’n waanzinnig boulder gebied. Het duurt lang voordat je het dal uit bent en dat geeft me de tijd om redenen te verzinnen waarom hier nooit over geschreven is in een bouldergidsje. Ik kom niet verder dan dat het te ver lopen is vanaf bewoond gebied (ca. 1,5 uur) en dat het her en der vrij nat is. Maar ze kunnen me wat, ik ga hier zeker een keer naar terug met m’n klimschoentjes en crashpad.
Om vier uur staan we bij de fiets en om half vijf sluit de barnehagen. Het is maar goed dat we bijna de volledige 7 uur lopend hebben doorgebracht, anders waren we dus mooi te laat geweest. Haastig spring ik op de fiets op weg naar de auto. Dat die kl(/&%(&te 3 km ook nog eens omhoog loopt was ik even vergeten, dus ging ik binnen 5 min. ff stuk (‘ja, maar jij wilde toch zo graag tussen de bergen wonen’ hoor ik je denken). Vijf voor half vijf haalden we onze dochters weer op.

Het werken van Sanne brengt als bijkomend voordeel met zich mee dat we redelijk wat uitgenodigd worden door Noren. Dat kan geen kwaad voor de intergratie natuurlijk. Naast alle sportactiviteiten die Sanne met haar ‘collegae’ doet, kregen we vrijdag ook een smsje of we ook ’s middags naar Hellerøra kwamen. Dit is een plek boven het dal van Isfjorden met een gapahuke (grillplek, gedeeltelijk overdekt door takken). Hier treffen wat ouders met kinderen zich. Ieder heeft z’n broodjes en pølser bij zich en de rest kun je bedenken. Kinderen zijn de hele tijd heerlijk aan het spelen in het bos en de ouders zitten ook gezellig bij elkaar. Zodra het donker wordt, en daarmee ook een stuk kouder verzamelt iedereen zich meer rond het vuur. Dit soort dingen beleef je wel eens op een schoolkamp of een vakantie maar toch niet gewoon in de dagelijkse ‘sleur’. Een heerlijke manier om het weekend in te luiden. Wat ons betreft een mooie belevenis! (beetje slechte kwaliteit foto’s maar die zijn met m’n telefoon genomen, vandaar)

Zondag brachten we Freeke naar een verjaardags partijtje van een vriendinnetje. Rijden we het terrein bij het huis op, staat er gewoon een groep van 7 a 8 rendieren in de tuin. Het woord ‘gewoon’ is echt letterlijk, want deze groep loopt hier dagelijks langs. Tja, ik wilde het alleen maar ff melden, verder niets……

Regelmatig doe ik een belrondje naar loodgieters hier in Rauma. Als je ze al te pakken kunt krijgen, is er geen afspraak mee te maken. Die gasten hebben allemaal veel te veel werk! Eindelijk een afspraak met één kunnen maken, komt ‘ie niet.
We willen namelijk een badkamer beneden hebben. Ookal kunnen we het meeste zelf wel doen, het leidingwerk wil ik toch wel goed laten doen. Het moet een douche met wastafel en een sauna gaan worden, dus enige haast is wel geboden. Oh, daar kijk ik zo naar uit!
Ook speelt het eigen boulderwandje nog. Langzaam beginnen we hiervoor ook onze ideetjes te maken. Nee, eerst de badkamer….maarja als je ideetjes hebt, kun je net zo goed alvast wat materiaal kopen. Kortom, we wachten nu alleen nog op de grepen en wat laatste slagmoeren en het wandje is ‘ferdig’. Ook daar heb ik heeeeel veel zin in. En wat dachtje van de combi boulderen, douchen, sauna, douchen. Mwoahhh, prima dacht ik zo…..

De schaduwzijde van deze week zat in m’n kaak. Of beter gezegd, m’n kaak zat er niet meer in…. Dinsdag tijdens het eten opeens een pijnscheut door m’n kaak. Dat was niet fijn. Daarna bij iedere hap pijn. Volgende dag naar de dokter en die gaf aan dat m’n kaak zo nu en dan ‘ns uit z’n gewrichtje gaat. Nu dus 10 dagen pijnstillers en als het aanhoudt een scan. Tja, in Nederland nooit naar de dokter en hier al twee keer serieus een beroep op de ‘lege’ moeten doen. Of zou het onbewust het ‘sjekken’ zijn van het altijd zo geroemde gezondheidsstelsel van de scandinaviërs.

Vrijdag weer ‘ns geprobeerd of het plaatselijke klimhalletje open was en verrek! Er waren wat mensen. Een leuk wandje met veel relief (zoals in Rocca in Gulpen) en weer ‘ns wat hoger dan 3 meter. Volgens mij werken de pijnstillers ook spierverslappend want over prestaties schrijf ik hier voorlopig maar even niets…..

Zaterdag winter inkopen gedaan in Molde. Als je wilt dat je kinderen wat andere kleding dragen dan de rest in het dorp, zul je het wat verder weg moeten halen. Dat hebben we dus gedaan. De kinderen weer helemaal in het nieuw met voornamelijk winteratributen. En of het nu werkelijk allemaal zo elegant is? Ordeel zelf en sjekk Sjoerdje!





Vandaag, zondag, een druilerig maar overwegend droge dag. Sanne is met Sandra lekker på tur geweest naar Kollen. Een top boven Gjerdsetbygda waar je in twee uur door zeer afwisselend terrein naar boven loopt en langs de ander kant weer naar beneden. Fantastisch uitzicht over de bergen die afgewisseld worden door meertjes en de fjord. Daarna hebben we met Sandra en Harald nog wat gegeten.


De sollicitatie waar ik het vorige keer over had, is helaas op niets uitgelopen. Ik was wel tot de laatste ronde door gedrongen maar m’n taalachterstand heeft er voor gezorgd dat ik niet de beste voor de baan was. Helaas, we zien wel weer verder……

Remko

30.9.07

FAKTISK

Tja, de titel slaat weer nergens op maar ik vind het zo’n leuk woord en ik zou het faktisk in iedere zin willen gebruiken. Maar het lukt me faktisk niet! Faktisk betekent ‘eigenlijk’, en niet zozeer het ‘feiltelijk’ zoals in het Nedelands, hoewel je het daarvoor ook goed kunt gebruiken. Het frustrerende is dat je die kleine brulaapjes op de barnehage het te pas en te onpas hoort gebruiken en mij lukt het gewoon niet. Als de gelegenheid zich voordoet in een gesprek vertaal ik het met ‘egentlig’. Dat is niet fout, maar lang zo leuk niet!!

De afgelopen tijd heeft er zich weer heel wat voor gedaan. Voor degene die alleen de plaatjes bekijkt zal de blog er weer net zo uit zien als altijd, dat betekent weer foto’s van de gemaakte turtjes. Ik zou bijna zeggen, je zou erbij moeten zijn, want wat ons hier op dit moment overkomt is niet normaal. Het landschap trekt iedere dag weer een nieuwe herfstjas aan en het is hier werkelijk onvoorstelbaar mooi. En door de speling van het licht is het iedere seconde opnieuw de moeite waard om naar te kijken. Je hoeft geen eind te rijden, klimmen, fietsen of wat dan ook om er deelgenoot van te zijn. ’s Middags een kop koffie bij ons op de veranda en slechts genieten wat er voor je gebeurt!

Åndalsnes heeft sinds een week een splinternieuw eigen Kulturhus. Hierin bevinden zich een theaterzaal, bioscoop, danszaal, feestzaal en bibliotheek. Voor de opening hiervan vond er een grote voorstelling plaats die gedirigeerd werd door een zeer beroemde Noorse dirigent die uit deze omgeving komt. De fanfare, het orkest, zangkoor en de plaatselijke (dans-)jeugd werkte hier aan mee. Dit was voor Freeke dus weer de kans om haar meest geliefde bezigheid op te pakken: DANSEN. In drie intensieve dagen (drie tot vijf uur per dag) verdeelt over twee weekenden werd er bij de kinderen een dans ingeramd die bij de opening vlekkeloos tentoongesteld moest worden. Mmmmmmmmm, drie tot vijf uur per dag? Dat is een mooie tijd om ff snel een leuk tochtje te maken in m’n eentje! Snel Nesaksla, de thuisberg van Åndalsnes, op om de betoverende wereld van het Romsdal in een opslag te kunnen bekijken. Eén woord: FANTASTISCH.
Dan is er zondagavond de uitvoering. De ouders van de meedansende kinderen worden wel geacht een kaartje te kopen, zoals te doen gebruikelijk tegen een belachelijk hoog bedrag. Dat kan telefonisch, via internet of gewoon van te voren aan de kassa. Ideaal! In zo’n gat als Åndalsnes loopt het zo’n vaart niet dus ik haal wel een kaartje ’s middags bij de kassa. Niet dus, direct vanaf de eerste voorverkoopdag uitverkocht!! Het gaat me niet gebeuren dat m’n dochter optreedt en dat ik er dan niets van zie. Stiekem alvast maar bij de generale repetitie naar binnengeslopen. !’s Avonds bij de voorstelling hebben ze vlak voor het begin nog een rij stoelen voor de eerste rij gezet, tegen dezelfde prijs verpatst, maar ik zat dan ook helemaal vooraan als trotse vader. Gevolg van de eerste rij was wel dat ik als onderdeel van de voorstelling mijn primeur kon maken als plaatselijke Idol doordat ik door een dame van de act ten dans werd gevraagd. Deze beker toch maar ff doorgespeeld…..slik
Freeke straalde en glunderde! Schrok toen ze zag dat ik helemaal vooraan zat en kreeg opeens een verlegen blik die je niet vaak bij haar ziet. Dat duurde niet lang en danste heerlijk met alle kinderen mee. Topavond!

Sanne heeft gesolliciteerd bij een barnehage. Voor proef mag ze twee weken invallen om van beide kanten te bekijken of het bevalt. Ze heeft de vaste baan niet gekregen, maar willen haar graag inzetten als vaste invalster. Wat faktisk neerkomt op een vaste baan zonder vaste verplichtingen . Ideaal. Dus Sanne is redelijk onder de pannen op het moment en het bevalt haar wel om niet de verplichting te hebben. Wel merk je gelijk dat het drukke leven direct weer terug is zodra we samen werken. Alles snel en gehaast volgens strikte afspraken, zo ging dat in Nederland en zo gaat het nu weer. Maarja dan wel in een mooi omgeving!

Vorige week zaterdag hebben we ons weer tussen de druisende massa begeven tijdens de Martnan in Åndalsnes. Een happening van 4 dagen met een tivoli (kermis) en allerlei kraampjes met locale nijverheden en specialiteiten, aziaten met de welbekende rommel en muziek/theater. De kinderen hebben genoten op de kermis en wij hebben ons halve weekloon omgezet in worsten. Elandenworst, Moederworst, Wijnworst en Rendierworst. .’s Avonds direct begonnen met een wijntje en flinterdunne plakjes Elandenworst. Stiekum in de keuken al geproeft. Gvd! Niet lekker! Maar ik zeg niets misschien ligt het aan mij en vindt Sanne het wel lekker. Maar die was er ook erg duidelijk over……….een dag werken zo in de prullebak! Jamerrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr



De dag erna met z’n allen door Skorgedalen gelopen. Ongelooflijk die herfstkleuren! En de specialiteit van mijn vorige werkgever kwam hier goed van pas!
Bijna de hele weg tot over onze enkels in het water gelopen. Rubberlaarzen was hier beter schoeisel geweest, maar goed, dat mocht de pret niet drukken.




Afgelopen week heb ik een sollicitatie gesprek gehad bij een sportketen in Noorwegen. Helaas ben ik het niet geworden. Volgens zijn zeggen past mijn profiel volledig op de vacature alleen twijfelt hij zeer over de beheersing van de Noorse taal. En hij heeft gelijk, denk ik. Maar ik zag de vacature en ik dacht: dit is zo erg in mijn straatje dat ik gek ben als ik er niet op reageer, wetende dat mijn taalvaardigheid nog niet top is! Ach we zien wel weer verder. Bij m’n huidige werkgever wel aangegeven dat ik geinteresseerd ben geraakt in ander werk, zij zijn nu ook voor me bezig ander werk binnen Wenaas te zoeken. Wie weet leidt het allemaal wel weer tot wat………….

Ook deze week een ouderavond gehad van de barnehage. Leuk om te horen wat het idee is achter de dingen die ze met de kinderen doen. Maar wat volgens mij alleen in Noorwegen kan, is dat er 3 kwartier (en dat is niet gelogen) gediscusseerd is over het type, het merk en de hoeveelheid knækbrød dat de kinderen mogen krijgen. Verder waren de speeltoestellen nog niet vervangen omdat ze nog geen andere toestellen hadden gevonden die geheel uit natuurproducten bestaan. Verder heerlijk bakkie koffie gedronken met in plaats van een koekje een stuk meloen, ananas en een wortel.
Beetje cynisch, maar het is een fantastische barnehage waar natuurbeleving en zelfredzaamheid van het kind voorop staan. Soms slaan ze wat door maar we staan er helemaal achter!

Langzaam wordt onze week ook gevuld met activiteiten. Sanne is gevraagd om mee te volleyballen en doet dat nu iedere week en ik heb ieder weekend lekker geboulderd. Intens gelukkig ben ik als ik aan die blokken hang!! Samen met m’n bouldermaatje (nu nog Freeke) rij ik naar het bouldergebiedje hier tien minuten vandaan. Ik sla m’n mat open en ga klimmen en Freeke zoekt alle hazelnoten bij elkaar en beklimt alle bomen in de buurt. Al na de eerste plof op de mat hoor ik achter me zingen: haha, Remko kan niet klimmen, Remko kan niet klimmen. En gefrustreerd zeg ik dat dat bij boulderen hoort! Gelukkig kom ik nog wel een paar leuke routes/problemen door en langzaam komt het gevoel weer terug. Ondanks dat de kracht redelijk weg is geraakt, voel ik dat het weer helemaal goed gaat komen. Ga ook weer een boulderwandje in de kamer beneden bouwen om te trainen! Heb er al zin in!
We lezen net in de krant dat vanaf deze week de plaatstelijke klimvereniging ook weer van start gaat in het klimhalletje, dus daar ook maar ‘ns kijken. Heb al drie keer voor een dichte deur gestaan!

Afgelopen weekend lekker relaxed gehad. Zaterdag wat mindertiggradencelciuslaarzen voor de kinderen gekocht, lekker geboulderd en de eerste van de vijftien opgestuurde DVD’s gekeken. (Marco-Jan en Pa: Super bedankt! Kortom: help ons de donkere winter door!)
Zondag een topje in de achtertuin gedaan (Aksla). Op verzoek van Freeke, want die wilde weer eens op een top staan en niet naar een hutje of een rondwandeling zoals de afgelopen tijd. Maarja, we proberen de looptijden iets te beperken de laatste tijd want Sjoerdje begint de rugdrager aardig zat te worden. Hoewel ze vanochtend heerlijk rustig was……….
Verder heeft Sanne ’s middags de garage een opknapbeurt gegeven met rode en groen verf en zijn we ’s avonds door Sandra en Harald getrakteerd op heerlijke spaghetti!

Komende week een leuke week voor de boeg want ik heb woensdag vrijgenomen om heerlijk met z’n tweeen een flinke tocht te maken. Eerst de kinderen naar de Barnehagen en dan på tur! Ik kijk er nu al naar uit!

Remko

15.9.07

HET KAN ALLEEN NOG MAAR MEEVALLEN..............

Dikke grijze wolken hangen in onze tuinen. Als we nog slaapdronken ’s ochtends door het huis lopen en naar buiten kijken waan je je gewoon in Nederland. De bergen zijn weggehaald!! Een bak ellende is het hier op het moment. Het blijft maar regenen en op internet lezen we dat het boven in de bergen sneeuwt. Zou het dan echt zo zijn, hadden ze dan toch gelijk over Noorwegen, dat het er alleen maar regent…..
Gelukkig lezen we eind augustus in de krant dat er in 27 jaar niet zoveel regen is gevallen als in de maand augustus. Kijk dat geeft de burger moed! Een week later lezen we in de krant dat er in de eerste week van september zelfs meer is gevallen dan in heel de maand augustus. Je kunt je voorstellen dat we de nodige liters hier neer hebben zien komen. Overal onstaan watervallen waar we ze nog niet eerder gezien hebben en de bestaande watervallen groeien uit tot gigawatervallen. Langzaam vraag je je af waarom de watervallen van Co bij iedereen bekend zijn, dat gaat echt nergens over…….


Afgelopen week trok het voor het eerst af en toe open en hebben we zowaar een hele droge dag gehad. Ik weet het nog, dat was woensdag. Dat ik het nog weet, zegt al genoeg! En echt ongelooflijk. De wolken trekken langzaam op en hebben onze tuin veranderd in een herfsttafereel die varieert van de kleur bruin naar rood en alles er tussen in. Daarbij moet je je voorstellen dat het dal nog diep groen is en de toppen er wit boven uitsteken. Sorry, het wordt saai, maar het is weer waanzinnig mooi hier!!

Tijdens een regenachtig weekend waarvan we er een aantal al achter de rug hebben zijn we naar Ålesund gereden (2 uur) om naar het Atlanterhavsparken te gaan. Een ontzettend groot zeeaquarium met daarin alles wat de Noorse wateren te bieden hebben. Daarnaast was er ook nog een uitgebreide ‘edderkop’ (spinnen) tentoonstelling De plek van het museum vonden we al fantastisch maar ook zeker het aquarium was erg de moeite waard. Met name Freeke en Sjoerdje hebben zich erg vermaakt. Gelijk maar een jaarkaart genomen, wij zien het voorlopig niet droog worden hier……


Het jammere aan het slechte weer is dat je er ook minder op uit gaat.
Dat beseffende, gaan we er toch maar lekker op uit. Daar hebben we immers al die kleding voor! Dus heerlijk met z’n allen vlak voor het eten nog even Lille Fjellet op. Eerlijk is eerlijk, het eten smaakt je 10x lekkerder als je thuis weer wat droogs aan hebt en dan aanschuift! Direct merk je ook dat je voor de kinderen niet binnen hoeft te blijven met regen. Die vinden het allemaal heel gewoon en prima.

De kinderen zijn doordeweeks onder de pannen bij de Barnehagen. En dat gaat heel goed. Sanne is vanaf dit moment ook op zoek naar werk gegaan. Ze heeft gesproken met de lokale Ullvarefabriek, hier moet ze volgende maand weer terugkomen. Daarnaast is ze via een collega van mij in contact gekomen met de eigenaresse van een damesmode winkel. Hier kan ze waarschijnlijk als oproepkracht aan de slag en binnenkort verschijnt Sanne op de catwalk, want ze werd gelijk uitgenodigd om een modeshow mee te lopen. In de zelfde week verscheen er ook een advertentie van een Barnehage in de krant, en daar is ze ook direct op gesprek gegaan. Het resultaat is dat ze vorige en komende week als invalster werkt om te kijken of dat bevalt (voor beide partijen). We gaan dat nog even afwachten. Toen de Barnehage waar F & S zitten, hoorde dat Sanne bij de concurrent ging werken, zaten ze gelijk te vissen of ze bij hun ook niet invalwerk wilde doen, of misschien als lerares Nederlands in de Kommune aan de slag wil gaan. Kortom, het kan niet lang duren voordat Sanne ook onder de panne is.
Ook ik heb toevallig gisteren een brief op de bus gedaan voor een nieuwe baan, butikksjef van een sportzaak. We gaan het weer meemaken……..

Ook sociaal timmeren we aan de weg. Vorig weekend werden we uitgenodigd door Hilde, het hoofd van de Barnehage waar F&S zitten. Ze heeft kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd en het leek haar leuk om ze samen te laten spelen. Het was erg gezellig en we zijn volgestopt me taart. Nee zeggen, wordt niet geaccepteerd. Erg leuke mensen! We hadden wel een beetje de vraag of ze dit nu deden om ons te helpen bij de integratie of omdat ze denken dat we leuken mensen zijn?
Volgende dag met het hele gezin een stevige wandeling door een prachtige herfstlandschap gemaakt. Toen we verderop in het het dal Isfjorden weer binnenliepen passeerden we een huis waar mensen op het terras koffie zaten te drinken. We kennen ze wel, want de kinderen zitten bij F&S op de Barnehage. We zwaaien en lopen door. Maar dat was dus niet de bedoeling, een hoop geschreeuw en gezwaai. Hilde en Jone zitten daar op bezoek en het is echt de bedoeling dat we ook koffie komen drinken. Erg gezellig en het geeft ons ook op dat vlak moed voor de toekomst!
Voordat we aan de wandeling begonnen, hebben we de auto ergens boven op de berg aan het begin van het bos gezet. Deze ging ik samen met Freeke te voet weer op halen, toen ik onderweg gebeld werd door Angela. Een oud collega die samen met Robbert haar huwelijksreis in Noorwegen viert. Het feit dat ze getrouwd is met Jan maakt dit verhaal extra pikant! (geintje) Ik was met Freeke net op een open veld toen ze belde. Ze zei dat ze vlak voor Isfjorden reed en dat kon ik zien want ik zag beneden een zwarte bus met een frapant eitje erachter. Dat kan niet missen, dat moet het Lafumapromotiecaravannetje zijn!! En inderdaad. Ik heb ze dus vanaf boven naar ons huis geleid en thuisgekomen werden we getrakteerd op een waanzinnig overlevingspakket met veel oude kaas, stroopwafels, snoep en hagelslag! Super. Op onze beurt hebben we ze natuurlijk getracteerd op een tochtje Lille Fjellet. Helaas in de regen, maar zoals eerder gezegd, daardoor smaakte de zelfgemaakte pizza nog lekkerder! Angela en Robbert, erg gezellig en hopelijk zien jullie nog veel meer van Noorwegen alleen met wat mooier weer. Wij genieten nog lekker na van de kaas en de hagelslag!

Feest. Ja ook wat feestjes op het programma. Het nieuwgebouwde kulturhus in Åndalsnes wordt dit weekend geopend en Freeke zal met nog veel meer jeugd meedansen tijdens het openingsconcert. Ze heeft er al een heel oefenweekend op zitten en ook dit weekend staat volledig in teken van het dansen. 6 uur dansen en dan zondagavond het echte optreden! Erg spannend, maar ze vindt het het mooiste wat er is!
Hans (nederlander en woont in Torvik, schrijft leuke boekjes overigens) gaf met zijn buurman ook een feest. Dit is mijn eerste noorse feest. Wat is daar nu zo bijzonder aan vraag je je af. Op zicht niet zo veel behalve dat iedereen klokslag om de begin tijd binnen komt en klokslag om de eindtijd weer weg gaat. En dat je je eigen eten en drinken mee moet nemen….. Nu was de eindtijd niet gegeven, dus die vlieger ging niet op. Alleen dat drinken meenemen vind ik toch wel heel raar. Aangezien onze barnevakt (oppas) ook naar het feest ging, is Sanne thuis gebleven en ben ik alleen gegaan. Ik ben met de auto gekomen, dus geen alcohol. Zo kwam ik dus binnen met een plastic tasje met twee flesjes brus (priklimonade) en drie zakjes nootjes. Dat eten wordt onderling wel gedeeld, maar ieders drank is heilig! Dat gold niet echt voor de brus, dat begrijp je……
Ze hadden een erg leuke band! En het was gezelllig. Veel Noren en redelijk wat Nederlanders. Meer met Noren gesproken, en dat was wel prima eigenlijk. Misschien beter zelfs……

Tot slot wilde ik jullie de blik van Sjoerdje niet onthouden die wij krijgen als we haar op d’r sodemieter geven, als ze voor de zoveelste keer weer de lamp 10x aan en uit doet!


Remko

Ps: .........en daarna schiet ze in de lach........

25.8.07

"WIE ZIJN BEZIT VERMEERDERT,........

vermeerdert zijn zorgen” klonk het op het tegeltje aan de wc-muur. Ooit zong een fatsige Amsterdamse exkroegbaas “een eigen huis, die bladdert onder de zon…(ofzoiets).
Je raadt het al. We zijn ons huis aan het verven. Naast de smak geld die je moet betalen voor de verf en aanverwanten, moet je het er ook nog zelf op smeren. Zou je dit ook nog willen laten doen, is je huis gelijk een tonnetje meer waard. Alleen krijg je die er niet voor. Gelukkig hoeft alleen de voorkant van het huis en de veranda gedaan te worden dus we hebben we slechts een halve hernia ipv een hele opgelopen. De afgelopen week was best pittig. Overdag flink werken en bij thuiskomst direct met het emmertje en de kwast de ladder op. Vlak voor vertrek in Haarlem alleen het boeideel van hout geverfd, toen was ik al aan het vloeken (van wie zou ik het hebben?). Dus je kunt je voorstellen hoe we het verven van een volledig houten huis ondergaan. Maar het resultaat mag er zijn. De verfhandel is in staat geweest vrijwel exact de kleur van ons huis te mengen en wij hebben alle bladders verwijderd en het weer picobello in de verf gezet. Nu de garage nog, dat doet het wel lekker voor het oog. Op dit moment komt het met bakken uit de lucht (in de bergen wordt er zelfs al sneeuw verwacht), dus ik heb Sanne weer rechtgebogen (zij heeft alleen maar gebukt over het verrandahekje staan verven) en vandaag een avslapdaggie thuis gehad.

Onze 9e hands Honda staat op dit moment al een week bij de garage voor de EU-controle (soort APK). Mye rust! Je hoeft geen taalknobbel te hebben om te begrijpen wat dat betekent. Ze zijn nu verschillende onderdelen aan het vervangen en ontdoen van roest. Dinsdag a.s. wordt de rekening gepresenteerd! De dag maar beginnen met een antidepressivaatje denk ik zo. Verzachtende omstandigheid is dat de dealer waar ik ‘m gekocht heb de helft meebetaald. Da’s dan wel weer fijn (als ‘ie dat doet).

Vorig weekend Heleen (moeder van Sanne) weer netjes voor de deur afgezet (letterlijk) en weer als een gek terug gevlogen. Toch best gek om 2x een nachtje in Nederland terug te zijn. Maar goed, meer dan Schiphol heb ik dan ook niet gezien. Heleen heeft hier in Noorwegen een digitale camera op de kop getikt, en gaat dus nu naast mailen en skypen ook heus digitaal fotograferen. Aangezien ze dat analoog ook nooit gedaan heeft, zou je zeggen dat ze een voorsprong heeft. U mag het resultaat beoordelen. Nog wat plaatjes van een wandeling bij Kavlisetra (compleet met zee-arend), een elve-wandeling langs de woelig Raumarivier, en het bosbessen plukken richting Måsvassbu. Dat op de laatste plaats in dezelfde week een verdwaalde bruine beer en een mogelijk agressieve muskusos is gesignaleerd, hebben we Heleen pas achteraf verteld. (Dit is geen grap.)




Freeke en Sjoerdje zijn nu allebei officieel van start gegaan voor vier dagen per week op de Barnehage. Waarschijnlijk zijn we slechte ouders, want ze willen eigenlijk niet meer mee naar huis. Ze hebben het waanzinnig daar! Freeke heeft al echt wat vriendinnetjes om zich heen verzameld en begint zich aardig te redden met de noorse taal. In ieder geval begrijpt ze bijna alles wat er gezegd wordt en ze is ook al in staat wat noorse zinnetjes te formuleren. Echt knap als je merkt hoeveel woorden ze nu al kent. Beetje frustrerend alleen dat het er ook veel zijn die wij niet eens kennen. Dat is het begin van het eind, zullen we maar denken.
Sjoerdje haar gebrabbel krijgt nu ook al een wat meer noorse intonatie. We moeten het nog meemaken dat die haar eerste woordje gaat zeggen. En dan…..wordt het een Noors of een Nederlands woord?













Vlak voor de eerste officiele Barnehage dag heeft Freeke haar verjaardagspartijtje gevierd. Ze is in de vakantie jarig (deze duurt hier slechts 2 maanden) en dat maakt het best lastig. We zijn hier redelijk vlak voor de vakantie gekomen en Freeke is maar twee dagen in de week naar de Barnehage gegaan. Hierdoor dus ook niet echt een hele hechte band met de kinderen daar opgebouwd. Nu wilde we haar geen verjaardagspartijtje op haar vijfde ontzeggen, want dat is natuurlijk best belangrijk voor haar. Waar we in Haarlem een huis vol hadden, verwachtte we hier het omgekeerde. We hebben in overleg met Freeke 8 kindjes uitgenodigd. Onze Noorse dorpsgenoten zijn toch al terughoudend, dus kan ik mij voorstellen dat ze niet zomaar hun kind droppen bij een net nieuw Nederlands gezin. En dan ook nog eens: wat is gebruikelijk bij een Noorse verjaardag? En volgen we daar in, of doen we eigenwijs en geven we het een Nederlands tintje?
Belangrijk bij een noors partijtje zijn kake en brus! Daar is eigenlijk alles mee gezegd. Taart en priklimonade, daar hebben we dus voor gezorgd. Maarja, twee uur die kinderen over de vloer terwijl onze taalbeheersing waarschijnlijk nog kinderlijker is dan dat van hun heeft ons doen besluiten toch wat activiteiten te verzinnen. Daarom hebben we kandelaars gemaakt van glazen potten en het authentiek noorse “spiker drite” oftewel spijkerpoepen. Daarnaast mochten ze ook hun eigen taartjes nog ‘pimpen’ met slagroom, smarties, hagelslag, enz.
De opkomst was heel leuk. Van de 8 zijn er 5 gekomen. 1 was op vakantie, 1 was ziek en 1 durfde niet goed. Wij zijn heel blij dat we het er niet bij hebben laten zitten wat het was super.

Stand van zaken op dit moment is: werk zoeken (Sanne), werken (ik), Noorse les (beiden), vaker naar het zwembad (klein maar mooi, warm water, rustig en heerlijke sauna), wandelen in de regen en nevel. (hopelijk krijgt de zomer nog een klein staartje en dan zijn we winterklaar…….denken we)

Later,

Remko