6.2.08

DAAR IS ’IE WEER!

Een tijdje radiostilte, maar we pakken de draad weer op! Er is sinds de laatste log weer veel gebeurd, maar eigenlijk niet zoveel noemenswaardig. Nou ja, een bezoek aan Nederland, Sjoerdje haar verjaardag, tandarts, skieen, verwarming op, etc. Kijk daar gaan we alweer. Toch weer wat voer…….

‘Daar is ‘ie weer’ tja, dan hebben we het met name over de zon!! Deze week voor het eerst sinds 2 maanden schijnt de zon weer op ons huis. Met alle moeite weet ‘ie zich een half uurtje tussen de Vengetind en Hurrungen door te piepen. Heerlijk!! Als ‘ie er is voel je pas dat je ‘m gemist hebt! Ik zag in de krant dat het nu alweer 3 uur langer dag is in vergelijk met de kortste dag deze winter. Deze dagen nemen met tien minuten per dag in lengte toe. En dat merk je! Natuurlijk hebben de zon wel gezien de afgelopen maanden, maar dan scheen ‘ie tegen de hoogste toppen aan. Een fantastisch gezicht, maar je voelt er weining van…….

In contrast met de zon staat dat de komende maanden (feb. en mrt.) de meeste sneeuw met zich meenemen. Het eerste voorproefje hebben we afgelopen weekend al gehad, een half metertje heerlijke poeder. Tja, met zon en sneeuw begint het natuurlijk helemaal te kriebelen. Dus ging zaterdag de telefoon en Sandra vroeg of Sanne zin had om een tochtje te maken. Samen zijn ze door de dikke sneeuw naar Kavliseter geploegd en genoten van het weer en de uitzichten. De volgende morgen ben ik mijn knie gaan uitproberen op de skies en dat ging ook best wel weer. Het wordt saai, ik weet het, maar het is onvoorstelbaar dat je gewoon op loopafstand ff twee uurtjes de deur uit bent en dan ook echt gewoon midden in het berglandschap actief bent. Heerlijk.

Om het skieen leuk te houden voor Freeke vragen we haar maar niet mee met dit soort tochtjes. Hopelijk komt dat er later nog wel van, maar ze moet het allemaal nog onder de knie krijgen. Hoewel ik moet zeggen dat het al een wereld van verschil is met de eerste keer. We zijn nu een paar keer met z’n allen gaan oefenen. Tegenover ons huis is een loype en een kleine skitrekk (liftje) In de dikke sneeuw lopen we naar boven en proberen dan zo elegant mogelijk naar beneden te komen. Want op fjellski’s afdalen gaat toch net wat listiger dan op ‘normale’ alpienski’s. Freeke doet hier vollop aan mee en dat gaat best goed! Ook Sjoedje schuifelt op haar onderbindski’s wat heen en weer. Ik kan er een heel verhaal over schrijven, maar het komt er op neer dat ze behoorlijk eigenwijs is….. Als mijn moeder over mijn jeugd verteld aan andere mensen, hoor ik haar vaak vertellen dat toen ik nog niet kroop ik heel pissig was omdat dat nog niet lukte. Toen ik kroop werd ik pisnijdig omdat ik nog niet kon staan en toen ik kon staan werd ik onuitstaanbaar doordat ik nog niet kon lopen. Als ik dat hoorde vond ik dat een positieve eigenschap van mijzelf. Vooruitstrevend en niet bij de pakken neerzitten, lamaarzeggen. Nu kom ik ditzelfde gedrag weer tegen. Iedere dinsdagavond doet Freeke mee aan de Rundeskirenn. Wat inhoudt dat je een startnummer krijgt en dat je gewoon rondjes door het bos moet langlaufen. Het parcour is leuk afwisselend met wat heuveltjes en vlakke stukken. Voorgaande keren is Sanne met Freeke geweest en vanavond was het mijn beurt. Iedereen met kinderen doet er praktisch aan mee en het is dan best (gezellig) druk. Positief en met plezier beginnen we op een vlak stuk, daar komt het eerste heuveltje. Gewoon rechtdoor kom je een heel eind, maar het eind moet je toch echt ff ‘fiskebeine’ (vissegraat, jeweetwel met je ski’s in V-vorm) omhoog. En daar maakte ik weer ‘ns kennis met het gedrag dat mijn moeder over mijzelf beschreef. Alleen nu is het Freeke die pisnijdig loopt te tieren en vooral mij de schuld geeft dat ze iedere keer terug glijdt. Op een of andere manier schaamt ze zich dat ze het niet kan. En dat is nergens voor nodig, want er zijn er echt genoeg die op dezelfde manier boven komen als zij alleen dan zonder tirades! En zodra ze boven is, is de positiviteit ook weer terug. Probleem dan alleen is dat we direct weer een steile heuvel naar beneden moeten. Je voelt ‘m al komen, natuurlijk ook weer mijn schuld dat ze valt tijdens het afdalen. Gelukkig zitter er maar twee van dit soor heuveltjes in het parcour en de rest gaat supergoed! Vandaag moest ze zelfs met alle macht een extra rondje…….

Sanne heeft vandaag deel 1 van haar quartet afgesloten. Er zijn 4 behandelingen nodig om haar gebit volgens de noorse maatstaven te krijgen. 2,5 uur werd ze toegetakeld, en dat het een duitse tandarts is, laat ik maar even achterwege. 3 Maart begint voor haar deel 2 en voor mij deel 1 van een drieluik. Ik bof, want ik heb slechts 3 behandelingen nodig. Je leest altijd veel lof over het zorgsysteem van Scandinavië, maar dat is exclusief de tandheelkunde. Je begrijpt, die nieuwe badkamer schuiven weer balend verder vooruit. En als je nu beter en makkelijker Noors gaat praten met zo’n Nieuw gebit, dan zou ik er nog vrede mee kunnen hebben……

Ik schreef het in de vorige log al dat we eind januari een ruime week in Nederland zouden zijn. Op deze aankondiging reageerde mijn ex-collega Marion (die in Macedonië woont) al dat het geen vakantie zou gaan worden. En daar had ze gelijk in. Wat niet weg neemt dat we het stuk voor stuk leuk hebben gevonden wat we gedaan hebben en wie we gezien hebben. Dat staat daar los van! Het was gewoon best druk. Leuke bijkomstigheid was dat we de verjaardag van Sjoerdje in Nederland hebben gevierd! Dat is natuurlijk heel fijn om met familie te vieren. Sjoerdje heeft er van genoten en we hebben een extra koffer van Heleen moeten lenen om de cadeau’s te verhuizen naar Noorwegen. Ook erg leuk om iedereen in de klimhal weer gezien te hebben (klimmaatjes klinkt zo suf) en nog ‘ns lekker relaxed bijgekletst met Hans en Arjanna. We hebben zelfs gelunchd bij Esther en Rikkert met uitzicht op ons oude huis in de Marnixstraat. Ook grappig om te zien hoe Freeke de draad weer oppakt en zo genoot van het ochtendje in haar oude klas! Overigens vind ik het bijzonder om te merken hoeveel kinderen er nog met Freeke begaan zijn. Als je naar jezelf kijkt, is het zo makkelijk om de boel te laten verwateren. Maar niets daarvan gebeurt er naar Freeke. Ze kreeg zelfs cadeau’s en werd geknuffeld toen ze haar weer zagen. Iedereen super bedankt voor een leuke week in Nederland!!

Ondertussen draait hier alles op volle vaart weer door! Ik ben weer aan de arbeid en Sanne overweegt iets meer vastigheid in haar werk te zoeken. Als oproepkracht werken is niet altijd zo ideaal en dus probeert ze eerst bij de Barnehage wat meer vastigheid te krijgen.. Als dat niet lukt gaat ze serieus naar andere banen op zoek. Dat wordt dus best weer spannend. Op werkgebied is er nog wel wat leuks langsgekomen Een vooraanstaand noors buitensportmerk heeft gevraagd of ik geinteresseerd was om voor ze te komen werken. Het enige was dat we dan wel in de buurt van Oslo moeten gaan wonen. Ik heb nog voorgesteld dat ik vanuit huis kon werken, maar dat was niet helemaal de bedoeling. Op zich interessante baan, maar verhuizen…………noway!

Wij gaan ons langzamerhand focussen op de het komende winterseizoen dat eigenlijk nu pas begint. Lange(re) zonnige dagen met veel sneeuw. Grappig dat ze hier trouwens de voorjaarsvakantie wintervakantie noemen.

Vi sees! Remko

2 reacties:

Anoniem zei

Hé, weer een mooi verhaal hoor. Doet de skitrekk het niet? Wanneer is die dan wel in werking? Als al de toeristen er zijn, zeker?
Een verre groet van Henk

Unknown zei

Hallo Sanne en Remco, we vinden het altijd leuk om jullie blog te lezen, zelf wonen we sinds 1 okt.07 ook in het zuiden van Norge. Leuk om te lezen hoe je dochters het langrennen onder de knie proberen te krijgen, voor onze dochter Sanne hebben we ook langren en alpineski´s gekocht...we zijn benieuwd... Het is, net zoals jullie schreven, geweldig om gewoon vlak bij je huis te kunnen genieten van de sneeuw en het skien !! Succes met alles en we blijven jullie blog volgen. Groeten Gina Olthuis