25.2.08

UTE(N)

Eind februari, als ik nog aan vorig jaar denk toen stonden we er heel anders voor. Jeetje wat een spanning, bijna onze laatste werkdag voor de boeg en de school en het kinderdagverblijf voor de kinderen opgezegd. Iedereen die we in deze tijd nog spraken, daarvan ging door je hoofd “dit is wellicht de laatste keer dat we elkaar spreken”. Natuurlijk dat je een groot en belangrijk deel nog wel ziet en spreekt, maar een - zo niet - groter (schijnbaar onbelangrijker) deel zullen we niet meer zien en spreken…… Nu blijkt, in de praktijk, toch dat die grote groep, noem het maar even ‘vage bekenden’, best belangrijk is. Het is net ff dat ontspannen en onbelangrijke kletspraatje dat ik hier best mis. Dat beseften we al best snel na aankomst, maar we schreven dat direct toe aan onze tekortkoming in de taal. We zijn nu op alle fronten een stuk verder dan vorig jaar, maar toch, dat onbenullige lulpraatje zit er hier gewoon niet zo lekker in. En het is niet zozeer dat dat tegen ons gericht is. Onderling doen ze (de Noren, ik stop ze ff in een hokje….) dat ook weinig.
Heb je lekker met z’n allen gesport, ga je de kleedkamer in. Buk je je om je veters van je schoenen los te maken, je komt weer op en plots is iedereen pleite. Terwijl de kleedkamerdeur bijna dicht gaat hoor je nog net een schuchter ‘Ha det’. En dan is het niet dat je allerlei Noorse lachsalvo’s vanuit de gang hoort, het is slechts dat je net de laatste uitlaatgassen nog kan opsnuiven als je buiten komt. (dat kun je hier overigens gerust en bewust doen, wat zoveel hebben we daar niet van)
Maar goed, dit alvast als kleine voorbeschouwing op de eindejaarsbeschouwing van volgende maand, want dan zitten we er echt een heel jaar!!

Een noorse winter, daar hadden we toch iets anders van voorgesteld. Gek genoeg ligt hier al vanaf eind november sneeuw tot in het dal, en dat is nog niet weg geweest. Maar de temperatuur wil maar niet lekker continu onder nul blijven. Toevallig zie ik ‘m nu op -2 staan, maar we hebben net anderhalve week +2 tot +4 gehad met veel te veel regen. En zo suddert de winter maar door. Halverwege december, slechts twee dagen -18, maar dit had ik als ongeveer de gemiddelde wintertemperatuur verwacht. Gelukkig is er dan wel de sneeuw, zodat we toch iedere dag weer een heerlijk excuus hebben om buiten te spelen…..

Een milde winter of niet, er moet natuurlijk wel gestookt worden. En voor die gene die dat niet weet, in Noorwegen is het niet gebruikelijk dat je CV hebt. Hier heb je minimaal houtkachels, elektrakachels en sommige hebben nog een warmtepomp (omgekeerde airco, om het simpel te houden) De echte vooroorlogsen stoken nog met Parrafine, zoals wij. Helaasj Pindakaasj raakte de parrafine de dag voordat we naar Nederland vertrokken op en zijn we volledig overgeschakeld op hout en elektra. Toch goed om te merken hoe anders je met de warmte in huis omgaat als je zelf iedere keer het hout moet halen, vuurtje stoken, en in stand houden. Het klinkt idyllisch, maar dat is het echt niet altijd. De woorden van de laatste zin mogen gerust gehusseld worden……soms. Maar geloof me, we volgen het voorbeeld van de noren. In huis dien je in T-shirt rond te kunnen lopen, een trui is voor als je naar buiten gaat. We hebben het niet koud.

Afgelopen weken was het gelukkig niet alleen maar drama met het weer. We hebben op een zonovergoten zaterdag het heerlijke wintersportgevoel geproefd toen Freeke haar eerste meters maakte op haar echte ‘slalomski’s’ in Bjorli (‘slalom’ is hier de benaming voor wat we in Nederland gewone ski’s noemen. Als ze in Noorwegen over ski’s praten bedoelen ze langlauf en/of fjellski’s) In het kader van haar plezier hebben we het liftje nog maar even voorbij laten gaan en heeft ze veel plezier gemaakt op een heuveltje met haar ski’s. Op het eind zijn we de piste helemaal omhoog gelopen en samen naar beneden geskied. Dat gaat allemaal snel goedkomen met haar. Ondertussen gingen Sjoerdje en Sanne uit hun dak op de ‘snowracer’ (slee).
De volgende dag was er een heuze skiwedstrijd in ons eigen dorp genaamd ‘Isfjordenrundt’.Er werd gestart in verschillende klassen, en ‘wij’ deden mee aan de familieronde. ‘Koselig’ achter elkaar aan schuifelen en hier en daar een kind oprapen. Maar wel flink doorschuifelen want aan het eind wacht ons natuurlijk weer brød med pølser (ik vertaal het nog maar een keer: brood met worst) Maar het belangrijkste voor Freeke, dan eindelijk haar lang verwachte medaille! Enorm trots belooft ze later skikampioen te worden en bij wijze van training doen we het rondje nog ‘ns drie keer over terwijl bijna iedereen alweer thuis is.

Hebben wij weer… leer je leuke mensen kennen in zo’n dorp, zijn ze een beetje uit hetzelfde hout gesneden. Afgelopen week zijn Lisbeth en Bjarne met hun kinderen Ingvild, Herborg en Sigurd voor anderhalf jaar vertrokken naar Chili. Voor ons echt wel jammer want we hadden/hebben daar leuk contact mee. Graag på tur en kind(eren) in dezelfde leeftijd, erg relaxed. Maargoed, dat pakken we over anderhalf jaar wel weer op. Voor die gene die echt helemaal niet anders te doen heeft, ze zijn natuurlijk te volgen via http://www.aaretichile.blogspot.com Op dit moment nog niet zo veel te beleven want ze hebben nog geen internet.

Verder hebben we ons de afgelopen week vermaakt op de hellinkjes rondom Isfjorden (sommerfjøss en furualia) om te kjøre met de slee en te oefenen met å gå eller å stå på ski (het verschil tussen langrenn en slalom) Het weer was niet echt top om een lekker tochtje te maken vandaar.
Toevallig heeft er gisteren nog een oude liefde de kop op gedaan. Ik moet dat op dit moment bekopen met een berg spierpijn, maar dat had ik er graag voor over. Heerlijk, ik denk dat ik nog wel ‘ns voor de herhaling ga. Het was wel weer wennen hoor, ik ben die dynamique niet meer gewend en ik sloeg iedere keer veel te hard en als ik het subtiel probeerde ging het ook weer niet goed. Maar toch voelde het lekker. Misschien mag ik zondag weer. Alleen nog ff nieuwe zaalschoenen kopen want je voeten hebben ook wat te lijden met badminton!

Afgelopen vrijdag trouwens nog wel een mijlpaal bereikt! Vanaf onze verhuizing lag het plan er al, maar op de een of andere manier is het onmogelijk een loodgieter op bezoek te krijgen. Ons plan om op onze beneden verdieping een douche met sauna te maken gaat nu echt ergen op lijken. Een loodgieter is geweest en heeft per ommegaande een offerte gestuurd. Nu kunnen we verder…… Zou lekker zijn als hier een beetje vaart in komt, want er staat nog al wat bezoek op de kalender dit jaar. Moet je nagaan, denk je als bezoek het te moeten ontberen in Noorwegen, heb je gewoon je privé douche met sauna………..:-) (helaas, we zitten vol dit jaar. Alleen tegen exorbitant grove betaling is er nog plek)

Ik moet ook oppassen met de noorse woordjes die ik in de blog gebruik. Onlangs kreeg ik van Jone sms-jes in vloeiend nederlands. Erg verbaasd was ik, met name doordat de teksten echt nergens op sloegen. Bleek dat ‘ie hele stukken uit de blog had over getypt. Gister moest ik ‘m ook tekst en uitleg geven omdat ‘ie z’n eigen naam in de blog zag staan.
Så Jone, hell og lykke med det å oversette denne blogg i norsk!


Remko

1 reacties:

Anoniem zei

Hei hei, ar du bra?

Leuke blog weer.....en om over bezoekte spreken....wat zou je zeggen van het wekeinede van 29 en 30 Maart? Of doe je liever iets door de week...kan ook voor mij, misschien zelfs nog wel beter...laat maar horen.

Moet natuurlijk wel zorgen dat DE DOOS op z`n plek komt, hij is nu weer 4 dagen onderweg en heb nog niets retour gehad. Ben benieuwd.

Hier gaat alles okay. Juul en Pleun hebben het veel over Sjoerdje en Freeke, Remko en Sanne..? Wie zijn dat...haha...geintje.....

We bellen deze week even en proberen iets af te spreken. Goed gemiddelde toch? 3 x in 1 jaar in Isfjorden. Heb de hele boel al verkend met Google Earth...haha....aanrader! Alles zie je, Kavli, Vengetind, Stordalen......en...Kirketake natuurlijk, dat moet `m worden toch?

Bel je later!!!!

Patrick