’s Ochtends ff praatje prut met m’n buurman en ook het bos werd nog even besproken. Ik vertelde hem dat we dat in het voorjaar samen maar ‘ns moeten doen. Hij heeft de zaag, de kleding, ervaring, de spierballen en wij het bos……..
Toen ik diezelfde middag thuiskwam stond mijn buurman al te stuiteren van de adrenaline met een motorzaag in zijn handen. Op zich een gevaarlijke combinatie, dus heb ik ‘m maar op ‘ons bos’ losgelaten. En met succes! Binnen een uur lag alles plat! Daarna hebben we met de buren een biertje in de sneeuw gedronken en het plan gemaakt een gemeenschappelijke ‘badestamp’ (houtgestookt heet bad) in de tuin te plaatsen. Zelfs de achterbuurman, die zich zelden laat zien, kwam op het terras te voorschijn en pinkte een traantje weg toen hij ons dankte dat hij deze zomer eindelijk zijn aarbeitjes zou kunnen zien groeien.
Het bos ligt dus plat. Nu heb ik veiligheidslaarzen, een zaagpak en een motorzaag gekocht om het spul tot brandhout te zagen. Een ieder die mij een beetje kent en die dit leest, zit nu met het handen in het haar in de hoop dat ik straks nog handen heb om in mijn (karige) haar te zitten……………wordt vervolgd……..ooit.
Ons badkamerproject gaat lekker.
De vloer opengebroken voor de riolering en loodgieter gevonden waarvan we echt denken dat hij de klus gaat klaren binnen de tijd die hij zelf aangeeft. Dat baseren we op het feit dat hij gewoon is op komen dagen op het tijdstip dat we een afspraak hebben gemaakt. Klinkt vrij logisch, maar al zijn voorgangers hebben dat niet kunnen presteren……. Het is nu maandag 17 maart, en vandaag is de riolering gelegd. Helemaal top! We kunnen dus weer verder met onze badkamer. Helaas voor Heleen, die ik gister opgehaald heb, kan zij nog niet van de wilde luxe genieten maar ze krijgt vast nog wel een herkansing! Doel is wel dat onze volgende gasten er vollop gebruik van kunnen maken!
Ik heb een pesthekel aan voetbal. In het kader van de intergratie moet je op je knieën door het stof, dus deed ik mee aan het bedrijven voetbaltoernooi. Allereerst leidde dit bijna tot een echtscheiding (wat opzich niet heel bijzonder is in Noorwegen), want van Sanne mocht ik niet. Eerst m’n enkel in de prak, toen m’n knie verdraaid toen die wat beter ging schoot het in m’n rug met badminton (had ik nog niet gemeld geloof ik) en met deze status een bedrijvenvoetbaltoernooi in gaan, laat zich raden hoe je daar uit komt…….…..misschien als vrijgezel………
Om 12.00 uur mijn eerste wedstrijd dus daarvoor konden we nog snel naar de Bondesmarked (boerenmarkt). We hadden gehoord dat daar wel eens Nederlandse kaasmakers komen met goede oude kaas, vandaar. Kaas vonden we niet, maar wel prachtige geitenwollensokken! Sorry Heleen, ze zijn mooi, maar het blijven toch geitenwollensokken…….
12.00 uur de aftrap! Aangezien er ook vrouwen bij bedrijven werken, spelen deze ook mee in het toernooi. Dit maakt de kans op een vrijgezellenleven ook groter! (deze opmerking slaat op het verhaal hierboven anders is die motorzaag niet alleen een gevaar voor mijn handen……) Enfin, ik ben de wedstrijden zonder ellende doorgekomen en heb zelfs een doelpunt (met links) gescored! Aansluitend hadden we “forspill” (het beruchte indrinken) bij een collega thuis waarna we naar het afsluitfeest met buffet gingen. Ik begrijp niet waarom de brouwerijen nog smaak aan het bier (en wiskey) geven, dat kost alleen maar geld. Er wordt hier puur en alleen maar functioneel gedronken! Het comadrinken is hier uitgevonden, alleen raken ze hier niet in coma maar gaan ze laveloos door. Na de eerste ronde (niet te verwarren met het eerste biertje) ben ik afgehaakt. Om half één naar huis doormiddel van een ontnuchterende wandeling van Åndalsnes naar Isfjorden in 1uur en 45 minuten (zeker niet de snelste tijd, maar het is een takke eind lopen). Deze ontbering moest omdat ik wist dat de volgende ochtend niet de figuurlijke maar de letterlijke HILTI-boor op me wachtte om de badkamervloer open te breken.Die volgende zondag inderdaad vollop met de Hilti aan de slag, Sanne wilde het ook even proberen dus toen ik met Freeke en Sjoerdje ben gaan sleeen, is zij nog even doorgegaan. Het was deze zondag prachtig weer. Sanne is ’s middags met Freeke gaan skieen (bij een verzamelplek met allemaal gezinnen, sneeuw en pølser (worstjes) en Sjoerdje moest haar middagslaapje doen. Ik heb me opgeofferd om thuis te blijven. Sjoerdje slaapt dus ik kan niet met de Hilti aan de slag, dan maar ff op het terras in het zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
Oeffff, wakker worden, pizza bakken, snel eten want Sjoerdje moet nog naar een feestje. Onthaasten is er in Noorwegen niet bij, je hebt het gewoon druk om aan het sociale leven mee te doen. En zo klein als ze zijn (Sjoerdje, 2 jaar) hebben ze dus al sociale verplichtingen.2x Hoera voor Sanne!! Ze heeft een contract gekregen voor twee vaste dagen in de week bij de barnehage waar ze als oproepkracht werkt! Feitelijk zal het weinig uitmaken omdat ze gemiddeld wel meer dan 2 dagen in de week werkt, maar toch is het een prettig gevoel en een beter begin. We wachten wel weer af waar het Sanne brengt……..
Over een paar dagen wonen we hier precies een jaar. Dat is een markant moment. Als je nog geen jaar in Noorwegen woont word je geprezen om je beheersing van de Noorse taal. Nadat je er een jaar woont zul je krijgen dat men meent dat je na ‘al’ een jaar Noorwegen je toch wel wat beter Noors moet beheersen. Met dit in het hoofd en om gewoon (nog) makkelijker met de taal uit de voeten te kunnen is Sanne weer met noorse les begonnen. Nu niet vanuit Åndalsnes maar via Skype met Noorsonline. De draad iets verder opgepakt dan waar ze in Nederland gebleven was!
Heleen (de moeder van Sanne) komt met de Paasdagen bij ons op visite. Ik ken toch weinig mensen die zoveel moeite doen om hun schoonmoeder op bezoek te krijgen………. Trouwe lezers kunnen zich nog vast herinneren op welke voorwaarden zij komt….juist, ik moet haar halen. Dus afgelopen zaterdag naar Nederland gevlogen en ’s avonds de verjaardag van mijn moeder gevierd ;-) en zondagochtend vroeg werden Heleen en ik door Pa op Schiphol gedropt. Alles leek voorspoedig te gaan. Een veel te dure KLM vlucht met een heerlijk vliegtuigbroodje bracht ons in Oslo waar we wel een heel lange tussenstop hadden, maar goed, dat was onze eigen schuld. Het vliegtuig naar Molde liet even op zich wachten maar ook die hadden we met een kleine vertraging te pakken. Ongeveer 50 minuten vliegen en de landing wordt ingezet, na een beetje geschud trekt het toestel weer recht en er volgt een stem van de piloot. Er is een sneeuwstorm op Molde vliegveld en geen zicht, hij probeert een kwartiertje rond te vliegen en het opnieuw te proberen. Zogezegd zogedaan! Wederom wordt de landing ingezet. Abrupter dan de eerste keer kantelt het toestel zich weer omhoog en dan vol gas schieten we de lucht weer in. Onmogelijk om te landen.
Hij vliegt door naar Ålesund. Vanaf daar met bussen en een veerpont worden we naar Molde vervoerd. Uiteindelijk komen we 5 uur later op de plek van bestemming aan. Nu nog door de sneeuwstorm van Molde naar Isfjorden rijden, ook geen pretje. De reden waarom ik Heleen moet halen is omdat ze, hoe moet ik het zeggen, angstig is. Je begrijpt dat je de spreekwoordelijke 7 kleuren dit keer met 7 mag vermenigvuldigen!Ter ontspanning hebben we vandaag met haar een wandelingetje door kniediepe sneeuw gemaakt :-)
Voor de verandering geen mooie “tur” plaatjes hoewel daar de afgelopen tijd genoeg aanleiding voor was. Het is twee weken, onafgebroken, prachtig weer geweest. Dit heeft mij ook doen besluiten om de hele paasweek vakantie te nemen zodat we er lekker op uit kunnen gaan. Hoewel we nu tussen de sneeuwzwangere wolken zitten, zijn de voorspellingen voor de paasdagen “bra”!Remko