26.4.08

BERG EN DAL

Waar je over bergen praat komen de dalen als vanzelf mee. De afgelopen paar weken hebben we ook daadwerkelijk de toppen en de dalen aan den lijve mogen ondervinden! Dat begon al vrijwel direct na het schrijven van de laatste log. Zaterdag 6 april zou ik met Heleen terugvliegen naar Nederland. Zaterdagochtend rond een uurtje of 5 werd ik wakker door wat gerommel in mijn buik en daarna brak, voor mij, de hel los. De avond ervoor hebben Heleen en ik afgesproken dat we om 8.15 uur in de auto moeten zitten om op tijd voor het vliegtuig te zijn. Dus deze ochtend heb ik tussen 5 en 8.15 op het toilet doorgemaakt. Bibberend achter het stuur gekropen en op weg naar het vliegveld in Molde. Na wat nodige stops om het lanschap op wat variatie te trakteren stonden we op de pont. En dat deed mij niet veel goeds. Aan de overkant hakte ik de knoop door en gaf aan zo niet te kunnen vliegen. Heleen had dat al een paar keer gezegd, maar ik dacht dat het wel af zou zakken. Goed, vluchten geannuleerd en wachten tot het weer beter gaat. En dat was de volgende dag al. Nog niet helemaal top, maar de boel was onder controle. Dus als de sodemieter weer vluchten geboekt en opweg naar het vliegveld. Door het late boeken was er alleen nog maar plek in businessclass dus daar zaten we dan. Iedereen bestelde maar eten, wijntje, cognacje, likeurtje. Normaal heerlijk, maar nu ff niet! Heleen die normaal ook niet vies van alcohol is, sloeg ook af. Ook zij was ten prooi gevallen aan het Isfjordensbuikloopie.

Weer teruggekomen in Noorwegen is Sanne voor groot onderhoud aan haar gebit weer ‘ns onder handen genomen en als verrassing kreeg ze nu de rekening mee. Slechts 9000 kronen.!! Wie nog ‘ns wat positiefs wil zeggen over het Noorse gezondheidszorgsysteem moet wel met iets heel positiefs komen om ons er weer een goed gevoel over te geven! (ff delen door 8 en je hebt de euro prijs)
Daarnaast met de gevarenknipperlichten met 20km/u naar Åndalsnes gereden, want onze witte Franzoos is door de vering heen gezakt. Ook niet goedkoop………tja dalen dus!

Maar goed, toen was daar het weekend weer en dit zou toch alles goed gaan maken. Een collega van Sanne had eens aangeboden dat ze best wel ‘ns op de kinderen wil passen. Nu belde Sandra vrijdag of we zin hadden in een toerskitocht naar Blånebba. Een berg in onze, voor de verandering, voortuin. Ff checken met Astrid (de collega van Sanne) en ongelooflijk! Ze wilde gewoon op zaterdag oppassen. Helemaal top. Zaterdag dus met Harald en Sandra Blånebba opgeweest. Een heerlijke tocht! Fysiek niet zo zwaar maar wel een beetje listig op het einde. Het laatste stuk naar de top leidt over een bergrug die relatief smal is. Aan één kant duikt het recht 1000 meter steil Romsdalen in en aan de andere kant kun je niet zien waar je wel en niet kan staan omdat dat sneeuwluifels zijn die zo’n 5 meter over de graat heen hangen. Dus het eerste stukje naar beneden skieen over de graat hebben we bijzonder voorzichtig gedaan, waarna de rest een zorgeloze afdaling was.
De volgende dag ben ik met Freeke naar het skigebied geweest. Ze is de laatste tijd zo flink op de ski’s dat ik beloofd had dat ze nu met de stoeltjeslift helemaal mee naar boven mocht. Wat een fantastische ervaring was dat! Nooit gedacht dat ik nog ‘ns zo met m’n dochter zou skieen! Freeke trots en ik trots! Voor lunchen had ze eigenlijk geen tijd, ze wilde alleen maar skieen!
Kortom dit was exact zo’n weekend zoals je ze allemaal wel zou willen hebben.


In de week erna is er nog de prijsuitreiking van het rondeskieen waar Freeke aan deelgenomen heeft. Ze ontvangt een medaille voor het deelnemen aan het sporten in de zaal en een echte prijs in de vorm van een skier voor het skieen. Helemaal trots is ze deze avond en daarnaast heeft ze het erg druk met het spelen met alle jongens op wie ze verliefd is…………………tja……………..

Ondertussen houd ik weer ‘ns ruggespraak met Patrick. Er staat voor hem weer een meeting gepland in Noorwegen en natuurlijk is daar weer het plan om voor een daggie door te reisen naar ons om Kirketaket op te gaan en af te skieen. Vorige keer gooide de weersvoorspelling roet in het eten en nu ziet het er naar uit dat het reisschema en de kostbaarheid daarvan parten gaan spelen. Dagelijks hebben we ff contact. Over het weer hebben we het niet, da’s duidelijk, als we bij yr.no kijken bij Isfjorden zien we voor zover we kunnen kijken alleen maar zonnen en geen wind. Perfecter hebben we het hier niet vaak gehad. En dan te weten dat we net ongeveer al zo’n week achter de rug hebben! Dat mooiweerwindow zit dus wel goed. Helaas, woensdagavond wordt de knoop doorgehakt en het gaat allemaal niet werken. Uit medelijden zou ik hier natuurlijk moeten schrijven dat het plotseling slecht weer werd en we (Jone zou ook mee gaan) toch eigenlijk liever wat anders zouden doen op onze vrije zaterdag. NOT! Jone en ik hadden vrij gekregen van onze sjeffen ;-) dus zeker dat dat Kirketaket gaat worden. Op de valreep gaat Kim Hugo ook mee. Zaterdagochtend om 9.00 vertrekken we. Da’s vroeg voor noorse begrippen want hier gaat iedereen pas vanaf een uurtje of 10, 11 på tur. Wij niet, we wilde als eerste zijn en nog van de goede sneeuwcondities profiteren. Slechts in onze shirts en volledig opengeritste broeken lopen we gutsend van het zweet op onze ski’s omhoog. Boven op Steinberge zien we in de verte 1 man voor ons, beneden aan de Steinberge beginnen er al wat meer te komen. Je moet weten dat Kirketaket hoog in de top tien van toerskibergen staat en trekt daarom van heinde en verre skieërs aan die de 1000 meter non-stop afdaling naar het dal willen beleven. (Sorry Patrick, ik houd me nog in…..) Kletsend lopen we door naar de top van de Steinberge waar we de man voor ons inhalen (die was meer achterom aan het kijken dan aan het lopen, dus die ging niet zo hard). Vanaf de top daal je ietsje af waarna de steile flank/graat van Kirketaket begint. Het ziet er met name steil uit doordat het stijgspoor met talloze zigzaggetjes naar boven gaat. We gaan door en halverwege de flank wordt me ineens duidelijk dat een lichaam (van al bijna 35) zo’n tocht niet wil maken op louter een bodempje muesli en een espressootje. Zoals de overgang van zwart naar wit wordt ik van fit naar kotsmisselijk. Als Patrick erbij zou zijn had hij me als geroutineerd wielrenner kunnen vertellen dat zij dat de hongerklop noemen, toch? Tja, dan is het al te laat om te eten, nog wel geprobeerd maar dat wilde niet. Dan maar doorlopen, terug is natuurlijk geen optie. Jone en Kim Hugo installeren zich al op de windstille top tegen de strakblauwe lucht terwijl ik nog 3 bochtjes moet stijgen…..zucht……
Boven plof ik neer en na vijf minuten waag ik me aan een kviklunsj (kitkat in Nederland, maar waag dat niet tegen een Noor te zeggen!!) Gelukkig komen de praatjes daarna weer en trek ik weer helemaal bij. Fijne waarschuwing voor de volgende tocht dus! Nadat we heerlijk zo’n drie kwartiertjes op de top hebben gelegen begint het langzaam duidelijk te worden wat Kirketaket staat te wachten vandaag. Ondertussen zijn er al wat mensen aan het laatste stuk naar de top begonnen en op de rug van Steinberge telt Kim Hugo met z’n verrekijker 69 mensen en 2 honden die in lange rij op weg naar Kirketaket zijn. We kijken elkaar aan en de boodschap is duidelijk, wegwezen hier! Nog ff snel Patrick pesten en hem bellen vanaf de top  daarna vellen onder de ski’s vandaan en gaan……….
De eerste 100 hoogte meters vanaf de top zijn best steil en alle sneeuw is redelijk overhoop geskied maar daarna volgde 900 genietende afdaalmeters! Fantastische condities en trots op mijn spoor als ik achterom kijk, nooit gedacht dat ik hier zo naar beneden zou komen. Helemaal top. Iets lager werd de sneeuw al wat slushy, dus goed dat we ‘vroeg’ op pad waren. Nog ff bij Jone een ijsje gegeten en daarna weer over op de orde van de dag…….boodschappen doen!

De (zon)dag erna met heel het gezin naar Bjorli gegaan. Het weer was weer strak blauw en knallende zon. Freeke en Sanne zijn net weer herstellende van hun hoestsnotgriep en ik voel dat ik vandaag officiel van start ben gegaan. Sjoerdje loopt vrijwel continu met 3dl snot aan haar neus, nat danwel opgedroogd! Het kwakkelende gezinnetje heeft vollop genoten van de bergen, sneeuw, zon en geen wind. Wat een heerlijke dag! Sanne en ik gingen om beurten met Freeke mee omhoog of met Sjoerdje op de slee. Daarnaast is Sjoerdje ook een kei in het zichzelf vermaken met de sneeuw een schepje en een emmertje. Als je je ogen dicht deed, waande je je bijna op het strand!

Het voelt een beetje als verraad naar de werkgever, maar ik heb niets gefaked! Dinsdag ziek naar huis gegaan en vrijdag pas weer gaan werken. Ondertussen moet er in en om het huis ook nog wat gebeuren. Zonder tegenbericht staan Frido en Kelly zondag op het station in Åndalsnes om ons een weekje te bezoeken en zij waren nou net onze stok achter de deur om het toilet i.i.g. klaar te hebben. FF vlammen dus. Maar op het moment van schrijven (zaterdag) is ‘ie klaar voor gebruik. Verder ligt de tuin nog vol met meer dan 30 omgezaagde bomen waarvan we MEGA veel kleine dunne takken hebben. De grote dikke stammen zagen we op voor in de kachel voor volgende winter. Maar dat kleine grut, daar kunnen we niets mee. De buurman is zo aardig een vrachtwagen te regelen (hij is chaufeur en zijn vrouw werkt bij een logistiek bedrijf) en we voeren een hele vrachtwagen vol met ‘Skat’ weg. Gigantisch wat een zooi.

Vrijdagavond ook voor het eerst weer geboulderd, dan kan ik daar ook weer aan beginnen. Wat een tijd nu hier! Alles kan hier nu: skieën, langlaufen, sleeen, fietsen, wandelen, klimmen, boulderen en in de zon zitten. Houdt het alsjeblieft stil, anders komen er heel veel anderen van dit pracht genieten!!

Remko

7 reacties:

Anoniem zei

HEERLIJK! April lijkt mij een goede maand om jullie ooit te bezoeken...

Wat mij opvalt: -1- wist niet dat jullie van die tourskiers waren (?), -2- hoe zit het met het lawinegevaar, -3- de foto's zie er weer super uit!

Hoftha zei

Heia!

Idd April is een top maand!1) En het klopt dat we niet zo van die toerskiers waren. vlak voor onze verhuizing de toerski-uitrusting compleet gemaakt, wat moet je immers anders in de winter hier, toch? Skieen probeerde we wel ieder jaar een of meerdere keren te doen, alleen offpiste gebeurde niet zo vaak. Hier is het meer regel dan uitzondering dat je, als je gaat skieen, dat je dan gaat toerskieen. 2) Lawine gevaar bestaat hier natuurlijk ook, conditie checken we dus ook bij de locals en schatten we zelf in. Daarnaast hebben we altijd beeps, sonde en schep mee. Hier hebben we tijdens een winterklimvakantie in het verleden mee leren werken. 3) tusentakk!

4) aan wie heb ik nu eigenlijk geantwoord??

NB: Leuk weer 'ns een reactie te krijgen, dacht ff dat het niet meer gelezen werd.......

Henk zei

Maak je geeen zorgen. Jullie blog wordt intesief gelezen. Alleen jammer, dat er inderdaad niet zoveel gereageerd wordt. Zou beter kunnen.
Mooi verhaal weer.
Tot ziens, Henk

Anoniem zei

ja gelezen !

check.

Grob.

Anoniem zei

Hoi Remko,

Als ik jou verhalen zo lees, is het net of jullie nog steeds op een lange skivakantie zijn. Maar ik weet natuurlijk ook wel dat er tussendoor ook nog gewoon gewerkt wordt hoor.
Hier in Macedonie is de zomer al min of meer begonnen. Het zwembad is weer gevuld, maar ik ben er nog niet in geweest, dat is me nog net iets te koud.
Koninginnedag hebben we hier weer uitgebreid gevierd. De 29e met een groot feest in Skopje, de 30e met een keurige receptie in Tirana.
Verder hebben we de laatste weken veel gasten gehad, leuk hoor die paas- en meivakanties in Nederland, ze komen allemaal gezellig op bezoek.
3 Weken geleden was ik nog in Nederland en daar heb ik nog een gezellige middag met Alexander en Patricia doorgebracht. Morgen (8 mei)krijgen ze hun 2e zoon!
Hee, de groeten maar weer en blijven schrijven hoor, want het is veel te leuk om jullie belevenissen in het hoge noorden te kunnen volgen!
Liefs,
Marion

Elaine zei

hee genieters, ik ga proberen zo een mail naar jullie te sturen. Ben niet zo van de kompuuters.... Jullie belevenissen worden echt nog wel gelezen hoor! Alweer een tijdje geleden voor mij maar ik hou het wel bij! Klinkt nog gaaf. Sjimmie zit nu ook in de kinderdrager (9 maanden) dus eigenlijk klaar voor een reisje naar Noorwegen... toch nog even geduld! We komen echt een keer langs, lijkt ons leuk!
stuur je binnenkort weer even een update per "normale" mail.
groeten uit zonnig nederland
Elaine, Rob en Sjimmie

Anoniem zei

Hei min venn!

Hvordan har du det?

Ja.. hier een reactie van DE Patrick, want ik ben nu wel heel erg lIJDEND voorwerp ...haha.....maar met plezier hoor! Oh, wat was ik ik ziek van dat telefoontje van June en jou vanaf de top van het kerkdak...haha....en wat heb ik er om moeten glimlachen de hele dag.....ik zag jullie gewoon zitten en plezier hebben....rotzakken!! ..haha....

Maar niet getreurd, Isfjorden zit nog steeds in mijn hoofd, vrij vooraan zelfs! Ben net terug van vakantie, 2 weken met de femmelie naar de Dordogne, met klote weer...haha..1000 Km rijden en dan 12 graden ..haha...had beter naar Isfjorden kunnen rijden, toch?

Gaaf van Freek van dat skieen, doet me goed dat te lezen. En van Sjoerdje verbaasd me niets, dat is een een survivor, die komt nog wel een Discovery Channel of zoiets, "meisje van 12 draagt vader met verstuikte enkel van lastige berg in Noorwegen " of zoiets...haha....

Leuk jack trouwens ook van Sanne, moet het toch maar eens in het echt gaan zien.......

We bellen deze week wel even!!

Vi sees!!