14.8.08

KOSELIG, IKKE SANT

Wat zoveel betekent als: gezellig, niet waar
Het leesteken waar de titel mee eindigd is naar keuze…….


We hebben een proeftijd van 2 jaar. Dit hebben we voor ons zelf bepaald omdat we denken dat je na twee jaar echt een oordeel kunt hebben over hoe we het hebben hier in Noorwegen en in hoeverre dat overeenkomt met onze verwachtingen. We zijn nu bijna anderhalf jaar onderweg en er begint zich natuurlijk wel een oordeel te vormen. Als je de blogs bijgehouden hebt, ben je er zeker van overtuigd dat de meter naar 200% positief doorslaat. Nu laat ik toch de wind even van de andere kant waaien…..
De nederlander is zo trots op het woord dat alleen in de nederlandse taal bestaat: gezelligheid. Dus niet! In Noorwegen kun je dit woord exact vertalen in ‘koselig’. Dus die vlieger gaat niet op. Het probleem is alleen dat ‘koselig’ helemaal niet gezellig is! En juist dit is de laatste tijd onderwerp van gesprek bij ons thuis. Hoe kan dat nu, dat de noren alles ‘kosen’ maar dat wij dat helemaal niet koselig vinden. De horeca is koud en kil. Ff lekker wat eten of drinken op een leuk terrasje is er hier gewoon niet bij. Het is of veel en dure alcohol met als doel dronken te worden of een te grote mok koffie die zwart en warm is omdat koffie er zo uit schijnt te zien. Kort door de bocht en plat doelmatig, maar door de noren veel gebruikt en ‘gekost’. Feestjes zijn overgeorganiseerd en totaal niet spontaan. Iedereen lacht mee en drinkt van zijn eigen meegenomen bier of sterkers. Laatst nog een feest gehad waar collega’s na het weekend nog over naspraken alsof het een knaller van een feest was geweest en dat we dat maar iedere vrijdag zouden moeten doen. Ik begon me echt af te vragen of ik niet op een ander feest was die avond……
Qua taal staan we echt ons mannetje wel en ontvangen belachelijk veel complimenten van de noren over de manier waarop we de taal beheersen. Maar we denken wel dat hier een groot deel van onze ontevredenheid ligt. De relaxedheid waarop je je in het nederlands kunt uitdrukken en inhaken op iets wat gezegd wordt, staat (nog) zover van ver weg van het noors! We kunnen de noren exact vertellen wat we willen, maar zo vaak moeten we daarvoor een omweg maken met de beperkte woorden en zinsbouwen die we beheersen. Dat wordt je echt wel ‘ns zat. Daarnaast is er hier een behoorlijke beperking. Ik heb hier al ‘ns eerder over geschreven en het gevoel daarover is niet anders. Dit slaat met name op de (het aantal) mensen die hier wonen en het gebrek aan keuzemogelijkheden die je hier hebt op veel vlakken. Dit is ongelofelijk dat het volgende op onze blog komt te staan, maar Nederland is op zijn manier echt relaxt!
Maar goed, de twee jaar zijn nog niet om dus we gaan nog niet verder met een hele serieuze beschouwing. Ik draai de klep van mijn pet weer naar voren en schrijf weer lekker positivo…..

We hebben de afgelopen tijd prachtig weer gehad! Bijna dagelijks bereikte de thermometer de 30˚. Zo kon het gebeuren dat we bijna een heel weekend aan het strand hebben gelegen. Heerlijk! Op tien minuten van ons huis heb je een kiezel/keien strand dat heet ‘Kolmanneset’. Het is niet groot maar het is een paradijselijke plek met een fantastisch uitzicht naar Åndalsnes en de Romsdaleralpen op de achtergrond. Het water van de fjord is heerlijk op temperatuur dus we hebben ons prima vermaakt met het (proberen) vangen van visjes met een schepnet, zoeken naar krabben, bouwen van een steenkasteel (bij gebrek aan zand), scheren van stenen over het water en een beetje pierbaaien.
De zondag naar ‘Kammen’ geweest. Het strand van Åndalsnes. Een heus zandstrand met een heel langzaam aflopende zandbodem. Een fijne plek voor de kinderen om te spelen, maar qua locatie toch een stuk minder dan de vorige dag.


Toch beginnen tijdens dat geluier de voeten te tintelen, ze willen wat doen! Zondagmiddag nog maar ff een wandelingetje naar Herjevatnet gelopen. Een bijzonder eenvoudig wandelingetje naar een bergmeer dat zelfs Sjoerdje zelfstandig kon volbrengen. Een meer in een prachtige omgeving, maar wel koud…….


Het huishouden gaat ook door dus we hebben ook weer de nodige blikken verf en kwasten gekocht. De bedoeling is om twee zijden van het huis te verfen. Patrick heeft al aangeboden om een lang weekend langs te komen om te verven, maar als het mooi weer is gaan we echt niet verven…..
Ook mochten we van Harald de houtkliever lenen zodat we onze gezaagde stammen kunnen klieven. Ideaal!!


Lisbeth en Bjarne (en kinderen) zijn drie weken over uit Chili. Even voor jullie geheugen: zij is een collega van Sanne met wie we het goed kunnen vinden. Zij zijn voor anderhalf jaar naar Chili vertrokken……..jammer.
Zodoende zijn we uitgenodigd op een heus Cowboyfeest, erg koselig! Ik haat themafeesten maar het moet gezegd, in deze ambiance kwam het goed tot zijn recht. In een oude schuur met veel hooi en een lange houten tafel en schamel licht waande je je echt even in het wilde westen. We voelden ons erg vereerd dat we uitgenodigd waren en vonden het jammer al snel weer te moeten gaan. Allebei weer aan de bak de volgende dag.
En zoals gezegd kwam Patrick een lang weekend langs. Afgelopen zondag heb ik ‘m (op het nippertje) op het vliegtuig gezet. Het was ontzettend gezellig. Nadat hij op donderavond aankwam en ons overspoelde met nederlandse lekkernijen heeft Sanne hem vrijdag een quicktour gegeven in het Romsdal. De Trollstigen, het mega cruiseschip in Åndalsnes en natuurlijk een wandeling naar Litle Fjellet waar helaas de toppen in de wolken gehuld gingen maar het dal beneden er weer prachtig bij lag. ’s Avonds ben ik met Patrick tegen de schemering het Grøvdal uitgefietst in de hoop wat wild te spotten. En we werden beloond! Bij elkaar zo tussen de 30 a 40 herten gezien, wat een joekels! En als toetje, ja daar komt’ie Patrick, een Lynx!!! Dit is zeldzaam want een Lynx laat zich zelden zien. Geen twijfel over mogelijk, hoewel we die toch wel eerst hadden. Later kregen we ook wel van lokale noren bevestigd dat het goed zou kunnen dat het een Lynx was. Maar bijzonder is het!
De volgende dag zijn Jone, Patrick en ik på tur gegaan. Doel was de tocht die Sanne en ik eerder gepland hadden maar afgebroken doordat er teveel sneeuw lag. Langs de Steinhytte naar de top van de Loftskartind, over de graat naar de Galtåtind en afdalen naar Loftskarseter en vandaar weer naar huis. Een prachtige rondwandeling over klauterblokken, smalle graat en zompig grasland! Het weer was wisselvallig maar het continue gezelschap van Arie de Adelaar deed ons dat snel vergeten. Moe en voldaan werden we ’s avonds door Hilde getrakteerd op Pizza, wijn, bier, aquavit, een of ander kruidenbittertje, nog meer wijn, nog meer bier, nog meer………………..koselig, dat wel!



Met een brak lijf (ik dan) hebben we de laatste dag, dat Patrick op bezoek is, doorgebracht aan Litle Vatnet. De vorige blog schreef ik er al over, maar nu toch er weer naar toe. Het is zo’n relaxte wandeling in zo’n mooi gebied naar een idyllisch bergmeer. Heel spannend voor Freeke en Sjoerdje deden we de zwemvesten aan en zijn we een stuk over het meer geroeid. Heia Sanne, heia Sanne, heia Sanne!!!



En dan….rapapapapaaaaah…..11 augustus……Freeke Jarig! Ze keek er al zo naar uit en dan nu is ze eindelijk 6 jaar! Overspoeld met kado’s die opgestuurd zijn uit Nederland en later op haar partijtje door haar vriendjes en vriendinnetjes hier. Een wervelwind van kinderen door het huis die zich continu verplaatsten van de eettafel naar trampoline en naar het klimwandje en dan weer andersom. Het was erg leuk!
Nog een week en dan gaat ze naar de echte school! Dat klinkt misschien gek in Nederland, maar in Noorwegen gaan kinderen pas naar school als ze 6 zijn. Daar kijkt ze erg naar uit en eerlijk, ze is er ook echt aan toe! Wat wordt die meid groot zeg, ik verbaas me er iedere keer over!!


Sjoerdje is ondertussen weer begonnen op de barnehagen. Langzaam maar zeker gaat ze beter praten. Nu opeens blijkt dat ze alle dingen kan benoemen en ze plots een woordenschat heeft die 50x groter is dan daarvoor! Aan de uitspraak moet nog gewerkt worden maar ze gaat met sprongen vooruit. Ze heeft zelfs af en toe zelf het onderscheid tussen Noors en Nederlands in de gaten, en dat vind ik wel knap. Wel is al goed duidelijk dat wij haar het Nederlands zullen moeten leren want haar voorkeur is Noors……..
Overigens heeft Sjoerdje ook helemaal zelf het rondje ‘skytebane’ gelopen en daarmee een heus knipje op haar kaart verdient (zie vorige blog).

4 reacties:

Anoniem zei

Ja check weer gelezen nog twee weken dan komen we de boel zelf verkennen ik heb er echt zin in,weer eens (een beetje) de bergen in of op ofzo we zien wel,
alhoewel zwemmen in een fjord me ook wel wat lijkt..

Later,

Rob.

Anoniem zei

Hoiii,
Je verhaal over gezelligheid, heerlijk om te lezen, want ik weet precies wat je bedoelt. Ik denk ook dat dat de reden is, dat wij proberen om iedere week te lunchen met een stel Nederlandse dames. Gewoon lekker beppen in je eigen taal, de rekening delen (ja, ook dat is volgens mij iets Nederlands). Ook gewoon bij iemand even aanwippen voor een kop koffie of een borrel, ondenkbaar. En dat zijn dus de dingen die we missen.
Maar ja, als ik dan die weerberichten zie op tv, Nederland wéér in de regen..... laat mij dan maar lekker hier zitten hoor!
Leuk dat je nog zoveel contact met Patrick hebt, wanneer komt ie een keer naar mij???
Groetjes,
Marion

Anoniem zei

Remko en Sanne,

Ik zie nu dat mijn ( zeer uitgebreide ) reactie niet op deze log is terecht gekomen ( sensuur? ) .....jammer want ik heb natuurlijk een boekje open gedaan over hoe een en ander toegaat...haha....ik zal proberen mijn verhaal opnieuw te doen!

En Marion, lijkt me leuk hoor in Macedonie ( toch? ), roep het maar niet te hard, hha, ik sta zo voor je deur! ....ik stel alleen wel bepaalde eisen: ontbijt met "Utsikt", prive slaapkamer met prive sanitair en (bijna)sauna, pannekoekentaart, veel buiten zijn en vooral veel "Kosen".....gaat dat lukken..?

Patrick

Anna Michielen zei

Ik overweeg al jaren een keer naar Noorwegen te gaan... maar het is er nog niet van gekomen. Ik kwam bij toeval? op jullie blog terecht en vind het enig te lezen! Heerlijk! Ik wens jullie een fijne tijd daar!
Hartelijke groet,
Anna Michielen
* * *