21.12.08

God Jul!!

Jullie weten dat we niet zo kerstkaartzenderig zijn, maar deze hieronder is niet minder gemeend! Vanuit hier wensen we iedereen die ons (trouw) volgt, en alle andere trouwens ook, een hele fijne kerst en alvast een gezond en gelukkig nieuw jaar!!

7.12.08

CRISIS

Nee, geen last van de kredietcrisis. Wij persoonlijk in ieder geval niet. De omgeving blijft er natuurlijk niet van verschoond, want ook hier worden er veel mensen ontslagen en zijn er 50% meer faillissementen aangevraagd dan normaal. Zo niet wij, wij hebben gisteren een nieuwe (2e hands) auto gekocht en Sanne wisselt van baan (hoera)!

Ja, de blog is weer begonnen. Hij lag ff stil maar ik ratel nu hieronder een aantal gebeurtenissen er door heen. De titel slaat op de laatste maand. Wij ervaren deze maand voornamelijk als crisis. De zon blijft weer achter de bergen hangen waardoor we ons alleen nog maar in de schaduw bevinden. En alsof het er bij hoort komen we stuk voor stuk in de lappenmand. Niet een keer, maar wel een aantal keer achter elkaar. Daarnaast vallen we van de ene in de andere activiteit van Freeke. In onze drang naar acceptatie en intergratie is Freeke voor van alles en nog wat opgegeven. De pest is dat ze ook nog alles leuk vindt. Dus we racen dagelijks naar de SFO (buitenschoolse opvang), school, barnehagen, speider (padvinderij), Allidrett (gym), dansles, zwemles (doe ik, bij gebrek aan beter, zelf) en andere dingen zoals bv Halloween.
’s Avonds zijn wij zelf vooral actief in de Sauna. Dat klinkt gek, want in een sauna zou je alles behalve actief moeten zijn. Ons probleem is dat we de sauna nog moeten bouwen. Daar zijn we dus flink mee bezig, en…….hij is nu zo goed als af!!

Hier, in Isfjorden, heeft de winter z’n intrede gedaan. Zo’n 4 weken geleden sneeuwde het al in de bergen, het witte goud ligt nu ook sinds drie weken in het dal. Na een flinke bak sneeuw is het hier drie weken niet meer boven nul geweest en is het dagelijks tussen den -5 en -10. Aangezien we ons de laatste tijd wat brak voelen zijn we nog niet zo heel actief in de sneeuw geweest. Wel natuurlijk de nieuwe langlauf ski’s van zowel Freeke als Sjoerdje getest op een koude zondagochtend en de zondag erna met z’n allen naar Bjorli geweest om de nieuwe alpiene ski’s van Freeke te testen. En nog belangrijker, ff checken wat ze er nog van kan. Maar dat was geen enkel probleem. We hadden het al gezien aan de manier waarop ze zich bewoog op die onhandige langlauf ski’s, dat beloofde al een flink staaltje slalom ski! En inderdaad, dat ging helemaal top! Het was best koud, dus voor Sjoerdje was het niet helemaal top.

Rauma, de gemeente waar we in wonen profileert zich als dè gemeente voor “naturglade mennesker” (natuurblije mensen, en gang til Jone:)) In verband daarmee hebben ze een website de lucht in gegooid en een soort tochtenverzameling in het leven geroepen. Ik heb er al eerder over geschreven. Je loopt een tocht en op de top kun je een prikkaart prikken. Verzamel X-aantal tochten voor 31 oktober en je krijgt een heus tochtendiploma en kans op een GPS of een IPOD. Leuk voor de kinderen en heerlijk om de tochten te lopen. In november dus het diploma ontvangen en met de rest van de ‘naturglade mennesker’ op de foto voor in de krant. Maar het mooiste wat we er mee opgeschoten zijn, is datgene wat echt nog aan Rauma ontbrak en dat is een duidelijk en mooi overzicht van allerlei wandelingen. Check:
www.romsdal.com
Ik heb geen aandelen, maar ’t is gewoon een mooie site!

De klapperrrrrrrrrrrrr van de maand is de nieuwe baan van Sanne. Ik schreef er al over. Sanne heeft gesolliciteerd als schoonmaakster en keukenhulp bij een lifestylcenter van een particulier ziekenhuis. Zij gaan een compleet ingericht activiteitencentrum in Rødven (hier vlakbij) in gebruik nemen als lifestylecenter. Naast een schoonmaakster/keukenhulp hadden ze ook een fysiotherapeut nodig die als trainer zou moeten gaan werken. Je voelt ‘m al aankomen natuurlijk. Sanne is de nieuwe trainer van het ‘medi3’ lifestylcenter. Ze vindt het super spannend maar erg leuk. Ik vermoed ook dat ze er een onwijs leuke baan aan gaat hebben met veel vrijheid en een leuke werkomgeving!
Voor deze baan moet ze meer en vaker rijden. Hierdoor hebben we besloten dat we toch maar beter een iets modernere en betrouwbare auto nodig hebben die wat meer voldoet aan de moderne maatstaven. De 21 jaar oude Honda Civic wordt verruild voor een 8 jaar oude Honda CRV. 8 jaar oud, dat wel, maar echt helemaal top die wagen!! Hij stond te koop in Lillestrøm (Oslo), dus gelijk maar ff een proefritje van 600km gemaakt 

De afgelopen (en komende) weken/weekenden stonden bomvol van dansen. Freeke moest trainen voor de dansvoorstelling van vanavond. Dit was niet de eerste keer dat ze aan zo iets mee deed, maar het blijft verbazen hoe in zo’n gat (Åndalsnes) zoiets professioneels neergezet wordt. Gigantisch wat een spektakel. En wij trots natuurlijk. En volgende week heeft ze nog twee voorstellingen te doen. Leuk hoor!

Sanne is druk bezig de boel in kerststemming te brengen! Misschien krijgen we nog bezoek met de kerst. Ik maak er maar een pol van………raadt wie er gaan komen!

31.10.08

HULDE AAN HOLLAND

Vlak na het verschijnen van de vorige blog zijn we op het vliegtuig gesprongen naar Nederland. Het besluit om naar het zuiden :) te vliegen kwam vrij onverwachts en was zeker welkom.

Dit keer hebben we het iets anders gedaan dan de laatste keer dat we in Nederland waren. Toen stond de week vol met geplande bezoeken, dit keer moest het echt vakantie worden. En dan met name voor de kinderen, want die hebben vanaf een jaar voor ons vertrek nooit meer een vakantie gehad. Inderdaad, het lijkt in de blog wel als of het dagelijks vakantie is hier in Noorwegen, maar ik schrijf natuurlijk alleen maar de krenten uit de pap.
Aardig wat dingen gepland. Natuurlijk bedacht wat je vooral in Nederland kan doen en wat je hier Noorwegen (bijna) niet kunt doen. Het beloofde een weekje pretparken te worden!

Aangekomen op Schiphol een autootje gehuurd en Opa en Oma’s weer ff bijgeknuffeld. Vervolgens eerst alle dames naar de kapper en daarna de Hema leeggeroofd (zo voelt dat om al die spullen te kopen tegen Nederlandse prijzen……..en tja, dankzij Patrick weet nu ook iedereen wat ik verdien…….). Daarna nog ff alle losse haren laten wegwaaien op het strand van Hoek van Holland.
En dan de eerste klapper van de week: Het Dolfinarium in Harderwijk! Wauw! Met Heleen, Simone, Sem en Kiki zijn we naar het Dolfinarium gegaan. Het was een week voordat de hersfstvakantie in Nederland losbarstte, dus nog lekker rustig. Ze hebben aardig uitgebouwd daar. Ik kan het me alleen nog herinneren van een schoolreisje van vroeger en toen was het een stuk kleiner. De uitsmijter was natuurlijk de springende dolfijnenshow! De kinderen hebben genoten, de betovering was op de gezichten af te lezen! ’s Avonds hebben we nog gezellig een mega plaatpizza bij Simone en Barry gegeten.

De volgende dag hebben we ons opgesplitst. De kinderen hebben Opa en Oma gedwongen om hen mee te nemen naar Blijdorp, die hebben een topdag gehad met z’n viertjes!
Sanne en ik hebben ons los geworsteld om naar Haarlem te sjeesen en lekker te gaan stadten. Ik weet niet of ik ons nu ondertussen geslaagde emigranten mag noemen, maar toen we Haarlem binnenreden pinkten we wel een spreekwoordelijk traan weg! Wat een heerlijke stad! ‘Dan verhuis je toch weer terug’ zou je zeggen, da’s grappig dat je het zegt. Toevallig liepen we de vrouw van het echtpaar tegen het lijf die ons huis gekocht heeft. Daar sprongen echt bijna de tranen van in haar ogen, want ze vertelde dat haar man (en zij dus ook) moest verhuizen voor zijn werk en dus staat het huis nu weer te koop (zij hoopt dat ze geen koper vinden….) Een uitgelezen kans dus……neeeeeeeeeeee mooi niet! Geen optie!
Sanne en ik hebben weer wat kleren gescoord en in de zomer zon (bijna heel de week zon en bijna 20 graden) heerlijk op een terrasje witbier met bitterballen besteld. Het bestellen alleen al is een genot, laat staan het nuttigen…..
Nog ff een rondje stad gedaan en daarna lekker samen ergens in 1 van de 1000 restaurantjes van Haarlem gegeten.
En als je dan toch in Haarlem bent, dan toch maar ff stiekem kijken hoe het met onze oude vrienden gaat. We verrassen eerst Rob en Jacque, maar die schrikken niet echt…..ze zijn er niet! Jammer! Door naar Hans en Arjanna. Ja hoor, typerend, Hans ligt onderuitgezakt op de bank ‘ik vertrek’ te kijken………….. Erg gezellig (niet te verwarren met koselig)! Nee, nee echt, we blijven niet lang…half uurtje ff bakkie doen…yeah right!

Volgende dag hadden we weer een mega-attractie voor de boeg. Ja hoor, De Efteling!! Toegegeven, we zijn hier gesponsord. Gesponsord door Wendy (geeft golfles op de green bij de Efteling), waarvoor nog ff officieel dank! Ja, heel gek, Wendy is de vriendin van Patrick en op een of andere manier sponsoren die ons heel veel! Maar dat hoeft helemaal niet want we vinden jullie zo ook al aardig  En om me te pesten hoef je me geen Noors wereldmerk aan te trekken! Ik ben allang om! Had ik al gezegd dat ik zo ontzettend blij ben met m’n………oh ja, vast wel!
Enfin, we begonnen in het sprookjesbos……..fantastische ontdekking voor Freeke en Sjoerdje natuurlijk! Al snel voegde Patrick, Wendy, Juul en Pleun zich ook bij ons en zijn we de rest van de dag met z’n allen tot sluitingstijd de Efteling door gegaan. Fantastisch, de kinderen waren er helemaal vol van!
Nog ff wat junkfood ‘pannekoeken’ (ze willen niets liever) bij de kinderen erin en na een dansdemo van Juul, hup, allemaal het bed in! Maar 5 minuten kletsen nog! Jaaahaaaa!
Toen ging ons werkelijke feest pas beginnen! Patrick bereidde echt een waanzinnig lekkere maaltijd!! Lekker en gezellig!
De volgende dag slenterden we met ze allen door (nog zo’n lekkere stad) ’s Hertogenbosch. We blusten de maaltijd van gisteren af met een heuse Boschebol op het terras en brandden een kaarsje in de prachtige SintJan.

Diezelfde avond aten we weer gezellig bij Heleen en pakten we onze spullen voor ons vertrek. De volgende (zondag-)ochtend hebben we nog een lekker kopje traditionele groentesoep bij Oma Proost (overgrootmoeder van F&S) gegeten, waarna we weer veilig door mijn ouders naar Schiphol werden geëscorteerd!

Wij hebben een erg leuk, zelfs zomerse, vakantie week in Nederland gehad!

Tja, en dan is het weer snel schakelen bij thuiskomst! Hup die kachel aan! Kids naar school en Barnehage. ’s Avonds Freeke naar Speidern en vervolgens naar Allidrett. Sanne gelijk weer aan de bak en voor mij geldt het zelfde…………ach daar hoef je niet voor weg te gaan………

Met nog een klein beetje stadlucht in onze neuzen, heeft Sanne het idee om hier ter plekke nog wat cultuur op te snuiven in het mooie Kulturhus van Åndalsnes. We regelen oppas en gaan naar een ‘spannende’ dansvoorstelling van dansgroep Polaroid. Erg geslaagd….moeten we vaker doen!

Vervolgens kwam in deze week de sneeuw wel angstig dicht bij het dal. Als we op een stralende zaterdag wakker worden zien de bergen er aanlokkelijk uit. We vroegen Freeke waar ze zin in had en ze wilde graag Litlje Fjellet op in de sneeuw! Nou, da’s niet moeilijk om daar meestanders in te vinden dus waren we al snel på tur!
Teruggekomen kregen we Sandra en Harald op de borrel en aten we gezellig pizza met z’n allen!


Toen werd er natuurlijk weer een weekje hard gewerkt en toen werd het vrijdag…..3x raden wie er met het vliegtuig landde die vrijdag…..in een keer goed…Patrick. Kon weer een leuk 1-2tje met z’n werk maken. Hij kwam dit keer met een missie……..overnachten in een bivakhutje……………….dat kan!
Bij aankomst werd eerst onder grote belangstelling zijn rugzak geleegd. Tja we zeiden het al….......kadootjes kwamen weer tevoorschijn! Patrick, had ik trouwens al gezegd dat ik zo blij bent met die……..oh ja, vast wel!
Zaterdag was het boodschappen doen, rugzakken pakken en på tur. Het doel was om op Tverrberge te gaan slapen. Daar kom je door langs een waterval omhoog te klimmen/klauteren. Ik had dit hutje uitgekozen omdat deze zo gigantisch in het woeste berglandschap ligt en daarnaast leuk te combineren is met de beklimming van de Middagsfjellet de volgende dag. Waar ik bij dit plan iets aan voorbij gegaan was, was de sneeuw. De sneeuw was de afgelopen week behoorlijk weggesmolten, maar er was ook weer nieuwe sneeuw voor dit weekend gepland. In het bovenste stuk van onze tocht liepen we al door wat centimeters sneeuw. De wind blies ons af en toe omver en wolken raasden om de bergtoppen heen! We kwamen aan bij de hut, welke prachtig ruim en schoon was. Toch maakte ik me zorgen. Met de sneeuw die voor de dag erna voorspeld was, werd het precair lopen langs rots richeltjes of afdalen langs de waterval met sneeuw wat zeker niet prettig (zeg maar onveilig) is. Dan ga je er zelfs vanuit dat je zicht hebt, maar grote kans dat je ook dat niet hebt……best optie: direct weer afdalen.
Aangezien we laat op pad waren gegaan, moesten we ons haasten om voor het donker naar beneden te komen….dat lukte. Natuurlijk was dit vooraf te bedenken, maar toch had ik zoiets van dat het wel zou gaan.
We reden terug met het idee bij Sanne, Freeke en Sjoerdje aan te schuiven bij het avondeten. Maarja het doel was ‘overnachten in een hutje’ denk, denk, denk, denk, denk, JA! Ik weet wat. De schemer was inmiddels over aan het gaan in echt donker worden, maar ik wist een plek waar je vanaf een parkeerplaats in ca. twee uur naar een hut kan lopen die open is. Husnebba heet’ie en ligt een stuk verder lopen dan Kavliseter (voor degene die hier op bezoek zijn geweest). We parkeerden de auto, rugzak om, koplamp aan, gps in de zak…..lopen maar. Fok! Mijn komplamp was stuk…..dan maar in het restlicht van Patrick in de modderplassen stampen. Redelijk direct liepen we in het pikke donker onder een waaaaaaaaaaaaanzinnige sterrenhemel naar Husnebba. Blij dat we h’m gevonden hadden, want we kregen nu toch wel aardig honger. Snel hout in de kachel en stoken maar! Wat leuk! Wat een rust bzzzzzzzzzzzz uhm? Hé, een vlieg. Naarmate het warmer werd, werden de vliegen dat ook. Bleek er niet een maar wel 100! We waren dus niet alleen. Mocht de pret niet drukken. Eten gekookt en het (meegesmokkelde) flesje wijn ontkurkt! Top.
In de slaapzak en zoals de vliegen werden wij ook rustig en vielen in slaap……nou ja een beetje dan.
De volgende dag zou het sneeuwen en waaien en mistig zijn, daarom waren we immers afgedaald. Wat zagen we buiten? Prachtig weer! Wel koud (het water was bevroren) maar een blauwe lucht met een pracht zon en witte bergen!
We ruimden de boel op, ontbeten (of andersom) en liepen achter de hut de gelijknamige top op. Prachtig uitzicht op Grøvdal en richting Juratind, Kjøvskartind, Kirketaket, Åndalsnes, enz, enz.
Belden ff met Sanne, die zou ons tegemoet komen lopen met Sjoerdje en Freeke.
Later zagen we ze, terwijl wij alweer op een ander topje stonden, aankomen en daalden snel af.
Oh ja, vergeet nog te melden dat we ’s ochtend bij het hutje twee oude mannen tegen kwamen (82 en 83!) Die ene moest lachen en vertelde dat ‘ie me herkende van de vorige keer op Skarseter, daar heb ik ook over geschreven in de log. Nou, ik teken ervoor om op die leeftijd daar nog zo te lopen. RESPECT!
’s Middags hebben we lekker gerelaxed met z’n allen en met de kinderen gespeeld. Langzaam werd ik bevangen door de griep…….vroeg naar bed en volgende dag als een dood vogeltje half wakker worden………

Patrick en Sanne brachten de kinderen de volgende ochtend weg en maakten een tocht naar Skåla. Ondertussen hebben we die tocht al wat vaker gedaan, maar het blijft een favoriet! Fenomenaal uitzicht met relatief weinig inspanning in een fantastische omgeving. Daarna zijn ze het Romsdal nog doorgesjeesd met z’n imposante rotswanden om aan bijna aan het eind van het dal de Slettafossen te bewonderen. Helaas was er weinig water en het dus niet mega spectaculair………kan niet alles hebben. De rots- en waterpartij bij Skiri, maakten gelukkig veel goed!


Patrick pakte het vliegtuig weer terug (gelukkig niet Sterling, want die ging uitgerekend deze dag failliet) en wij pakken de draad weer af. Ik met een wat valse start doordat ik twee dagen ziekgemeld ben, maar verder is het weer full gass!
En dat zeker voor Sanne, die heeft namelijk een tweede sollicitatiegesprek bij een lifestylecenter in Rødven. Ze heeft daar gesolliciteerd als schoonmaakster/keukenhulp en ze bieden haar een functie als trainster. Je begrijpt dat het onzekerheids-engeltje op haar ene schouder alleen maar influistert dat ze het niet kan (wat ook wel te begrijpen is als je fysio bent…..duhh) en het overtuigings-engeltje maar brult dat ze op de uitdaging in moet gaan. Zij willen haar hebben……nu moet ze nog durven………..kom op San, je kan het! (was dat nu de linker of haar rechter schouder?)

Krijg net een sms van Frido en Kelly met de vraag of er nog tijdverschil is tussen Nederland en Noorwegen. Zij zijn namelijk op dit moment op weg met een bus, een bed, een kast en wat studieboeken naar Lillehammer……dat leg ik later nog wel eens uit. Maar ik heb iig geantwoord dat er geen tijdsverschil is maar absoluut een temperatuursverschil. Het is nu namelijk 8 graden onder nul en ik sta al drie dagen te krabben. Vandaag ook weer de spijkbanden onder de auto laten zetten.

Het wordt winterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

5.10.08

FF SNEL

Nou, ff een korte dan. Geen tijd om een heel verhaal te gaan schrijven en als ik het nu niet doe, wordt het de volgende keer een oeverloos verhaal. Ik heb namelijk net ingecheckt want morgen vliegen we met het hele gezinnetje naar het koude kikkerlandje. ‘Koude’ is natuurlijk relatief, maar in Nederland is het zeker slechter weer geweest dan hier in Noorwegen. Gelukkig hoorde ik net via Skype van zowel mijn ouders als van Heleen dat het volgende week best aardig gaat worden, dus daar hopen we maar op!

Het is een lange lijst gebeurtenissen vanaf de laatste blog tot nu. Je moet je het zo voorstellen dat, voordat ik de blog ga schrijven, heeft Sanne al een lijstje gemaakt van wat we allemaal gedaan hebben. Goede samenwerking toch? Wat staat er dit keer allemaal op. Als eerste verven! De rode kwast door de afgelopen weken was het verven van twee buitenzijden van het huis. Na alle bladders verwijderd te hebben, hebben we in vele tussenuurtjes geverfd. De bedoeling was om alles af te hebben voordat we naar Nederland gingen……………………………….net niet gelukt.

Daarnaast ben ik wat druk geweest met m’n werk, tja daar gaat het dus al verkeerd. Een aantal dagen naar Duitsland en een aantal dagen naar Trondheim, dan vliegen de weken flink voorbij. Dit moeten we dus niet teveel gaan doen………
Wat nog wel de moeite waard was, is dat ik op de terugweg van Trondheim, toen ik over de Dovrefjell reed, een hele kudde Moskussen (Muskusossen) in de verte zag lopen. Je moet wel even op de foto klikken, anders zie je ze niet.

De afgelopen weken werd het weer wat twijfelachtiger (zeker niet slecht hoor) en we waren het på tur gaan even beu. We hadden gewoon niet zo veel zin om weer die rugzak te pakken en weer die rugdrager om te zwaaien….nee, gewoon ff avslappen (chillen,relaxen,etc). Hierdoor wordt je gelijk een stuk socialer dus hebben we flink geborreld met de buren, lekker gegeten (2x) met Jone en Hilde en koffie gedronken bij onze nieuwe ‘Duitse’ buren. Freeke heeft ook vaak vriendjes of viendinnetjes over de vloer of ze speelt bij anderen.

Naast school gaat ook het verenigingsleven druk van start. Freeke is bij de speiderne (padvinders). In Nederland heb ik de padvinders vervloekt en belachelijk gemaakt. Maar als ik zie wat ze hier doen, lijkt het me zo ontzettende leuk om als kind er bij gezeten te hebben. Freeke heeft er ook veel zin in, met name omdat er een aantal vriendjes en vriendinnetjes bij zijn. We wachten het wel af totdat ze voor de zoveelste keer zeiknat geregend thuis gaat komen. Nu wil ze vooral een echt groot Noors zakmes!
Verder staat ze alweer op de lijst voor de binnentrainingen en het skiën. Wel grappig hoe dat werkt. De eerste sneeuw begint ondertussen op de toppen rond ons te vallen. Zelf twijfelen we zelfs of we morgen niet in een witte wereld wakker gaan worden. En Freeke kijkt al verlekkerd naar de witte toppen. Al zo vaak heeft ze gezegd dat ze zo’n zin heeft om weer te gaan skiën. Dit in tegenstelling tot het ‘på tur’ gaan. Dat heeft zo ondertussen wel gehad!

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus toch maar een tochtje. Nøsa, een vooruitgeschoven topje met een mooie waterval die er vanaf valt, geeft je een prachtig uitzicht over Innfjorden en de Fjord. We waren al een keer op weg geweest maar de waterval was toen te woest om over te steken en dat moet als je naar de top wilt. Het is nu een lange periode droog geweest, dus nu zou het moeten lukken. Met het nodige gemopper van Freeke kwamen we bij de waterval aan, daar ff gegeten en toen over ongebaand terrein verder naar de top. Rete steil en af toe kon je wat klauteren. Zonder geklaag en als een speer ging Freeke naar de top. Verschil van water en vuur! Het is duidelijk, ze wil gewoon wat uitdagender terrein! Al met al een heerlijk tochtje in prachtig weer en schitterende herfstkleuren.

Sanne heeft gesolliciteerd bij een lifestylecenter hier in de buurt. Ze zoeken een fysiotherapeut en een keukenhulp/schoonmaakster. Je begrijpt het al, Sanne solliciteerd als schoonmaakster. Nog voordat de datum sluit is ze uitgenodigd voor een gesprek en het lijkt best leuk te kunnen worden…..misschien. Er zou wel eens een heel afwisselende baan in kunnen zitten als schoonmaakster, keukenhulp, trainster/fysiotherapeut. Een echte ‘potet’ zoals ze hier een manusjevanalles noemen. We wachten het af, want ze hadden erg veel reacties ontvangen. En met solliciteren ben je toch, hoe dom het ook klinkt, een buitenlander.

Sjoerdje loopt op koers! Ze is naar het helsestasjon (consultatiebureau) geweest. Qua lengte loopt ze nog in de pas maar wel aan de onderkant van de grens………van wie zou ze het hebben.

Als er een Piet bij Freeke in de klas zit, begin je toch echt te denken dat het een Nederlander zou moeten zijn. Na wat navragen blijkt het een nieuw Duits jongetje te zijn. Het zijn mensen die het oude huis van Sandra gekocht hebben en hier eigenlijk met dezelfde insteek als wij naar Isfjorden verhuisd zijn. Erg leuke mensen en op een mooie bijna zomerse dag hebben Sandra en Sanne onze nieuwe dorpsgenoten naar hun eerste bergtop geleid. Hurrungen. Mooie tocht!

Ik schreef het al, het sneeuwt af en toe in de hogere regionen. Vorige week zondag viel het eerste deel van de witte deken. Kon me niet bedwingen en ben direct na ons zondagochtendontbijt Nesaksla opgerend. Koud, regen en wind maar het was fantastisch!

Op initiatief van Rauma (de kommune waar we in wonen) is er een soort tochtenlijst opgesteld die je voor eind oktober gelopen moet hebben om kans te maken op prijzen en T-shirts. De kinderen mogen wat eenvoudigere (kortere) tochten doen en volwassenen moeten wat langere doen. De tijd begint te dringen en we moeten er nog een paar. Zo direct weer een week in Nederland, daar kunnen we weinig toppies doen. Een collega van mij heeft ook zo’n , dus was het plan snel klaar om vrijdag na het werk ff Presten (zo’n wandeling) te pakken. De volgende dag (gister) hadden we oppas voor de kinderen zodat Sanne en ik nog een tocht konden maken. Sæbønakken in Måndalen, waar ik werk. Toen we Måndalen binnen reden was Sanne aangenaam verrast en begon zelfs over naar Måndalen……tja je kunt overdrijven natuurlijk! Het pad begint super steil door het bos en eenmaal boven vlakt het af over een deels heide- en rotsachtig terrein. Giga uitzicht over de fjord richtig Åndalsnes en Isfjorden. Helemaal op de top kun je Molde zien en de prachtige Sunnmøre Alpen! Weer zo’n zeldzaam mooie tocht. Nou ja, zeldzaam zijn ze hier dus niet……….

Sorry, ’t is een beetje afgeraffeld maar ik had je van te voren gewaarschuwd…………….

8.9.08

NIET SMOLDEREN VOOR SMOLDERS

’t Is zondag avond en ik zit weer op de bank. Vandaag heb ik ons bezoek op het vliegtuig gezet en de rest van de dag wat klusjes gedaan in en rond het huis. Niet veel bijzonders, maar wel met prachtig weer. De afgelopen week hadden we bezoek van Rob, Jacqueline en Luc, maar daarover later meer.
Het was ff terugbladeren om te kijken wat we sinds de laatste blog weer beleefd hebben, af en toe houden we het niet meer bij. Nou ja, we, Sanne houdt het natuurlijk keurig bij…….

Een paar weekenden geleden was er prachtig weer voorspeld. Ik had bovenop Litle Fjellet een mooie rots gevonden waar iemand wat haken bovenin in geboord heeft, dus zodoende fantastisch dienst kan doen als klimrots. Het klimmen op deze rots is bij uitstek geschikt voor kinderen, dus wij op pad met Freeke en Sjoerdje. Het weer was goed en de omgeving fantastisch. Sjoerdje zat het eerste steile stuk nog in de rugdrager, maar ze wilde zo snel als het kon zelf lopen. Dus boven aangekomen, mocht ze er uit en de laatste 600 meter over rots en gras heeft ze helemaal zelf lopen. Dat doet ze zo knap! Het is ongelooflijk hoe zich door dit bergland beweegt. Die leert gewoon lopen in dit terrein, wat zijn we jaloers! Oké, ze maakt af en toe een smakker, maar ook dan, hup d’r tranen weg en vooral zelf door. Zij is echt flink. ‘Flink’ gebruiken de noren tegen kinderen te pas en te onpas, maar op Sjoerdje is dit echt 100% van toepassing. Dat is natuurlijk volledig bevooroordeeld, dat weet ik ook wel.
Freeke en ik liepen al vooruit naar de klimrots en Sjoerdje en Sanne namen lekker de tijd om het stuk(je) te lopen. Ik hing het touw uit en ben met Freeke gaan klimmen. Grote paniek! Da’s gek! Freeke en ik hebben wel vaker geklommen in veel steilere en moeilijkere rotsen dan deze, maar misschien is dat ‘m nu net. De rotsen liggen iets (plaat) zodat je heel bewust in je gordel moet hangen bij het afdalen. Bij steile rotsen hang je vanzelf al. Freeke kwam weer op de grond, Sanne en Sjoerdje waren ook aangekomen. We probeerden nog wat, en Sjoerdje hielp heel goed mee met het zekeren. We wilden net een koppie thee drinken, toen de eerste druppel uit de lucht kwam vallen. Dat was niet gepland, maar ja, het weer laat zich niet plannen en zorgde voor een gigantisch schouwspel van zon, wolken, regen en bergen. Bizar! We pakten onze spullen en gingen pleite.

Voor Freeke is er een spannende tijd aangebroken. Ze heeft haar eerste schooldag op woensdag 20 augustus gehad! Met de rest van alle andere 6 (of bijna 6) jarigen van Isfjorden beleven ze de eerste weekjes school nu. In Noorwegen gaan de kinderen pas naar school in het jaar dat ze 6 worden, hoewel het er dan nog niet serieus aan toe gaat. Terwijl ze in Nederland al zowat aan de cito-toets onderworpen worden op deze leeftijd, trekken ze hier nog een worm uit de grond om het patroon van zijn huid te benoemen en bestuderen ze het gewei van een moskus (muskusos). Dat laatste niet zo maar. Er zijn er afgelopen week 3 gezien in en om het dorp. Een beer, een slang, een veelvraat, een lynx het zal allemaal wel. Maar een moskus tegenkomen, dat moet je niet willen. Deze beesten leven op Dovrefjell, hier hemelsbreed 100 km vandaan. De kudde wordt te groot en zo worden er dieren afgestoten. Die dwalen soms hier naartoe en kunnen erg agressief van aard zijn. Ze worden, hier aangekomen, dan ook direct afgeschoten. Tenminste als ze ‘m vinden, want er dwaalt er hier nu nog 1 rond.
Freeke krijgt wel al huiswerk mee van school, en dat doet ze trouw. Ook hebben we de eerste ouderavond al achter de rug. (in Noorwegen laten ze je tijdens een ouderavond zelfs voor de thermoskoffie betalen…………)
Tja, die koffie, die zit me hoog da’s wel duidelijk! Maar ja, dat is dan ook wel vrij essentieel in het leven, niet waar?
Freeke heeft het waanzinnig naar haar zin en ziet in het weekend al weer uit naar de maandag…………dat kan ook aan ons liggen natuurlijk ;-)

Over Freeke is er nog iets meer te melden. Sanne en Freeke zijn op een maandagochtend vroeg vertrokken naar Molde om in het ziekenhuis haar oren te laten sjekken. Tijdens een standaardcontrole hier in Åndalsnes was geconstateerd dat ze erg slecht hoorde. Dat ze niet luistert heeft niets met haar gehoor te maken, da’s ons al langer duidelijk. Bij het plaatselijke gezondheidsbureau hebben ze ff snel in zwaar dialect en zonder geduld aan Freeke uitgelegd hoe de test gaat. Freeke krijgt een koptelefoon op en kijkt Sanne quasi nonchelant aan. Af en toe zegt ze ja of niks, al naar gelang (dat ze denkt) dat van haar verwacht wordt. Ze wist niet eens wat de bedoeling was en heeft het predikaat ‘bijna doof’ aan haar broek. Gelukkig is dat nu in het ziekenhuis van Molde zwart op wit uit de wereld geholpen. Ze luistert gewoon niet………..

Vanuit een nederlands perspectief heeft Sanne iets onwaarschijnlijks gedaan. Zij is, samen met Hilde, slechts in 5 uur naar Ikea gereden in Trondheim om daar een bed en nog meer ellende te kopen. ’s Ochtends om 7 uur vertrokken en ’s avonds om 0.00 weer terug. Dat is toch moeilijk voor te stellen en dat gaat ook niet zo snel meer gebeuren. De volgende dag eveneens met Hilde gezellig naar MamaMia geweest. En heus, Sanne gaat nu een CD van ABBA kopen. Nou ja, een redelijk fout weekend van Sanne maar ze heeft het wel naar haar zin gehad……

Een tijdje geleden kregen we al het leuke bericht dat Rob, Jacqueline en Luc bij ons langs komen. Nu is de week aangebroken dat ik ze van het vliegtuig haal en door ons paradijsje naar ons huis rijdt. Het voldeed volledig aan de verwachting van Luc. Onderweg heeft hij een paar keer ‘Elias’ het noorse sleepbootje zien varen en ons huis was net zo rood als de huisjes uit de ‘Elias’ tekenfilm. Het enige wat ontbrak aan ons huis waren de ogen, neus en mond. Maar ja, we zijn nu toch de buitenboel aan het schilderen, dus dat kan geregeld worden.
Rob en Jacq hebben de tijd dat ze hier waren goed gebruikt. Het weer was twijfelachtig, maar net goed genoeg dus hebben ze ‘must do’s’ hier in de buurt gedaan. Ik had ook nog een vakantiedag genomen op de zonnigste dag die erbij was. Op die dag was het voor Rob, Jacq en Luc het meest verstandig om Geiranger aan te doen. Natuurlijk was dat wat gemanipuleerd zodat Sanne en ik de tijd misbruikt hebben om een prachtige tocht naar Tarløysa te maken. Een erg leuke en relaxte tocht in vrij extreem (steil) terrein met een waaaaaaaanzinnig uitzicht.
Om je een indruk te geven van wat ze in een weekie afgewerkt hebben, het volgende:
- staafkerkje Rødven
- worstjes grillen op litle fjellet
- Geiranger rondtoer
- Trollstigen
- Trollwand
- fietstochtjes
- treintje naar Bjorli + wandeling
- Slettafossen, klimmen en bewonderen
- Kavliheian wandeling
- wild spotten in Grøvdal
- boulderen bij Skiri
- Skarseter wandeling
- Ålesund, atlanterhavsparken (aquarium)

Een hele lijst, maar ik zal nu even inzoomen op onze laatste dag met z’n allen.
De dag begon vroeg (zoals alle, wat niet gek is met drie van die koters in huis) Rob, Freeke en ik zouden snel ontbijten, klimspullen pakken en naar Slettafossen rijden. Slettafossen is een megakloof waar giga wildwater doorheen geperst wordt. Daarboven is een prachtig, door water uitgesleten, behaakte rotswand. Ons doel was de klimrots. Later zouden Sanne, Jacque, Sjoerdje en Luc ook komen om de Slettafossen te bewonderen. Toen R, F en ik ’s ochtends op pad gingen en langs de Trollwand reden, zag Rob opeens drie supergekke en grote vogels met een rotgang naar beneden komen. Daarna zagen Freeke en ik ze ook. Tja, dat was duidelijk……basejumpers. Wat een bizar gezicht is dat. 3 gasten die in zo’n flysuit langs een berwand naar beneden springen en 100 meter boven de grond hun parachut uitklappen. Het wordt hier veel gedaan, maar dit was voor het eerst dat ik ze echt heb zien vliegen.
Daana wat routes geklomen boven de Slettafosssen. Prachtige routes maar door onze boulder(geen duurgetrainde)spieren waren de routes best knokken!
Zoals afgesproken werden we opgehaald door de dames…..en Luc, waarna we na een korte lunch een wandeling naar Kavlisetra gingen maken. Bij het begin van de tolweg kwam er een kink in de kabel. We waren met twee auto’s en Sanne toeterde dat ze niet meer verder kon. Onze 20 jaar oude Honda had geen zin meer……..
Deze hebben we beneden laten staan en met z’n zevenen zijn we in de witte berlingo verder naar boven gereden. Bij de parkeerplaats aangekomen draaide ik de auto soepel achteruit naar het hek toe…………….not………..de voorkant van de auto dook met zijn neus naar beneden de modder in…………..hij stond nog in z’n 1 i.p.v. z’n achteruit. Ik zette ’m in z’n achteruit maar het mocht niet baten. Vast.
In het rijtje geparkeerde auto’s stond gelukkig ook de Landrover van Ola (van het cowboyfeest). Hij heeft hier een hut en was het dak aan het repareren. We maakten een prachtige relaxte wandeling naar de hutjes met een fantastisch uitzicht. We werden bij Ola bij de hut uitgenodigd wat te drinken en hij vertelde ons wat over de geschiedenis van Kavliseter, de bergomgeving en zijn hut. Na een stuk worteltaart, koffie en siroop liepen we terug voor het moment van de waarheid. Het touw werd vastgeknoopt en zonder een krimp trok de landrover de plattelandsprutser uit de shit. ’s Avonds dronken we wijn en keken terug op een geslaagde week. Rob, Jacque en Luc bedankt voor de leuke week! En we laten wel weten hoe nr. 56 met sambal smaakt……….(echt waar, er is een chinees geopend in Åndalsnes!!)

De komende tijd wordt het druk! Ik heb een nieuwe functie gekregen en word direct op pad gestuurd. Komende week vlieg ik naar Duitsland en volgende week een cursus van een paar dagen in Trondheim. Moet niet gekker worden…..
Daarnaast moet nu echt het huis geverfd worden en dat terwijl de dagen nijpend korter worden. De eerste nieuwe sneeuw ligt al op de hoogste toppen en de luchttemperatuur is met zo’n 10 graden gedaald. We hebben al weer een keer op hout gestookt……………………. kortom, de R zit weer in de maand………we gaan weer bijna skieen!!

14.8.08

KOSELIG, IKKE SANT

Wat zoveel betekent als: gezellig, niet waar
Het leesteken waar de titel mee eindigd is naar keuze…….


We hebben een proeftijd van 2 jaar. Dit hebben we voor ons zelf bepaald omdat we denken dat je na twee jaar echt een oordeel kunt hebben over hoe we het hebben hier in Noorwegen en in hoeverre dat overeenkomt met onze verwachtingen. We zijn nu bijna anderhalf jaar onderweg en er begint zich natuurlijk wel een oordeel te vormen. Als je de blogs bijgehouden hebt, ben je er zeker van overtuigd dat de meter naar 200% positief doorslaat. Nu laat ik toch de wind even van de andere kant waaien…..
De nederlander is zo trots op het woord dat alleen in de nederlandse taal bestaat: gezelligheid. Dus niet! In Noorwegen kun je dit woord exact vertalen in ‘koselig’. Dus die vlieger gaat niet op. Het probleem is alleen dat ‘koselig’ helemaal niet gezellig is! En juist dit is de laatste tijd onderwerp van gesprek bij ons thuis. Hoe kan dat nu, dat de noren alles ‘kosen’ maar dat wij dat helemaal niet koselig vinden. De horeca is koud en kil. Ff lekker wat eten of drinken op een leuk terrasje is er hier gewoon niet bij. Het is of veel en dure alcohol met als doel dronken te worden of een te grote mok koffie die zwart en warm is omdat koffie er zo uit schijnt te zien. Kort door de bocht en plat doelmatig, maar door de noren veel gebruikt en ‘gekost’. Feestjes zijn overgeorganiseerd en totaal niet spontaan. Iedereen lacht mee en drinkt van zijn eigen meegenomen bier of sterkers. Laatst nog een feest gehad waar collega’s na het weekend nog over naspraken alsof het een knaller van een feest was geweest en dat we dat maar iedere vrijdag zouden moeten doen. Ik begon me echt af te vragen of ik niet op een ander feest was die avond……
Qua taal staan we echt ons mannetje wel en ontvangen belachelijk veel complimenten van de noren over de manier waarop we de taal beheersen. Maar we denken wel dat hier een groot deel van onze ontevredenheid ligt. De relaxedheid waarop je je in het nederlands kunt uitdrukken en inhaken op iets wat gezegd wordt, staat (nog) zover van ver weg van het noors! We kunnen de noren exact vertellen wat we willen, maar zo vaak moeten we daarvoor een omweg maken met de beperkte woorden en zinsbouwen die we beheersen. Dat wordt je echt wel ‘ns zat. Daarnaast is er hier een behoorlijke beperking. Ik heb hier al ‘ns eerder over geschreven en het gevoel daarover is niet anders. Dit slaat met name op de (het aantal) mensen die hier wonen en het gebrek aan keuzemogelijkheden die je hier hebt op veel vlakken. Dit is ongelofelijk dat het volgende op onze blog komt te staan, maar Nederland is op zijn manier echt relaxt!
Maar goed, de twee jaar zijn nog niet om dus we gaan nog niet verder met een hele serieuze beschouwing. Ik draai de klep van mijn pet weer naar voren en schrijf weer lekker positivo…..

We hebben de afgelopen tijd prachtig weer gehad! Bijna dagelijks bereikte de thermometer de 30˚. Zo kon het gebeuren dat we bijna een heel weekend aan het strand hebben gelegen. Heerlijk! Op tien minuten van ons huis heb je een kiezel/keien strand dat heet ‘Kolmanneset’. Het is niet groot maar het is een paradijselijke plek met een fantastisch uitzicht naar Åndalsnes en de Romsdaleralpen op de achtergrond. Het water van de fjord is heerlijk op temperatuur dus we hebben ons prima vermaakt met het (proberen) vangen van visjes met een schepnet, zoeken naar krabben, bouwen van een steenkasteel (bij gebrek aan zand), scheren van stenen over het water en een beetje pierbaaien.
De zondag naar ‘Kammen’ geweest. Het strand van Åndalsnes. Een heus zandstrand met een heel langzaam aflopende zandbodem. Een fijne plek voor de kinderen om te spelen, maar qua locatie toch een stuk minder dan de vorige dag.


Toch beginnen tijdens dat geluier de voeten te tintelen, ze willen wat doen! Zondagmiddag nog maar ff een wandelingetje naar Herjevatnet gelopen. Een bijzonder eenvoudig wandelingetje naar een bergmeer dat zelfs Sjoerdje zelfstandig kon volbrengen. Een meer in een prachtige omgeving, maar wel koud…….


Het huishouden gaat ook door dus we hebben ook weer de nodige blikken verf en kwasten gekocht. De bedoeling is om twee zijden van het huis te verfen. Patrick heeft al aangeboden om een lang weekend langs te komen om te verven, maar als het mooi weer is gaan we echt niet verven…..
Ook mochten we van Harald de houtkliever lenen zodat we onze gezaagde stammen kunnen klieven. Ideaal!!


Lisbeth en Bjarne (en kinderen) zijn drie weken over uit Chili. Even voor jullie geheugen: zij is een collega van Sanne met wie we het goed kunnen vinden. Zij zijn voor anderhalf jaar naar Chili vertrokken……..jammer.
Zodoende zijn we uitgenodigd op een heus Cowboyfeest, erg koselig! Ik haat themafeesten maar het moet gezegd, in deze ambiance kwam het goed tot zijn recht. In een oude schuur met veel hooi en een lange houten tafel en schamel licht waande je je echt even in het wilde westen. We voelden ons erg vereerd dat we uitgenodigd waren en vonden het jammer al snel weer te moeten gaan. Allebei weer aan de bak de volgende dag.
En zoals gezegd kwam Patrick een lang weekend langs. Afgelopen zondag heb ik ‘m (op het nippertje) op het vliegtuig gezet. Het was ontzettend gezellig. Nadat hij op donderavond aankwam en ons overspoelde met nederlandse lekkernijen heeft Sanne hem vrijdag een quicktour gegeven in het Romsdal. De Trollstigen, het mega cruiseschip in Åndalsnes en natuurlijk een wandeling naar Litle Fjellet waar helaas de toppen in de wolken gehuld gingen maar het dal beneden er weer prachtig bij lag. ’s Avonds ben ik met Patrick tegen de schemering het Grøvdal uitgefietst in de hoop wat wild te spotten. En we werden beloond! Bij elkaar zo tussen de 30 a 40 herten gezien, wat een joekels! En als toetje, ja daar komt’ie Patrick, een Lynx!!! Dit is zeldzaam want een Lynx laat zich zelden zien. Geen twijfel over mogelijk, hoewel we die toch wel eerst hadden. Later kregen we ook wel van lokale noren bevestigd dat het goed zou kunnen dat het een Lynx was. Maar bijzonder is het!
De volgende dag zijn Jone, Patrick en ik på tur gegaan. Doel was de tocht die Sanne en ik eerder gepland hadden maar afgebroken doordat er teveel sneeuw lag. Langs de Steinhytte naar de top van de Loftskartind, over de graat naar de Galtåtind en afdalen naar Loftskarseter en vandaar weer naar huis. Een prachtige rondwandeling over klauterblokken, smalle graat en zompig grasland! Het weer was wisselvallig maar het continue gezelschap van Arie de Adelaar deed ons dat snel vergeten. Moe en voldaan werden we ’s avonds door Hilde getrakteerd op Pizza, wijn, bier, aquavit, een of ander kruidenbittertje, nog meer wijn, nog meer bier, nog meer………………..koselig, dat wel!



Met een brak lijf (ik dan) hebben we de laatste dag, dat Patrick op bezoek is, doorgebracht aan Litle Vatnet. De vorige blog schreef ik er al over, maar nu toch er weer naar toe. Het is zo’n relaxte wandeling in zo’n mooi gebied naar een idyllisch bergmeer. Heel spannend voor Freeke en Sjoerdje deden we de zwemvesten aan en zijn we een stuk over het meer geroeid. Heia Sanne, heia Sanne, heia Sanne!!!



En dan….rapapapapaaaaah…..11 augustus……Freeke Jarig! Ze keek er al zo naar uit en dan nu is ze eindelijk 6 jaar! Overspoeld met kado’s die opgestuurd zijn uit Nederland en later op haar partijtje door haar vriendjes en vriendinnetjes hier. Een wervelwind van kinderen door het huis die zich continu verplaatsten van de eettafel naar trampoline en naar het klimwandje en dan weer andersom. Het was erg leuk!
Nog een week en dan gaat ze naar de echte school! Dat klinkt misschien gek in Nederland, maar in Noorwegen gaan kinderen pas naar school als ze 6 zijn. Daar kijkt ze erg naar uit en eerlijk, ze is er ook echt aan toe! Wat wordt die meid groot zeg, ik verbaas me er iedere keer over!!


Sjoerdje is ondertussen weer begonnen op de barnehagen. Langzaam maar zeker gaat ze beter praten. Nu opeens blijkt dat ze alle dingen kan benoemen en ze plots een woordenschat heeft die 50x groter is dan daarvoor! Aan de uitspraak moet nog gewerkt worden maar ze gaat met sprongen vooruit. Ze heeft zelfs af en toe zelf het onderscheid tussen Noors en Nederlands in de gaten, en dat vind ik wel knap. Wel is al goed duidelijk dat wij haar het Nederlands zullen moeten leren want haar voorkeur is Noors……..
Overigens heeft Sjoerdje ook helemaal zelf het rondje ‘skytebane’ gelopen en daarmee een heus knipje op haar kaart verdient (zie vorige blog).

23.7.08

F(J)ELLESFERIE

De tijd tikt door en vandaag ben ik weer gewoon aan het werk gegaan, net zoals een ruime twee weken geleden. Nou ja gewoon, eerst ff twee gaten weg laten boren bij onze duitse beul (tandarts, best wel aardig hoor maar laten we de stereotypes vooral in ere houden). Maar in de tijd tussen deze en de laatste blog is er toch weer heel wat gebeurd. Hieronder ga ik proberen een en ander op te sommen en hopelijk wordt dat niet te langdradig………

Zo is ruim twee weken geleden onze vakantie ingegaan. Het startschot daarvoor was de komst van mijn ouders. Min of meer hadden we met ze afgesproken dat zij twee weken op de kinderen zouden passen zodat Sanne en ik samen wat tochten kunnen gaan doen in die spreekwoordelijke tuin. Bleek dat ze toch wat noten op hun zang hadden. Ze wilden i.i.g. Kavlisetra mèt uitzicht zien (vorig jaar in dichte mist) en eventueel de Langfjord rond rijden i.p.v. de pont te nemen. Nou ja, nadat de oude kaas, kokosbrood, hagelslag, wijn, etc. overhandigd was, was het natuurlijk moeilijk om dat te weigeren.

De eerste dagen werden we toch nog wat in beslag genomen door de dansaspiraties van Freeke. Zij danste mee bij de opening van het Norsk Fjellfestival. Dit is best een bijzondere happening, waarbij het noorse bergsportfestival geopend wordt met toespraken, dans en live muziek voor publiek op Litle Fjellet (deze plek lijkt me ondertussen wel bekend). Hiervoor moest ze de dagen ervoor flink oefenen en dat ook op lokatie. Maandagavond was het dan zover. Zo’n 1500 mensen liepen in een file naar boven. Mijn moeder wilde het ook graag meemaken en wist dat het een pittig klimmetje zou zijn omdat ze het vorig jaar ook gelopen heeft. Sanne was al boven met Freeke, want er was natuurlijk ook nog een generale repetitie. Ma en ik, met Sjoerdje in de rugdrager, liepen met de mensenmassa mee omhoog. Mijn moeder voelde zich echter zo opgejaagd door alle mensen, waardoor ze veel te snel ging lopen en al snel helemaal buiten adem was. Ze zag het helemaal niet meer zitten en ging terug naar de auto. Ik liep door met Sjoerdje en kwam op een stormachtig, maar zonovergoten Litle Fjellet. Al vlak na aankomst begon het evenement en het was fantastisch leuk om te zien en te ervaren. Toch wel apart als je eigen meissie daar tussen de rotsen aan het huppelen is……erg apart allemaal.
Voor de rest namen we geen deel aan het Fjellfestival. Er worden veel tochten georganiseerd (tegen erg hoge prijzen) en we zien het niet zo zitten om met een hele club mensen tochten te doen die je gratis en in alle rust zelf kunt ondernemen. Wel pikken we nog een bioscoopje waar ze een spectaculaire filmcompilatie draaien van het BANFF-mountianmoviefestival.

De eerste week van de vakantie was het prachtig weer. De dag na de opening van het fjellfestival hadden we als doel de overschrijding van de graat tussen de Loftskartind en de Galtåtind. Een luchtig graatje tussen twee toppen die ons weer even moet laten wennen aan het steile bergterrein. Het is voor ons toch ook al weer een tijd geleden dat we echt alpien bezig zijn geweest, dus maar ff langzaam opbouwen. De tocht is grotendeels door bekend terrein omdat we in de winter van de meeste toppen al geskied hebben en de aanloop vaak als avond-/trim-loop gebruiken.Vanaf het bekende pad slaan we af richting steil blokkenterrein op de flank van de Lofstkartind waar op de graat een steenhut zou staan. De blokken gaan over in vastere rots en half klauterend krijgen we de hut in zicht. Fantastisch mooie hut in een betoverende omgeving. Overal zien we bergtoppen en meren. In de diepte zien we, op een idyllische plek, de grootste hut uit de omgeving liggen: Måssvasbu.
Toen we het blokkenveld omhoog liepen zagen we vanuit onze ooghoeken al de graat gaan. Vanaf de hut begon de graat meteen met een sneeuwveld dat overging in een smalle sneeuwgraat die links en rechts flink afloopt. Sanne zag het niet zitten, maar ik wilde het nog wel proberen, Sanne hield vol en we namen de zelfde weg terug. Al met al een erg leuke tocht. We waren overigens niet alleen. Op een veilige afstand werden we gade geslagen door twee gigantische zeearenden die rondcirkelde.
Dezelfde avond hebben we de boete ingelost en ben ik met mijn ouders ‘met’ uitzicht naar Kavliseter geweest!


Volgende dag stond Kongen op het programma. Als je de beroemde Trollstigen omhoog rijdt, kijken markante toppen van Bispen, Kongen en Dronninga (Bisschop, Koning en Koningin) over je rechter schouder dominant op je neer. Om Kongen op te komen, rijdt je eerst de Trollstigen omhoog en loop je aan de andere kant achter Bispen langs naar de zuidgraat van Kongen. Vanuit het toeristisch en zonovergoten Trollstigenplateau loop je opeens een mega alpiene wereld binnen. We liepen door een steil sneeuwveld boven een geheel verijst meer naar de graat en keken uit op een gletsjer aan de andere kant van het meer. We begonnen aan de graat die al snel wat steiler werd. Sanne besloot in de zon te blijven zitten en moedigde mij aan door te gaan naar de top. Oké dan…. Het eerste stukje nog over de graat en dan door een geul door de zuidwestwand de makkelijkste weg omhoog vinden. De geul was flink gevuld met sneeuw en dat probeerde ik te ontwijken door langs de zijkant omhoog te klauteren. Al snel zat ik wat hoger en moest toch af en toe wat echte klimpassages door. Dat gaat opzich prima omhoog, maar ik begon te twijfelen over de afdaling. Dat wordt een stuk lastiger. En als ik omhoog kijk wordt het er niet makkelijker op. Ik, hier, helemaal alleen, zonder touw en zekering, veel sneeuw, steile rots, Sanne op me wachtend…….nee. Toch maar weer terug. Op het moment dat ik het besloten had steekt er een slanke dame haar hoofd om een hoekje. Hei! Ben je op de top geweest? Ik vertel haar dat ik het alleen niet zie zitten en ze stelt voor met z’n tweeen te gaan. Super snel en lenig klimt ze zich overal doorheen en ik besluit toch weer af te dalen. Sanne en ik zaten nog lekker in de zon als de dame bij ons komt zitten. Ze gaf inderdaad aan dat het best wat klimwerk was om er te komen en dat ze dat wel gewend was als vrouw van een berggids. Pfffffff, mijn ego was naar dieptepunt gezakt maar krabbelde al weer ietsje bij. Wel een top of geen top, we zaten daar in magnifiek alpien terrein en zouden bij wijze van spreken ons huis kunnen zien liggen. Ik weet dat ik zulke vergelijkingen aan de lopenende band maak, maar dat geeft wel aan hoezeer het ons blijft verbazen dat we hier wonen. En we genieten er met volle teugen van, gewoon, omdat het kan!

Na twee dagtochten maar een daggie avslappen. Relaxt sportklimmen bij een imponerende waterval voorbij het dorpje Verma. De plek heet Slettafossen en is eigenlijk een diepe kloof/waterval waar miljoenen liters water met kracht doorheen geperst wordt. Imponerend!! Datzelfde water heeft, toen het nog een stuk hoger stroomde, een prachtige klimwand geschapen! Gelukkig hebben een aantal noren deze voorzien van een partij haken (wat vrij uitzonderlijk is in Noorwegen) waardoor we ontspannen wat konden klimmen. Dat voelde wel weer ff lekker hoor, met touw en setjes een route klimmen. Leuk!
Toen we daar waren hebben we mijn ouders nog gebeld dat ze snel moesten komen en deze natuurkracht (daarmee bedoel ik niet ons klimmen maar het water) zelf moesten aanschouwen. Gelukkig dat we dat gedaan hebben, want ze hadden het ons niet vergeven als ze wisten wat ze anders gemist hadden!

De vrijdag beloofde niet best te worden, dus plannen we een stedentripje. We rijden met z’n allen naar Ålesund om daar naar het Atlanterhavsparken te gaan. Een groot zeeaquarium waar wij vorig jaar ook al eens geweest zijn. Daarna nog door Ålesund gedoold alwaar een groot bootfestival gehouden werd. Veel volk, kraampjes, terrasjes en wonder boven wonder prachtig weer! Toch ook wel ff lekker om in een stadje te zijn. Maarja het cliché mag hier natuurlijk ook niet ontbreken, want zeg nu zelf, het stadje ligt er toch ook weer prachtig bij?




Zaterdag hebben we lekker thuis gelummeld. Een beetje het gras gedaan, Freeke uitbesteedt aan een vriendinnetje en een testrit gereden in de bus van de buurman. Om een heel lang verhaal kort te maken. Hij heeft een bus gekocht die niet in z’n garage past, nu willen wij zijn bus kopen en dus staat onze berlingo op dit moment te koop. Het loopt geen storm, dus we zien het wel.

Zondag met z’n allen een familietoer naar Måssvasbu gemaakt. We zijn eerst om het hele bergmassief achter ons heen gereden om de kortste en meest vlakke weg te lopen naar de hut aan een mooi meer. Natuurlijk blijven het bergen en mijn ouders hadden er dan ook een flinke kluif aan. Helaas hadden wij ons een alpenbergenhut voorgesteld waar je wat drinken en eten kunt kopen, hier moest je jezelf kunnen voorzien. We hadden niets bij ons, dus ff uitgerust en weer terug. Later hoorde we dat alles wel in de hut aanwezig is, maar dat je het zelf moet klaar maken en op goed vertrouwen een duit in het zakje doen. We waren iig weer lekker van de straat.


De voorspelling voor de volgende dagen was niet best. Sanne is de beste in het verzinnen van huishoudelijke klussen, dus die kwam op het goede idee (niet sceptisch) om het hout voor komende winter te bestellen. Het idee kwam bij het ontbijt en we stonden net met ons regenpak in de handen en de eerste drie kuub stond al in de tuin. Lekker daggie hout stapelen. Nuttig en best leuk. Voelt rijk zo’n berg hout voor deur. In totaal hebben we nu zo’n 7 kuub. Nu maar afwachten of dat gaan redden in de winter……..

Ondanks het slechte weer op dinsdag zijn we toch nog op pad gegaan richting Hurrungen, een top links in onze voortuin. Een steil paadje richting een meer aan de voet van de Store Vengetind en vanaf daar door een blokkenveld omhoog naar de top. Verschillende regenbuien maar ook zonnestralen incasseren we. Betoverd staan we stil bij het meer, een paradijsje! En op de top worden we weggeblazen door de storm. Zo rond en stomp als de berg vanaf onze kant er uit ziet, zo steil knallen de rotswanden aan de andere kant naar beneden.
’s Avonds heerlijk uit wezen eten met Jone en Hilde. Eindelijk ‘ns een andere tent dan de pizzeria. De enkele keer dat we hier ergens zijn gaan eten is dat de pizzeria geweest. Dit is eigenlijk de vanzelfsprekende tent waar je terechtkomt als je uit eten gaat. Wij weten zeker dat we iedere keer een andere pizza besteld hebben, maar toch lijkt het iedere keer dezelfde. Kleine troost, hij is niet duur……. Nu hadden we gelezen over Hotel Aak, een hotel/restaurant iets het Romsdal in vanuit Åndalsnes. Duurder dat zeker, maar een ontzettend leuke plek met heerlijk eten. Dat is goed om te weten!

Nog even een afscheidstur met m’n ouders over de Trollstigen. Het blijft toch apart zo’n pas door een steile wand, zowat dwars door een mega waterval. En dan breekt de dag aan dat mijn ouders weer terug vliegen. Dat is natuurlijk niet leuk, maar ja dat weten we van te voren…….

Het weekend hadden we, gek genoeg, toch weer zin om er op uit te gaan. De laatste dagen van de vakantie nog even benutten. We hebben kaarten gekocht van de noorse toeristenvereniging. Het is een soort knipkaart die je kunt knippen zodra je een wandeling volbrengt die zij aangeven. Aan het eind van de route hangt een tang waar je een letter door je kaart knipt als bewijs. Je kunt er een T-shirt mee verdienen en een I-pod en GPS mee winnen, en het is gewoon leuk.
Zaterdag een prachtige tur gemaakt naar Litle Oksen. Deze hadden we vorig jaar al eens gedaan maar was zeker voor herhaling vatbaar en ik zou ‘m zo nog ‘ns doen. In vergelijk met vorig jaar rende Freeke omhoog en liet ons zwetend en hijgend achter. Voor dat we van start gingen werden we verwelkomd door een 15 tal erg nieuwsgierige koeien. Grote paniek bij de kinderen, ze kwamen met z’n allen om de auto staan loeien. Wij vonden het ook niet heel leuk, maar ergens weet je toch dat het slechts nieuwsgierigheid is. Rennend naar het steile bospaadje met de kinderen op ons arm totdat ze niet meer achter ons aankwamen. Erna de wandeling normaal voortgezet. Op de terugweg werden we weer opgewacht door de goedsullige viervoeters tot groot ongenoegen van de kinders…….



Bij het zondagsontbijt ontvingen we een sms van Hilde, of wij nog plannen hadden. We steldde voor een tochtje naar Litle Vatne te maken. Een meer aan het eind van een lange tolweg boven een huttenveld (Bøstølen) bij Innfjorden. Relaxte wandeling naar een prachtig meer tussen bizar steile bergtoppen! Het was prachtig weer en de kinderen hebben heerlijk in het meer gebadderd. En weer een knippie verdiend!
De vakantie toch nog maar afgesloten met een nietszeggende pizza bij de pizzeria. Toch echt de laatste keer, denk ik.