6.3.09

…………..!

’t Gaat nu toch echt gebeuren. Sanne heeft haar eerste dag gewerkt. Het contract is getekend. Er zijn nog geen gasten deze week die geboekt hebben dus ze vermaken zich nu met schoonmaken en de boel op orde maken. Lekker relaxed inkomen…...
Zondag a.s. is er een open dag voor allen die geïnteresseerd zijn. Dan gaan de kinderen en ik ook nog ff om een hoekje kijken in het nieuwe Lifestylecenter. Ben je nieuwsgierig, sjekk: http://www.livsstilsenter.no/

Even geleden heeft Sanne een etentje gehad met de werknemers van de barnehagen. Het is geen gebruik dat invallers mee gaan met zulke gelegenheden, maar Sanne mocht mee bij wijze van afscheid. Het etentje gebeurde op geheel traditionele wijze. Ze zijn gaan eten in een nieuwe ‘bistro’ in de kelder etage van het grote hotel in Åndalsnes. In plaats van ‘ns wat lekkers te proberen van de kaat, is er van te voren al bepaald dat een pizza gedeeld gaat worden, zodat er nog geld overblijft in de knip om bier te drinken………. Tja, zo gaat dat in Noorwegen. Enfin dat hoofdstuk is al eens aangehaald. Overigens heeft Sanne, geheel nuchter, het wel erg gezellig gehad!

Onlangs is in Innfjorden, een dorpje verderop aan het andere eind van de tunnel, een nederlands stel gaan wonen. Zij zijn beiden gaan werken in Åndalsnes als arts nadat ze tijdens hun huwelijksreis door Noorwegen hier in de bergen zijn blijven hangen. Een leuk stel dat wij, en zij ons, uit de brand hebben geholpen met onze oude Honda Civic 4x4.
Op een zondag leek het ons leuk om met Mark (alias Markus) en Kirsten (alias Sjirsten) een tochtje op de fjellski’s naar Kavliseter te maken. Sanne heeft het tochtje ’s ochtends alleen al gemaakt en blijft met de kinderen op een helling sleeën. Met redelijk mooi weer en een goed geprepareerd ‘pad’ lopen we een lekker tochtje. Mark heeft lef! Z’n eerste tochtje op fjellski’s terwijl ‘ie vastgeketend is aan hun, uit de kluiten gewassen pup, ‘Bella’. Bella gedraagt zich overigens perfect en Mark hoeft maar twee keer headfirst achter Bella aan! Bij de hutjes drinken we wat en we wagen ons via het ongeprepareerde stuk langs de andere kant van de rivier weer terug. Dat ging echt prima, en thuis gekomen zat Sanne met een heerlijk avond maal al klaar. Het was erg gezellig op een manier dat we hier best zo af en toe missen…….

Vorige keer schreef ik al over het drukke programma voor de kinderen. Ook vorige week kon het niet op. Nadat Freeke op maandagavond ‘speider’ had, had ze op dinsdag, zoals gwoonlijk rundeski…… skiën dus. .‘s Woensdags naar bed gebracht worden door de oppas, om donderdag in je regenpak naar een helling boven Isfjorden te gaan omdat de 7e klas daar ‘Skileik’ (skispel) georganiseerd heeft. ’s Avonds nog een extra ingelaste avond van speider waarbij ze officieel de Speiderbelofte af moet leggen Die vrijdag vieren ze op school Karneval en sluit ze de dag af op de naschoolse opvang met dansles…………… Om vervolgens om 17 uur al weer paraat te zijn op een kinderfeestje, terwijl we daarvoor ons bezoek van de trein af halen. Tsja, en dan is het nu vinterferie! (wintervakantie)

Ik heb het vast al eens eerder gemeld, Kelly (…..van Frido) studeert een half jaar in Lillehammer. Frido is een weekje bij haar op bezoek en afsluitend komen ze met de trein voor een bliksembezoek aan Isfjorden. Erg leuk. Van te voren hadden we al gepland dat we in Bjorli af zouden spreken om lekker te gaan skieen. Tot overmaat van ramp heeft Kelly haar elleboog uit de kom geboard. Op de ski’s of op het snowboard zit er niet echt in voorlopig. Hopelijk hersteld ze sneller dan ze (en de arts) verwacht, dan kan ze nog wat profijt hebben van haar net aangeschafte seizoenskaart voor het skimekka in Noorwegen Hafjell bij Lillehammer. Lekker bijgekletst en nog een klein wandelingetje met z’n allen gemaakt. ’s Middags nog een bakkie met mega souzen genomen bij Rauma Hotel en daarna zijn ze weer op de trein richting Lillehammer gegaan. Erg gezellig en leuk dat ze de moeite genomen hebben om even langs te komen. Binnenkort gaan we een weekendje bij Kelly kijken in Lillehammer!

Vorige week donderdag belde Sanne me op mijn werk. Bleek dat een (inmiddels) ex collega van haar, Unni, spontaan aanbood dat onze kinderen bij haar mochten slapen. Ze had het wel al vaker aangeboden, maar het was er nooit van gekomen. De kinderen vinden het prachtig en Unni heeft er ook echt zin in. Overdonderd neem ik direct de vrijdag erop vrij om samen met Sanne een mooie toerskitocht te maken. Donderdagavond gaan we lekker samen uit eten en worden vrijdagochtend wakker in een megamistig Isfjorden. Als je zou zeggen dat we in Nederland wakker werden, geloofde je het ook. Alle bergen zijn verdwenen. We zitten zwaar naar de lucht te turen, naar een hoopvol stukje blauw. Af en toe lijkt het zo, maar…..toch niet. We besluiten niet te gaan skiën, maar om een tochtje naar Steinbergen (de voortop van Kyrketaket) op de ‘truger’ (sneeuwschoenen) te maken. Gaande weg trekt het af en toe open of de sneeuw komt met bakken uit de hemel. Hoe hoger we komen, des te dieper de poedersneeuw wordt. Verrassend makkelijk winnen we hoogte op de sneeuwschoenen, die veel lichter lopen dan ski’s. Beurtelings halen we 5 jongens uit Oslo in waarna zij ons weer inhalen, en zo blijft het de hele weg door gaan. Ieder passeermoment wisselen we wat woorden en dollen we met elkaar. Op het laatst blijkt dat er een, Niklas, niet mee kan komen doordat hij onwijze kramp in zijn bovenbenen heeft. Hij blijft bij ons achter op de top van Steinbergen terwijl de andere 4 doorgaan naar Kirketaket. Het weer verbeterd en we hebben veel lol met Niklas op de top. Na een uurtje kletsen dalen we weer af op de trugers en dan realiseer je dat dat dus eigenlijk ski’s hadden moeten zijn……..
We checken bij thuiskomst nog ff de kinderen bij Unni, en dan blijkt dat Unni haar stem kwijt is en met aspirine haar koorts probeert te onderdrukken. Niet echt ideaal dus. De kinderen zouden eigenlijk nog een nachtje blijven, maar dat halen ze een andere keer nog wel in. Arme Unni.

’s Avonds check ik de weersite voor zaterdag. Het beloofd morgen tot een uur of 11 mooi te zijn, daarna stuk minder. Dus als ik vroeg op pad ga, lukt het nog een tochie eruit te persen. ’s Ochtends om 8 uur heb ik de ski’s aan en loop samen met m’n MP3 speler naar de top van Skarven. Ik ben alleen met muziek, dus ik loop veel te snel omhoog en kom redelijk kapot op de top. Prachtig blauwe lucht, zon en flinke bak koude wind. Bakkie thee en een appel op de top, vellen onder de ski’s vandaan en plotseling klinkt daar Ramstein op mijn oren terwijl ik aan de afdaling begin. Fantastisch, ik wist niet dat dit kon! Kniediepe poeder waardoor je zo gemakkelijk korte bochtjes draait. Dit voelt zo goed. Zelfs het ‘bosskiën’ gaat makkelijk en vlekkeloos. Half twaalf stap ik thuis onder de douche……….het weekend kan beginnen!

Zondag staat er voor de kinderen ook weer skiën op het programma, maar nu weer langrennen. De jaarlijkse wedstrijd ‘Isfjorden rundt’ kent ook een minivariant waar zowel Freeke als Sjoerdje aan meedoen. Ons skikampioentje in de dop wordt gespot door de fotograaf van het plaatselijke suffertje en ze komt met een glimlach in de krant. Het onderschrift zegt: Sjoerdje er blid som ei sol. (S is zo blij als een zonnetje). Wat gelukkig niet gezien is, is dat ze na 200 meter haar ski’s uitgooide en alleen nog maar wilde lopen. Nou ja, het broodje worst na afloop met een medaille om je nek smaakt er niet minder door!

Onlangs zagen jullie nog een foto van Freeke met een nogal apart gebit. Nu zijn dan eindelijk allebei haar voortanden eruit. Gelukkig maar want gisteren (woensdag) werden we opgeschrikt door een telefoontje van de naschoolse opvang dat Freeke tegen een muur opgeknalt was en dat ze naar de dokterspost moet. Arm kind, ze ziet er niet uit! Dikke bult en onder de schaafwonden. Zelfs waar haar voortanden zaten heeft ze schaafwonden op haar tandvlees. Grote kans dat als haar voortanden er gezeten zouden hebben, ze daar niet lang plezier van gehad zou hebben.
Gelukkig voelt ze zich een stuk beter, en hopen we dat de schaafwonden weer snel weg zijn! Ik zal jullie een ongelukkige foto besparen.

Oh ja. Ik heb eindelijk Nise gezien! Bruinvissen die zich veel in de fjorden bevinden en die net als dolfijnen af en toe hun vinnen boven het water laten zien. Ik heb vaak het fjord afgespeurd, maar kreeg ze nooit te zien. Nu twee keer achter elkaar toen ik uit mijn werk reed, eerst voor de kust bij Måndalen en vandaag voor de kust bij Innfjorden, zag ik de vinnen en ruggen boven het water uit komen! Fantastisch.
En dan ook nog………een otter, gewoon vanuit mijn kantoor zag ik’m voorbij zwemmen door de rivier waar ik op uitkijk.

Tja, ’t is plussen en minnen. Maar daarover meer in de volgende blog. Ik zal dan proberen de balans op te maken. We wonen hier dan exact twee jaar, en wij hebben vooraf afgesproken om hoe dan ook hier twee jaar te blijven wonen voordat we beoordelen of we emigranten zijn of remigranten worden. Een grote verrassing zal het vast niet worden, maar toch even een moment van beschouwing.

4 reacties:

Anoniem zei

Wat een mooi verhaal weer, ik weet dat het moeite kost maar het blijft toch echt leuk!! V.W.B die beschouwing.....ik stel voor dat we daar in het laatste weekend van Maart ( als ik kom en het DUS regent!! ) even een öl op drinken. Nog 2 weken en dan "mag "ik weer!! Ik heb er nou al zin in. Ik heb me voorgenomen een avond voor jullie te koken dus houd daar maar rekening mee ..haha.....VI SEES!!

Anoniem zei

Hoi Sanne en Remko,
Lees dat het je moeite kost om te schrijven,even doorpersen,net als sommige skitochtjes die je maakt!Het blijft nog steeds geweldig om te lezen!En je dochter in de krant en die arme Freeke,komen vast hele prachtige tanden tevoorschijn!Sterkte!Groeten Caroline D.

Anoniem zei

Hoi Remko,
Ik sluit me volledig bij Patrick en Caroline aan... vooral blijven schrijven, want ik vind het heerlijk om je verhalen te lezen!
Wij zijn inmiddels al druk zoekende naar een huis in Den Haag, ons avontuur in Macedonië zit er over 5 maanden op. 5 Geweldige jaren hier gehad en het is jammer dat we weer terugmoeten.
Groetjes, Marion

Anoniem zei

...haha....het lijkt me dudelijk dat jij de komende jaren nog aan het schrijven bent, zoveel fans kun je natuurlijk niet teleurstellen.....en zelfs RE-migreren gaat niet helpen, want van DAT avontuur zouden we dan ook alles willen weten!! Waarschijnlijk is voor jullie terug naar Nederland een groter avontuur dan destijds van Haarlenm naar Isfjorden...en laten we wel wezen, van een trein retourtje naar Haarlem wordt ik zelf ook niet gelukkig!! ..haha...veel schrijf-plezier de komende jaren....