31.3.09

KIRKETAKET

Inderdaad, hij is wat klunzig.....af en toe. Maar wellicht doet dat juist vertrouwd aan. Niet voor niets heeft mijn schoonfamilie het werkwoord Remkoen in het leven geroepen.
Maar Patrick kan bij ons een potje breken. Naast de heerlijke blokken kaas en hagelslag heeft hij zelfs dit keer een hele gastblog geschreven. Dus je begrijpt, ik trek mijn handen volledig van het onderstaande verhaal af en zo komt het dat je hieronder (veel sneller dan gewoonlijk) een verslag van afgelopen weekend voorgeschoteld krijgt uit de pen van Patrick......Bedankt!


Als enthousiast lezer van de blogs heb ik al diverse malen aangeboden om een “ gast blog “ te schrijven, maar nooit gedaan. Aangezien dit mijn zoveelste bezoek is, ik de tijd heb ( in de trein en op het vliegveld ) EN omdat de afgelopen 3 dagen erg bijzonder waren , ben ik er toch maar even voor gaan zitten. Al startend realiseer ik me de twijfels van Remko over het blijven vullen van de weblog...............waar begin ik, waarover heb ik het , is het wel interessant genoeg, wie leest het uberhaupt..?? ……..ouders okay, ex-collega`s, vrienden en kenissen …….maar wie specifiek..? Ik kan me nu voorstellen dat het achterlaten van een reactie , in welke vorm dan ook, waarschijnlijk de enige motivatie is om het te blijven doen. Chapeau dus aan met name Remko, ik beleef er in ieder geval altijd veel plezier aan.

Volgens mij hoef ik me niet echt voor te stellen aan vaste volgers van de familie Hofma, al sinds hun vertrek ben ik een regelmatig een „kort onderwerp“ in diverse blogs.......niet altijd iets om trots op te zijn overigens, het gaat nog al eens over kapotte auto`s, vergeten stokken, verloren ski`s enz..........“story of my life“ zullen we maar zeggen. Overigens ben ik in goed gezelschap op dat vlak als ik „ pa tur“ ben met Remko.

Mijn eerste bezoek in April 2007 was er een na een belofte: „ als jullie verhuizen , kom ik langs „ . Makkelijk gezegd, maar dan nog even doen. Misschien ben jij zelf ook wel iemand die dat ( te ) snel riep.........haha.....ik realiseerde me later pas wat het inhield; vliegen, wachten, 5 uur treinen ............ppfffff .....best een opgave . Maar ik probeerde me in te denken wat het voor mij zou betekenen , zeker in het begin, wat als IK naar Isfjorden verhuisd zou zijn ? Gaan dus !! Eenmaal daar zou elke natuurliefhebber spontaan smelten en knettergek worden. Als je net als ik al enthousiast kunt worden van Waku Waku is Isfjorden het Yab Yum van de natuur.

Eenmaal daar zou ik het liefst helemaal niet slapen en alleen maar pa tur gaan. Jaloers op Remko en Sanne? Ja, meestal wel maar soms ook niet, wel altijd volop bewondering, ook voor Sjoerdje en vooral Freeke! Zelf ook doen ? Plannen ja, maar doen ....nee. Maar niets staat me in de weg om regelmatig leuke mensen te bezoeken op een unieke plek.

Na ” de wereld volgens G.B.J. Hilterman ” to the point:

Het bezoek van afgelopen 3 dagen had een specifiek doel: op toerski`s Kirketaket beklimmen samen met Remko en Jone. De voorbereidingen waren redelijk intensief; naast fysieke fitheid vooral veel telefoontjes over mee te nemen ski`s, stijgvellen, toer schoenen. Let wel, alles x 2 zodat ik al een kleine expeditie achter de rug had toen ik op het station van Åndalsnes arriveerde. Maar met 200% motivatie!

Na een korte filosofische avond, naar goed gebruik, op tijd naar bed om op vrijdag samen met Sanne en Remko ” pa tur” te gaan naar Stor Hesten. Ik had er naar uitgekeken om dat juist SAMEN met Sanne EN Remko te kunnen doen. .....HAD, want een snotverkouden Sjoerdje gooide, ongewild, roet in het eten. Met Remko op pad dus............en dus 2 x zoveel kans op stommiteiten, onbenullige acties ed...............wat dus ook gebeurde.....ik was mijn stokken vergeten. Omdat we ” hetzelfde” zijn is een lach en een vermoedelijke vloek van Remko in de auto terug ( om mijn stokken op te halen ) genoeg om verder te gaan. Drie uur later hebben we Stor Hesten beklommen en afgedaald op een manier die menig Noorman pijn aan de ogen zou doen......wat een techniek!!

Op zaterdag staat Kirketaket op het programma, het (sportieve) doel van mijn trip. Jone gebeld en afgesproken dat we om 08.06 (!) uur vertrekken. Waar blijf ik dan met mijn Brabants Kwartiertje ? Eenmaal bij Jone aangekomen blijkt dat we letterlijk vertrekken vanuit zijn tuin!!! De ski`s al onder de schoenen nog op zijn oprijlaan......wat een land!! Ik heb daar onderweg naar boven echt nog even over moeten glimlachen......ondenkbaar voor een ”flatlander” als ik. Tot nu dan..........

De tocht zelf is fantastisch! Eenvoudig in het begin, pittig tot zwaar in het midden , dan weer relaxed en uiteindelijk pittig naar de top. 4-5 uurtjes genieten!! Voor zover ik ze heb vergeet ik al mijn zorgen en focus me op de prestatie an sich. Waar eerdere tochten ( Skarven, Stor Hesten ) me nog zorgen baarde voor Kirketaket, gaat het nu juist super. Op de top is het weer ondertussen omgeslagen naar wind, kou en sneeuw. Snel vellen eraf halen en weg wezen. Met dezelfde ” flatlander techniek ” ( een afgeleide van het telemarken ) naar beneden om ergens in de luwte het door Jone meegenomen top-biertje te nuttigen. Onderweg verkneukel ik me al over het idee dat we waarschijnlijk naar beneden skieen tot weer IN de tuin van June, dat zal toch niet...? ...en ja hoor ......overigens de tuin WAARIN we ook weer meteen afscheid nemen want even gezellig nakletsen bij een biertje is er niet bij. Remko klaagt er wel eens over, ik maak het nu ook ( weer ) mee. Als 3 maatjes omhoog , veel lachen, heel veel, zeer flauwe grappen makend en dan eenmaal beneden: nou dat was het dan, we hebben gedaan wat we afgesproken hadden , doei!! Het blijft vreemd , kan me Remko`s onbegrip onmiddelijk voorstellen. Zeker omdat Jone een top kerel is met bijna Nederlandske humor. We zouden een goed trio-tje zijn tijdens carnaval in ” mijn ” Oeteldonk.

Op zondag lekker wezen skieen in Bjorli samen met Sanne, Sjoerdje en Freeke. Leuk, gezellig en relaxed. Remko en ik konden ook onze nieuwe toerski`s even echt testen op een normale piste en wat bleek ...........het lag helemaal niet aan onze ski`s!! ( zie onderdeel ” flatlander techniek ” ). Freeke is een echte viking aan het worden, waar ik vraag me NIET te volgen door bossen, halfpipes en bultjes doet ze dat dus juist wel........en met gemak! Die zegt over 4 jaar tegen mij ” Pat, misschien moet je me hier even niet volgen „ .....haha......en natuurlijk luister ik dan ..................NOT!

Zondag avond komen Jone, Hilde en kids bij „ ons“ eten en vlak daarvoor ga ik nog even fietsen om wat foto`s te maken . Ik fiets me een breuk om overal vandaan de mooiste plaatjes te kunnen schieten, het is strak blauw, verse sneeuw.....wat een feest!
Met een kletsnatte rug kom ik pas binnen als Jone en Hilde er al lang zijn ( dat is mijn Brabants Kwartiertje... ) en ben voldaan van mijn geweldige foto`s ........TOTDAT ik ontdek dat Remko`s toestel nog op filmen stond!! F..K !! Ken je de reclame van ” even Apeldoorn bellen ” met dat stel dat Loch Ness bezoekt en dan ..........precies!!
Stomme maar typische aktie van mij, maar natuurlijk ook stom van Remko om de camera op filmen te laten staan ( ..haha...ik moet natuurlijk wel iemand de schuld kunnen geven...) .

Al met al kwam er een einde aan 3 dagen met veel lol, super maaltijden ( de lekkerste soep en chili ooit !!! ), sportieve inspanning en geweldige foto`s ( ahum ) . Ik heb 1 volle dag na kunnen denken over waarom ik steeds weer terug ga naar Isfjorden. Zoals deels boven beschreven is het de mix van natuurschoon, sportieve inspanning, rust, ruimte, de combinatie van water en bergen, super foto`s, de taal, de mentaliteit van de mensen, de gastvrijheid maar ook het respect voor Remko, Sanne , Sjoerdje en Freeke. Respect omdat zij iets doen wat veel mensen graag zouden willen doen maar nooit doen ( ik zeker en jij waarschijnlijk ?). Ik heb in 2 jaar en diverse bezoeken van dichtbij kunnen zien dat ze ” thuis ” zijn in Isfjorden. Ze hebben net als wij ook hun tegenslagen maar kunnen relativeren als geen ander en dat vind ik mooi. Ik hoop er nog vaker te mogen komen.

Ik kan Kirketaket afstrepen op mijn ” lijstje” . De volgende uitdaging wacht alweer, plannen kunnen worden gemaakt.

Smørbotn ...............here we come …………

Takk for gjestfrihet og vi sees

Patrick

6 reacties:

Henk zei

Hallo Patrick,

Er waren eens twee oenen, Remkoen en Patroen. Die gingen samen een kerkdak beklimmen............... De rest van de mop is historie, zoals we hebben gelezen. Leuk verhaal, vooral ook over Sanne, Remko en de meiden. Hartelijk bedankt.

Henk Hofma

Anoniem zei

Hoi ,
Concurrentie!!!Ja ,Remko.....Wat een mooie woorden,blijven zitten dus in Isfjorden....enne...zeker waar,jullie hebben gedaan,waar andere nog niet eens van durven dromen,kan er over mee praten!
En Patrick,wordt vervolgd???
Groeten Caroline D.

Anoniem zei

Hallo familie Hofma! Ik weet niet hoe ik er bij kwam maar heb na enig googelen "Remko Lafuma" gevonden en mij afgevraagd hoe het jullie zou vergaan in Noorwegen....
Heb niet alle blogs gelezen (Anders slaap ik de komende nachten dagen niet meer), maar vind het wel TOP om te lezen dat jullie het naar jullie zin hebben!
Erg goed ook hoe de kinderen het daar doen.
Ik zelf zit alweer bijna 2 jaar bij dekker Olifanta "Protest" en heb het daar erg naar m'n zin. Ik denk overigens dat als je "werk-technisch" kijkt dat je tijdig de juiste keuze gemaakt hebt!! Weet niet exact wat en wie er allemaal nog werkzaam zijn van jou oud collega's maar heel veel zijn het er ook niet meer volgens mij.....

Leuk jullie om jullie en met name Remko weer even een soort van te zien en te weten dat het goed met jullie gaat!

Have fun overthere en Knäckerbröd!!!!

Groeten, Andre van de Bunt, Ooit Oxbow en ex-collega!
(Ps Leuk om jullie zo nu en dan te volgen!)

Anoniem zei

Hoi Remko,

Vandaag viel om de een of andere reden je naam weer eens en toen ik vanavond achter de computer ging zitten heb ik je blog weer eens opgezocht. Had zeker een jaar niet meer gekeken, heb het nu ook voornamelijk bij foto's kijken gehouden. Jeetje wat worden die meiden groot! Ik zag zelfs ergens Freeke met een 'fietsenrek' langs komen. Waar blijft de tijd...

Ik blijf jullie -af en toe- volgen (of in ieder geval de foto's).

Groetjes,
Ingrid Voortman

Anoniem zei

Hoi Patrick,
Wat leuk om dit keer een verhaal van jou tegen te komen. Ik volg de avonturen van de Hofmaatjes al vanaf het begin en ik vind zeker dat Remko moet blijven schrijven, met jou als gastschrijver erbij!
Groetjes vanuit Macedonië,
Marion (ex-collega Lafuma)

Anoniem zei

Aan Marion,

Leuke reactie! Ik zal mijn best doen om zo nu en dan een stukje te schrijven als ik in Isfjorden ben geweest. Maar eigenlijk moet ik dan eerst mijn best doen om juist in Isfjorden te komen ..haha....motivatie is nooit een probleem. Ik hoop richting de zomer weer een paar dagen te kunnen "buiten spelen" in Noorwegen dus wie weet........

Leuk om van je te horen!

Patrick