16.11.09

Novemberrrrrrrrr

God, wat gaat de tijd hard! In de winkel ben ik al vol met kerstvoorbereidingen bezig en er is me daar een lading ski's binnen gekomen waar ik licht zenuwachtig van wordt.
Zoals eerder aangegeven wordt ik in de maand November gekompenseerd voor mijn overwerk waardoor ik 3x om de week een week vrij heb. Vrij waardeloos, normaal gesproken, om in November 3 weken vrij te krijgen. Dat is nu net die maand die ze makkelijk uit het jaar kunnen halen omdat 'ie toch altijd slecht weer, grauw licht en gestreste mensen geeft. Nee, je hoort me niet klagen, ik spui gewoon wat vooroordelen....

Het geluk wil dat er vanaf half oktober geen neerslag meer is geweest en dat de bergwereld langzaam om ons heen verijst. -10 hebben we op de thermometer alweer voorbij zien komen en dit maakt het terein weer toegankelijk met stijgijzers en een pickel.

Op dit moment zit ik in mijn laatste vrije week en plaats hierbij foto's van de tochtjes van mijn tweede vrije week (snappie het nog?) Natuurlijk niet heel de week på tur geweest want Freeke haar kamertje moest ook nog af, en dat is 'ie nu. Vanochtend is overigens de aannemer begonnen met het vergroten en verbouwen van Sjoerdje haar kamer en onze badkamer. Dat waren even de huishoudelijke mededelingen maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Kollen, een (voor-)top van Skarven in Skorgedalen tegenover Rødven, daar waar Sanne werkt. Sanne was er al twee keer geweest en vindt de wandeling meer dan de moeite waard. Aangezien we geen zin in sneeuw en ijs geploeter hadden kiezen we voor dit tochtje omdat hier, vlak aan het fjord veel minder sneeuw ligt. Het is ijskoud en af en toe haalt de wind de adem voor je mond weg, maar de wandeling is gigantisch mooi. Anderhalf uur genieten naar de top. Hier blijven we niet lang want het stormt als een gek! Idd San, meer dan de moeite waard.


Als stil (nu dus niet meer stil) doel heb ik om alle toppen die we vanuit huis kunnen zien beklommen wil hebben. Nu ben ik aardig op weg, maar er is nog veel te doen. Met Vincent hadden we de volgende dag een turafspraak, en hij was nieuwsgierig naar Moanebba. Vanuit hun huis kun je daar ook niet omheen, want vanuit hun voortuin gaat de want van Moanebba zowat kaarsrecht de lucht in. Sanne en Vincent hebben voor die middag andere afspraken..........(voor Sanne is dat het assisteren van Freeke bij het trekken van haar kies.......AU)dus vroeg vertrekken we over het erg steile pad naar Moanebba. Boven de bomengrens beginnen de sneeuwveldjes en plakken ijs. Op de top is arctisch en we drinken een lekker bakkie in het hutje wat vlak achter de top aan een (nu ijs-)meertje licht. Door het deurtje ontvouwt zich een pracht panorama en Vincent wordt besmet met het fotovirus.....
Moanebba op zich ben ik al regelmatig op geweest, maar vanaf hier kan ik mooi door naar een topje die we vanuit huis zien: Sæthernebba. Dat is zowat een nieuwe tocht op zich, en het kost me ook de nodige uurtjes extra. Maar ik heb genoten van het feit dat je gewoon alpien bezig kan zijn met uitzicht op je huis, dit blijft me zo imponeren.




Vincent heeft het fotovirus

Mooi uitzicht op de Juratind. Hier ben ik met Marnix in mei tot vlak onder de top met de ski's gekomen. Helaas hadden we gegokt op slecht weer waardoor we klimspullen thuis hadden gelaten, die moet dus nog een keer....balen zeg.

Zoals je ziet, licht Isfjorden daar diep beneden aan het eind van de Fjord.

Op de terugweg nog een ander hutje gepaseerd, dit wordt absoluut een overnachting met Sanne en de kinderen komende zomer. Een prachthut in een magnefieke omgeving!

3.11.09

Zzzzzzzzzzzzzzz........

't Is natuurlijk waar, we putten ze uit. Alsmaar På tur.........tot je erbij neervalt. Sjoerdje was aan het lunchen. En ergens in haar hersenen ligt 'het eten' als een blauwdruk zodat dit ook voortdurend doorgaat. Haar lichaam laat echter merken dat lunchen wel het laatste is wat ze wil. 20 jaar geleden zou Linda de Mol ons er een camera als prijs voor hebben gegeven.



Groeten, Remko