20.12.09

BadBlutBoom

Nederland sneeuwt langzaam dicht en de eerste marathons op natuurijs zijn inmiddels gereden. Met verbijstering volgen we het nederlandse journaal. Niet omdat er sneeuw valt, maar omdat het op de verkeerde plek valt. Hier kwakkelen we de laatste tijd zo rond het vriespunt, gelukkig is het wel droog.
Op het moment van schrijven zijn we iets gelukkiger. Eergisteren hebben we zo'n 15cm poeder gekregen en de temperatuur schommelt tussen de -5 en -15. Zucht, eindelijk lijkt ook hier de winter begonnen..............

Na wat eerste sneeuwvlokken maakt Silje, onze vaste oppas op onze 'innebandy avond', samen met Freeke en Sjoerdje een heus 'snølys' (iglootje met kaarsjes erin).



Ik pak in m'n verplichte vrije week voor de kerstdrukte nog een toppie. Het is Søre Klauva. De bedoeling was eigenlijk Store Klauva, de grote broer van Søre Klauva. Het was koud en het had gewaaid, dus stijgijzers en pickel kwamen goed van pas. Een steile graat met redelijk veel verijsde sneeuw leidt naar de top van Søre Klauva. Daarna weer een steile graat naar beneden naar een zadel om dan weer een nog steilere en langere graat naar de grote broer te lopen/klimmen. Helaas was de graat naar beneden erg steil en voorzien van heupdiepe poeder sneeuw. Regelmatig zak ik met m'n benen weg tussen losse stenen, maar behoud mijn vaart naar beneden. Dit voelt als roulette m.b.t. benen breken. Ik ben helemaal alleen en als er nu iets gebeurt begin ik niets meer..........jammer, maar ik ga terug. Volgende keer beter. Da's dan heerlijk dat je hier woont, geen stress, je kunt rustig wachten tot de condities beter zijn.



In mijn vrije week begint ook de aannemer met het half afbreken van de bovenverdieping. Het doel is om voor de kerst een nieuwe badkamer te hebben en een grotere slaapkamer voor Sjoerdje. En dat lijkt dus ook nog te gaan lukken!



De kerst staat voor de deur maar dit leeft nog niet bij ons thuis. Trouw volgen Freeke en Sjoerdje dagelijks het Sinterklaasjournaal. we hebben toch duidelijk verteld hebben dat Noorwegen te ver is voor Sinterklaas maar desondanks leeft het ontzettend bij ze. Zelfs Freeke gelooft er weer heilig in. Dankzij verschillende doorstuurpieten uit Nederland stonden er toch plotseling twee tassen met cadeau's voor de deur. Bedankt doorstuurpieten!!






De Sint is vertrokken en alweer vergeten want nu wekken de adventskaarsjes de interresse van de kinderen. Uit volle borst worden de kerstliederen gezongen. Met stip op 1 staat Santa Lucia of 'Stansta Lussia' zoals Sjoerdje het zingt. Sjoerdje zingt zichzelf altijd in slaap, en je raadt het al, dit doet ze nu daaglijks met Stansta Lussia, dit zit er bij ons nu ook flink in.
Santa Lucia is het feest van het licht en van oorspong Zweeds. De dag van Santa Lucia dragen alle kinderen een witte jurk en 'brengen' ze het licht. In Sjoerdje haar geval bracht ze met heel de barnehage licht bij het sjukeheim (bejaardensentrum).



Sanne is voor december en misschien januari gepermitteerd. In Nederland kennen jullie dit als in de WW-voor bepaalde tijd. Dit was de oplossing voor overbezetting tijdens de kredietcrisis. Bij het centrum waar Sanne werkt is een te kort aan klanten dus hebben ze Sanne gepermitteerd, zoals dat heet. Erg zuur want december is zowiezo een dure maand en Sanne heeft te weinig arbeidsverleden voor een uitkering. Dubbel zuur is het dat het gebruikelijk is in Noorwegen dat je in december belastingvrij salaris krijgt............Sanne dus niet.
Verstoten uit het Noorse vangnet stuiven we op de kerst af. De rekeningen van de aannemer, elektricien en loodgieter (deze gooi ik het liefst persoonlijk van boven de trollwand naar beneden!) druppelen binnen, dus er zit niets anders op. Ook dit jaar kunnen we geen kerstboom kopen, maar zullen we h'm moeten zagen. Aslak, een vriend van ons, heeft ons zijn bos aangeboden om een boom weg te zagen. Zijn zus en zwager hoorde het en vonden het wel leuk om samen met ons kerstbomen te gaan zagen. Vandaag was dat dus zo ver en vroeg vanochtend hebben we afgesproken. Het is zondag en ik moet vanmiddag weer werken vanwege de kerstdrukte. We parkeerden de auto's bij de boerderij van Aslak en liepen daarna in gezelschap van Maren, Kjetil, Elise en Erlend dieper het bos in. Een stuk verderop zagen we een rookpluim en het bleek dat 'opa' Heinåli het vuur al aangestoken had. Tja even snel een boompje zagen voor je werk is er natuurlijk niet bij! Er moet vuur gemaakt worden en gegrild worden....... Na een strenge boomselectie hebben we er een gevonden en omgezaagd. We hebben nog even een bakkie koffie genomen maar toen moesten we echt gaan......helaas voordat er gegrild ging worden...haha.





En nadat ik thuis kwam van mijn werk is er weer een mijlpijl behaald. De kinderen gaan voor het eerst in de geschiedenis in ons eigen bad! De badkamer en slaapkamer zijn vlak voor het weekend opgeleverd! Wij vieren de kerst dit jaar in bad.


16.11.09

Novemberrrrrrrrr

God, wat gaat de tijd hard! In de winkel ben ik al vol met kerstvoorbereidingen bezig en er is me daar een lading ski's binnen gekomen waar ik licht zenuwachtig van wordt.
Zoals eerder aangegeven wordt ik in de maand November gekompenseerd voor mijn overwerk waardoor ik 3x om de week een week vrij heb. Vrij waardeloos, normaal gesproken, om in November 3 weken vrij te krijgen. Dat is nu net die maand die ze makkelijk uit het jaar kunnen halen omdat 'ie toch altijd slecht weer, grauw licht en gestreste mensen geeft. Nee, je hoort me niet klagen, ik spui gewoon wat vooroordelen....

Het geluk wil dat er vanaf half oktober geen neerslag meer is geweest en dat de bergwereld langzaam om ons heen verijst. -10 hebben we op de thermometer alweer voorbij zien komen en dit maakt het terein weer toegankelijk met stijgijzers en een pickel.

Op dit moment zit ik in mijn laatste vrije week en plaats hierbij foto's van de tochtjes van mijn tweede vrije week (snappie het nog?) Natuurlijk niet heel de week på tur geweest want Freeke haar kamertje moest ook nog af, en dat is 'ie nu. Vanochtend is overigens de aannemer begonnen met het vergroten en verbouwen van Sjoerdje haar kamer en onze badkamer. Dat waren even de huishoudelijke mededelingen maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Kollen, een (voor-)top van Skarven in Skorgedalen tegenover Rødven, daar waar Sanne werkt. Sanne was er al twee keer geweest en vindt de wandeling meer dan de moeite waard. Aangezien we geen zin in sneeuw en ijs geploeter hadden kiezen we voor dit tochtje omdat hier, vlak aan het fjord veel minder sneeuw ligt. Het is ijskoud en af en toe haalt de wind de adem voor je mond weg, maar de wandeling is gigantisch mooi. Anderhalf uur genieten naar de top. Hier blijven we niet lang want het stormt als een gek! Idd San, meer dan de moeite waard.


Als stil (nu dus niet meer stil) doel heb ik om alle toppen die we vanuit huis kunnen zien beklommen wil hebben. Nu ben ik aardig op weg, maar er is nog veel te doen. Met Vincent hadden we de volgende dag een turafspraak, en hij was nieuwsgierig naar Moanebba. Vanuit hun huis kun je daar ook niet omheen, want vanuit hun voortuin gaat de want van Moanebba zowat kaarsrecht de lucht in. Sanne en Vincent hebben voor die middag andere afspraken..........(voor Sanne is dat het assisteren van Freeke bij het trekken van haar kies.......AU)dus vroeg vertrekken we over het erg steile pad naar Moanebba. Boven de bomengrens beginnen de sneeuwveldjes en plakken ijs. Op de top is arctisch en we drinken een lekker bakkie in het hutje wat vlak achter de top aan een (nu ijs-)meertje licht. Door het deurtje ontvouwt zich een pracht panorama en Vincent wordt besmet met het fotovirus.....
Moanebba op zich ben ik al regelmatig op geweest, maar vanaf hier kan ik mooi door naar een topje die we vanuit huis zien: Sæthernebba. Dat is zowat een nieuwe tocht op zich, en het kost me ook de nodige uurtjes extra. Maar ik heb genoten van het feit dat je gewoon alpien bezig kan zijn met uitzicht op je huis, dit blijft me zo imponeren.




Vincent heeft het fotovirus

Mooi uitzicht op de Juratind. Hier ben ik met Marnix in mei tot vlak onder de top met de ski's gekomen. Helaas hadden we gegokt op slecht weer waardoor we klimspullen thuis hadden gelaten, die moet dus nog een keer....balen zeg.

Zoals je ziet, licht Isfjorden daar diep beneden aan het eind van de Fjord.

Op de terugweg nog een ander hutje gepaseerd, dit wordt absoluut een overnachting met Sanne en de kinderen komende zomer. Een prachthut in een magnefieke omgeving!

3.11.09

Zzzzzzzzzzzzzzz........

't Is natuurlijk waar, we putten ze uit. Alsmaar På tur.........tot je erbij neervalt. Sjoerdje was aan het lunchen. En ergens in haar hersenen ligt 'het eten' als een blauwdruk zodat dit ook voortdurend doorgaat. Haar lichaam laat echter merken dat lunchen wel het laatste is wat ze wil. 20 jaar geleden zou Linda de Mol ons er een camera als prijs voor hebben gegeven.



Groeten, Remko

22.10.09

VROEG WINTER

Vergeet Flickr en blijf hier bij de blog. Flickr werkt wat te onoverzichtelijke en kijkt niet lekker weg.....

Voortaan plaats ik foto's van onze belevenissen gewoon hier op de blog met een zo klein mogelijke tekst erbij.

The story continues....

Vanuit de zomer regenen we de herfst in en het is triest en nat. Gelukkig zijn de herfstkleuren prachtig. Plotseling daalt de temperatuur in combinatie met de vele neerslag, tja dan is het plotseling winter.

De wandeltochten worden beperkt door de hoeveelheden sneeuw in de bergen. Afgelopen zondag naar Rødven gereden omdat daar doorgaans minder sneeuw ligt. Aslak vergezeld ons en Freeke blijft met Astrid (dochter van Aslak) liever in de tuin spelen. Zo gaan Sanne, Sjoerdje, Aslak en ik richting Skåla oftewel Lille Oksen.





Deze week heb ik vrij ter compensatie van het (te) vele werken. Op het programma staat het opknappen van Freeke haar slaapkamer. Dit als voorwerk op het uitbouwen van Sjoerdje haar slaapkamer en onze badkamer. Het doel is dat het hele project voor de kerst klaar is. Dit betekend dat Freeke haar slaapkamer deze of hooguit volgende week klaar moet zijn. Maandag de bouwmaterialen gehaald, en daar moest ik tot 17.00 uur op wachten. Dat hoorde ik om 13.00. Dat betekend 4 uur niets te doen, en dat met al die sneeuw op de toppen. 't is wel al laat, maar Skarven in de achtertuin laat zich in 2 a 3 uur besteigen en het naar beneden skieen gaat natuurlijk veel sneller.
Hoppa! De eerste toerski tocht van deze winter midden in Oktober. Dit is een record en belachelijk bizar. Wat nou opwarming van de aarde??

Helemaal alleen in een magnifieke omgeving in heerlijke skicondities en mooi licht.

Tijdens het tochtje zondag naar Skåla met Aslak had ik ook met hem afgesproken om nog een tochtje te maken. Eerst hadden we het plan om Kirketaket op te gaan maar ik hoorde gisteravond van een stel dat de condities op de Trollstigen perfect zijn. Vanochtend dus de trollstigen opgereden en de auto geparkeerd op de sneeuwgeruimde parkeerplaats(je) onder de Alnestind en Finnan. We hebben de ski's onder gedaan en hebben halverwege de flank besloten dat het Finnan ging worden, een scherpe twee toppige berg die over een grote gletscher te bereiken is. Prachttocht onder een strakblauwe hemel.




Groeten,
Remko

4.10.09

JEG HOPPER INN IGJEN!


Ok, ik kan het toch niet laten na al die smeekbedes ;-)

De blog zet ik niet door als zodanig maar na de tip van Frido zal ik jullie updaten door middel van een beeldverhaal op Flickr. Meer foto's, minder tekst. Ik hoop dat jullie hier net zo veel plezier uit halen, het is voor mij iig veel minder werk en het voorkomt de zoveelste herhaling dat we weer 'ns på tur zijn gegaan.

Check: www.flickr.com/photos/hoeishetbijhen/sets/

Ook hier is het mogelijk reacties achter te laten die natuurlijk de motivatie voeren om meer te plaatsen.

Groeten uit een wit Isfjorden (3cm nieuwe sneeuw in het dal, ca. 50cm op de toppen),

Remko

15.8.09

JEG HOPPER UT!


Bovenstaande foto heb ik vandaag gemaakt tijdens de World Base Race in Innfjorden. Een wedstrijd voor basehoppers waarbij ze zich in speciale ‘flysuits’ vanaf een steile rotswand af werpen, middels het pak zover en zo hard mogelijk ‘vliegen’ en daarna de parachute uittrekken om maar niet te pletter te vallen (wat afgelopen zondag voor de zoveelste keer toch weer gebeurd is….) Spectaculair om te aanschouwen en toch een van de weinige sporten waarbij ik niet de behoefte heb om deze eens te proberen. De titel ‘Jeg hopper ut’ betekent: ik spring eruit.

Zoals al mijn diepzinnige teksten en zwaar doordachte titels (…..), heeft ook deze een dubbelzinnige betekenis. Al een aantal maal heb ik gedreigd, maar nu spring ik er echt uit. Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor het lezen onze blog en zeker diegene die van tijd tot tijd een reactie plaatsten via de mail, telefoon of op de blog!
Ik begin de laatste tijd vaak het gevoel te krijgen in herhaling te vallen en besef daarmee dat we gewoon ons leventje leven. Het nieuwtje is er af. We hebben het fijn hier, en naar verwachting blijft dat nog lang zo.
Het bijhouden van een blog kost veel tijd en het lukte me de laatste tijd alleen nog door de leuke reacties en de aansporingen van Sanne.

(Hei alle! Jeg vet at det er noen norske lesere. Overstående tekst sir, med mange ord, at jeg slutter å holde styr på bloggen min. Tusentakk for at du leser og svarer!)

Erg bedankt allemaal en liefs uit Noorwegen!

Remko

22.6.09

TURMÅL

De afgelopen paar weken staan de weekenden met name in het teken van de ‘turmåler’ (tochtdoelen) die de gemeente heeft uitgezet om de lokale bevolking hun eigen omgeving opnieuw te laten ontdekken. Onze gemeente ‘Rauma’ heeft zich als doel gesteld de beste gemeente te zijn voor mensen die van de natuur houden en is daarmee de laatste twee jaar erg actief. Wandelpaden worden bewegwijzerd en nieuwe tochten en activiteiten worden ontwikkeld. Alles wordt zorgvuldig gedocumenteerd in folders en op internet.
Vorig jaar organiseerde ze voor het eerst een ‘Turmålkonkurranse’. Een knipkaart met een stuk of 20 wandelingen met op de top (of aan het eind) een kniptang waarmee je je kaart moet knippen als bewijs dat je de tocht volbracht hebt. Op zich leuk, want zo heeft ieder dorp zijn stinkende best gedaan om ‘hun’ mooiste wandeling aan iedereen te laten zien. Dat maakt dat je heel doelmatig en efficiënt overal de mooiste tochten en uitzichten meepikt. Aan de andere kant zit je als volwassene niet echt op knipjes te wachten. Vorig jaar waren het vaak tochten van tussen de 1 en 3 uur waarbij de kinderen, op den duur, moeilijk te motiveren waren. Dit jaar echter zitten er heel veel wandelingetjes van tussen een half uur en een uur bij die ook voor de kleinsten te lopen zijn. En dan wordt het opeens erg leuk voor heel het gezin! Dus ook dit jaar doen we weer actief mee.

Zo heb je net in de vorige blog gelezen dat we naar Grensvatnet gelopen zijn. Dit was dus zo’n turmål. Direct het weekend erna werden we gebeld door Christel, een moeder van een vriendinnetje van Sjoerdje, of we zondag mee naar hun hut willen wandelen om daar pannenkoeken te eten. Zij wonen echter onderaan daar waar de tocht naar Grensvatnet start, dus we waren bang om een dag te verkwisten aan een tocht die we toch al geknipt hadden. Het is dat Christel, Fillip, Agnes en Sjur zo leuk zijn en dat we trek in pannekoeken hadden dat we hebben besloten mee te gaan. Een klein uurtje lopen, zei Christel. Maar met twee van drie jaar die alleen maar verstoppertje spelen onderweg hebben we er, lekker lui, twee en een half uur over gedaan. Bij het prachtige oude hutje (Siemseter) maken we vuur en nemen Christel en Fillip voor het eerst hun grote pannenkoekenplaat in gebruik. Deze hebben ze de avond ervoor naar boven gesleept, want dat ding weegt een boel!
Vervolgens zat er een 5 liter jerrycan met gezoet beslag in de rugzak en zijn we heerlijk pannenkoeken gaan bakken.
Erg leuk en gezellig. Overvol rollen we terug en genieten nog ff in het zonnetje. We helpen Fillip nog om hun schapen te verplaatsen en toeteren gedag.

Het weekend erop heeft Freeke een overnachting in de ‘speiderhut’. Een grote hut in Vengedalen waar ze spelletjes doen en worstjes grillen en daarna met z’n allen in een grote slaapzaal slapen. (Jongens en meisjes natuurlijk wel apart van elkaar ;o) Heel stoer van d’r dat ze dat zomaar doet. Er waren er genoeg van haar groep die het niet durfde of het alleen onder begeleiding van een ouder durven. Freeke niet, die doet het gewoon en heeft het naar haar zin. Stoere meid!

De volgende dag heeft Sjoerdje een verjaarspartijtje van Leah dus gaan Freeke en ik op fisketur. Maar nog voordat het feestje begint pakken we nog een prikkie: Megårdsdammen. Een klein meertje dat stampvol met forellen zit. Je kunt daar op een klein steigertje staan en de vissen van alle kanten voorbij zien schieten. Helaas mag je hier niet vissen, want anders zou de vangstand direct in de tientallen lopen.
Maar zoals gezegd, Sjoerdje gaat op verjaarsvisite en Freeke en ik gaan vissen bij Innfjorden. Dit zou een goede visplek zijn, heb ik van locals gehoord en later hoorde ik ook van Mark dat hij daar vaak vis vangt. We rijden met de auto door de 6km tunnel richting Innfjorden en draaien direct uit de tunnel de oude weg terug naar Åndalsnes die buitenom aan de rand van de fjord loopt. Deze weg is gedeeltelijk gesloten omdat er veel steenlawines naar beneden razen. Daar waar de weg voor de auto stopt parkeren we. Oh ja, er kwam ook nog een basehopper over ons heen, maar goed daar kijken we ook niet meer van op….wat een dwazen zeg. Vanaf de auto lopen we in ca. 5 minuten een soort schiereilandje op waardoor we circa 100 meter uit de kant in de fjord staan, onderaan een steile wand . Ik had mijn zeehengel mee (heb ik die dan?….ja die heb ik ja) en voor Freeke had ik onze bergmeertjes hengel mee (ja die hebben we ook). Vijf minuutjes geoefend met Freeke hoe het uitwerpen gaat en hoe het ‘slukk’ weer binnen te halen, met of zonder vis.
Het is belangrijk te weten dat ik in de twee jaar dat we hier wonen nog geen vis gevangen heb. Nu heb ik het ook niet echt fanatiek geprobeerd maar ik had er wel zo’n 5 visuurtjes opzitten denk ik. En het kan niet waar zijn! Freeke werpt uit, haalt in en zegt……hij trilt een beetje. Ja, ja, het zal toch niet he…..en jaar hoor! Trots als een pauw haalt ze het forelletje aan de kant. Ik ga helemaal uit mijn dak en ben stinkend jaloers. Zonder medelij of afschuw bekijkt Freeke hoe ik het beestje het leven ontneem en daarna blijft Freeke gefascineerd door het forelletje. We vissen nog wat door, door de buien heen en houden het tegen etenstijd voor gezien. Ik maak het forelletje even schoon (komt de vroegere bijbaan als visboer toch nog van pas) en zeg dat ik nog 2x met haar hengeltje wil werpen. En dat mag. Ja hoor! Bij de tweede worp staat mijn hengel (nu is het weer mijn hengel, dat begrijp je) krom en gaat de lijn agressief heen en weer. Na een korte strijd haal ik een heuze makreel aan de kant. Sterk beest!
Ik sms naar Sanne dat ze een gerecht met makreel moet zoeken en maak ook deze ter plekke schoon. We rijden voldaan naar huis!
Thuis genieten we van de vissen. Freeke krijgt haar forelletje gebakken voorgeschoteld en eet ‘m trots op. Sanne en ik genieten van onze ‘gestoomde’ makreel die we ingesmeerd hadden met mosterd (op vel en binnenin) en binnenin ook nog een beetje stroop (nederlandse!) erbij gegoten. Aanrader!!

Afgelopen weekend nog twee knipjes ‘gescored’. Een ontzettend leuk tochtje naar een grote steen bij Marstein, een klein dorpje dat geklemd ligt tussen de Trollveggen, Mongejura en Karlskråtind.
Diezelfde avond heb ik na een flinke regenbui in mijn onrust nog een avond’turtje’ naar Blåhammern gemaakt. Staat 45 min voor en ik heb het in 15 minuten gelopen. Haha, ik wordt er nog ‘ns goed in…..
Gisteren heerlijk op het strandje van Kolmanneset van de zon genoten en in de fjord gespeeld!




Het schooljaar loopt ten einde en alle activiteiten op school staan in het teken van de vakantie. Vandaag heeft Freeke nog 1 dag school en dan heeft ze 8 weken vakantie. Wij hebben dat niet en dus een probleem. Donderdag a.s. komen gelukkig mijn ouders die zich over de kinderen gaan ontfermen terwijl Sanne druk mensen aan het trainen is om gezonder te leven en verantwoord te bewegen en ik me uit de naad ga werken om de omgeving van bergschoenen en jassen te voorzien tijdens het jaarlijks terugkerende bergfestival (norsk fjellfestival).
Laatst heeft Freeke met school een ‘jernalderskveld’ voorstelling opgevoerd voor alle ouders van de schoolkinderen. Bij de nagebouwde ‘historische’ hut naast school vond de voorstelling plaats die door alle kinderen van de 7 klassen opgevoerd werd. Ze beeldden het leven uit zoals dat in de ijzertijd was en er werd veel in gedanst en gezongen. Morgen gaat ze nog een keertje på tur en grillt haar laatste worstje als eerste klasser!

Komende twee weken zullen in het teken van mijn ouders staan. Ze komen op bezoek en daar hebben we veel zin in en met name de kinderen kunnen bijna niet meer wachten. Daarna gaan we zelf lekker op vakantie! Ondanks het feit dat deze weblog je weleens het idee kan geven dat we al twee jaar op vakantie zijn, is dat echt niet zo. Sterker nog, door de hele ommezwaai die we gemaakt hebben is bijvoorbeeld Sjoerdje nog nooit echt op vakantie geweest! Wij zijn de afgelopen 4 jaar alleen maar met Noorwegen bezig geweest en nu gaan we lekker 3 weken ouderwets relaxen in Zuid Frankrijk. We kijken er onwijs naar uit, hoewel we wat sceptisch naar de auto-tocht uitkijken. Maar goed, da’s ook weer een avontuur.

Weet niet of ik ondertussen nog wat update, ik zie wel………..