2.5.10

DE LENTE LAAT OP ZICH VENTE


In de winter doen de kinderen aan rundeski. Ze krijgen een nummer en skieen dan wekelijks zoveel mogelijk rondjes op de langrennski's. Ze genieten ervan! Ondanks het feit dat het weer dit jaar niet heel vaak meewerkte wil Sjoerdje alleen maar op rundeski. Half april wisselt het rundeski af met fietstochten en orientatiespelen in het bos. Dat is zo gepland, omdat rond deze tijd de sneeuw niet meer in het dal ligt. Zo niet dit jaar. De sneeuwcondities in de bergen zijn goed, en soms gevaarlijk te noemen. En zo af en toe komt er nog gewoon een laagje bij.
Trots nemen onze dochters, en de rest van jeugdig Isfjorden en Åndalsnes, de medailles en skitroffeën in ontvangst. Wij zijn klaar voor de lente, maar de lente nog niet voor ons!

Tja, als de sneeuw er dan toch nog ligt, dan moeten we die maar benutten..... Ik had weer 'ns een tussendoordagje en heb nog niet op Kirketaket gestaan dit jaar. Sanne ziet het nog niet zitten om mee te gaan en ik vraag Aslak mee. Hij heeft er veel zin in en we gaan op pad. Het weer is niet echt goed maar wel stabiel kwakkelig, geen grote weersomslag in ieder geval. Helaas had het gevroren 's nachts en was de toplaag knal hard. We stiefelen omhoog en boven op de Steinberg, die een lange bergrug naar Kirketaket vormt, houden we een uitgebreide lunch onder dreigende luchten die voor mooi uitzich zorgen. We komen niet op de ski's omhoog doordat het verijst is. Aslak haakt af en steekt af de flank in waar die op mij wacht. Ik ga met ski's op m'n rug verder en trap treedjes en kom zo boven op de top. De wolken komen op en het stormt. Snel weg hier. Afdalen op waardeloos harde bobbels door een steile flank totdat ik op het punt kom waar Aslak op me wacht. Daar wordt de sneeuw zachter en hebben we nog een heerlijke afdaling naar het dal. Beneden bij Kavliseter bekijken we nog de megalawine die zo'n drie weken geleden voor veel tumult heeft gezorgd in het rustige Isfjorden. Een rare maar toch wel weer een leuke tocht......

Eindelijk begint het er dan op te lijken. Iets fris nog, maar wel strak blauw en heerlijk zonnetje. We hangen de fietshanger achter de fiets en vragen Ida, een vriendinnetje van Sjoerdje, en Astrid, een vriendinnetje van Freeke mee om naar Kolmanneset te fietsen. Ida en Sjoerdje in de aanhanger sammen met de lunch en Freeke en Astrid fietsen zelf. Kolmanneset is een heerlijk (kiezel-)strandje met fenomenaal uitzicht wat wel 'ns eerder beschreven heb. Kinderen hebben het heerlijk, dus wij ook! Goddelijk zo'n daggie!

Dwangmatig als ik ben, heb ik volgende ochtend de wekker gezet m'n rugzak gepakt en Vengedalen ingereden om Hurrungen op te gaan en af te skieen. Rond die tijd ben je in de verste verte de enige die onderweg is. Het is weer koud geweest 's nachts en ik kom snel boven. Net boven de bomengrens gaat het zelfs door droge poedersneeuw! Prachtig uitzicht op een heerlijk zonnige en windstille top! Vanaf de top tot aan de bomengrens ski ik genietend naar beneden, maar dan krijgt mijn zelfvertrouwen een giga deuk! Juist nu ik net in alle soorten sneeuw lekker naar beneden kom (dat dacht ik dus) tref ik tussen de bomen zachte sneeuw aan bedekt met een ijslaag van zo'n 3 cm. Zolang je vaart houdt, blijf je op de ijslaag maar bij een bocht zak je er doorheen en kun je (ik in ieder geval) geen kant meer op. Zodra er weer een boom recht op me af komt moet ik me gewoon laten vallen.........dit is vernederend! Ik knoop voor de laatste paar meters de ski's op me rugzak en loop naar de parkeerplaats. Ondertussen is de rest van het skivolk ontwaakt en krioelt het van de skiers. Hopelijk heeft niemand mijn bosavontuur gezien en treffen zij het beter doordat de zon de ijslaag zacht maakt.
De rest van de dag eten we lekker wafels bij Lisbeth, Bjarne en hun kinderen.

Ach we hebben weer een plannetje. Hoe ontzettend ik de huttencultuur hier verafschuw, er is toch een plek waar wij ons een minimalistisch hutje wensen. Dat is op Loftskarseter. We zijn nu druk bezig om dit voor elkaar te boksen. We doen dit samen met Aslak, hij heeft de materialen en het recht daar een hutje te bouwen. Aan de andere kant van het dal staat precies zo'n hutje als dat wij op het oog hebben. Ik ben er 's avonds naar toe gelopen om foto's te maken. Het zal niets meer worden dan een balkenhutje met slaapplaatsen en een kachel. Het wordt geen vakantiehuisje, slechts een overnachtingsplekje, voor af en toe een weekendje en een mooie uitvalsbasis voor prachtige wandelingen en skitochten.
Laatst zijn Sanne en ik op een hagelachtige dag op de sneeuwschoenen naar Loftskarseter gelopen om een plekje uit te zoeken :-) Het zal ons benieuwen of het er van gaat komen. Het gaat niet zomaar. Eerst moeten alle grondeigenaren het goedkeuren, daarnaast is het een beschermd gebied dus die moeten er ook in mee gaan en dan moet de kommune er nog een oordeel over vellen. Als al het licht op groen staat, gaan wij eens rustig kijken of we dit geintje wel kunnen betalen........

Vandaag is het 1 mei. In Nederland werken ze dan gewoon door, hier is iedereen vrij en worden er evenementen georganiseerd of gekonformeerd (belijdenis). De zoon van Lisbet en Bjarne konformeert en dat is een mega happening waar die gast veel geld mee op haalt. Lisbeth heeft Sanne gevraagd om te helpen met eten maken voor de 35 gasten, dus die is mooi de klos maar ze doet het graag.
Freeke heeft de afgelopen weken op school getraind voor een estafette loop die vandaag gehouden werd in Vågstranda. Een dorpje op 40 min. rijden richting Ålesund. Het is een terreinloop en ze is er stikzenuwachtig voor. Ik zeg dat het niets is. Ze heeft immers in het kultuurhus en tijdens het fjellfestival zonder problemen voor meer dan 1000 man gedanst!? Ja, zegt ze, maar dat is geen wedstrijd! Tja, da's Freeke, beetje faalangstig........ik ken er nog een......
Puntje bij paaltje rende ze iedereen (ook nog 'ns allemaal jongens) er vierkant uit maar kwam de spanning er als tranen uit nadat ze klaar was. Maar ze wilde het echt zelf! Haar team werd eerste, geweldig goed! Weer zo'n mooie medaille erbij. En ja Sjoerdje.......... die is ontzettend knap in zich zelf te vermaken. Genoten van die griet vandaag. En als ze het echt niet meer weet, gaat ze gewoon gekke bekken trekken!

Dan nog één fotootje. Onze dochters zijn ondertussen echte Noorse patriotten en tekenen in hun vrije tijd de Noorse vlag. Hier de creatie van hun beide.

En als klap op de vuurpijl nog een positief bericht van het arbeidsfront. Sanne gaat, zoals het er nu uitziet, haar oude beroep weer oppakken. Ze is in contact gekomen met EEG afdeling van het ziekenhuis in Molde waar ze waarschijnlijk iemand nodig gaan hebben. Zojuist heeft ze een aanbod gekregen een vakantie-vervanging te komen doen en bekijken ze de mogelijkheid tot een vaste baan. Helemaal top, en dit zou Sanne ontzettend goed doen. Niet alleen dat ze weer aan de slag kan maar ook nog in het vak dat ze zo graag deed in Nederland. Fingers crossed!

5 reacties:

Henk zei

Hei allemaal daar!

Leuk!! Gelukkig gaat het allemaal naar wens. Goed voor Sanne dat ze hoogstwaarschijnlijk werk in haar interessesfeer heeft.
Succes gewenst allemaal.

Groet van Henk

Henk zei

Hei,

Leuk gedaan. Die fotocollage bij "Dit zijn wij".

Elly en Henk

Sven zei

Hi there,

Mooie verhalen weer. Wat opvalt is hoe actief ze bij jullie op school zijn met activiteiten (wellicht soms om dol van te worden... ;) ?).

Komende zomer gaan we met de camper erop uit. Een test voor toekomstige trips... Naar Noorwegen mischien?

Succes en plezier!

Sven

Marco Baas zei

Hallo, ik heb vraag. Ik zag dat jullie bevriend zijn met Rob Smolders en zijn vrouw Jacqueline Leger. Ik ken Rob uit de eind jaren 90 toen wij ongeveer 5 jaar samen hebben geklommen, net name indoor in Haarlem en Amsterdam maar ook op de rotsen in Frankrijk.

Wij waren goed bevriend en hij is zelfs getuige geweest op mijn huwelijk in 1997. Ik ben hem uit het oog verloren toen ik door een blessure het klimmen langzamerhand moest opgeven. Ik heb het contact toen laten verwateren.

Speurende over het internet kwam ik zijn naam en foto tegen op jullie blog en ik zou graag weer eens contact met hem opnemen om te zien hoe het hem is vergaan de afgelopen jaren.
Helaas weet ik zijn adresgegevens niet meer anders dan dat ergens in Haarlem was.

Zouden jullie mij met hem in contact kunnen brengen. Mijn mailadres is marcobaas@kpnmail.nl.

Bedankt.
Marco Baas.

Anoniem zei

Hallo,

Wat leuk om dit blog te lezen! Ik hoop dat er nog meer volgt over jullie leven in het wonderschone Noorwegen!

groet,

Antoinette