22.10.10

OKTOBER UPDATE

Raak ondertussen aardig op achterstand, dus hier een snelle update. Dat betekent dus vooral veel foto's en weinig tekst. Dat bladert wel zo lekker door!

Toen Aslak en ik vorige keer de Vengetind beklommen, hadden we eigenlijk Olarskartind in gedachten vanwege de dichte mist die er hing. Deze keer was het mistige en regenachtige genoeg om onze tocht wel richting Olarskartind te gaan. Gelukkig kregen we door de mist heen af en toe de uitzichten naar beneden te zien!

Een mooie tocht met imponerende diepgezichten het Romsdal in!


In het kader van de Turmålkonkurranse zijn we met het gezinnetje naar Månvatnet gelopen bij Måndalen. Al eerder hebben we een poging ondernomen, maar vanwege de vele steekvliegen(klegg) toen weer omgekeerd. Dit keer was het kouder en winderig, wat goed werkte tegen het ongedierte en gaf ons een leuke tocht in fantastisch mooi berg landschap.

Afgezien van de struiken aan de kant hebben we weinig beet gehad dit keer.

Het maakt het tochtje wel af om op zo'n plek te staan vissen. Overigens hebben we twee keer zo lang over de terugweg gedaan omdat Freeke en Sjoerdje een flinke zak bosbessen hebben geplukt voor als toetje na het avondeten!


Wederom hadden Aslak en ik grootse plannen. Nu was het de bedoeling om de markante Romsdalshorn te beklimmen.... Helaas heeft het hoog op de toppen gesneeuwd en nu komt de regen in buien. We kiezen er voor om de Nordre Trolltind op te gaan. Een voortop van de Store Trolltind waarvandaan je het meest imponerende uitzicht in de Trollwand zult hebben.

Het is een lange tocht over veel steen en een stukje gletsjer. Het laatste stukje klauteren we door steile rots om op de graat te komen. Mooi Alpien terrein.


Een mooie zonnige dag ter afwisseling. Nog maar eens een tochtje in het kader van de turmålkonkurranse. Dit keer naar Innfjorden, om Nøsa te beklimmen. Een mooie rotsuitstulping waar je tot halverwege met de auto kunt rijden en daarna een mooie maar steile wandeling naar de top. Anderhalf jaar eerder zijn we hier ook geweest in vergelijkbaar weer en even overdonderd over de uitzichten over het mooie landschap. Ook dit keer hebben we de rondtocht variant gedaan zodat je na de top via een mooi bergmeertje weer langs een rivier terug loopt. Toen zat Sjoerdje nog in de rugdrager en nu heeft ze het hele stuk zelf gelopen. Natuurlijk helpt het dat ze met haar vriendin Ida was (en de rest van haar familie).



Vanaf de top op doortocht naar het meertje.

Onderweg vonden we moltebær, die zie je zelden en zijn heerlijk. We hebben hier dus lekker een kwartiertje staan smullen :-)

Het hele zooitje op een steen bij het bergmeertje. Ook Melina was mee, een vriendin van Freeke.

Zo hadden Sanne en ik een dagje samen vrij. Het weer zou erg slecht worden dus we kozen voor een relaxed tochtje vanuit Grøvdal omhoog naar wat meertjes en twee hutten. Het dal ligt in het verlengde van Isfjorden en we kiezen dit vaak om ff een luchtje te scheppen, maar nog nooit zijn we doorgelopen en de berghelling opgegaan. Nu dus wel. Ongelooflijk dat er zo'n paradijs vlak achter ons dorpje ligt. Onvoorstelbaar, in de ruim drie jaar dat we hier wonen dat we dit unieke stukje nog nooit gezien hebben....

Gelukkig viel het weer alles mee. Na een paar buitjes en veel mist trok de boel open en kwam de zon door. Waanzinnig mooie herfstkleuren en een paradijslijke omgeving van meertjes en watervallen. Precies op het reepje land dat twee meertjes van elkaar scheidt stond een klein hutje. Daar hebben we een bakkie koffie gedaan en van de zon genoten.


Herinnert u zich Patrick nog? Die enthousiasteling die iedere gelegenheid aanpakte om ons een bezoekje te brengen. Daarna tijdens een ongelukkige val zijn pols volledig afbrak en bijna gelijktijdig (tijdens een domme aktie) zijn achillespees afscheurde. Ondanks dat geen van de blessures helemaal perfekt genezen is, heeft 'ie de power weer terug en plande een tripje naar Isfjorden. Naar omstandigheden is 'ie goed in vorm, dus direct uit het vliegtuig hebben we al een tochtje gedaan. Thuisgekomen, komen er als van ouds enorme partijen typisch nederlandse lekkernijen tevoorschijn. De kinderen zijn zichtbaar giga opgetogen en de ouders misschien minder zichtbaar, maar net zo opgetogen :-)

De volgende dag zijn Sanne, Patrick en ik op pad gegaan om de toeristische atraktie van het Romsdal te lopen: Romsdalseggen. Het weer was wederom niet best en het wordt ondertussen ook al frisser. Al snel werd ons duidelijk dat we in de sneeuw terecht zouden komen....

Gelukkig trekt de mist uit het dal weg en krijgen we naast de mooie herfstkleuren ook de mooie doorkijkjes naar beneden.


Na Patrick werden we verrast door het bezoek van mijn moeder en mijn zus Erika. Erika is hier nog nooit geweest, dus natuurlijk waren we trots om wat van de omgeving te laten zien. Nog niet bekomen van de lading die Patrick ons gebracht had, deden Ma en Erika daar nog een schepje bovenop.........heerlijk.

Hier zijn Erika, Ma en Sanne op ma haar lievelingsplekje 'Kavliheian'. Voor de thuisblijvers zie je hierboven de reden waarom beide met vrijwel identieke foto's thuis kwamen :-)

Een mooie passende wandeling vanuit Bøstølen naar Lillevatnet.



We wilden er even uit. We hadden plannen om naar een hutje te lopen en daar te overnachten met de kinderen. Aangezien het weer wederom niet echt meewerkte (tja, de nazomer is niet best dit jaar) zagen we het voor het kinderplezier niet zitten om nat in een hutje aan te komen en je dan moeten behelpen met de karige bedden en sanitair dat je aantreft in de berghutjes. Unni, een leidster van de barnehage, die we grappend ook wel surrogaat oma noemen, bood spontaan haar hut ter overnachting aan. De hut staat boven in Vengedalen en is met de auto te bereiken. En zo hebben we daar gezellig met z'n viertjes overnacht. De kinderen vonden het geweldig!

Freeke en Sjoerdje tijdens een avondwandelingetje om de eetlust en slaap op te wekken.

We kunnen veilig slapen want de beer houdt de wacht bij de ingang.

Gekken bekken trekken....

En dan.......is er plotseling weer sneeuw!

De eerste en zeker niet de laatste sneeuwpop van deze winter.

Bovenstaande foto is gister genomen tijdens een winterwandeling samen met Sanne. Ook liep er al een skispoor naar Kirketaket. Te hopen is dat deze persoon oude ski's onder heeft want nu valt er echt nog niet te skieen. Er ligt nog absoluut geen bodem en je knalt direct op de stenen. Maar het begint wel weer te kriebelen......
Hoorde net trouwens dat Bjorli dinsdag al open gaat, dit tot grote vreugde van Freeke!

3 reacties:

Henk zei

Hei,

Mooie foto's. Gezellig verhaal! Zal het gauw printen en aan Oma Proost geven. Die vindt dit ook steeds weer prachtig.
Tot ziens en niet te veel sneeuw. De winter duurt dan nog zo lang!

Groet van Henk

Anoniem zei

Hoi hoi,
Ja,prachtige foto's en leuk om te lezen!!Het verveeld echt niet!!!Een mooie winter met veel sneeuw en zon gewenst en natuurlijk wandelingen!!!groetjes Caroline D.

Theo en Ellen 't Hart zei

Hoi Remco en Sanne,

Van Henk jullie Blog doorgekregen.
We volgen jullie regelmatig. Wat is het supermooi bij jullie zeg.
Leuk dat je moeder en zus geweest zijn he?

Nou, de groeten uit een herfstachtig Maassluis,
Theo, Ellen, Sanne en Frank 't Hart