HET IS WEER WINTER

Het kondigde zich in oktober al aan en gaat in november onverminderd door. De winter. Ondertussen een ruime week met -10 graden achter de rug die voorafgegaan werd door een flink pak sneeuw. Het moment tussen een beetje sneeuw en veel sneeuw hebben Sanne en ik op een vrije dag aangepakt om een topje voor ons huis mee te pikken. Lillehesten is de eerste top voor ons huis waar achter de rest van de bergen oprijsen. Een leuk tochtje in de kou met mooi uitzicht.
Zo net boven de bomengrens, waar de verijste rotsen beginnen is dit het uitzicht. Je ziet duidelijk Isfjorden liggen met er achter onze "achtertuin": Snortungen, Galtåtind, Loftskartind, Skarven, Klauva en Kirketaket.

Even ons naam in het boek zetten. Het boek laat zien dat het laatste bezoek hier een maand geleden was van iemand die op jacht was.

Vlak na ons tochtje is er nog een pak sneeuw gekomen en flink koud gebleven. Samen met het windstille weer betekend dat poedersneeuw in de bergen. Ondanks het feit dat dit de eerste sneeuw is en er dus nog geen goede bodem over de stenen ligt, beginnen de skispieren toch behoorlijk te kriebelen.
Dinsdagavond stond ik op de pont naar Molde (Freeke is begonnen bij de turnvereniging in Molde)en trof daar iemand in skikleding. Ik vroeg hem waar 'ie geweest was....Kirketaket was het antwoord. Op mijn vraag hoe de conditie's waren, begon 'ie geheimzinnig te lachen......helemaal perfect eigenlijk!
Heel toevallig was ik woensdag vrij :-) Dus Aslak en ik hebben het nieuwe skiseizoen ingeluid vanaf Kirketaket. Nog nooit door zulke poeder naar beneden geskied vanaf een bijna onberoerde flank van Kirketaket. Dit was met recht een TOPdag!
Hier komt Aslak net boven op Steinberge, een lange bergrug die je moet volgen voordat je aan de klim naar Kirketaket begint. Op de achtrgond zie je Åndalsnes aan het fjord liggen.
En daar ligt ons doel. Erg weinig sneeuw op de weg naar boven. Op de graat naar Kirketaket laveren we over sneeuwstukjes tussen de rotsen naar boven, maar de skiflank ligt vol!
Natuulijk kost het inspanning om omhoog te lopen, maar zoals je ziet is het alles behalve saai met zulk uitzicht.
Vanaf de top heb je een mooi uitzicht over de omgeving waar we wonen.

Nog even terugkomend op een opmerking tussen haakjes. Al lange tijd wil Freeke op turnen of gym. Helaas is er hier in de omgeving totaal geen aanbod van zoiets. In Molde is er een hele grote en proffesionele turnvereniging. Toen we op internet de ledenlijst doorgingen kwamen we er achter dat er nog een meisje uit Freeke haar klas net begonnen was met turnen. Nu hebben we dus besloten dat we om en om de meiden naar Molde brengen. Het is een investering maar Freeke vindt het helemaal te gek en door gebrek aan beter en het tekort aan kwaliteit in lichamelijke opvoeding op school vinden wij het de moeite meer dan waard! Dat is dus ietswat de schaduwzijde van zo 'afgelegen' wonen......