29.12.10

VEEL SNEEUW, KOU EN KERST

Op het nederlandse journaal hoor ik steeds dat Nederland het winterweer vanuit scandinavie aangevoerd krijgt. Op hetzelfde journaal zie ik ook dat het eindelijk weer 'ns echt winter is in Nederland met sleesneeuw en schaatsijs. Leuk!(behalve voor NS en rijkswaterstaat)Maar geloof me, zonder altijd het meeste of hoogste en beste te moeten hebben, jullie winter is op het moment maar een slap aftreksel van de winter hier. Na een bak met sneeuw in November en een wekenlange koudeperiode met een gemiddelde temperatuur van -20 graden beloofd het hier een errrrrgg lange winter te worden.

Voordeel van de sneeuw en de kou is dat er geskied kan worden. Vlak voor de kerstdrukte kan ik stiekem nog een enkel dagje doordeweeks pakken om een tochtje te maken. Zie hieronder 2 plaatjes van een skitocht naar Nonstind. Een prachtige tocht vanuit Innfjorden/Bøstølen. Prachtig weer maar ijskoud :-)

Duidelijk te zien hoeveel sneeuw er al in het begin van November is gevallen. Ondertussen in desember al weer een flinke lading erbij gekregen. En nu, as I write, is het weer beginnen te sneeuwen sinds lange tijd.
Tja ik ben niet trots op het plaatje, maar zo sta ik ook nog 'ns met een foto op de blog.

We hebben de kinderen duidelijk gemaakt (wederom) dat Noorwegen te ver is voor de boot van Sinterklaas, dus verwacht vooral niets. Flauw genoeg hebben we ze ook verteld dat het allemaal niet waar is, en dat de sint slechts een verklede man was en Piet gesminkt. Ondanks dit (niet te schokkende) bericht wordt het sinterklaasjournaal trouw gevolgd en ook de intocht is bekeken. Wat Freeke en Sjoerdje niet vermoeden, is dat een aantal mensen de sint geholpen hebben en wat pakjes naar Noorwegen gestuurd hebben. We hadden het een en ander bedacht om de spanning op te bouwen maar na het ontbijt werd Sjoerdje bij een vriendin uitgenodigd en niet lang daarna ging ook de telefoon voor Freeke. En zo zaten Sanne en ik plots alleen thuis zonder kinderen. Het is ijs en ijskoud buiten en gister is er een megabak poedersneeuw gevallen. Het zicht is nul, dus wat kunnen we doen. We kiezen ervoor om op de fjellski's naar Kavliheian te lopen/skieen. IJskoud, zei ik al, maar wel mooi. Duidelijk aan het licht is ook te zien dat we in de kortse dagen van het jaar verkeren. Naar boven......
En weer naar beneden met plotseling weer uitzicht. In dit geval de Vengetind op de achtergrond.

En dan toch......... vol verwachting klopt ons hart..... Hard gebonk op de deur en daar stond ineens een mand met kadootjes. De twee geloofde ineens weer in de Sint en namen de mand gretig mee naar binnen. Sjoerdje vertelde dat ze nog net zwarte piet zag wegrennen...

Een voordeel dat Freeke de gedichten nu zelf vloeiend kan voorlezen.

Iedere zichtzelf respecterende club, en dat zijn er veel hier, heeft een kerstafsluiting, kerstboomfeest en jaarsopening.Zo zaten we onderandere in het publiek bij Freeke haar kerstvoorstelling van de turnvereniging. Erg leuk om te zien waar ze mee bezig zijn. We zijn blij dat ze is gaan turnen. En niet op de laatste plaats Freeke zelf ook. Die ziet de wereld de laatste maand vooral op haar kop....


Dit jaar, wederom, geen kerstkaarten van onze kant. Dus al je dit leest hoop ik dat je een fijne kerst gehad hebt en dat volgend jaar fantastisch leuk en in gezondheid zal zijn!
Lokaal hebben we (eigenlijk moet ik hier Sanne schrijven)een aantal kerstgroeten rondgedeeld in de vorm van haringkerrie.


Geen kerst zonder kerstboom. Met Aslak, zijn kinderen Astrid en Iver zijn we in 'zijn' bos een boom gaan hakken. Door de vele sneeuw moesten we op de ski's. Romantisch maar niet zonder slag op stoot. Zeker niet voor Sjoerdje voor wie het geen makkelijk terrein was.

Een prachtig paadje door het koude bos voert ons naar 'onze' boom.
De boom is gehakt met een noors zakmes, we waren een zaag vergeten. Maar de warme sjokomelk en broodjes met worst smaakten er niet minder door. Natuurlijk een romantisch tafereeltje, maar de schijn bedriegt. Ik moest werken deze zondag en ik moest de winkel om 2 uur openen. Om iets voor half 2 dronken we nog koffie midden in het bos. Plotseling wakker geschud heb ik slepend en zwetend de kerstboom door de sneeuw uit het bos gesleept en ben ik in m'n groene pakkie gehesen om 1 minuut voor 2 de winkel te openen. Onthaasten.....Mehoela! Dit is 'm dan: onze troffee!

Tja, en dan nog zo'n dag dat ik om 2 uur moet beginnen, vlak voor kerst. Ik kan het niet laten en ren nog snel Smørbotntind op en ski op mijn nieuwe kerstkado's (K2 Coomback ski's) door de, meer en deel, poedersneeuw naar beneden. Vlak onder de top, rond een uurtje of 10 wordt ik getrakteerd op de schamele zonsopgang die Noorwegen in dit jaargetijde kent.
Rond de top is de sneeuw behoorlijk hard door de harde wind die er staat, dat is ook te zien aan de topvarde. De skiroute gaat grotendeels door een beschermde kom die er voor zorgt dat de sneeuw er lang goed blijft :-)

14.11.10

HET IS WEER WINTER

Het kondigde zich in oktober al aan en gaat in november onverminderd door. De winter. Ondertussen een ruime week met -10 graden achter de rug die voorafgegaan werd door een flink pak sneeuw. Het moment tussen een beetje sneeuw en veel sneeuw hebben Sanne en ik op een vrije dag aangepakt om een topje voor ons huis mee te pikken. Lillehesten is de eerste top voor ons huis waar achter de rest van de bergen oprijsen. Een leuk tochtje in de kou met mooi uitzicht.
Zo net boven de bomengrens, waar de verijste rotsen beginnen is dit het uitzicht. Je ziet duidelijk Isfjorden liggen met er achter onze "achtertuin": Snortungen, Galtåtind, Loftskartind, Skarven, Klauva en Kirketaket.

Even ons naam in het boek zetten. Het boek laat zien dat het laatste bezoek hier een maand geleden was van iemand die op jacht was.

Vlak na ons tochtje is er nog een pak sneeuw gekomen en flink koud gebleven. Samen met het windstille weer betekend dat poedersneeuw in de bergen. Ondanks het feit dat dit de eerste sneeuw is en er dus nog geen goede bodem over de stenen ligt, beginnen de skispieren toch behoorlijk te kriebelen.
Dinsdagavond stond ik op de pont naar Molde (Freeke is begonnen bij de turnvereniging in Molde)en trof daar iemand in skikleding. Ik vroeg hem waar 'ie geweest was....Kirketaket was het antwoord. Op mijn vraag hoe de conditie's waren, begon 'ie geheimzinnig te lachen......helemaal perfect eigenlijk!
Heel toevallig was ik woensdag vrij :-) Dus Aslak en ik hebben het nieuwe skiseizoen ingeluid vanaf Kirketaket. Nog nooit door zulke poeder naar beneden geskied vanaf een bijna onberoerde flank van Kirketaket. Dit was met recht een TOPdag!
Hier komt Aslak net boven op Steinberge, een lange bergrug die je moet volgen voordat je aan de klim naar Kirketaket begint. Op de achtrgond zie je Åndalsnes aan het fjord liggen.
En daar ligt ons doel. Erg weinig sneeuw op de weg naar boven. Op de graat naar Kirketaket laveren we over sneeuwstukjes tussen de rotsen naar boven, maar de skiflank ligt vol!
Natuulijk kost het inspanning om omhoog te lopen, maar zoals je ziet is het alles behalve saai met zulk uitzicht.
Vanaf de top heb je een mooi uitzicht over de omgeving waar we wonen.

Nog even terugkomend op een opmerking tussen haakjes. Al lange tijd wil Freeke op turnen of gym. Helaas is er hier in de omgeving totaal geen aanbod van zoiets. In Molde is er een hele grote en proffesionele turnvereniging. Toen we op internet de ledenlijst doorgingen kwamen we er achter dat er nog een meisje uit Freeke haar klas net begonnen was met turnen. Nu hebben we dus besloten dat we om en om de meiden naar Molde brengen. Het is een investering maar Freeke vindt het helemaal te gek en door gebrek aan beter en het tekort aan kwaliteit in lichamelijke opvoeding op school vinden wij het de moeite meer dan waard! Dat is dus ietswat de schaduwzijde van zo 'afgelegen' wonen......

22.10.10

OKTOBER UPDATE

Raak ondertussen aardig op achterstand, dus hier een snelle update. Dat betekent dus vooral veel foto's en weinig tekst. Dat bladert wel zo lekker door!

Toen Aslak en ik vorige keer de Vengetind beklommen, hadden we eigenlijk Olarskartind in gedachten vanwege de dichte mist die er hing. Deze keer was het mistige en regenachtige genoeg om onze tocht wel richting Olarskartind te gaan. Gelukkig kregen we door de mist heen af en toe de uitzichten naar beneden te zien!

Een mooie tocht met imponerende diepgezichten het Romsdal in!


In het kader van de Turmålkonkurranse zijn we met het gezinnetje naar Månvatnet gelopen bij Måndalen. Al eerder hebben we een poging ondernomen, maar vanwege de vele steekvliegen(klegg) toen weer omgekeerd. Dit keer was het kouder en winderig, wat goed werkte tegen het ongedierte en gaf ons een leuke tocht in fantastisch mooi berg landschap.

Afgezien van de struiken aan de kant hebben we weinig beet gehad dit keer.

Het maakt het tochtje wel af om op zo'n plek te staan vissen. Overigens hebben we twee keer zo lang over de terugweg gedaan omdat Freeke en Sjoerdje een flinke zak bosbessen hebben geplukt voor als toetje na het avondeten!


Wederom hadden Aslak en ik grootse plannen. Nu was het de bedoeling om de markante Romsdalshorn te beklimmen.... Helaas heeft het hoog op de toppen gesneeuwd en nu komt de regen in buien. We kiezen er voor om de Nordre Trolltind op te gaan. Een voortop van de Store Trolltind waarvandaan je het meest imponerende uitzicht in de Trollwand zult hebben.

Het is een lange tocht over veel steen en een stukje gletsjer. Het laatste stukje klauteren we door steile rots om op de graat te komen. Mooi Alpien terrein.


Een mooie zonnige dag ter afwisseling. Nog maar eens een tochtje in het kader van de turmålkonkurranse. Dit keer naar Innfjorden, om Nøsa te beklimmen. Een mooie rotsuitstulping waar je tot halverwege met de auto kunt rijden en daarna een mooie maar steile wandeling naar de top. Anderhalf jaar eerder zijn we hier ook geweest in vergelijkbaar weer en even overdonderd over de uitzichten over het mooie landschap. Ook dit keer hebben we de rondtocht variant gedaan zodat je na de top via een mooi bergmeertje weer langs een rivier terug loopt. Toen zat Sjoerdje nog in de rugdrager en nu heeft ze het hele stuk zelf gelopen. Natuurlijk helpt het dat ze met haar vriendin Ida was (en de rest van haar familie).



Vanaf de top op doortocht naar het meertje.

Onderweg vonden we moltebær, die zie je zelden en zijn heerlijk. We hebben hier dus lekker een kwartiertje staan smullen :-)

Het hele zooitje op een steen bij het bergmeertje. Ook Melina was mee, een vriendin van Freeke.

Zo hadden Sanne en ik een dagje samen vrij. Het weer zou erg slecht worden dus we kozen voor een relaxed tochtje vanuit Grøvdal omhoog naar wat meertjes en twee hutten. Het dal ligt in het verlengde van Isfjorden en we kiezen dit vaak om ff een luchtje te scheppen, maar nog nooit zijn we doorgelopen en de berghelling opgegaan. Nu dus wel. Ongelooflijk dat er zo'n paradijs vlak achter ons dorpje ligt. Onvoorstelbaar, in de ruim drie jaar dat we hier wonen dat we dit unieke stukje nog nooit gezien hebben....

Gelukkig viel het weer alles mee. Na een paar buitjes en veel mist trok de boel open en kwam de zon door. Waanzinnig mooie herfstkleuren en een paradijslijke omgeving van meertjes en watervallen. Precies op het reepje land dat twee meertjes van elkaar scheidt stond een klein hutje. Daar hebben we een bakkie koffie gedaan en van de zon genoten.


Herinnert u zich Patrick nog? Die enthousiasteling die iedere gelegenheid aanpakte om ons een bezoekje te brengen. Daarna tijdens een ongelukkige val zijn pols volledig afbrak en bijna gelijktijdig (tijdens een domme aktie) zijn achillespees afscheurde. Ondanks dat geen van de blessures helemaal perfekt genezen is, heeft 'ie de power weer terug en plande een tripje naar Isfjorden. Naar omstandigheden is 'ie goed in vorm, dus direct uit het vliegtuig hebben we al een tochtje gedaan. Thuisgekomen, komen er als van ouds enorme partijen typisch nederlandse lekkernijen tevoorschijn. De kinderen zijn zichtbaar giga opgetogen en de ouders misschien minder zichtbaar, maar net zo opgetogen :-)

De volgende dag zijn Sanne, Patrick en ik op pad gegaan om de toeristische atraktie van het Romsdal te lopen: Romsdalseggen. Het weer was wederom niet best en het wordt ondertussen ook al frisser. Al snel werd ons duidelijk dat we in de sneeuw terecht zouden komen....

Gelukkig trekt de mist uit het dal weg en krijgen we naast de mooie herfstkleuren ook de mooie doorkijkjes naar beneden.


Na Patrick werden we verrast door het bezoek van mijn moeder en mijn zus Erika. Erika is hier nog nooit geweest, dus natuurlijk waren we trots om wat van de omgeving te laten zien. Nog niet bekomen van de lading die Patrick ons gebracht had, deden Ma en Erika daar nog een schepje bovenop.........heerlijk.

Hier zijn Erika, Ma en Sanne op ma haar lievelingsplekje 'Kavliheian'. Voor de thuisblijvers zie je hierboven de reden waarom beide met vrijwel identieke foto's thuis kwamen :-)

Een mooie passende wandeling vanuit Bøstølen naar Lillevatnet.



We wilden er even uit. We hadden plannen om naar een hutje te lopen en daar te overnachten met de kinderen. Aangezien het weer wederom niet echt meewerkte (tja, de nazomer is niet best dit jaar) zagen we het voor het kinderplezier niet zitten om nat in een hutje aan te komen en je dan moeten behelpen met de karige bedden en sanitair dat je aantreft in de berghutjes. Unni, een leidster van de barnehage, die we grappend ook wel surrogaat oma noemen, bood spontaan haar hut ter overnachting aan. De hut staat boven in Vengedalen en is met de auto te bereiken. En zo hebben we daar gezellig met z'n viertjes overnacht. De kinderen vonden het geweldig!

Freeke en Sjoerdje tijdens een avondwandelingetje om de eetlust en slaap op te wekken.

We kunnen veilig slapen want de beer houdt de wacht bij de ingang.

Gekken bekken trekken....

En dan.......is er plotseling weer sneeuw!

De eerste en zeker niet de laatste sneeuwpop van deze winter.

Bovenstaande foto is gister genomen tijdens een winterwandeling samen met Sanne. Ook liep er al een skispoor naar Kirketaket. Te hopen is dat deze persoon oude ski's onder heeft want nu valt er echt nog niet te skieen. Er ligt nog absoluut geen bodem en je knalt direct op de stenen. Maar het begint wel weer te kriebelen......
Hoorde net trouwens dat Bjorli dinsdag al open gaat, dit tot grote vreugde van Freeke!

23.8.10

ZOMERSTOP

Al weer even geen berichten meer! De zomer is alweer zowat voorbij en was weer druk als anders. Het stond met name in het teken van vakantie en veel werken. Hieronder een (vooral foto-) compilatie van de afgelopen twee maanden......

Natuurlijk de vakantie. 3 weken Nederland. Een huisje in Noordwijk in de duinen gehuurd en vanaf het strand hebben we familie en vrienden bezocht. Erg leuk om (bijna) iedereen weer gezienen gesproken te hebben, maar of we het nu echt vakantie kunnen noemen. Nouja, leuk was het wel!

Direct terug van vakantie ben ik gelijk aan de slag gegaan. Mijn collega gaat nu op vakantie en dat betekent dat ik 6 dagen per week in de winkel moet zijn. Niet zo veel vrije tijd dus.
Thuis gekomen hield Sanne het niet meer en moest 'på tur'. Samen met de kinderen is ze naar Vårseterjeln gelopen. Een pracht wandeling in het bos achter ons. Freeke had haar fototoestel bij zich en ze hebben een hele middag geposeerd.


De zaterdag na mijn werk werd de World Base Race gehouden. Een internationale basehop wedstrijd vanaf een berg bij ons in de buurt. Altijd spectaculair om mensen zich van de berg af te zien storten en vlak voor de crash de chute opentrekken. Omdat dit voor de kinderen al dagelijkse kost is, had Sanne stoepiekrijt meegenomen tegen de verveling. En het werkte.....



Sanne is met Sjoerdje, Annelies en Milou gaan wandelen naar Lilje Fjellet en ik heb Freeke en haar vriendinnetje meegenomen naar Såtavatnet. De wandeling stond beschreven als 1 uur lopen, maar dat bleken er ruim twee. Na wat opstartproblemen met de meiden is het een heel gezellige dag geworden. De mist trok op en we hebben ook nog 2 forellen gevangen!



Het dagelijks werken is alleen maar vol te houden als ik 's avonds nog ff wat kan doen. De laatste tijd loop ik veel hard in de bergen en dat maakt dat redelijke wandelingen snel als avondtochtje te doen zijn. Deze keer bijvoorbeeld naar de inklim van de Romsdalhorn gelopen. Vanaf daar sta je hoog op een bergrug waarbij je zowel het romsdal als vengedalen in kijkt. Prachtig in het avondzonnetje!

In een weekendje met prachtig weer hebben we samen met Stein, Anne, Ida en Jonas een wandeling vanaf Trollstigen naar Bispenvatnet gemaakt. Een uurtje lopen en je zit midden in mega alpienterein. Heerlijk zonnen en met water spelen met uitzicht op steile bergen en mooie gletsjers!




Gelukkig is mijn collega weer terug en ik heb gelijk op woensdag vrije dag genomen. Sanne en ik zijn twee jaar geleden al een onderweg naar Kongen (zo heet die berg, vert.= koning) geweest. Sanne zag het op de graat toen niet zitten en is gestopt. Ik ben toen verder gegaan maar moest door de vele sneeuw ook afhaken. Deze woensdag hebben we n'm opniew geprobeerd. En gelukt! Het stormde gigantisch en dat deed Sanne al bijna stoppen. Gelukkig heeft ze doorgezet want in het couloir waar we doorheen klauterde was de wind veel minder. Een mooie tocht op een imponerende berg in onstuimig winderig weer.




Freeke haar verjaardag hadden we al met het gezinnetje gevierd, nouja, een beetje half dan want ik kwam pas 's avonds van een beurs uit Oslo. Maar afgelopen zondag hebben we haar feestje gevierd. De bedoeling was om dat op een strandje met een barbeque te vieren, maar helaas hadden de weergoden het anders voorzien. Alle meiden zijn bij ons thuis gekomen en het was erg gezellig!

Door het vele werken heb ik wat vrijetijd opgespaard en zo kon het dat ik vandaag, maandag, vrij had. De hele week stond er op internet slecht weer voorspeld maar plotseling is dat bijgesteld naar droog met veel bewolking. Met Alsak had ik al het plan gemaakt om bij goed weer nu eindelijk de Vengetind te beklimmen. Dat is die scherpe mooi top recht voor ons huis die het uitzicht van Isfjorden domineert. Ik noem het altijd de himalayatop van Romdalen. 1400 hoogtemeters met veel klim en klauter werk.
Tijdens het kopje koffie bij Aslak vanochtend hebben we ons plan bijgesteld om een andere berg te 'doen' omdat het veel te mistig is. De route op de Vengetind zou lastig zijn en fouten op die berg zouden weleens hard afgestraft kunnen worden.
Toen we het dal inreden trok plots het wolkendek open en zagen we toch de top van de Vengetind. We vonden dit een soort uitnodiging en zijn er toch maar voor gegaan. De hele weg in de mist gelopen maar op de top trok het toevallig weer open! Mooie en ook spannende tocht. Graag nog eens een keer met maximaal zicht.

Het is weer voorbij die mooie zomer......... de hersft staat hier duidelijk al weer voor de deur!