Gelukkig duikt de temperatuur nu weer wat omlaag en worden we 's ochtends wakker in een witgerijpte wereld. De spijkerbanden gaan weer onder en ik heb zooooooooooooooooooooooooo'n zin om te skieen.
Zojuist van baan gewisseld en zo was daar plotseling mijn eerste echt vrije weekend sinds tijden. Zowel een zaterdag als een zondag vrij! Hoewel dit het familieleven ten goede komt, heb ik dit feit toch even in m'n eentje gevierd. Ik ben de Trollstigen opgereden en Kongen op geklommen. Leuke klauterberg met machtig uitzicht!
Uitzicht vanaf Kongen richting Dronninga (Kongen=koning en Dronninga=Koningin) Verder achter Dronninga zie je Innfjorden en Fjord en bergen richting Molde.
Uitzicht vanaf Kongen over Isterdalen. Het dal dat je door moet rijden om bij de Trollstigen te komen.Vorige keer schreef ik al over het 'turglede' (=tochtgenot)hoog houden bij Freeke en Sjoerdje. Hiervoor ondernemen we afzondelijk van elkaar tochtjes goed toegespitst op het niveau dat ze aankunnen en uitdagend vinden. En dat werkt erg goed. Zowel Sjoerdje als Freeke vinden het erg leuk. Natuurlijk trekken we er heus nog wel met z'n allen op uit.
Deze keer is Freeke met mij naar de top van Moanebba geklommen terwijl Sjoerdje met Sanne naar Selsetra gingen in Skorgedalen.
Hier schrijft Sjoedje haar eigen naam in het boek van Selsetra. Die meid wordt ook plotseling groter :-)
Freeke is blij op de top van Moanebba. Samen alle plekken in Isjorden gezocht: ons huis, dat van vriendinnetjes,school, de winkel, enz.....
Als je voorbij de top 2 tellen doorloopt kom je bij een prachtig hutje, een leuk doel op zich voor het tochtje.Plotseling zocht er een Nederlander kontakt die bleek al sinds Juli hier op Torvik te wonen. Blijkbaar krijgt hij ook de skikriebels want hij vroeg me of ik heb van ski-advies kon voorzien. We hebben afgesproken en hebben wat gekletst. Bleek dat hij al die tijd hier woont zonder Liljefjellet gezien te hebben. Dit is werkelijk de meest lonende plek tegen de minste inspanning die je maar kunt bedenken. Sjoerdje en ik hebben het'm laten zien.
Sjoerdje wijst Michel de weg.....
Wederom een tochtje met Freeke alleen, maar nu was het Sanne die Freeke meenam naar Nesaksla, de thuisberg van Åndalsnes. Super steil maar mooi uitzicht!
Freeke op de top!En zo waren plotseling mijn ouders op bezoek. Erg leuk.....en lekker, want de koffer was weer flink gevuld met Hollandse lekkernij. Direct het eerste weekend hebben we al misbruik van ze gemaakt en zijn Sanne en ik met z'n tweetjes richting Juratind vertrokken. De bedoeling was de Noordrug te volgen naar de top. Lang en op het laatst geexponeerd klauteren.
Hier staan we redelijk dicht bij de top. We hadden al wat klauterpassages achter de rug die toch boven flinke afgronden gedaan moesten worden. We kregen al wat buitjes over ons heen en nog meer was voorspeld. We vonden het niet meer verantwoord om over die natte gladde rots weer terug te moeten klimmen en kozen er voor ons niet nog meer in de problemen te werken en dus om te keren. 
Zoals altijd, als je omkeert, wordt het tijdens de afdaling opeens mooier weer..... Hier bedenkt Sanne zich nog even gehurkt met op de achtergrond de markante Juratind.
Het is een lange tocht maar wel door prachtig, soms onoverzichtelijk, terrein.De volgende dag maken we in mooi weer met z'n allen een relaxte tocht naar Selsetra. Een mooie vlakke wandeling die ook voor mijn ouders goed te doen is.
Selsetra in Skorgedalen.Het volgende weekend dat mijn ouders er zijn heeft het opeens gesneeuwd. In het dal is er nog geen sneeuw, maar vanaf zo'n 400 meter is er aardig wat gevallen. Ik stel voor om met mijn ouders en de kinderen Vengedalen omhoog te rijden om te kijken hoeveel sneeuw er ligt. VEEL!
Direct openen we een sneeuwballengevecht, maken twee sneeuwpoppen en spelen nog even in de sneeuw.
Hier kijken we naar Blånebba, met sneeuw wat imposanter dan zonder....We maken de afgelopen (bijna) 5 jaar met volle teugen gebruik van de Noorse natuur in bijna alle mogelijkheden die deze biedt. Maar waar we nog behoorlijk groen zijn is het nautische. In Nederland hadden we op een moment zelfs twee zeilbootjes, deze hobby hebben we hier kompleet links laten liggen. Tijd om deze op te pakken. Door enig aandringen van Sanne zijn we op zoek gegaan naar een zeilbootje. Bleek dat Michel een zeilkajak te leen heeft. Dat ding is geniaal! Een kajak waar mee je kunt peddelen, maar kunt fietsen (zoals een ligfiets) en met drijvers er aan kan zeilen. Dit is perfect voor hier, want de wind tussen de bergen is zo variabel dat je op deze manier altijd aandrijving paraat hebt. Dit is gewoon spielerij! Als je er echt wat van wilt weten, check dan:http://www.hobie-kayak.com/cms/index.php?page=hobie-mirage-adventure-island
Zo ziet zoiets eruit. We waren zo enthousiast, we hebben een rode gekocht. Ironisch genoeg moest'ie uit Nederland komen....
Ons eerste tochtje over het Fjord was dan wel windstil maar onvergetelijk mooi :-)
Fantastisch dat we de omgeving nu ook vanaf het water kunne meemaken. Zeilen tussen de witte toppen....omdat het kan...En net als alles op rolletjes gaat, dan gaat het te goed en moet er blijkbaar een rem op gezet worden. We hebben dat al vaker meegemaakt en dit keer komt de rem in de vorm van een zwaar verstuikte enkel van Sanne. Bij veel geluk hebben we een boothuisje kunnen huren in Torvik en terwijl we de kajak en Freek haar optimistje (ook een zeilbootje voor Freeke op de kop getikt)naar het botenhuis dragen mist Sanne haar balans, spring over de boot en landt ontzettend slecht op haar ene voet. Ze heeft kaplaarzen aan, vergaat van de pijn bij het uittrekken hier van. We zien het direct, dit is niet goed. Gelijk naar het ziekenhuis waar een foto van haar belachelijk dikke enkel gemaakt wordt. Geen breuk te zien en door de gezwollenheid is de enkel niet te testen op andere schade. Volgende week weer terug. Weer een foto en nog steeds te dik. Volgende week, geen foto maar nog steeds te dik. Nu wordt er maandag een scan gemaakt en hopen we vrijdag meer te weten. We hopen het beste maar vooralsnog ziet het er niet positief uit. Sanne is de komende tijd uitgeschakeld. Ontzettend kl/&%(/te!
Patrick kwam ook vrij plotseling nog even op bezoek. Hij behoort weer tot de werkende klasse, zelfs tot de ondernemende! Hij kon het functionele weer met het aangename combineren en zo kwam hij bij ons aan. Mooi excuus om weer wat tochtjes te doen. Even overwogen we een skitocht te plannen naar Kirketaket maar het bleek wel dat dat niet te doen was. De zaterdag dat het plaats moest vinden was de sneeuw al weer aardig weggesmolten. Om toch een toptur te kunnen doen zijn we vanaf Brevikskaret over een bergrug naar Snortungen gelopen en langs de andere kant terug naar Skarsetra. Michel gaat ook mee op deze surrogaat skitocht. Michel heeft zijn zinnen volledig op skieen gezet en heeft even moeite zijn hoofd in sneeuwschoenen te schuiven. Maar na de ervaring is 'ie om. Prachtig!
Doordat we een ander vertrekpunt als aankomstpunt hebben, hebben we het geniaal opgelost met twee auto's. 1 van te voren neer gezet bij het aankomstpunt. De ander bij het vertrekpunt. Ideaal! Beetje jammer dat Patrick me 5 minuten onder de top van Snortungen vertelt dat hij de autosleutel van de auto op de aankomstplek in de auto op de vertrekplek heeft laten liggen. Dit soort acties noemt hij 'remko-acties'. Mocht je de moeite nemen om de hele blog door te spitten naar de bezoeken van Patrick, moet toch met me eens zijn dat we vanaf heden van een 'Patrick-actie' spreken.
Hier zijn Michel en Patrick op weg naar Snortungen. 
Ik had Michel uitgelegd over sneeuwluifels die over een graat hangen. Deze kunnen voor gevaar zorgen tijdens wintertochten. Hij kon zich er niet veel van voorstellen. Nu iets meer......
Patrick op weg naar de top met Åndalsnes naar de grond. Vlak na deze foto vertelde hij van de autosleutel.....
Waarschijnlijk is dit de eerste en enige 'ski-alike' foto van Michel waarbij hij nog rechtop staat ;-)
Hier dalen en Patrick en Michel af richting Loftskarseter.Zondag wordt het een fisketur. We lopen naar Herjevatnet om ons geluk te beproeven. Patrick, Freeke, Sjoerdje en ik trekken eropuit terwijl arme Sanne met het pootje hoog thuis zit......
De zussen helpen elkaar een handje.
Op weg naar Herjevanet.
Terugkijkend kijk je richting Molde, waar de bergen lager worden en de Fjorden wijder.
Bij Herjevatnet zijn we alleen maar onze blinkertjes kwijt geraakt zonder maar een keer beet gehad te hebben. We besluiten op Kolmannesset aan het fjord nog wat te proberen. We vangen 2 kleine koolvissen die we weer terug doen. Afgezien van het vissen is dit een heerlijke plek om de dag af te sluiten.
Terwijl we terugrijden zien we Michel ook langs/in het water vissen. Hij is fanatiek vliegvisser en heeft met zijn materiaal en techniek twee mooie zeeforellen en een makreel gevangen. De 30 koolvissen die hij ving heeft'ie terug gegooid. Na een korte demonstratie vliegvissen bewonderen we de mooie....en lekkere...zeeforellen of waren het nu zalmforellen.....
Freeke showt de zeeforel.Om Freeke en Sjoerdje al voorzichtig voor te bereiden op de zeilavonturen volgende jaar, trek ik ze een rondje in de nieuwe optimist achter de kajak aan.
Dat smaakt naar meer!Als het dan toch nog niet gaat sneeuwen, kunnen we net zo goed nog een topturtje doen toch Freeke. In eerste instantie dacht ze daar wat anders over maar zeer tevreden en trots kwamen we vorig weekend op de top van de 'mastberg' Torvikveten.
De mist trok op en zorgde voor een sprookjesachtige topervaring op Torvikveten.
Ook vanaf hier zien we Isjorden aan het eind van het Fjord weten.Ufff, we zijn weer bij geloof ik....