26.12.11

KERSTSTORM

Allereerst dit:



Een kerstkaart van ons zoals niemand'm ontvangen heeft. Ook dit jaar wederom geen kerstkaarten verstuurd, maar voor diegene die er absoluut een zal hebben, print bovenstaande foto uit en hang 'm er tussen. Hij is nog zelfgemaakt ook, vanuit ons raam door de kersversiering richting Juratind :-)

Begin December is er in het dorp de kerstboomviering. Als in Nederland Sinterklaas regeert dansen we hier in kringen om de kerstboom. Vorig jaar in 20 graden onder nul, dit jaar in de zeikregen....wat een contrast!

Twee heiligen....

Zowel Freeke als Sjoerdje volgen danslessen bij Gro. Een lokale danslerares die in Oslo woont maar een keer in de maand naar Åndalsnes komt om danslessen te organiseren. Freeke en nu ook Sjoerdje behoren ondertussen tot de vaste danseressen. Voor de kerst worden ze klaargestoomd voor de kerstopvoering. Voor Freeke was dit HipHop/Streetdance (helaas geen foto's slechts, lange, film)en Sjoerdje deed op Zaterdag de Vissendans en op Zondag (jawel we mochten twee dagen) de elvendans. Hier een kleine impressie van de fiskedans:
Sjoerdje temidden van haar vriendinnen Helene en Ida.


Op zaterdag was er ook muziekconcert. Freeke speelt piano en voorafgaand aan de voorstelling hebben ze (de cultuurschool) een 'intiem' pianoconcert in de bibliotheek georganiseerd. Ontzettende leuk. Op de foto staat Ingrid, een vriending van Freeke zodat je ziet hoe het daar was. Ook hier heb ik alleen een filmpje van Freeke.....dus die zien we niet.

De sneeuwcondities zijn niet al te best. De afgelopen twee jaar zijn we behoorlijk verwend. Dit jaar is het mild met veel regen. In Bjorli, echter, is het wat kouder en kunnen ze daardoor kunstsneeuw produceren. Michel was zo nieuwsgierig naar het skieen dat we besloten om naar Bjorli te gaan. Dat deden we twee weekenden totdat er ook goede sneeuw bij ons kwam en zelfs mooi weer.
Deze dag zijn Michel en ik Skarven op gegaan. Een behoorlijke uitdaging voor iemand die maar 2x op de piste geskied heeft om dan off-pist een berg af te skieen. Maar hij sloeg zich er kranig door heen en beleefde zelfs het jihaa moment door de poedersneeuw.

Heerlijk windstil liepen we naar de bergrug van Skarven die naar de top leidt.
Op de bergrug waaide het behoorlijk onaangenaam. Vanaf de top konden we niet direct naar beneden skieen. En moesten eerst een stukje de rug teruglopen. We klikken de ski's onder en moeten eerst een steil stukje af om daarna in lekkerder terrein door te skieen. Ik zeg dat ik het wel even voor doe, zodat Michel kan volgen. Wat ik niet wist is dat mijn ene schoen niet helemaal in de binding zat, dus bij de eerst bocht vliegt m'n ski af en verdwijnt 300 meter de berg af. FOK! Gelukkig zie ik 'm liggen en kom ik er op een been nog bij om 'm op te halen. De eerste toptur verliep dus niet helemaal zonder opstakels maar goed.....het seizoen is begonnen ;-)

Kleine meisjes worden groot! Zo was er aanmelding op school voor Sjoerdje. In Noorwegen starten kinderen met 6 jaar op school. Nu mochten ze allemaal was wennen in de schoolbanken en krijgen ze echt huiswerk mee.


Ondertussen volgens traditie, zagen we onze kerstboom uit het bos. Met een groepje gaan we op de ski's het bos van Aslak in om een mooie boom uit te zoeken.

Jaaaaaaah, dit jaar een hele mooie gevonden :-)
Zo'n tochtje met de kinderen in Noorwegen kan natuurlijk niet zonder worstjes grillen.

De winter komt twijfelachtig door. Tussen alle kwakkel momenten door is het hier gelukkig af en toe mooi. Sanne kon het niet laten om een fotootje van het ondertussen bekende uitzicht te nemen.
Skarven, Klauva, Kirketaket. We hebben al minstens 100 foto's van dit uitzicht, maar da's het leuke van in de bergen wonen. Ze zijn nooit hetzelfde!

24 december. Mijn vader jarig en hier in Noorwegen eigenlijk de belangrijkste kerstdag. Julaften, traditioneel gevierd met Pinnekjøt (soort spareribs van lam, maar dan anders klaargemaakt)en kadootjes uitpakken. Op de weersvoorspellingen lijkt het erop dat het de enige mooie dag van de kerstvakantie gaat worden dus ik waag het er maar snel nog op. Een vlug tochtje op Storhesten.
Poedersneeuw! Heerlijk skieen, beetje kort maar toch :-)

Sanne is deze kerst ook weer ijverig geweest en heeft zelf hele gezonde knackerbrød gemaakt die we rond gebracht hebben naar vrienden en kennissen.

Julaften vieren we met z'n viertjes. Sanne heeft heerlijk gekookt en, ondanks dat we het bijzonder rustig aan met kado's hebben gedaan, ligt het onder de boom helemaal vol. Sjoerdje en Freeke zijn hyper....


1e Kerstdag kregen we gezellig bezoek. Ze gingen op tijd naar huis en er was storm voorspeld. En die kwam er. Ze heette Dagmar. Een storm met een meisjesnaam? Tja, dat komt wel eens voor als de storm een orkaan blijkt te zijn! Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Windvlagen beukte op het huis waardoor het hele huis stond te trillen. Bomen gingen om en stroom viel iedere keer weg.
De kinderen hebben we allebei op onze slaapkamer gelegd, want die waren bang en de wind beukte precies op hun kant van het huis.
Eindelijk in slaapgevallen werd ik 's ochtends gewekt door een sms van de vrouw waar we een botenhuis huren. Het water heeft zo hoog gestaan dat de deuren weggeslagen zijn en alles los is gaan drijven. Gelukkig alles aan touw vastgelegd, maar we troffen een behoorlijke ravage aan. Ik heb Vincent gevraagd me te helpen en we reden naar het botenhuis. Onderweg troffen we veel omgewaaide bomen en andere dingen aan. Ook het Fjord zag helemaal bruin en lag bezaaid met allemaal 'dingen'. Echt bizar weer, en dan hadden we 'm hier niet eens op de volle sterkte.

Hopenlijk houd het weer zich voorlopig koest, daalt de temperatuur en komt er lekker veel sneeuw en zon :-)

12.11.11

SUBTROPISCHE HERFST met een beetje sneeuw

Hoewel de foto's je anders doen gaan geloven, beleven we een gigantisch warme herfst en zelfs winter op dit moment. Heel even werden we op het verkeerde been gezet met een bak sneeuw in de bergen, maar daarna hield de 17 graden redelijk stabiel aan. Ongekend, zelfs de trolstigen is nog gewoon sneeuwvrij en open voor verkeer. Dit is niet normaal!
Gelukkig duikt de temperatuur nu weer wat omlaag en worden we 's ochtends wakker in een witgerijpte wereld. De spijkerbanden gaan weer onder en ik heb zooooooooooooooooooooooooo'n zin om te skieen.

Zojuist van baan gewisseld en zo was daar plotseling mijn eerste echt vrije weekend sinds tijden. Zowel een zaterdag als een zondag vrij! Hoewel dit het familieleven ten goede komt, heb ik dit feit toch even in m'n eentje gevierd. Ik ben de Trollstigen opgereden en Kongen op geklommen. Leuke klauterberg met machtig uitzicht!
Uitzicht vanaf Kongen richting Dronninga (Kongen=koning en Dronninga=Koningin) Verder achter Dronninga zie je Innfjorden en Fjord en bergen richting Molde.
Uitzicht vanaf Kongen over Isterdalen. Het dal dat je door moet rijden om bij de Trollstigen te komen.

Vorige keer schreef ik al over het 'turglede' (=tochtgenot)hoog houden bij Freeke en Sjoerdje. Hiervoor ondernemen we afzondelijk van elkaar tochtjes goed toegespitst op het niveau dat ze aankunnen en uitdagend vinden. En dat werkt erg goed. Zowel Sjoerdje als Freeke vinden het erg leuk. Natuurlijk trekken we er heus nog wel met z'n allen op uit.
Deze keer is Freeke met mij naar de top van Moanebba geklommen terwijl Sjoerdje met Sanne naar Selsetra gingen in Skorgedalen.

Hier schrijft Sjoedje haar eigen naam in het boek van Selsetra. Die meid wordt ook plotseling groter :-)
Freeke is blij op de top van Moanebba. Samen alle plekken in Isjorden gezocht: ons huis, dat van vriendinnetjes,school, de winkel, enz.....
Als je voorbij de top 2 tellen doorloopt kom je bij een prachtig hutje, een leuk doel op zich voor het tochtje.

Plotseling zocht er een Nederlander kontakt die bleek al sinds Juli hier op Torvik te wonen. Blijkbaar krijgt hij ook de skikriebels want hij vroeg me of ik heb van ski-advies kon voorzien. We hebben afgesproken en hebben wat gekletst. Bleek dat hij al die tijd hier woont zonder Liljefjellet gezien te hebben. Dit is werkelijk de meest lonende plek tegen de minste inspanning die je maar kunt bedenken. Sjoerdje en ik hebben het'm laten zien.

Sjoerdje wijst Michel de weg.....

Wederom een tochtje met Freeke alleen, maar nu was het Sanne die Freeke meenam naar Nesaksla, de thuisberg van Åndalsnes. Super steil maar mooi uitzicht!
Freeke op de top!

En zo waren plotseling mijn ouders op bezoek. Erg leuk.....en lekker, want de koffer was weer flink gevuld met Hollandse lekkernij. Direct het eerste weekend hebben we al misbruik van ze gemaakt en zijn Sanne en ik met z'n tweetjes richting Juratind vertrokken. De bedoeling was de Noordrug te volgen naar de top. Lang en op het laatst geexponeerd klauteren.
Hier staan we redelijk dicht bij de top. We hadden al wat klauterpassages achter de rug die toch boven flinke afgronden gedaan moesten worden. We kregen al wat buitjes over ons heen en nog meer was voorspeld. We vonden het niet meer verantwoord om over die natte gladde rots weer terug te moeten klimmen en kozen er voor ons niet nog meer in de problemen te werken en dus om te keren.
Zoals altijd, als je omkeert, wordt het tijdens de afdaling opeens mooier weer..... Hier bedenkt Sanne zich nog even gehurkt met op de achtergrond de markante Juratind.
Het is een lange tocht maar wel door prachtig, soms onoverzichtelijk, terrein.

De volgende dag maken we in mooi weer met z'n allen een relaxte tocht naar Selsetra. Een mooie vlakke wandeling die ook voor mijn ouders goed te doen is.
Selsetra in Skorgedalen.

Het volgende weekend dat mijn ouders er zijn heeft het opeens gesneeuwd. In het dal is er nog geen sneeuw, maar vanaf zo'n 400 meter is er aardig wat gevallen. Ik stel voor om met mijn ouders en de kinderen Vengedalen omhoog te rijden om te kijken hoeveel sneeuw er ligt. VEEL!
Direct openen we een sneeuwballengevecht, maken twee sneeuwpoppen en spelen nog even in de sneeuw.
Hier kijken we naar Blånebba, met sneeuw wat imposanter dan zonder....

We maken de afgelopen (bijna) 5 jaar met volle teugen gebruik van de Noorse natuur in bijna alle mogelijkheden die deze biedt. Maar waar we nog behoorlijk groen zijn is het nautische. In Nederland hadden we op een moment zelfs twee zeilbootjes, deze hobby hebben we hier kompleet links laten liggen. Tijd om deze op te pakken. Door enig aandringen van Sanne zijn we op zoek gegaan naar een zeilbootje. Bleek dat Michel een zeilkajak te leen heeft. Dat ding is geniaal! Een kajak waar mee je kunt peddelen, maar kunt fietsen (zoals een ligfiets) en met drijvers er aan kan zeilen. Dit is perfect voor hier, want de wind tussen de bergen is zo variabel dat je op deze manier altijd aandrijving paraat hebt. Dit is gewoon spielerij! Als je er echt wat van wilt weten, check dan:http://www.hobie-kayak.com/cms/index.php?page=hobie-mirage-adventure-island
Zo ziet zoiets eruit. We waren zo enthousiast, we hebben een rode gekocht. Ironisch genoeg moest'ie uit Nederland komen....
Ons eerste tochtje over het Fjord was dan wel windstil maar onvergetelijk mooi :-)Fantastisch dat we de omgeving nu ook vanaf het water kunne meemaken. Zeilen tussen de witte toppen....omdat het kan...

En net als alles op rolletjes gaat, dan gaat het te goed en moet er blijkbaar een rem op gezet worden. We hebben dat al vaker meegemaakt en dit keer komt de rem in de vorm van een zwaar verstuikte enkel van Sanne. Bij veel geluk hebben we een boothuisje kunnen huren in Torvik en terwijl we de kajak en Freek haar optimistje (ook een zeilbootje voor Freeke op de kop getikt)naar het botenhuis dragen mist Sanne haar balans, spring over de boot en landt ontzettend slecht op haar ene voet. Ze heeft kaplaarzen aan, vergaat van de pijn bij het uittrekken hier van. We zien het direct, dit is niet goed. Gelijk naar het ziekenhuis waar een foto van haar belachelijk dikke enkel gemaakt wordt. Geen breuk te zien en door de gezwollenheid is de enkel niet te testen op andere schade. Volgende week weer terug. Weer een foto en nog steeds te dik. Volgende week, geen foto maar nog steeds te dik. Nu wordt er maandag een scan gemaakt en hopen we vrijdag meer te weten. We hopen het beste maar vooralsnog ziet het er niet positief uit. Sanne is de komende tijd uitgeschakeld. Ontzettend kl/&%(/te!

Patrick kwam ook vrij plotseling nog even op bezoek. Hij behoort weer tot de werkende klasse, zelfs tot de ondernemende! Hij kon het functionele weer met het aangename combineren en zo kwam hij bij ons aan. Mooi excuus om weer wat tochtjes te doen. Even overwogen we een skitocht te plannen naar Kirketaket maar het bleek wel dat dat niet te doen was. De zaterdag dat het plaats moest vinden was de sneeuw al weer aardig weggesmolten. Om toch een toptur te kunnen doen zijn we vanaf Brevikskaret over een bergrug naar Snortungen gelopen en langs de andere kant terug naar Skarsetra. Michel gaat ook mee op deze surrogaat skitocht. Michel heeft zijn zinnen volledig op skieen gezet en heeft even moeite zijn hoofd in sneeuwschoenen te schuiven. Maar na de ervaring is 'ie om. Prachtig!
Doordat we een ander vertrekpunt als aankomstpunt hebben, hebben we het geniaal opgelost met twee auto's. 1 van te voren neer gezet bij het aankomstpunt. De ander bij het vertrekpunt. Ideaal! Beetje jammer dat Patrick me 5 minuten onder de top van Snortungen vertelt dat hij de autosleutel van de auto op de aankomstplek in de auto op de vertrekplek heeft laten liggen. Dit soort acties noemt hij 'remko-acties'. Mocht je de moeite nemen om de hele blog door te spitten naar de bezoeken van Patrick, moet toch met me eens zijn dat we vanaf heden van een 'Patrick-actie' spreken.
Hier zijn Michel en Patrick op weg naar Snortungen.
Ik had Michel uitgelegd over sneeuwluifels die over een graat hangen. Deze kunnen voor gevaar zorgen tijdens wintertochten. Hij kon zich er niet veel van voorstellen. Nu iets meer......
Patrick op weg naar de top met Åndalsnes naar de grond. Vlak na deze foto vertelde hij van de autosleutel.....
Waarschijnlijk is dit de eerste en enige 'ski-alike' foto van Michel waarbij hij nog rechtop staat ;-)
Hier dalen en Patrick en Michel af richting Loftskarseter.

Zondag wordt het een fisketur. We lopen naar Herjevatnet om ons geluk te beproeven. Patrick, Freeke, Sjoerdje en ik trekken eropuit terwijl arme Sanne met het pootje hoog thuis zit......
De zussen helpen elkaar een handje.
Op weg naar Herjevanet.
Terugkijkend kijk je richting Molde, waar de bergen lager worden en de Fjorden wijder.
Bij Herjevatnet zijn we alleen maar onze blinkertjes kwijt geraakt zonder maar een keer beet gehad te hebben. We besluiten op Kolmannesset aan het fjord nog wat te proberen. We vangen 2 kleine koolvissen die we weer terug doen. Afgezien van het vissen is dit een heerlijke plek om de dag af te sluiten.
Terwijl we terugrijden zien we Michel ook langs/in het water vissen. Hij is fanatiek vliegvisser en heeft met zijn materiaal en techniek twee mooie zeeforellen en een makreel gevangen. De 30 koolvissen die hij ving heeft'ie terug gegooid. Na een korte demonstratie vliegvissen bewonderen we de mooie....en lekkere...zeeforellen of waren het nu zalmforellen.....
Freeke showt de zeeforel.

Om Freeke en Sjoerdje al voorzichtig voor te bereiden op de zeilavonturen volgende jaar, trek ik ze een rondje in de nieuwe optimist achter de kajak aan.
Dat smaakt naar meer!

Als het dan toch nog niet gaat sneeuwen, kunnen we net zo goed nog een topturtje doen toch Freeke. In eerste instantie dacht ze daar wat anders over maar zeer tevreden en trots kwamen we vorig weekend op de top van de 'mastberg' Torvikveten.
De mist trok op en zorgde voor een sprookjesachtige topervaring op Torvikveten.
Ook vanaf hier zien we Isjorden aan het eind van het Fjord weten.


Ufff, we zijn weer bij geloof ik....

5.9.11

QUALITYTIME

De laatste anderhalve week stonden met recht in teken van 'Qualitytime'. Hoe afschuwelijk yupperig het woord ook klinkt, het dekt wel de lading. Zo sloot ik de vorige blog af met afschrikwekkende vooruitzichten die London ons zou gaan brengen. Nu hier: ik schrijf, dus ik besta. Dus zo slecht zal het niet geweest zijn.

Het weekend voor ons vertrek naar London heb ik een prachtige tocht samen met Freeke gemaakt. Freeke is niet echt gecharmeerd van tochten maken. Grotendeels komt dat doordat deze weinig uitdaging voor haar bieden. Dit doordat de tochten, vooralsnog, op de minste van ons gezin zijn afgesteld, wat betekent dat het op Sjoerdje haar niveau ligt. Al vaker hadden we het er over gehad dat we 'ns alleen met Freeke op pad moesten om te kijken of ze het dan ook zo als 'skjedelig'(saai) ervaart.

Gelukkig werd ons vermoeden bevestigd. In 2 uur liepen/klauterden we een mooie kustberg Tarløyvsa. Prachtig uitzicht naar het oosten over de Romsdaler alpen en naar het westen richting de Oceaan. Onderweg kreeg ze complimenten van een stel dat niet verder durfde en zei een groep, als bergklimmers uitziende mannen uit Oslo, kleinerend gedag. Kleinerend omdat ze zich op dezelfde top bevonden in hun topuitrusting als een negenjarig meisje in hardlooptights :-) Ik weet niet of het echt zo was maar het klinkt wel stoer. Hier op de foto vereeuwigt ze haar beklimming met haar naam in het topboek. Natuurlijk is eerst de reep chocolade soldaat gemaakt die ik voor op de top beloofd had. Ze heeft onderweg veel lol gehad en liep het met gemak. Allebei trots :-)
Diezelfde dag hebben ook Sanne en Sjoerdje passen tochtEN(!) gemaakt. Eerst zijn ze , voor het eerst, samen naar Åndalsnes gefietst om een ijsje te scoren (is wel duidelijk hoe we de kinderen 'på tur' paaien) en daarna had Sjoerdje nog zin in meer.
Hierboven rusten ze uit na een wandeling naar Vårseterhjel'n. Een mooi uitzichtspunt vanaf halverwege een berg in Isfjorden richting Åndalsnes.

Al een maand telde de kinderen af. Nog zoveel nachtjes en dan mogen we 4 nachten bij een vriendinnetje slapen. Freeke bij haar vriendin Melina en Sjoerdje bij Helene. Ze keken er erg naar uit. Wij ook. Wij vertrokken, na een impulsieve kaartjeskoop actie een paar maanden geleden, nu dan echt naar London. Nou ja London, een plaatsje ten westen van London heet Reading. De leek heeft daar nog nooit van gehoord maar onder festivalgangers is het een begrip. 90.000 toeschouwers genieten van een 3 daags festival met tal van bands en andere kunstuitingen. Alles gaat gepaart met bier, gore toiletten en vuur. Ook de kleding is onmiskenbaar, iedereen draagt rubberen kaplaarzen en de vrouwen in hotpants. Dat heeft natuurlijk te maken met de combinatie van het Engelse weer en het gras waar het festival gehouden wordt. Ook wij verschenen in kaplaarzen.
Sanne wilde absoluut vooraan staan. Ik raadde het af, maar gaf me gewonnen. Zo gingen we tijdens voorgaande artiest 'Elbow' ons plekje veroveren. We staan redelijk vooraan en de sfeer is goed, zo ook het weer :-)Nu wordt het de beurt aan de hoofdact 'Muse'. Daar zijn we voor gekomen, maar wij niet alleen. Het stroomde vol en onvrijwillig kwamen we meer vooraan te staan zonder dat er mensen voor ons weg gingen. Kortom, we werden redelijk samengedrukt hier vooraan. Ik voelde de bui al hangen. Zodra de herrie losbarst doet het publiek dat ook, en daar wordt het voor ons niet comfortabeler door. Zeg maar bijzonder oncomfortabel. Tijdens het eerste nummer begon het al, nog net te hebben, maar veel geduw en gebeuk. Toen, plotseling, vielen zo'n tien rijen mensen voor ons in een klap plat op de grond. Wat er gebeurde is me nog steeds een raadsel maar gelukkig waren wij de eerste die nog bleven staan. Lichte paniek was er en je zag er redelijk wat met paniek in de ogen naar achteren vertrekken. Ook Sanne en ik zijn afgetaaid en iets meer aan de zijkant een stuk relaxter van het concert staan te genieten.
Een unieke ervaring zonder spijt. Maar toch doe ik dit niet meer. Ik vond het te heftig...........ik word te oud voor dit soort geintjes.
Bovenstaande klinkt wat negatief maar al met al hebben we het heerlijk gehad. Waanzinnig goed hotel en heerlijk gegeten. Daarbij moet ik echt zeggen dat ik positief verrast was door de Engelsen. Ik had toch een bepaalde agressiviteit verwacht maar wat een beleefde en vriendelijke mensen daar.
De laatste dag hebben we London verkend. Een heerlijke stad waar eigenlijk alle bezienswaardigheden op loopafstand van elkaar liggen. Een erg prettige en vriendelijke stad om te zijn. Komen hier ook zeker nog 'ns terug met de kinderen. Ook voor hun is er hier veel te zien en te beleven. Na alle bezichtigingen, shoppen en lekker eten zijn we 's avonds nog naar een voorstelling van STOMP geweest. Wie het niet kent, gaat dat zien! Echt een aanrader! Vooral in het Ambassadortheater waar wij het gezien hebben. Hieraan is alles groots, behalve het theater zelf. Beetje cryptisch maar zo is het maar net.

Weer thuis aangekomen weer ff flink met de kinderen geknuffeld en de draad weer opgepakt. Gelukkig werden we woensdag, donderdag en vrijdag op drie prachtige dagen getrakteerd en Sanne en ik waren ook nog vrij. Sanne had vrij genomen en ik hang deze week tussen mijn oude en nieuwe baan in. Dit weekje was even een adempauze. Na wat relaxing en huishoudklusjes op woensdag zijn we donderdag på tur gegaan. Het doel werd de oostgraat van Kirketaket. Kirketaket, eigenlijk alleen bekend als winterberg waar je grandioos van af kan skieen en eigenlijk in de zomer niet interessant. Behalve de oostgraat. Een graat met 3e graads klimwaardering die je over steil en erg smal terrein naar de top brengt. Zowel links als rechts van de graat gaat het honderden meters loodrecht naar beneden. Sanne was sceptisch maar had veel zin om het te proberen. We nemen touw en wat zekeringen mee om de meest heftige passages af te zekeren.
Het zou strak blauw zijn maar dat werd het niet. De wolken speelden heel de dag verstoppertje met ons en gaven toch een extra sjeu aan de uitzichten. Hier is Sanne op weg naar Skjøvskaret. Het bergzadel vanwaar de oostgraat omhoog klimt richting de top van Kirketaket. Het eerste deel klauteren we door steil terrein wat prima te doen is. Daarna wordt de graat steiler en smaller. Sanne wordt sceptisch en besluit om te keren. Ze zou het graag proberen als we meer tijd hadden. We moeten namelijk de kinderen weer op tijd van school en het kinderdagverblijf halen. Dan is het niet heel relaxt klimmen. Ze keert om en ik ga door. Zonder touw klimmen gaat veel sneller en is, met wat klimervaring en geen hoogtevrees, hier prima te doen.
Hier staan we aan het begin van de graat. Eerst nog comfortabel breed maar later zo smal dat ik een meter of 10 met 1 been aan weerszijde er overheen geschoven ben.
De wolken geven extra sjeu aan het uitzicht. Hier zie je vanaf de top nog net het Romsdalsfjord met aan de linkerkant een puntje Åndalsnes. Nog aan de voorkant/begin (of eind, het is maar net hoe je het ziet) ligt Isfjorden, ons paradijs:-) Ik trippel de 'skihelling' naar beneden over grote blokken en later door een nogal dicht struikenbos. Doordat ik op deze manier een vrij directe lijn gevolgd ben en Sanne in een omtrekkende beweging heeft gelopen, komen we elkaar weer tegen op op Kavliheian, een huttenveld onderaan Kirketaket.
Vrienden van ons hebben een hutje daar, dus we lenen hun veranda even om van het zonnetje te genieten. Nog 3 kwartiertjes dan moeten we de kinderen halen.......... waarom zijn we hier eigenlijk niet direct gaan liggen??

De volgende dag gaat Sanne op haar gezicht tijdens het (terrein-)hardlopen. Een gladde steen zorgt er voor dat ze uitglijdt en precies met haar knie op diezelfde steen knalt. Knie dik en veel pijn. Lijkt op een probleem met een bandje....shit. Het is nog mooi weer. Ik pak, egoistisch als ik ben, nog een tochtje terwijl mijn vrouw gewond thuis zit. Sterker nog, Sanne zal me aan het eind van mijn tochtje moeten ophalen en weer naar de auto brengen. Vandaag loop ik Romsdalseggen. De extreemvariant van deze populaire route. Eigenlijk de extreem + variant omdat ik 'm vanaf lilljefjellet loop. Dit betekent meer klimmen/klauteren en minder door een gruiscouloir lopen. Dus iets moeilijker/gevaarlijker maar sneller en leuker. Na deze 800 hoogtemeters klimmen volg je een bijna 7 kilometer lange graat met waanzinnig uitzicht in het Romsdal, Fjord en richting Isfjorden.
In de loop van de middag kwam een buitje over die een regenboog over het fjord maakte. Hier het uitzicht richting Isfjorden.
Gelukkig stond Sanne voor me klaar in Åndalsnes om me weer naar het begin van de route te rijden waar mijn auto stond. Lief!

Tsja, morgen gaat het harde leven weer beginnen. De wekker gaat vroeg en ik ga 'ns kijken hoe het met m'n oude nieuwe baan is.