8.7.12

FRITID

De drie maanden zomervakantie voor de kinderen is aangebroken en dat betekent voor elk gezin in Noorwegen dat er weer een plan gemaakt moet worden voor de opvang van de kinderen. Gedeeltelijk is het nog wel op te vangen met SFO en Barnehagen maar sluitend wordt het niet. Gelukkig wordt het met Freeke en Sjoerdje steeds makkelijker doordat ze ouder en zelfstandiger worden. Ze kunnen makkelijker een tijd alleen thuis zijn, in ieder geval als Freeke ook thuis is. Maar goed je kunt ook Freeke weer niet de verantwoordelijkheid voor Sjoerdje geven, dus dat soort situaties beperken we toch ook liever maar. Voortschrijdend inzicht heeft ons doen besluiten de opa en oma's als verjaarscadeau een bezoek van de kleinkinderen te geven. Dat betekent dat Freeke en Sjoerdje helemaal alleen (met stewardesservice)naar Nederland vliegen en daar tien dagen blijven logeren. Iedereen heeft er veel zin in, maar de meiden vinden het zelf vliegen best spannend.........en wij bij nader inzien toch ook wel. En dan 10 dagen....best lang ook.
Natuurlijk gaat het argument dat we geen opvang hebben wat mank als ik verklap dat ook Sanne en ik hetzelfde weekje vrij hebben genomen om hier in het Romsdal allerlei bergtochten te maken waar we al lang zin in hebben maar nooit aan toe komen......

Maar voor het zover is maken we eerst nog een turmål-tuurtje met het gezin en twee vriendinnen van Freeke en Sjoerdje: Melina en Wanja. We lopen naar Løytnantstølen.

Watervalletjes en 'rumpetrollen'(kikkervisjes) vangen zijn leuk voor de afwisseling.
Lekker lunchen bij het hutje. Gelukkig blijft de voorspelde regen uit.

Vlak voordat de meiden naar Nederland gaan genieten we met z'n vieren nog van het mooie weer tijdens een tocht naar de Turistverenigingshut Måsvasbu.
Måsvasbuhytte
Wij, met zijn viertjes.

Ook zeldzaam dat het op de langste dag van het jaar (Sankt Hans)ook mooi weer is! Voorgaande jaren was het een trieste bedoeling en moest je je echt opwarmen aan het mega grote Sankt Hans vuur dat traditioneel ontstoken wordt.
Dit jaar was het heerlijk weer. Veel mensen zijn naar Øvre Kavli gekomen om Sankt Hans te vieren. Vaak klaag ik over dat dit soort 'noorse' gezelligheid helemaal niet gezellig is, maar dit keer kom ik daar van terug. Het was erg gezellig!! Totdat die duizende knutjes (knotjes, steekvliegjes) de boel kwamen verstieren. Met veel rook hielden we de meeste wel weg, maar de dag erna bleek toch wel dat ze ons aardig te pakken hebben gehad......
Gezellig......onze stoelen zijn vast te herkennen ;-)
Na lang aandringen van de kinderen gaat dan eindelijk de fik erin.
Groot vuur zodat ook de omstaande bomen vlam vatte.... Met z'n allen water gehaald om erger te voorkomen.

Tja, dan is daar het moment. Simpel om tickets te bestellen en opa en oma's bereid te vinden de kinderen op te vangen. Die zien het, net als de kinderen, wel zitten. Maar als je dan de kinderen op het vliegtuig zet, is het toch gek. Sanne heeft ze naar Oslo gereden en mocht mee tot aan de 'slurf' naar het vliegtuig. En daar gingen ze dan......
Van mijn ouders hoorde we dat ze goed aangekomen waren en opa en oma in de armen gevlogen waren! Dat was fijn! Nu alleen Sanne nog opbeuren, die kwam helemaal verdrietig thuis.....

De eerste dag zonder kinderen.... Voor de hele week dat Sanne en ik samen vrij zijn wordt er gigantisch slecht weer voorspeld. Voor de eerste zaterdag zelfs wolkbreuken en zware onweersbuien. Alle grootse plannen die we voor deze week bedacht hadden laten we al wat los, mede door de gigantische hoeveelheid sneeuw die nog in de bergen ligt. Dit maakt de meest grote 'topturen' tot behoorlijk heftige alpine ondernemingen. Dan maar mooie wandelingen maken als het weer het toelaat.
Zoals gezegd de eerste zaterdag was hopeloos weer voorspeld maar het zag er best redelijk uit. Dus besloten we een rondje te lopen vanuit Vengedalen naar Isfjorden langs een hutje dat Kaffekjellbua heet.
Het begin van het tochtje volgt het begin van de 'bekende' romsdalseggen. Het blijkt dat ook hier nog erg veel sneeuw ligt. Dat maakt ons toch wel nieuwsgierig hoe romsdaleggen met sneeuw is.... dat misschien later.
Het hutje: Kaffekjellbua, oftewel koffieketelhutje

Ook de volgende dag, ondanks de voorspellingen redelijk weer. Vanwege de voorspellingen ook geen gekke dingen vandaag. We lopen samen 10km door de bergen hard en gaan daarna vissen. Ik heb een visroker gekregen voor mijn verjaardag, maar ben nog niet zo gelukkig geweest met de vangst.
Bij Innfjorden is het altijd goed vissen. En dat blijkt! 2 kabeljauwen, 3 koolvissen en 2 makrelen. En Sanne ving ook nog een raar geval wat we weer terug gedaan hebben. Later opgezocht en bleek inderdaad niet te eten te zijn.

We besluiten niet meer naar internet te kijken voor het weer maar gewoon uit het raam te kijken, en dat blijkt verstandiger. Ook de volgende dag weer heerlijk weer, hoewel redelijk bewolkt. Vorig jaar waren we samen al op weg naar de oostgraat van Kirketaket. Kirketaket staat bekend als fantastische skiberg maar deze heeft een steile geexponeerde oostgraat die in de lente,zomer en herfst goed te beklimmen is. Vorig jaar is Sanne afgehaakt doordat het terrein te geexponeerd was en de druk om de kinderen op tijd van school te halen betekent dat we de graat ook weer af moesten klimmen, toen ben ik alleen doorgegaan. Dit keer geen kinderen op te halen, dus tijd zat.
Hier op weg naar de oostgraat die zich aftekent tegen de soms knalblauwe lucht.
Hier begint de graat. Langzaam wordt 'ie steiler en meer geexponeerd. Hier is het nog klauteren waar het later meer klimmen wordt.
Terwijl Sanne klaagt dat ze het eng en niet leuk meer vindt, klimt ze makkelijk en snel over de graat:-)
Trots en voldaan komt Sanne op de top aan! Prachtig uitzicht vanaf de bijna windstille top van Kirketaket.
Even lekker uitblazen voordat we weer naar beneden gaan. De weg terug bestaat uit een mega blokkenveld van zo'n 900 hoogtemeter wat erg vermoeiend lopen is.
Gelukkig ligt bijna de hele flank nog vol met sneeuw. We zoeken allebei een platte steen uit en gebruiken deze als billenslee. Dat gaat als een jekko!! Hier zie je dat Sanne 'haar slee' installeert.

Bij terugkomst van Kirketaket haalden we de gisteren gevangen makreel uit het pekelbad en kon het visroken beginnen.
Zo gaat dat dan: een metalen blik waar je de vis op een roostertje in legt. Je strooit dun zaagsel over de bodem van het blik. Deksel er op (1cm opening) en het vuur eronder. Na 10-15 minuten een prachtig gerookte pepermakreel!
het resultaat! Heerlijk!

We boffen. Volgende dag weer mooi weer! Dan nu maar Romsdalseggen. Deze tocht die onze provincie 'Rauma' gigantisch promoot, hebben we al vaak in verschillende varianten gelopen. Nog niet met veel sneeuw, dus dat dan nu maar. Romsdalseggen is een fantastische tocht die niet snel verveelt. Ik zou hem zo weer lopen, zal ook zeker dit seizoen nog gebeuren. Waanzinnig!
Hier het uitzicht vanaf Romsdalseggen. Zo'n 1000 meter lager het romsdal waar de Rauma rivier doorheen krongelt en waar je uitzicht hebt op de Romsdalshorn en recht de Trollveggen in kijkt.
Hier komt Sanne net boven na het smalste gedeelte van de graat naar Mjelvafjellet. Door de promotie en het toegankelijk maken van de wandeling heeft het wel veel van de charme verloren. De meest smalle en steile delen zijn voorzien van staalkabels. Da's zonde, maar begrijpelijk.
Een groot deel van het blokkenterrein van Mjelvafjellet naar Høgnøsa ligt nog onder de sneeuw. Dat maakt het lopen wel veel aangenamer zeker met het continu mooie uitzicht.

Nu is het tijd voor een rustdagje....nou ja, even wat voor ons zelf zal ik maar zeggen. Door de hoeveelheid sneeuw is het op sommige bergen vanaf de Trollstigen nog prima skieen. Sanne moet er niet aan denken om nog te skieen, ik eigenlijk wel. Dus Sanne fietst naar het botenhuis en gaat lekker zeilen met de 'Hobie' en ik rijd de Trollstigen op om Alnestind op te gaan en af te skieen.
Waanzinning, gewoon nog skieen in Juli! En gewoon helemaal tot aan de auto sneeuw. Ik hoef geen een keer mijn ski's uit te doen.

Zoals ik net schreef promoot Rauma de 'graat'wandeling Romsdalseggen als meest fantastische wandeling in Noorwegen. Er is nog zo'n wandeling in Noorwegen. Deze ligt zo'n drie uur rijden bij ons vandaan in het berggebied Jotunheimen. Het is Beseggen en is echt een prestigeding onder (noorse-)wandelaars. Beseggen wordt al jarenlang op dezelfde wijze gepromoot als Romsdalseggen nu het laatste jaar. Vanuit de media hier vernemen we steeds dat Romsdalseggen mooier, uitdagender, varierender en meer graat is dan Beseggen. Sanne kwam met het plan om dat zelf uit te vinden dus zijn we 's ochtends vroeg naar Gjendesheimen gereden, daar de auto geparkeerd en het pontje naar Memurubu genomen. De (gezamelijke-)vakantie in Noorwegen is nog niet begonnen maar toch waren we absoluut niet de enige. Oef....dit is niet echt leuk meer om tegelijk met zoveel mensen aan een wandeling te beginnen. En dan te weten dat de andere helft van de wandelaars de tocht andersom lopen. We beginnen redelijk langzaam met lopen en worden aan alle kanten door wandelaars ingehaald. Na nog geen 3 kwartier lopen we vooraan en hebben alle wandelaars ver achter ons gelaten. Ondertussen lopen Sanne en ik op aardig tempo. Er is werkelijk geen plek waar we een foto van willen maken of pauze willen houden. Er is gewoon geen flikker aan. De tocht is ruim 13 kilometer lang en stijgt en daalt zo'n 1100 hoogtemeters. Er staat 7 uur in de gidsjes als looptijd en Sanne en ik doen er uiteindelijk maar 4 uur over. Echt, niet om stoer te doen maar om aan te geven dat deze tocht absoluut niet aan te bevelen is. Het is werkelijk 12,5 kilometer puinveld en 500 meter leuk terrein langs een meertje en over de daadwerkelijke Beseggen (besgraat).
Google op beseggen en je krijgt duizenden foto's te zien die het bovenstaande beeld geven. Dus dit was een 'moetje'. Sanne klautert op Beseggen en op de achtergrond de twee meren die verschillend van kleur zijn door de kleibodem. Het hoogte verschil tussen de twee meren is overigens 400 meter.
Zoals gezegd: een puinveld. Dit kun je geen 'eggen'(graat) meer noemen.
Nee, Beseggen.........rijdt dan maar even door voor Romsdalseggen. Onvergelijkbaar mooiere tocht!

Volgende dag is een rustdag. Sanne gaat weer lekker zeilen met de Hobie en ik kies er voor om te gaan boulderen. Weinig geklommen dit seizoen dus pap in de onderarmen. Was dus zo klaar en ben nog een nieuw klimgebied gaan bekijken langs de oude weg aan de fjord waar Sanne aan het zeilen is. Dan zie je plots hoe groot de fjord is! Sanne is bijna niet te vinden.....
Daar zit Sanne in de Hobie :-)

Terwijl Sanne en ik wat heen en weer schreeuwen over het water krijg ik een melding van Jan. Hij vraagt of ik 's avonds Romsdalseggen met hem wil lopen. Nee, net gedaan zeg ik. Oke, dan Alnestind af skieen. Nee, ook net gedaan en ik heb een rustdag....... Okay dan maar. Dan vanavond nog maar even skieen. Gewoon omdat het kan....
Waar kun je op een zomeravond om 21.00 nog in de zon op een top aankomen op je ski's. Da's toch niet normaal? Maar wel te gek!
Hier de avondzon met de opkomende bewolking.
Net m'n ski's aan ben ik klaar voor de afdaling :-)
Hier skiet Jan over de oude lawinesporen die verrassend goede lentesneeuw heeft.

In de vorige blog was al te zien dat Sanne de Trollstigen opgefietst had, en dat kon ik niet op me laten zitten. Dat had ik mij ook als doel gesteld deze week, hoewel ik dat niet zag zitten. Gewoon geen zin om bijna 900 hoogtemeter over 25 kilometer te fietsen met 10% stijging. Maarja..... ik kan niet achterblijven.
Wederom maken we de fout om op internet te vertrouwen en gaan er van uit dat het slecht weer wordt. Onze orginele plan om Hesteskotraverse te lopen laten we varen en we besluiten Trollstigen op te fietsen...Uffff.
Hier klimt Sanne boven de wolken uit. Op de achtergrond zie je de haarspeldbochten van de Trollstigen nog liggen.
Het wolkendek is opengebroken en het is fantastisch weer. Hier cruised Sanne van de Trollstigen af met het schattige roze fietshelmpje van Freeke :-)
Al met al viel de Trollstigen reuze mee. Prima trainingstocht in een mooie omgeving!

Na zo'n week verzamelt al het verschillende schoeisel zich voor de deur om te drogen. Zo kun je precies zien wat we gedaan hebben:
hardloopschoenen, fietshelm, bergschoenen, waterschoenen, skieschoenen......

Eindelijk kunnen we lekker samen gezellig uit eten.....nou ja gezellig. Da's best lastig in Åndalsnes. En het eten thuis is iedere keer zoveel beter dan wat je hier kunt krijgen........
We eten lekker thuis iedere avond ;-) Hulde aan de kok(kin)