Het is vandaag 17 juli en mijn ouders zijn gisteren weer vertrokken naar huis. Toch wel gek om je ouders weer op het vliegtuig te zetten, sorry pa & ma, verder dan de bus kon ik dit keer niet.
Ik ben nu wat slaperig want ik werk de hele week al over……WAT???? Tja, inderdaad, ik werk over. Dat kun je toch beter in Nederland doen, zou je zeggen, en dat is ook precies waar de bergschoen wringt. Ik ben namelijk sinds vorige week gepromoveerd tot chef van de varemottak avdeling. En, heel grappig, geef ik leiding aan vier personen die toevallig deze week tegelijk op vakantie zijn. Dat doen we in het vervolg dus anders!!
Toen ik vorige week vertelde van mijn promotie was Freeke enorm trots. Ze zei: ‘en werk je nu met allemaal sjeffies? Je bent echt mijn kleine sjeffie!’ Gelukkig kunnen we er allemaal om lachen en we gaan wel weer zien waar het schip strandt…….


Twee weekenden geleden waren er de Åndalsnesdagen. Het stadje heeft dan (voor Noorse begrippen) een levendige braderie. Ook vond er een dansoptreden plaats van kinderen waar Freeke de week voorafgaand hard voor heeft geoefend.

Zo’n tien seconden voor het optreden kwam er toch opeens die plankenkoorts om de hoek kijken en begon ze wat te piepen maar na een ferme duw het podium op ;-) danste ze enthousiast mee!
Een van de eerste logs doe ik verslag van mijn eerste skitocht op de fjellski’s.


Helaas heb je vanaf deze plek in de achtertuin geen vrij uitzicht op ons huis, daar staat nog net het beboste bergruggetje Åksla voor. Een paar dagen erna hebben we Anita weer bereid gevonden om op te passen en zijn Sanne en ik nog even terug gegaan om een bakkie te doen op het topje. Vorige week hebben we de wandeling met druilerig weer nog met mijn ouders gedaan. Toen werden we erg leuk verrast door twee nieuwgierige martertjes onder een hutje.
60+ en van Bergen naar de Noordkaap fietsen. Dan praatje over een prestatie. In een dag van Geiranger naar Eidsdal fiesen over een steile pas en de volgende dag het Isterdalen omhoog fietsen om vervolgens alle gewonnen hoogtemeters terug te geven aan de Trollstigen, dan praat je over presteren.
Ik had maandagavond een oproepje gemist. Pas om 23.00 belde ik het Nederlandse 06nummer terug omdat ik die avond de route op de Romsdalshorn aan het verkennen was. En doordat het zo licht blijft, heb je niet in de gaten dat het al zo laat is. Tja het blijft ongelooflijk allemaal ff doordeweek ’s avonds een alpiene klimroute verkennen…..
Enfin om 23.00 belde ik dus Willem wakker, die lag namelijk al ruim 3 uur in zijn tentje te slapen. We kennen elkaar niet maar we kennen wel allebei zijn vrouw (waar gaat dit nu weer naar toe?). Jeanet ken ik van mijn werk in Nederland en toen zij hoorde van onze verhuizing vertelde ze me dat haar man van plan was van Bergen naar de Noordkaap te fietsen en dat hij dan misschien langs Åndalsnes zou komen. In het enhousiasme zei ik natuurlijk dat hij dan zeker even langs moest komen. 9 van de 10 keer komt zoiets er niet van maar met Willem wel. Ontzettend leuk!

De volgende dag vertrok Willem weer richting Noorden. Laat nog wat van je horen Willem, we zijn benieuwd naar de rest van je tocht!
Zoals jullie op de vorige log hebben kunnen lezen zijn mijn ouders vorige week langs geweest.

Naast het plezier en genot dat ze hebben gehad door Freeke en Sjoerdje weer even te kunnen knuffelen, hebben ze ook het een ander meegemaakt deze week. Ik verwacht dat ze de komende dagen even ‘offline’ zullen zijn want ze hebben e.e.a. te verwerken. Aangezien mijn ouders de laatste jaren niet meer verder dan Limburg zijn geweest kun je je voorstellen dat de schade nu weer redelijk hersteld is. En Pa en Ma, er is nog meer hoor hier!!

De foto’s geven je een indruk van hun bezoek met als hoogtepunten denk ik Geirangerfjord en de Trollstigen. (als je op de contactafdruk klikt kun je zien waarom Sjoerdje en Freeke alleen nog vragen:’wie is toch die man met die camera voor zijn gezicht?’)
De week van hun bezoek stond hier in Rauma in het teken van het Fjellfestival.

Het grootste bergsportevenement van Noorwegen. Helaas heeft het weer enigszins roet in het eten gegooid maar we zijn nog wel naar de opening op Lille Fjellet geweest. Wel gek, sta je in de dichte mist met duizend man en een geluidsinstallatie op een steile bergrug de opening van een festival te vieren. Heel apart.

En gelukkig hebben we de foto’s nog……niet dus….camera vergeten. Als je echt nieuwsgierig bent check je gewoon de link hiernaast van Norsk Fjellfestival.
Om toch maar misbruik te maken van onze Barnevakt (mijn ouders als oppas), hebben Sanne en ik in mistig weer de Lille Hesten (voortuin), in de regen en mist Moanebba (voortuin) en met prachtig weer de Grisetskolten (Innfjorden) beklommen.

Wat houdt ons de laatste tijd nog bezig?
Hoe vergaat het ons Hondaatje die niet door de EU-controle is gekomen. Ik ben nu een beetje ruzie aan het maken met de dealer waar ik hem gekocht heb. Hij wil nu de helft mee betalen, da’s iig iets.
Wanneer hoort Sanne iets van haar sollicitatie bij de sportwinkel in Åndalsnes? En wat is het antwoord dan? (helaas is ze afgewezen voor de Barnehage)
Hoe zal het Sjoerdje straks vergaan in augustus als ze vier dagen naar de Barnehage zal gaan?
Wanneer zullen we strikt gaan worden naar Freeke toe, dat ze Nederlands thuis spreekt en daarbuiten Noors?
Hoe vieren we Freeke haar verjaardag? Hoe gaat dat hier normaal?
Wanneer gaan we de buitenkant van het huis schilderen?
Ben ik wel naar Noorwegen verhuisd om sjeffie te worden?
Nou ja, ik zie genoeg vraagtekens hierboven dus wij hoeven ons voorlopig niet te vervelen.
Remko