Take me to the bridge, dad……..
TUSSENDOORTJE
Hallo, de schrijver van dit bericht is iemand anders dan degene van wie jullie gewend zijn een verhaal voorgeschoteld te krijgen. Hier schrijft, voor één keertje, als tussendoortje, degene van wie iedereen, Elly incluis, beweert dat hij de vader van Remko is. Henk dus.
Wij zijn op dit moment op bezoek bij onze kinderen Remko, Sanne, Freeke en Sjoerdje in Isfjorden. Na een mooie vliegtocht met twee succesvolle landingen en een overstap in Oslo, zijn we in Molde aangekomen, alwaar Remko en Freeke ons op zaten te wachten. Mazzel dus, anders hadden we moeten lopen. Een heerlijk weerzien! Verrassing voor ons was, dat Freeke erbij was. Vervolgens hebben we met de auto een schitterende route (dat is n.l. elke route hier!) langs fjorden, door een tunnel, een mooie hoge lange brug en een tochtje met de veerpont, naar Isfjorden gereden. Daar werden we weer hartelijk welkom geheten door Sanne. Sjoerdje lag al op bed, dus daarvoor moesten we eerst nog een nachtje slapen. We hebben “bijgepraat” en zijn naar ons eigen benedenappartement gegaan. Daar is een mooie, gezellige slaapkamer met een heerlijk bed, toiletruimte etc. aanwezig. We zitten dus gewoon op ons eigen plekje daar. Dus……. als iemand de aanvechting voelt om naar Isfjorden te komen dan kan ik deze accommodatie aanbevelen. Ik weet niet zeker of Remko en Sanne deze aanbeveling op prijs stellen dus wél eerst even bellen met de Noorse familie hoor. Ze kunnen niet alle Hollandse vrienden en familie tegelijk hebben natuurlijk.
Mocht het ooit zover komen, bereid je dan wel voor op een “doe-vakantie”. Remko en Sanne zijn geen stilzitters en dat zul je ervaren ook. Veel bewegen in de mooiste natuurgebieden die je je maar kunt indenken.
We zijn hier nu drie dagen en we hebben al heel veel mooie dingen gezien van het Fjordengebied. We hebben en fantastisch mooie pas gereden. Deze pas heet de “Trollstigen” en heeft zeer veel haarspeldbochten -echt haarscherp- met vergezichten die je nooit meer kunt vergeten. Bruisende rivier, grote waterval, zeer indrukwekkende steile hoge bergwanden en vele adembenemende vergezichten. Het schijnt, dat de zo bekende Noorse Trollen uit dit berggebied vandaan komen. In ieder geval heet het hier zo. Ik kan me voorstellen dat mensen ook wel eens bang zijn in zo’n gebied en dat je spoken of trollen meent te zien. Wij hadden erg mooi en warm weer waardoor dit soort taferelen niet voorkwamen.
Op het hoogste punt zijn we naar een uitzichtplek gewandeld dat zich direct naast de zich omlaagstortende waterval bevindt. Je begrijpt het ………alweer adembenemend! 
Nadat we een ijsje hebben verorberd zijn we weer teruggereden naar “Pension Hoftha” in Isfjorden. Daar word je echt verwend. Leuke mensen, heerlijke kinderen en lekker eten. Fantastisch zoals die Sanne kan koken. De dag erna zijn we, op aanraden van onze begeleiders, samen met hen naar een dal gereden van waaruit een berg(wandel?)tocht gemaakt kan worden naar een zogenaamd bergzadel (een hooggelegen rug die zich tussen bergtoppen bevindt).
Deze klim- annex wandeltocht overbrugde een hoogteverschil, gemeten vanuit het dal, van 150 meter. Dat lijkt misschien niet veel, maar ik geef het de onervaren bergliefhebber te doen. Wij hebben het als een topprestatie ervaren. De eerlijkheid gebiedt echter wel te zeggen, dat Remko met Sjoerdje op zijn rug liep, Sanne de leeftocht, jasjes en andere snuisterijen in een grote rugzak meetorste en Freeke de hele wandeling zowat huppelend heeft volbracht. Maar die is dan ook al zeer ervaren, hebben wij gemerkt. 
Ze kan echt heel goed over rotsblokken klauteren en over steil oplopende paden “zweven”. 
Boven op de lillefjell (ja, zo heet dat zadeltje) hadden we, uiteraard, weer een fenominaal uitzicht. Over het Raumadal met z’n rivier de Rauma, de E136 en aan het einde Åndalsnes, dat weer aan het Romsdalfjord ligt. Aan de overkant van het dal staat daar dan de hoge, zeer steile (achteroverhellend zelfs) Trollwand, majesteitelijk te imponeren. Ik heb me laten vertellen, dat deze wand beruchter, gevaarlijker en hoger is dan de, jullie vast wel bekende, noordwand van de Eiger in Zwitserland. De terugtocht over het steile pad was, zomogelijk, nog wat moeilijker en zwaarder dan de heenreis omhoog. Je moet weten, dat onze been-, bil en rugspieren op dit moment feest vieren. In elk geval weten we nu weer heel precies waar die spieren allemaal zitten en waar ze voor dienen. Dankjewel Rem en San! Al met al een prachtervaring, maar het klinkt jullie toch niet vreemd in de oren als ik zeg, dat we de derde dag maar even een time-out hebben aangevraagd bij de leiding.Remko moest trouwens weer naar zijn werk. Dat moet in Noorwegen namelijk ook. Als je daar woont tenminste.
Nou, die day-off was goed, maar dan moest er wel gewerkt worden. Remko heeft namelijk 20 liter bier in een vat laten rijpen en het moment van bottelen is aangebroken. Dat betekende evenwel, dat er eerst drie kratten beugelflesjes moesten worden gereinigd, ontvet en vele malen gespoeld moesten worden. Dat heb ik toen dus maar gedaan. Voornamelijk uit eigenbelang hoor! Bier en wijn zijn hier niet echt onbegrensd aanwezig vanwege de idioot hoge prijzen van dit spul. En omdat we toch wel graag een biertje lusten ben ik vandaag dus maar aan het werk gegaan. Nu moet Remko nog een slangetje meenemen voor het overhevelen van het bier in de flesjes. Hopen maar, dat hij het niet vergeet. Dat wordt ook nog een tijdrovend klusje, denk ik zo.
Raar bezoek eigenlijk. Het is bedoeld als familiebezoek (en dat is het ook!!) maar het loopt aardig uit de hand in de richting van een fantastische, onvergetelijke vakantie. Het weer is goed en als dat zo blijft, gaan we nog naar het Geirangerfjord. Dit natuurschoon is geplaatst op de lijst van wereldnatuumonumenten. En niet voor niets, denk ik zo. We zien vol verwachting uit naar de resterende dagen.
Maar, wat echt niet meer stuk kan is het samenzijn met onze kinderen en kleinkinderen. Elly en ik genieten hier met volle teugen van. Dat geluk is niet te beschrijven, dus dat doe ik dan ook maar niet!
Nu nog eigengebrouwen geen bier geproefd (wel andere hoor!), maar dat gaat vast gauw komen. Ik ga Remko een beetje achter de vodden zitten. We zijn tenslotte niet helemaal naar Noorwegen gereisd om daar op een droogje te gaan zitten, toch?
Een hartelijke groet aan iedereen en op naar de volgende weblog van de hand van Remko en/of Sanne.
Henk en Elly
9 juli 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten