Wakker worden...........

De natuur wordt weer wakker! Langzaam verdwijnt de dikke laag sneeuw door de stralende zon die de afgelopen drie weken onze vriend was. Het wakker worden van de natuur gaat echter niet langzaam. Naar ons idee kent Noorwegen niet een echte lente, zoals we die van Nederland kennen. Hier verdwijnt de sneeuw uit het dal en blijven er treurige bomen en bruine grasvelden over. En daar komt’ie dan! Je moet goed opletten anders mis je hem. De lente! In niet meer dan twee dagen wordt het gras knalgroen en staan de bomen vol in bloei. Overal staan er bloemen te pronken en de alles om je heen ademt levenslust!
Levenslust voor heel de natuur! Zo lazen we afgelopen weekend dat er weer een beer gesignaleerd is in het Romsdal en Jone vertelde dat hij al een Hoggorm (giftige adder) in de tuin was tegengekomen. Gelukkig zijn beide bijzonder mensenschuw, dus vaak zul je ze niet tegen het lijf lopen. Maar op een of andere manier ben je toch wat meer op je hoede……
Die levenslust, die heb je nodig. Op dit moment wordt het hier om 23.15uur donker en de dag verlengt zich met tien minuten iedere volgende dag. Je begrijpt dat er na het werk dus nog bijna een volledig dagprogramma gedraaid kan worden. Fantastisch, maar wel vermoeiend soms!

Met de lente komt ook weer de tuin in beeld. Natuurlijk hadden we al wat voorwerk gedaan door de circa 40 bomen uit de achtertuin te kappen. Hierdoor hebben nu al een heerlijk zonrijke plek achter het huis! Afgelopen weekend hebben we gehoor gegeven aan Sanne haar drang om allemaal leuke plantjes te kopen in het tuincentrum hier dichtbij (1 uurtje rijden). Eerlijk is eerlijk dit draagt allemaal bij aan de lente/zomersfeer!
En tja, dan wordt het eindelijk tijd om onze belofte waar te maken. Voor dat we naar Noorwegen verhuisden, hebben we Freeke een trampoline in de tuin beloofd. Nu zijn die apparaten zo belachelijk groot dat we een beetje in de knel kwamen met onze tuin. De tuin is niet echt klein, maar er staat zo’n mooi autheniek natuurstenen muurtje in welke aansluit op een redelijk steile helling naar de buren achter ons. De trampoline zou net passen, maar het was zo’n donkere hoek voorheen. Nu is het er niet donker meer, dus hebben we het er maar op gewaagd. Volgens mij kun je kinderen bijna geen groter plezier doen dan ze een trampoline te geven. Ze zijn er helemaal gek van. Sjoerdje zegt niet veel (hoewel, steeds meer) maar voordat ze haar ogen open heeft zegt ze al ‘poline’. Neveneffect waar we niet echt op gerekend hadden, is dat de kinderen van de buren er bijna eerder op waren dan onze eigen kinderen. We zijn toch al niet helemaal blij met dat deze kinderen te pas en te onpas in onze tuin verschijnen. En nu is er helemaal geen remming meer! En wat je niet wilt, moet je niet laten gebeuren, dus hebben we ze verteld dat we niet willen dat ze iedere keer zomaar binnenlopen. Dat werkte opzich wel, maar iedere keer 3 á 4 van die starende kinderen aan het tuinhek is ook niet echt ideaal. En als een geschenk uit de hemel (of uit de Europris, zegmaar noorse Xenos) stond er plots ook een trampoline bij de buren in de tuin. Zij blij, wij blij, helemaal top!

De laatste keer kondigde ik het bezoek van Frido en Kelly aan en inderdaad, de trein heeft ze keurig op zondagmiddag in Åndalsnes afgezet. Het beloofde die week prachtig weer te worden, dus dat was top. Sanne en ik moesten gewoon naar ons werk en Frido en Kelly hebben de omgeving op verschillende manieren verkend. Zo probeerden ze de fjellski’s uit en beklommen ze de steile thuisberg van Åndalsnes ‘Nesaksla’ of op z’n Hollands: die kutberg (?) Tja, misschien niet helemaal een topsuggestie met nog dikke plakken sneeuw onder de top.......
Als ik ’s avonds thuis kwam en Frido en Kelly al een actieve dag achter de rug hadden, zat ik nog te stuiteren om van alles te doen. Zullen we nog een skitochtje doen? Zullen we nog ff boulderen? Of klimmen kan ook? Of een stukje fietsen? Ik voel me dan echt zo’n kind die met alle macht z’n nieuwe speelgoed wil laten zien. Maar gelukkig waren ze aardig te porren voor een avondprogramma, dus zo hebben we ’s avonds nog geskied, geboulderd, gewandeld en geklommen.
Voor ons waren Frido en Kelly superrelaxed bezoek. Ze hebben zelfs op koninginnedag op een echt pannekoekenmaal getrakteerd (hoe maak je je onsterfelijk bij de kinderen....) Op hun beurt hebben Frido en Kelly even deel uitgemaakt van een heus gezinsleven, je weet wel, met kinderen enzo.... Op zich best gek, lijkt me, als je dat niet gewend bent.
Wat mij nog het meest verwonderde was dat ze beiden zo overdonderd waren door de overweldigende natuur. En dan met name van Frido, want deze gast heeft toch al heel wat bergmassieven in Europa, Afrika, Zuid Amerika en Azië van dichtbij bekeken. Om de twee minuten voelde ze weer een ‘fotomomentje opborrelen’ zoals ze dat noemde.

Langzaam schakelen we over op de zomermodus. Doordeweeks brengen we de avonden door met een wandeltochtje, hardlopen, fietsen, boulderen en tuinieren. Het weekend maken we een tochtje met de kinderen en zoeken we wat paadjes uit die Sjoerdje ook goed kan lopen. De rugdrager accepteert ze nog wel, maar ze wil zo graag zelf lopen. Eigenlijk had ik me voorgenomen dit keer een Sjoerdje Special te maken.
Als je terug scrolt door de weblog zie je dat Sjoerdje aanmerkelijk minder aan bod komt dan de rest van het gezin. Dat heeft met name te maken met haar zelfstandigheid, of het gebrek daaraan. Ze hobbelt overal maar met ons mee, en is overal gewoon bij zonder een nadrukkelijke stempel op een gebeurtenis te drukken.
Maar de manier waarop ze overal bij is, is fantastisch. Zelden een kind meegemaakt die zich zo goed kan vermaken. Zowel met andere kinderen als alleen. Ze is (meestal) zo relaxed en meegaand dat je makkelijk dingen met haar kan ondernemen. Steeds meer gaat ze echte woorden gebruiken, dat maakt de communicatie ook wat makkelijker. Ze gooit het noors en nederlands geheel door elkaar, maar ze kent feilloos de betekenis van de twee verschillende talen. Helemaal lachen is het als ze je een volslagen serieus verhaal komt vertellen zonder echt een woord te gebruiken (of het is noors dat wij nog niet goed genoeg beheersen, dat kan natuurlijk ook).
Zo zou ik in die Sjoerdje special wat schrijven over haar bezoek (met haar barnehage groep) aan een boerderij met pasgeboren lammetjes. Eerst met z’n allen lunchen bij een van de leidsters thuis (Unni). Natuurlijk was dat weer brood met gegrilde worst en daarna naar de lammetjes. Eerst vond ze het nog ff spannend, maar later blaatte ze als hardste met de lammetjes mee. Ook nu nog ontgaat haar geen schaap. Als je in de auto zit en je hoort opeens beeeeèèèèeeeh uit de kinderstoel, dan weet je hoelaat het is. En ja hoor, weer een veld vol schapen en lammetjes. Lekker….uhh…..leuk hoor!

Wakker is ook nog steeds het sociale gebeuren hier. Want tja, je moet toch weer helemaal opnieuw beginnen met mensen die je niet en nauwelijks kent. Maar goed, Freeke is vaak bij vriendinnetjes aan het spelen en is gek op alle jongens uit haar groep. En uitgerekend afgelopen zondag had ik mij voorgenomen de motorzaag ter hand te nemen en het hout te gaan zagen, zitten we plots met een fullhouse (tuin in dit geval) omdat Jone en Hilde met de kinderen op de stoep stonden terwijl de buren ook net voor een kop koffie aanschoven. Erg gezellig natuurlijk! Toen iedereen opgezout was, toch nog ff met de zaag gespeeld. Levensgevaarlijk!! Angstaanjagend gewoon. Weet niet waar ik meer bang voor ben, de beer of de zaag…… Je begrijpt dat hierdoor heel de buurt wakker gehouden werd tijdens het middagtukkie op eerste pinksterdag! (tja, ik moet de titel van deze log toch wat betekenis geven……)
Daarnaast hebben wij aan onze sociale plicht voldaan om een heus noors overlevingspakket met voedsel naar Chili te sturen. Als je ff terugscrolt kun je lezen over Lisbeth en haar gezin die voor 1,5 jaar naar Chili zijn verhuisd. Wij weten als geen ander hoe fijn het is om zo’n lokaalvoer-pakket te ontvangen en daar van te genieten (nog bedankt F&K!) Onze wensen zijn dan vaak oude kaas, hagelslag, gestampte muisjes, appelstroop, kokosbrood, stroopwafels en paradontax (dat heb je wel nodig na het eten van al het voorgaande). Het pakket wat wij verstuurd hebben bevat brunost (getver), kaviaar (bluh), prim (jakkie), skinkost (moeah) en baconost (zozo), de noren vinden het heerlijk……… (voedseltechnisch nog niet helemaal ingeburgerd, ook geen behoefte aan eigenlijk!)
Voor de komende tijd staan er ons weer wat gebeurtenissen te wachten. Aankomend weekend is het 17 mei (een soort koninginnedag in Noorwegen, alleen een beetje anders, volledig op tradionele wijze gevierd) de maandag erop moet ik ff (10 uur rijden in totaal) naar Trondheim om mijn paspoort te verlengen (nog bedankt Heleen, had het zelf niet gezien). Daarnaast heb ik wat slachtoffers gevonden die willen leren klimmen/zekeren, want tja, als je klimmaten niet meeverhuizen dan moet je toch wat nieuwe creëeren. En Sanne en ik vinden helaas nog te weinig tijd om er samen op uit te gaan, hoewel we nu een zeer geschikte oppas hebben gevonden die we gewoon vaker moeten inzetten. Ook gaat over een week de Trollstigen open. Altijd leuk om ff boven te kijken en tussen de meters hoge sneeuwmuren door te rijden. En wie weet zit er nog wel een toerskitochtje in vanaf de Trollstigen (daar is het nog vollop winter).