NIET SMOLDEREN VOOR SMOLDERS

’t Is zondag avond en ik zit weer op de bank. Vandaag heb ik ons bezoek op het vliegtuig gezet en de rest van de dag wat klusjes gedaan in en rond het huis. Niet veel bijzonders, maar wel met prachtig weer. De afgelopen week hadden we bezoek van Rob, Jacqueline en Luc, maar daarover later meer.
Het was ff terugbladeren om te kijken wat we sinds de laatste blog weer beleefd hebben, af en toe houden we het niet meer bij. Nou ja, we, Sanne houdt het natuurlijk keurig bij…….

Een paar weekenden geleden was er prachtig weer voorspeld. Ik had bovenop Litle Fjellet een mooie rots gevonden waar iemand wat haken bovenin in geboord heeft, dus zodoende fantastisch dienst kan doen als klimrots. Het klimmen op deze rots is bij uitstek geschikt voor kinderen, dus wij op pad met Freeke en Sjoerdje. Het weer was goed en de omgeving fantastisch. Sjoerdje zat het eerste steile stuk nog in de rugdrager, maar ze wilde zo snel als het kon zelf lopen. Dus boven aangekomen, mocht ze er uit en de laatste 600 meter over rots en gras heeft ze helemaal zelf lopen. Dat doet ze zo knap! Het is ongelooflijk hoe zich door dit bergland beweegt. Die leert gewoon lopen in dit terrein, wat zijn we jaloers! Oké, ze maakt af en toe een smakker, maar ook dan, hup d’r tranen weg en vooral zelf door. Zij is echt flink. ‘Flink’ gebruiken de noren tegen kinderen te pas en te onpas, maar op Sjoerdje is dit echt 100% van toepassing. Dat is natuurlijk volledig bevooroordeeld, dat weet ik ook wel.
Freeke en ik liepen al vooruit naar de klimrots en Sjoerdje en Sanne namen lekker de tijd om het stuk(je) te lopen. Ik hing het touw uit en ben met Freeke gaan klimmen. Grote paniek! Da’s gek! Freeke en ik hebben wel vaker geklommen in veel steilere en moeilijkere rotsen dan deze, maar misschien is dat ‘m nu net. De rotsen liggen iets (plaat) zodat je heel bewust in je gordel moet hangen bij het afdalen. Bij steile rotsen hang je vanzelf al. Freeke kwam weer op de grond, Sanne en Sjoerdje waren ook aangekomen. We probeerden nog wat, en Sjoerdje hielp heel goed mee met het zekeren. We wilden net een koppie thee drinken, toen de eerste druppel uit de lucht kwam vallen. Dat was niet gepland, maar ja, het weer laat zich niet plannen en zorgde voor een gigantisch schouwspel van zon, wolken, regen en bergen. Bizar! We pakten onze spullen en gingen pleite.

Voor Freeke is er een spannende tijd aangebroken. Ze heeft haar eerste schooldag op woensdag 20 augustus gehad! Met de rest van alle andere 6 (of bijna 6) jarigen van Isfjorden beleven ze de eerste weekjes school nu. In Noorwegen gaan de kinderen pas naar school in het jaar dat ze 6 worden, hoewel het er dan nog niet serieus aan toe gaat. Terwijl ze in Nederland al zowat aan de cito-toets onderworpen worden op deze leeftijd, trekken ze hier nog een worm uit de grond om het patroon van zijn huid te benoemen en bestuderen ze het gewei van een moskus (muskusos). Dat laatste niet zo maar. Er zijn er afgelopen week 3 gezien in en om het dorp. Een beer, een slang, een veelvraat, een lynx het zal allemaal wel. Maar een moskus tegenkomen, dat moet je niet willen. Deze beesten leven op Dovrefjell, hier hemelsbreed 100 km vandaan. De kudde wordt te groot en zo worden er dieren afgestoten. Die dwalen soms hier naartoe en kunnen erg agressief van aard zijn. Ze worden, hier aangekomen, dan ook direct afgeschoten. Tenminste als ze ‘m vinden, want er dwaalt er hier nu nog 1 rond.
Freeke krijgt wel al huiswerk mee van school, en dat doet ze trouw. Ook hebben we de eerste ouderavond al achter de rug. (in Noorwegen laten ze je tijdens een ouderavond zelfs voor de thermoskoffie betalen…………)
Tja, die koffie, die zit me hoog da’s wel duidelijk! Maar ja, dat is dan ook wel vrij essentieel in het leven, niet waar?
Freeke heeft het waanzinnig naar haar zin en ziet in het weekend al weer uit naar de maandag…………dat kan ook aan ons liggen natuurlijk ;-)

Over Freeke is er nog iets meer te melden. Sanne en Freeke zijn op een maandagochtend vroeg vertrokken naar Molde om in het ziekenhuis haar oren te laten sjekken. Tijdens een standaardcontrole hier in Åndalsnes was geconstateerd dat ze erg slecht hoorde. Dat ze niet luistert heeft niets met haar gehoor te maken, da’s ons al langer duidelijk. Bij het plaatselijke gezondheidsbureau hebben ze ff snel in zwaar dialect en zonder geduld aan Freeke uitgelegd hoe de test gaat. Freeke krijgt een koptelefoon op en kijkt Sanne quasi nonchelant aan. Af en toe zegt ze ja of niks, al naar gelang (dat ze denkt) dat van haar verwacht wordt. Ze wist niet eens wat de bedoeling was en heeft het predikaat ‘bijna doof’ aan haar broek. Gelukkig is dat nu in het ziekenhuis van Molde zwart op wit uit de wereld geholpen. Ze luistert gewoon niet………..

Vanuit een nederlands perspectief heeft Sanne iets onwaarschijnlijks gedaan. Zij is, samen met Hilde, slechts in 5 uur naar Ikea gereden in Trondheim om daar een bed en nog meer ellende te kopen. ’s Ochtends om 7 uur vertrokken en ’s avonds om 0.00 weer terug. Dat is toch moeilijk voor te stellen en dat gaat ook niet zo snel meer gebeuren. De volgende dag eveneens met Hilde gezellig naar MamaMia geweest. En heus, Sanne gaat nu een CD van ABBA kopen. Nou ja, een redelijk fout weekend van Sanne maar ze heeft het wel naar haar zin gehad……

Een tijdje geleden kregen we al het leuke bericht dat Rob, Jacqueline en Luc bij ons langs komen. Nu is de week aangebroken dat ik ze van het vliegtuig haal en door ons paradijsje naar ons huis rijdt. Het voldeed volledig aan de verwachting van Luc. Onderweg heeft hij een paar keer ‘Elias’ het noorse sleepbootje zien varen en ons huis was net zo rood als de huisjes uit de ‘Elias’ tekenfilm. Het enige wat ontbrak aan ons huis waren de ogen, neus en mond. Maar ja, we zijn nu toch de buitenboel aan het schilderen, dus dat kan geregeld worden.
Rob en Jacq hebben de tijd dat ze hier waren goed gebruikt. Het weer was twijfelachtig, maar net goed genoeg dus hebben ze ‘must do’s’ hier in de buurt gedaan. Ik had ook nog een vakantiedag genomen op de zonnigste dag die erbij was. Op die dag was het voor Rob, Jacq en Luc het meest verstandig om Geiranger aan te doen. Natuurlijk was dat wat gemanipuleerd zodat Sanne en ik de tijd misbruikt hebben om een prachtige tocht naar Tarløysa te maken. Een erg leuke en relaxte tocht in vrij extreem (steil) terrein met een waaaaaaaanzinnig uitzicht.
Om je een indruk te geven van wat ze in een weekie afgewerkt hebben, het volgende:
- staafkerkje Rødven
- worstjes grillen op litle fjellet
- Geiranger rondtoer
- Trollstigen
- Trollwand
- fietstochtjes
- treintje naar Bjorli + wandeling
- Slettafossen, klimmen en bewonderen
- Kavliheian wandeling
- wild spotten in Grøvdal
- boulderen bij Skiri
- Skarseter wandeling
- Ålesund, atlanterhavsparken (aquarium)

Een hele lijst, maar ik zal nu even inzoomen op onze laatste dag met z’n allen.
De dag begon vroeg (zoals alle, wat niet gek is met drie van die koters in huis) Rob, Freeke en ik zouden snel ontbijten, klimspullen pakken en naar Slettafossen rijden. Slettafossen is een megakloof waar giga wildwater doorheen geperst wordt. Daarboven is een prachtig, door water uitgesleten, behaakte rotswand. Ons doel was de klimrots. Later zouden Sanne, Jacque, Sjoerdje en Luc ook komen om de Slettafossen te bewonderen. Toen R, F en ik ’s ochtends op pad gingen en langs de Trollwand reden, zag Rob opeens drie supergekke en grote vogels met een rotgang naar beneden komen. Daarna zagen Freeke en ik ze ook. Tja, dat was duidelijk……basejumpers. Wat een bizar gezicht is dat. 3 gasten die in zo’n flysuit langs een berwand naar beneden springen en 100 meter boven de grond hun parachut uitklappen. Het wordt hier veel gedaan, maar dit was voor het eerst dat ik ze echt heb zien vliegen.
Daana wat routes geklomen boven de Slettafosssen. Prachtige routes maar door onze boulder(geen duurgetrainde)spieren waren de routes best knokken!
Zoals afgesproken werden we opgehaald door de dames…..en Luc, waarna we na een korte lunch een wandeling naar Kavlisetra gingen maken. Bij het begin van de tolweg kwam er een kink in de kabel. We waren met twee auto’s en Sanne toeterde dat ze niet meer verder kon. Onze 20 jaar oude Honda had geen zin meer……..
Deze hebben we beneden laten staan en met z’n zevenen zijn we in de witte berlingo verder naar boven gereden. Bij de parkeerplaats aangekomen draaide ik de auto soepel achteruit naar het hek toe…………….not………..de voorkant van de auto dook met zijn neus naar beneden de modder in…………..hij stond nog in z’n 1 i.p.v. z’n achteruit. Ik zette ’m in z’n achteruit maar het mocht niet baten. Vast.
In het rijtje geparkeerde auto’s stond gelukkig ook de Landrover van Ola (van het cowboyfeest). Hij heeft hier een hut en was het dak aan het repareren. We maakten een prachtige relaxte wandeling naar de hutjes met een fantastisch uitzicht. We werden bij Ola bij de hut uitgenodigd wat te drinken en hij vertelde ons wat over de geschiedenis van Kavliseter, de bergomgeving en zijn hut. Na een stuk worteltaart, koffie en siroop liepen we terug voor het moment van de waarheid. Het touw werd vastgeknoopt en zonder een krimp trok de landrover de plattelandsprutser uit de shit. ’s Avonds dronken we wijn en keken terug op een geslaagde week. Rob, Jacque en Luc bedankt voor de leuke week! En we laten wel weten hoe nr. 56 met sambal smaakt……….(echt waar, er is een chinees geopend in Åndalsnes!!)

De komende tijd wordt het druk! Ik heb een nieuwe functie gekregen en word direct op pad gestuurd. Komende week vlieg ik naar Duitsland en volgende week een cursus van een paar dagen in Trondheim. Moet niet gekker worden…..
Daarnaast moet nu echt het huis geverfd worden en dat terwijl de dagen nijpend korter worden. De eerste nieuwe sneeuw ligt al op de hoogste toppen en de luchttemperatuur is met zo’n 10 graden gedaald. We hebben al weer een keer op hout gestookt……………………. kortom, de R zit weer in de maand………we gaan weer bijna skieen!!