HULDE AAN HOLLAND

Vlak na het verschijnen van de vorige blog zijn we op het vliegtuig gesprongen naar Nederland. Het besluit om naar het zuiden :) te vliegen kwam vrij onverwachts en was zeker welkom.

Dit keer hebben we het iets anders gedaan dan de laatste keer dat we in Nederland waren. Toen stond de week vol met geplande bezoeken, dit keer moest het echt vakantie worden. En dan met name voor de kinderen, want die hebben vanaf een jaar voor ons vertrek nooit meer een vakantie gehad. Inderdaad, het lijkt in de blog wel als of het dagelijks vakantie is hier in Noorwegen, maar ik schrijf natuurlijk alleen maar de krenten uit de pap.
Aardig wat dingen gepland. Natuurlijk bedacht wat je vooral in Nederland kan doen en wat je hier Noorwegen (bijna) niet kunt doen. Het beloofde een weekje pretparken te worden!

Aangekomen op Schiphol een autootje gehuurd en Opa en Oma’s weer ff bijgeknuffeld. Vervolgens eerst alle dames naar de kapper en daarna de Hema leeggeroofd (zo voelt dat om al die spullen te kopen tegen Nederlandse prijzen……..en tja, dankzij Patrick weet nu ook iedereen wat ik verdien…….). Daarna nog ff alle losse haren laten wegwaaien op het strand van Hoek van Holland.
En dan de eerste klapper van de week: Het Dolfinarium in Harderwijk! Wauw! Met Heleen, Simone, Sem en Kiki zijn we naar het Dolfinarium gegaan. Het was een week voordat de hersfstvakantie in Nederland losbarstte, dus nog lekker rustig. Ze hebben aardig uitgebouwd daar. Ik kan het me alleen nog herinneren van een schoolreisje van vroeger en toen was het een stuk kleiner. De uitsmijter was natuurlijk de springende dolfijnenshow! De kinderen hebben genoten, de betovering was op de gezichten af te lezen! ’s Avonds hebben we nog gezellig een mega plaatpizza bij Simone en Barry gegeten.

De volgende dag hebben we ons opgesplitst. De kinderen hebben Opa en Oma gedwongen om hen mee te nemen naar Blijdorp, die hebben een topdag gehad met z’n viertjes!
Sanne en ik hebben ons los geworsteld om naar Haarlem te sjeesen en lekker te gaan stadten. Ik weet niet of ik ons nu ondertussen geslaagde emigranten mag noemen, maar toen we Haarlem binnenreden pinkten we wel een spreekwoordelijk traan weg! Wat een heerlijke stad! ‘Dan verhuis je toch weer terug’ zou je zeggen, da’s grappig dat je het zegt. Toevallig liepen we de vrouw van het echtpaar tegen het lijf die ons huis gekocht heeft. Daar sprongen echt bijna de tranen van in haar ogen, want ze vertelde dat haar man (en zij dus ook) moest verhuizen voor zijn werk en dus staat het huis nu weer te koop (zij hoopt dat ze geen koper vinden….) Een uitgelezen kans dus……neeeeeeeeeeee mooi niet! Geen optie!
Sanne en ik hebben weer wat kleren gescoord en in de zomer zon (bijna heel de week zon en bijna 20 graden) heerlijk op een terrasje witbier met bitterballen besteld. Het bestellen alleen al is een genot, laat staan het nuttigen…..
Nog ff een rondje stad gedaan en daarna lekker samen ergens in 1 van de 1000 restaurantjes van Haarlem gegeten.
En als je dan toch in Haarlem bent, dan toch maar ff stiekem kijken hoe het met onze oude vrienden gaat. We verrassen eerst Rob en Jacque, maar die schrikken niet echt…..ze zijn er niet! Jammer! Door naar Hans en Arjanna. Ja hoor, typerend, Hans ligt onderuitgezakt op de bank ‘ik vertrek’ te kijken………….. Erg gezellig (niet te verwarren met koselig)! Nee, nee echt, we blijven niet lang…half uurtje ff bakkie doen…yeah right!

Volgende dag hadden we weer een mega-attractie voor de boeg. Ja hoor, De Efteling!! Toegegeven, we zijn hier gesponsord. Gesponsord door Wendy (geeft golfles op de green bij de Efteling), waarvoor nog ff officieel dank! Ja, heel gek, Wendy is de vriendin van Patrick en op een of andere manier sponsoren die ons heel veel! Maar dat hoeft helemaal niet want we vinden jullie zo ook al aardig  En om me te pesten hoef je me geen Noors wereldmerk aan te trekken! Ik ben allang om! Had ik al gezegd dat ik zo ontzettend blij ben met m’n………oh ja, vast wel!
Enfin, we begonnen in het sprookjesbos……..fantastische ontdekking voor Freeke en Sjoerdje natuurlijk! Al snel voegde Patrick, Wendy, Juul en Pleun zich ook bij ons en zijn we de rest van de dag met z’n allen tot sluitingstijd de Efteling door gegaan. Fantastisch, de kinderen waren er helemaal vol van!
Nog ff wat junkfood ‘pannekoeken’ (ze willen niets liever) bij de kinderen erin en na een dansdemo van Juul, hup, allemaal het bed in! Maar 5 minuten kletsen nog! Jaaahaaaa!
Toen ging ons werkelijke feest pas beginnen! Patrick bereidde echt een waanzinnig lekkere maaltijd!! Lekker en gezellig!
De volgende dag slenterden we met ze allen door (nog zo’n lekkere stad) ’s Hertogenbosch. We blusten de maaltijd van gisteren af met een heuse Boschebol op het terras en brandden een kaarsje in de prachtige SintJan.

Diezelfde avond aten we weer gezellig bij Heleen en pakten we onze spullen voor ons vertrek. De volgende (zondag-)ochtend hebben we nog een lekker kopje traditionele groentesoep bij Oma Proost (overgrootmoeder van F&S) gegeten, waarna we weer veilig door mijn ouders naar Schiphol werden geëscorteerd!

Wij hebben een erg leuk, zelfs zomerse, vakantie week in Nederland gehad!

Tja, en dan is het weer snel schakelen bij thuiskomst! Hup die kachel aan! Kids naar school en Barnehage. ’s Avonds Freeke naar Speidern en vervolgens naar Allidrett. Sanne gelijk weer aan de bak en voor mij geldt het zelfde…………ach daar hoef je niet voor weg te gaan………

Met nog een klein beetje stadlucht in onze neuzen, heeft Sanne het idee om hier ter plekke nog wat cultuur op te snuiven in het mooie Kulturhus van Åndalsnes. We regelen oppas en gaan naar een ‘spannende’ dansvoorstelling van dansgroep Polaroid. Erg geslaagd….moeten we vaker doen!

Vervolgens kwam in deze week de sneeuw wel angstig dicht bij het dal. Als we op een stralende zaterdag wakker worden zien de bergen er aanlokkelijk uit. We vroegen Freeke waar ze zin in had en ze wilde graag Litlje Fjellet op in de sneeuw! Nou, da’s niet moeilijk om daar meestanders in te vinden dus waren we al snel på tur!
Teruggekomen kregen we Sandra en Harald op de borrel en aten we gezellig pizza met z’n allen!


Toen werd er natuurlijk weer een weekje hard gewerkt en toen werd het vrijdag…..3x raden wie er met het vliegtuig landde die vrijdag…..in een keer goed…Patrick. Kon weer een leuk 1-2tje met z’n werk maken. Hij kwam dit keer met een missie……..overnachten in een bivakhutje……………….dat kan!
Bij aankomst werd eerst onder grote belangstelling zijn rugzak geleegd. Tja we zeiden het al….......kadootjes kwamen weer tevoorschijn! Patrick, had ik trouwens al gezegd dat ik zo blij bent met die……..oh ja, vast wel!
Zaterdag was het boodschappen doen, rugzakken pakken en på tur. Het doel was om op Tverrberge te gaan slapen. Daar kom je door langs een waterval omhoog te klimmen/klauteren. Ik had dit hutje uitgekozen omdat deze zo gigantisch in het woeste berglandschap ligt en daarnaast leuk te combineren is met de beklimming van de Middagsfjellet de volgende dag. Waar ik bij dit plan iets aan voorbij gegaan was, was de sneeuw. De sneeuw was de afgelopen week behoorlijk weggesmolten, maar er was ook weer nieuwe sneeuw voor dit weekend gepland. In het bovenste stuk van onze tocht liepen we al door wat centimeters sneeuw. De wind blies ons af en toe omver en wolken raasden om de bergtoppen heen! We kwamen aan bij de hut, welke prachtig ruim en schoon was. Toch maakte ik me zorgen. Met de sneeuw die voor de dag erna voorspeld was, werd het precair lopen langs rots richeltjes of afdalen langs de waterval met sneeuw wat zeker niet prettig (zeg maar onveilig) is. Dan ga je er zelfs vanuit dat je zicht hebt, maar grote kans dat je ook dat niet hebt……best optie: direct weer afdalen.
Aangezien we laat op pad waren gegaan, moesten we ons haasten om voor het donker naar beneden te komen….dat lukte. Natuurlijk was dit vooraf te bedenken, maar toch had ik zoiets van dat het wel zou gaan.
We reden terug met het idee bij Sanne, Freeke en Sjoerdje aan te schuiven bij het avondeten. Maarja het doel was ‘overnachten in een hutje’ denk, denk, denk, denk, denk, JA! Ik weet wat. De schemer was inmiddels over aan het gaan in echt donker worden, maar ik wist een plek waar je vanaf een parkeerplaats in ca. twee uur naar een hut kan lopen die open is. Husnebba heet’ie en ligt een stuk verder lopen dan Kavliseter (voor degene die hier op bezoek zijn geweest). We parkeerden de auto, rugzak om, koplamp aan, gps in de zak…..lopen maar. Fok! Mijn komplamp was stuk…..dan maar in het restlicht van Patrick in de modderplassen stampen. Redelijk direct liepen we in het pikke donker onder een waaaaaaaaaaaaanzinnige sterrenhemel naar Husnebba. Blij dat we h’m gevonden hadden, want we kregen nu toch wel aardig honger. Snel hout in de kachel en stoken maar! Wat leuk! Wat een rust bzzzzzzzzzzzz uhm? Hé, een vlieg. Naarmate het warmer werd, werden de vliegen dat ook. Bleek er niet een maar wel 100! We waren dus niet alleen. Mocht de pret niet drukken. Eten gekookt en het (meegesmokkelde) flesje wijn ontkurkt! Top.
In de slaapzak en zoals de vliegen werden wij ook rustig en vielen in slaap……nou ja een beetje dan.
De volgende dag zou het sneeuwen en waaien en mistig zijn, daarom waren we immers afgedaald. Wat zagen we buiten? Prachtig weer! Wel koud (het water was bevroren) maar een blauwe lucht met een pracht zon en witte bergen!
We ruimden de boel op, ontbeten (of andersom) en liepen achter de hut de gelijknamige top op. Prachtig uitzicht op Grøvdal en richting Juratind, Kjøvskartind, Kirketaket, Åndalsnes, enz, enz.
Belden ff met Sanne, die zou ons tegemoet komen lopen met Sjoerdje en Freeke.
Later zagen we ze, terwijl wij alweer op een ander topje stonden, aankomen en daalden snel af.
Oh ja, vergeet nog te melden dat we ’s ochtend bij het hutje twee oude mannen tegen kwamen (82 en 83!) Die ene moest lachen en vertelde dat ‘ie me herkende van de vorige keer op Skarseter, daar heb ik ook over geschreven in de log. Nou, ik teken ervoor om op die leeftijd daar nog zo te lopen. RESPECT!
’s Middags hebben we lekker gerelaxed met z’n allen en met de kinderen gespeeld. Langzaam werd ik bevangen door de griep…….vroeg naar bed en volgende dag als een dood vogeltje half wakker worden………

Patrick en Sanne brachten de kinderen de volgende ochtend weg en maakten een tocht naar Skåla. Ondertussen hebben we die tocht al wat vaker gedaan, maar het blijft een favoriet! Fenomenaal uitzicht met relatief weinig inspanning in een fantastische omgeving. Daarna zijn ze het Romsdal nog doorgesjeesd met z’n imposante rotswanden om aan bijna aan het eind van het dal de Slettafossen te bewonderen. Helaas was er weinig water en het dus niet mega spectaculair………kan niet alles hebben. De rots- en waterpartij bij Skiri, maakten gelukkig veel goed!


Patrick pakte het vliegtuig weer terug (gelukkig niet Sterling, want die ging uitgerekend deze dag failliet) en wij pakken de draad weer af. Ik met een wat valse start doordat ik twee dagen ziekgemeld ben, maar verder is het weer full gass!
En dat zeker voor Sanne, die heeft namelijk een tweede sollicitatiegesprek bij een lifestylecenter in Rødven. Ze heeft daar gesolliciteerd als schoonmaakster/keukenhulp en ze bieden haar een functie als trainster. Je begrijpt dat het onzekerheids-engeltje op haar ene schouder alleen maar influistert dat ze het niet kan (wat ook wel te begrijpen is als je fysio bent…..duhh) en het overtuigings-engeltje maar brult dat ze op de uitdaging in moet gaan. Zij willen haar hebben……nu moet ze nog durven………..kom op San, je kan het! (was dat nu de linker of haar rechter schouder?)

Krijg net een sms van Frido en Kelly met de vraag of er nog tijdverschil is tussen Nederland en Noorwegen. Zij zijn namelijk op dit moment op weg met een bus, een bed, een kast en wat studieboeken naar Lillehammer……dat leg ik later nog wel eens uit. Maar ik heb iig geantwoord dat er geen tijdsverschil is maar absoluut een temperatuursverschil. Het is nu namelijk 8 graden onder nul en ik sta al drie dagen te krabben. Vandaag ook weer de spijkbanden onder de auto laten zetten.

Het wordt winterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!