SLUSHPUPPY

Het is een soort masochisme om lang te wachten met de blog. De hele tijd uitstellen en dan ‘ns inventariseren wat er allemaal plaats heeft gevonden in de tussentijd. En dan….tja…..wordt het een hele lange lijst. Zeker als er iets van een Paas”vakantie” tussen zit. Het wordt dus keuzes maken en dan laat ik me maar lijden door de bezigheden waarvan we wat foto’s hebben.
Om maar zonder foto te beginnen…..ik heb ontslag genomen……!? In deze crisis leek het me lekker spannend om mijn baan op te zeggen. Nee, niet echt. Ik ben gevraagd voor een baan waar ik ruim een jaar geleden op gesolliciteerd had. Hij had me al eerder gevraagd, maar toen heb ik min of meer nee gezegd. Hij wilde toch een gesprekje en dat kan altijd natuurlijk. Ik had veel twijfels, maar die wist hij praktisch weg te nemen. Dus vanaf 18 mei ben ik de nieuwe sjef van de plaatselijke sportwinkel…G-sport. Laptop van de zaak, telefoon van de zaak, reizen naar beurzen, dagen van huis en op zaterdag werken……… totaal tegen al mijn principes in! Waarom dan toch? Geld? Een klein beetje om het geld, het betaald ietsiepietsie beter en ik ga nog een bonus scoren ook (niet aan Bos vertellen) De magic words: 10 weken vakantie! Verder had ik toch wel heimwee naar de sportbranche, plus dat Sanne en ik nu waarschijnlijk de mogelijkheid hebben om 1x in de twee weken samen op donderdag vrij te zijn. Plussen en minnen zoals je merkt. We gaan het wel weer meemaken zoals altijd! (kleine troost is dat mijn huidige baas wel aangegeven heeft dat ik weer terug mag komen in een onvoorziene situatie, dat streelt het ego wel een beetje….bladibladiblah) Afgelopen week met mijn nieuwe baas alvast naar twee dagen naar Oslo geweest voor de inkoop van ski’s voor volgende winter, da’s dan toch wel leuker dan werk(hand-)schoenen inkopen……

Al eerder klaagde ik over de sneeuw, of liever gezegd, het gebrek er aan. Er is bizar weinig gevallen deze winter en smelt nog harder weg door het prachtige weer dat we bijna onafgebroken hebben hier. Tijdens de paasvakantie en de weekenden namen we het er nog snel van voordat het weg is. De afgelopen vrije tijd was dus voornamelijk op skiën gericht. Heerlijk, strak blauwe lucht, zon en (nog) goede sneeuw. We hebben genoten, zowel in ons dichtbijgebiedje Skorgedalen als in het verwegmaareenstukgrotergebied Bjorli!
Nu heb ik het al een paar keer gezegd, maar die Freeke is echt niet bij te houden. Sanne en ik wisselen elkaar af om met haar met de stoeltjes en sleeplift helemaal naar de top te gaan, maar zij gaat alle rondes mee. Non-stop knalt ze naar beneden en pakt onderweg de bospaadjes, ieder springschansje en niet te vergeten de halfpipe mee. Vol ontzag en jaloezie dat die ski’s bij haar wel een natuurlijk verlengde van haar voeten zijn dat wat het bij ons helaas niet is!

Onze paasdagen begonnen lekker. Woensdag moest ik alleen ’s ochtends even werken. Ik heb die prachtige witte Berlingo waarmee ik altijd behending de oprit afslinger, zoals ook deze ochtend. En toen……………krak….zak…..psssssst….zak. Wat is dat in hemelsnaam. Het linker voorwiel zit muurvast en de auto is volledig ingezakt aan die kant. Na de bekende polshoogte genomen te hebben bleek mijn vering gebroken te zijn waarna die dwars door mijn band (gloedje nieuwe spijkerband) gestoken is…….
Wat een geluk! Iedere dag rijd ik door een 6 km lange tunnel richting mijn werk. Gelukkig gebeurde het slechts op onze oprit en kost het alleen maar een bak geld aan reparatie, vervanging en berging.

Tijdens de paasdagen zijn we een dag met ons gezinnetje gaan klimmen bij de Mjelvasteinen. Een groot rotsblok van zo’n 10-15 meter hoog met haken er boven ingeboord, zodat je volledig veilig kunt klimmen in een prachtig idyllische omgeving. Verder liggen er overal rotsblokken verspreid waar de kinderen ook op kunnen klauteren zonder touwen. Freeke en Sjoerdje hadden er veel zin in en gelukkig hadden we heerlijk weer.
Toen de touwen uitgehangen waren mocht Freeke het proberen………de schrik sloeg haar om het hart en raakte volledig in paniek……vorig jaar is ze hier toch echt omhoog geklommen maar nu zit het er niet in. Ok, prima dan weer los dat touw, maar dan lokt toch de spanning en wil ze toch weer….en zo gaat het nog een tijdje heen en weer. Sjoerdje vindt het ook heel interessant om een gordel aan te hebben en dan te klimmen. Voor haar is het nog wel heel moeilijk om zich vast te houden aan de rots maar ze is al trots als ze even met haar voeten in de lucht kan hangen!
Sanne en ik hebben nog wat geklommen in het zonnetje terwijl de kinderen bloemetjes aan het plukken waren…………..goh, zo had ik het me ooit ‘ns voorgesteld!

Ulla, een ouder die we vaak tegen komen, heeft ons uitgenodigd om met de Pasen naar hun hut te komen, een tocht te maken en te overnachten. De uitnodiging nemen we graag aan, op de overnachting na. Ze hebben een prachtig nieuwe hut nabij Bjorli vlak bij een uitgestrekt loipe gebied waar je oneindig kunt langlaufen. En dat is ook wat we gaan doen.
Zij hebben drie kinderen waarvan de jongste, Helene, even oud als Sjoerdje is. Die twee zijn door het dolle heen en helemaal blij met elkaar. Helene is helemaal trots want het is de eerste keer dat speciaal zij bezoek krijgt!
Met ze allen gaan we op de ski’s en op pad tussen de horden Noren. File is een onbekend begrip in deze omgeving, behalve met Pasen dan moet iedere Noor op de ski’s en is het hutje mudje op de loipe. Na een tijdje op pad te zijn, zijn we lekker in het zonnetje gaan zitten. Vuurtje gemaakt en de kinderen lekker in de sneeuw aan het spelen en wij lekker bijkletsen.
’s Avonds heerlijk gegeten en natuurlijk veel te laat weer naar huis. Een slaapzakje was op zich wel lekker en makkelijk geweest……

Omdat we de nacht ervoor zo laat pas lagen hadden we onze laatste vrije dag wat startproblemen…..laat op en lekker luieren. Natuurlijk is er altijd de behoefte om wat actiefs te doen dus aan het eind van de dag zijn we nog met z’n allen naar Kolmanneset gefietst. Een mooi tochtje van zo’n 10 km over relatief vlak terrein. We fietsten langs het huis van Sylvia, een vriendinnetje van Freeke, en die had wel zin om spontaan met ons mee te gaan. Komanneset is een prachtig strandje waarvandaan je zowel Isfjorden als Åndalsnes ziet liggen tegen een achtergrond van prachtige bergen. Lekker spelen met stenen en water……………………………..en kijk nou………de paashaas is hier langs geweest, overal paaseitjes!

Dan wordt het 16 april! Niet zomaar een dag, nee dan is Sanne jarig. Haar leeftijd is het zelfde als de mijne volgende maand en dat klinkt heeeeeel oud. Ik kan het getal niet uitspreken zonder in de lach te schieten, maar goed het is wel een feit.
Een liefhebbende man zorgt voor taart en slinger…….ik niet! Ik ben ècht liefhebbend maar gewoon niet attent! Een zwak excuus, maar het werkt regelmatig tegen me.
Een kadootje, dat dan nog wel. Van te voren heeft Sanne al achterhaald wat ik via internet besteld heb en laat me subtiel weten dat ik de verkeerde kleur besteld heb. Tot overmaat van ramp komt die ook nog eens niet door de douane heen en moeten we er tol over betalen. Na wat mail en bellen hopen we nu zonder extra kosten deze week dan toch de juiste kleur binnen te krijgen.
Maar een echt leuk kado heeft ze zichzelf gedaan, samen met Sandra. Samen hadden ze deze dag vrij en hebben besloten Smørbotnfjellet te beklimmen om er daarna weer vanaf te skiën. Het was ’s ochtends veel slechter dan voorspeld dus ze twijfelden wat. Ondertussen zat ik al op mijn werk en kreeg ik een skype berichtje van Sanne: wat moeten we nu doen? Op dat moment kwam er boven Måndalen een blauwe lucht en die berg ligt een beetje aan deze kant, dus mijn advies: gaaaaaaan……….
En ze gingen……..half 11 krijg ik een telefoontje. ‘ja, we zijn nu onderweg maar welke is nu eigenlijk smørbotn?’ Maar je hebt toch zeker wel een kaart meegenomen…….’nee, Sandra dacht dat ik…en ik dacht dat Sandra’ ……jaja, en de gps dan? ‘tsja, ik weet niet hoe die werkt……’ Oke, je ziet drie duidelijke toppen en de middelste is het…..’maar we zien 6 toppen en de hoogste is ook heel ver weg, die kan het niet zijn’……en die was het dus.
Tussen de dreigende luchten door hebben zij continu zon gehad! Een mooie tocht met magnifiek uitzicht naar alle kanten. Redelijke condities om in naar beneden te skiën, alleen de slushpuppy tussen de bomen in het laatste stukje zorgde voor wat problemen.

Verder hebben we het weekend lekker de tuin opgeruimd en werden we nog gevraagd door de ouders van een vriendinnetje van Sjoerdje om een wandelingetje te maken. Twee stappen in de achtertuin en je staat in een paradijselijk bos met een idyllisch stroompje en een wat wildere beek. Daar gaan we zitten, stoken een vuurtje, drinken koffie en eten sjokola. De kinderen hebben het heerlijk en zijn continu aan het spelen.
’s Avonds staat ons nog een hoogtepuntje te wachten. Kirsten en Marc hadden ons te eten gevraagd en ze hadden een waanzinnige Indonesische rijsttafel gemaakt! Wat een genot! Dit type eten heb ik echt lang gemist, wat heerlijk! Bedankt en erg gezellig!

Het rondeskiën zit er voor de kinderen ook weer op en afgelopen maandag was er de prijsuitreiking. De kinderen super trots op hun trofeeën en wel lachen om drie van die driejarige apies op het podium te zien staan! Vlnr.Sjoerdje, Ida en Helene.

Afgelopen weekend zijn we nog richting Bøstølen gereden (een wat hoger gelegen huttenveld) om met de kinderen een rondje op de ski’s te gaan. De sneeuw is weg…..
Ongelooflijk en dat precies nu. Marnix en Jiri hebben hun poederskivakantie in Oostenrijk afgezegd om over ruim een week hier te komen toerskiën………. Ik hoop dat ze tevreden zullen zijn met prachtig uitzicht……..en slush naar beneden. Maar zoals Marnix al zei; slush skiet net als poeder alleen een beetje zwaarder, dat wordt dus lekker afzien. Ik gok op strak blauw en ik heb het programma al klaar!

Goh, ik realiseer me net dat dit bijna de eerste blog is waar Patrick niet genoemd wordt……….toch niet.